Sugah Galore (w. Jeff Martin), Universe 217, Birthmark, Ekos Quartet @ Underworld, 08/03/2007

8 Μαρτίου του 2007... Ο νόμος - πλαίσιο που αφορά στην εκπαιδευτική μεταρρύθμιση έχει περάσει, οι φοιτητές διαδηλώνουν, οι κουκουλοφόροι πετούν μολότοφ και στα δελτία ειδήσεων οι δημοσιογράφοι ζουν τις δικές τους μεγάλες στιγμές... Ευτυχώς αυτός ο παραλογισμός δεν πέρασε στον υπόκοσμο του Underworld, όπου παρακολουθήσαμε ακόμα ένα όμορφο φεστιβαλάκι.

Την συναυλία άνοιξαν λίγο μετά τις 22:00 οι Ekos Quartet τους οποίους θα παρακολουθούσα για πρώτη φορά. Το όλο στυλ τους ήταν μια, ευχάριστη όπως αποδείχτηκε, έκπληξη καθώς το τετραμελές σχήμα κινείται σε αρκετά chill out ρυθμούς στην παράδοση των Thievery Corporation και των Massive Attack. Το drum machine, οι λούπες και η χαλαρή και διακριτική προσέγγιση της κιθάρας έδεναν όμορφα με τα φωνητικά της κοπελιάς που είχε αναλάβει να καθοδηγεί τις ταξιδιάρικες μελωδίες. Αν σε αυτά προσθέσετε και τον ρόλο πασπαρτού του παιδιού που κάποιες στιγμές χρησιμοποίησε το μπάσο(κάπως χαμηλά δεν ήταν;) και κάποιες άλλες αναλάμβανε τα φωνητικά τύπου "Faithless", νομίζω πως θα έχετε μια καλή εικόνα για την παρουσία του σχήματος επί σκηνής. Τώρα παραπέρα ανάλυση δεν δικαιούμαι να κάνω(αφού είμαι άσχετος ντε!), πέραν του ότι απλά μπορώ να προσθέσω πως θα ήθελα να ακούσω και κάποια πιο προσωπικά στοιχεία στον ήχο των παιδιών, τα οποία νομίζω πως θα βελτιώσουν και άλλο την ποιότητα που μας έδειξαν.



Κατά τις 23:00 ανέβηκαν επί σκηνής οι Birthmark τους οποίους είχα να δω από τότε που λεγόντουσαν ακόμα Anima. Από τις πρώτες στιγμές μου έκανε θετική εντύπωση το γεγονός πως τα παιδιά έδειξαν να έχουν αποκτήσει μεγαλύτερη συνοχή και άνεση σε σχέση με το παρελθόν. Τα κομμάτια που μας παρουσίασαν ήταν όλα «σωστά», πατούσαν σε πολύ καλά ρυθμικά μέρη και είχαν ξεκάθαρη δομή και ανάπτυξη. Γενικά αυτή η μεταλλίζουσα(στο πιο εξευγενισμένο όμως) μίξη alternative rock επιρροών με τα γυναικεία φωνητικά δείχνει να λειτουργεί καλά για το πενταμελές σχήμα. Τώρα δύσκολα μπορώ να πω ότι ξετρελάθηκα από την όλη παρουσία των Birthmark γιατί αυτό το στυλ απλά δεν με τραβάει. Από την άλλη, τονίζω ότι τεχνικά στέκονται σε πολύ καλό επίπεδο και πως σε οπαδούς που έχουν τέτοια ακούσματα (βλέπε Lacuna Coil, Gathering) λογικά θα έχουν μεγαλύτερη απήχηση. Κλείνοντας, καλύτερη στιγμή της εμφάνισης τους ήταν για μένα η διασκευή στο "Unbelievable" των EMF.



Το ρολόι δείχνει 23:45 και είχε έρθει πλέον η σειρά των Universe 217. Δυστυχώς εμφανίστηκαν χωρίς τον μπασίστα τους (άτιμο πράγμα ο στρατός) γεγονός που όσο να ‘ναι δημιουργεί πρόβλημα σε οποιαδήποτε μπάντα. Επίσης, όταν ακούς κομμάτια σαν το επικό "In Your Head" απλά προσκυνάς. Η βαρύτητα των συνθέσεων, η επική διάθεση, το doom συναίσθημα φέρνουν στο μυαλό μπάντες όπως οι My Dying Bride και οι Candlemass. Πέραν αυτού όταν βλέπεις την Τάνια(φωνή) να βγάζει τέτοιο συναίσθημα, τέτοια ένταση και ακόμα ακόμα ,τέτοιο θρήνο επί σκηνής τσιμπιέσαι για να καταλάβεις αν είσαι ξύπνιος ή αν βρίσκεσαι σε κάποιο όνειρο. Μια τέτοια παρουσία( «Η Φωνή» όπως έγραψε ο Παύλος Εμιρτζόγλου στο ElectricRequiem) συνδυασμένη με το μονολιθικό drumming και τον πολύ προσωπικό ήχο του Μάνου(κιθάρα), συνιστούν ένα συγκρότημα το οποίο αξίζει και με το παραπάνω όλα αυτά τα καλά λόγια που λέγονται και γράφονται για αυτό. Δυστυχώς τα 30 λεπτά του set τους ήταν λίγα για να τους απολαύσω όσο θα ήθελα. Δεδομένο πως οι λάτρεις του doom και της ατμόσφαιρας έχουν βρει το συγκρότημα στο οποίο μπορούν να επενδύσουν.



Μετά από ένα μικρό διάλειμμα είχε έρθει η στιγμή του πάρτυ. It’s sugah time baby! Τι και αν είχε προηγηθεί ο θρήνος των Universe 217… Αυτή η μπάντα μπορεί να σε βάλει στο κλίμα της μέχρι να πεις FUNK. Εκεί που ο James Brown φλερτάρει με την Aretha Franklin και οι Faith No More παίζουν με τα νεύρα του Michael Jackson η Γιωργία(φωνή) και η παρέα της παίζουν χωρίς αντίπαλο. Έχοντας προσθέσει στην ομάδα και έναν πληκτρά ,οι Sugah Galore πλέον λογίζονται ως ένα από τα καλύτερα νέα ελληνικά συγκροτήματα. Η ενέργεια, το κέφι, ο ρυθμός, το funk, όλα αυτά στον μέγιστο βαθμό από μια παρέα παιδιών που ξεχειλίζουν από ταλέντο και από έμπνευση. Όποιος δεν τους έχει δει live απλά δεν μπορεί να καταλάβει τι εννοώ. Το όλο θέμα είναι πως οι Sugah Galore σε αναγκάζουν να χορέψεις, σε οδηγούν με τον ρυθμό τους, σε ξυπνάνε και σε ανεβάζουν. Τόσο τα κομμάτια από το demo τους όσο και κάποια καινούργια είναι απλά επαγγελματικού επιπέδου. Η δε διασκευή στο “Kids” (βλέπε Kylie Minogue, Robbie Williams) ήταν άκρως επιτυχημένη. Αρκεί να αναφέρω πως τα ανδρικά φωνητικά ανέλαβε ο Zack των One Block Society( στο κομμάτι βοήθησε και ο κιθαρίστας των τελευταίων). Πάρτυ!



Και εκεί που λες πως οκ δεν μπορεί να πάει καλύτερα η βραδιά, ανεβαίνει επί σκηνής ο Jeff Martin των The Tea Party και τζαμάρει με τα παιδιά τα “Whole Lotta Love”( στο οποίο ανέβηκε και η Τάνια), “Voodoo Chile” και κάτι ακόμα από Doors το οποίο αδυνατώ να θυμηθώ(περιορισμένης ευθύνης άνθρωπος, συγχωρέστε με). Αφού κατέβηκε ο Jeff, οι Sugah Galore συνέχισαν για λίγο ακόμα να ξεδιπλώνουν την μουσική τους και φυσικά ο κόσμος απαίτησε encore. Ε εντάξει, δεν πάει παραπάνω. Και για να το μαζέψω λίγο…Είμαστε τυχεροί που μπορούμε και βλέπουμε μια τέτοια μπάντα στην χώρα μας. Μπείτε ΤΩΡΑ στην σελίδα www.myspace.com/sugahgalore και ακούστε τα κομμάτια τους. Και για όνομα του James Brown κάντε ένα δώρο στον εαυτό σας και πηγαίνετε σε μια συναυλία των Sugah για να χορέψετε.



Υ.Γ. Super το δωράκι που περιλάμβανε cd με οπτικοακουστικά δείγματα δουλειάς και των τεσσάρων συγκροτημάτων που εμφανίστηκαν στο Underworld.