Sublime with Rome live σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, 14-15/06/11

Από τους Ιάσονα Τσιμπλάκο, Γιάννη Βόλκα, 23/06/2011 @ 11:23
15/06/11, Block 33, Θεσσαλονίκη

Αν υπάρχει ένα συγκρότημα που ταιριάζει στην ατμόσφαιρα του Block33, αυτό δε θα ήταν δυνατό να είναι άλλο από τους Sublime. Από τους θαμώνες (ναι, υπάρχουν ακόμα και σε συναυλιακούς χώρους), μέχρι το προσωπικό και τους ίδιους τους διοργανωτές, σχεδόν όλοι μοιράζονται την ίδια αγάπη για το συγκρότημα από την Καλιφόρνια. Η συναυλία φυσικά ήταν προγραμματισμένη να γίνει στον ανοιχτό χώρο του Μύλου, αλλά οι καιρικές συνθήκες μετέφεραν το event αυτό στο φυσικό του χώρο.

Παρομοιώσεις, μέρος δεύτερο! Αν υπάρχει ένα συγκρότημα στην Ελλάδα που ταίριαζε να ανοίξει αυτή τη βραδιά, αυτοί είναι οι 63 High. Δεν υπάρχουν πολλά πράγματα να γράψω που δεν έχουν αναφερθεί ήδη και στο τέλος και ο γράφων θα καταντήσει κουραστικός με την αγάπη του προς το συγκρότημα αυτό. Ανάλογο και ίσως μεγαλύτερο σεβασμό τρέφουν οι Θεσσαλονικείς προς την ιστορία των Sublime και φυσικά δεν υπήρχε περίπτωση να αφήσουν ανεκμετάλλευτη την ευκαιρία να μοιραστούν τη σκηνή μαζί τους. Η ιδιαιτερότητα της βραδιάς τούς έδωσε και την απαραίτητη ώθηση, ώστε να «παίξουν στα ίσια» το συγκρότημα που αναμφισβήτητα τούς έχει ασκήσει πολύ μεγάλη επιρροή. Αν σε αυτό προσθέσουμε και τις συνηθισμένες εκδηλώσεις λατρείας από το κοινό της Θεσσαλονίκης, τότε εύκολα συμπεραίνει κανείς ότι έχουμε να κάνουμε με άλλη μια πετυχημένη εμφάνιση... μέχρι την επόμενη που φυσικά και δε θα αργήσει.

Οι Sublime, από τα τέλη της δεκαετίας του '80 μέχρι την άδοξη διάλυση τους στα μέσα του '90, πρόλαβαν να κυκλοφορήσουν μόνο τρεις ολοκληρωμένες δουλειές, αλλά κατάφεραν να γίνουν πασίγνωστοι με τον ομώνυμο, τρίτο δίσκο τους, λίγο μετά τον θάνατο του τραγουδιστή τους, Bradley Nowell. Το μείγμα από punk, reggae, ska και hip-hop μπήκε στα σαλόνια και τα εναπομείναντα μέλη πούλησαν μερικά εκατομμύρια αντίτυπα.

Το Block33 σχεδόν γεμάτο, τα μάτια στραμμένα στη σκηνή, στα δεξιά της οποίας οι local artists Ser και Designinjah συνέχιζαν να σχεδιάζουν το ιδανικό artwork της βραδιάς, τραβώντας ανά διαστήματα την προσοχή μας για την εξέλιξη τους έργου τους, παράλληλα με την εμφάνιση των -πλέoν- Sublime with Rome.

Με το τελευταίο τους single, "Panic", αποφάσισαν να ξεκινήσουν οι Αμερικανοί, πριν αρχίσουν την ιστορική αναδρομή στη σύντομη, αλλά άκρως ενδιαφέρουσα δισκογραφία τους. Είτε λίγο, είτε πολύ, όλοι οι παρευρισκόμενοι περίμεναν με ανυπομονησία το ίδιο, τις μεγαλύτερες επιτυχίες τους, οι οποίες ποσοτικά δεν είναι καθόλου λίγες και το ελληνικό κοινό ποτέ στο παρελθόν δεν είχε την ευκαρία να απολαύσει. Δε χρειάζεται καν να περιγράψουμε τι συνέβη στο "Wrong Way" ή το "The Ballad Of Johnny Butt". Δεδομένη η καθολική συμμετοχή του κοινού στα "Santeria" και "What I Got". Σχεδόν δικά τους κομμάτια οι διασκευές στα "Smoke Two Joints" των The Toyes και "54-46 That's My Number" των Toots & The Maytals (να μην ξεχναμε όμως και αυτές των "Scarlet Begonias" των Grateful Dead και "Myage" των Descendents).

Μεγάλη μορφή στο μπάσο ο Eric Wilson, χωρίς καν να κάνει την παραμικρή κίνηση για μίαμιση ώρα. Ο Bud Gaugh, αντίθετα, γκρέμιζε τα ντραμς με κάθε χτύπημα, δείχνοντας διάθεση εφήβου. Φυσικά, η μεγαλύτερη απορία όλων ήταν η εμφάνιση του Rome Ramirez και κατά πόσο θα είχε τη δυνατότητα να ανταποκριθεί στο δύσκολο έργο να αντικαταστήσει τον Bradley. Χωρίς να μπούμε στη διαδικασία συγκρίσεων, η απόδοσή του ήταν πέρα ως πέρα ικανοποιητική, με μεγάλες φωνητικές ικανότητες και ζωντανή σκηνική παρουσία. Φυσικά δεν έλειψαν μεμονωμένα περιστατικά ατόμων που δε δέχτηκαν ποτέ τη συνέχεια των Sublime χωρίς τον Nowell, αλλά ευτυχώς δε δόθηκε μεγάλη έκταση στα προβλήματα που δημιουργήθηκαν.

Συμπερασματικά, το μεγαλύτερο μέρος του κοινού έφυγε ικανοποιημένο από το Block33, εκπληρώνοντας ένα όνειρο πολλών ετών, αν και προσωπικά πιστεύω ότι το ενδιαφέρον βασιζόταν πολύ περισσότερο στην ιστορία και την επιτυχία των Sublime και όχι στη μελλοντική πορεία των Sublime With Rome.

Setlist:

Panic
Don't Push
Garden Grove
Right Back
New Thrash
Get Ready
Smoke 2 Joints
5446 That's My Number / Date Rape
Lovers Rock
Punk Jam (Paper Cuts)
P.C.H
Only
Wrong Way
House
Jailhouse
Spun
Myage
Scarlet Begonias
What I Got
Badfish / Let's Go Get Stoned
You Bettter Listen
Take It Or Leave It
Under My Voodoo
S.T.P
April 29, 1992 (Miami)
The Ballad Of Johnny Butt
Santeria

Γιάννης Βόλκας

14/06/2011, Fuzz Club, Αθήνα

Δε μπορώ να πω πως έζησα τους Sublime. Ενώ ναι, θα έλεγε κανείς πως είναι μία μπάντα που θα μίλαγε κατευθείαν στα άτομα της γενιάς μου, πέρασαν και δεν ακούμπησαν. Περισσότερο ο μύθος και τα γεγονότα που προηγήθηκαν και ακολούθησαν το θάνατo του τότε μπροστάρη τους, Bradley Nowell, με ένοιαξαν, παρά η μουσική τους αυτή καθ' αυτή, κυρίως λόγω μίας νοοτροπίας που δεν ασπάζομαι, αλλά αυτά λίγη σημασία έχουν.

Με την ανακοίνωση της «επανένωσής» τους με τον εικοσιτριάχρονο (!) Rome Ramirez στην κιθάρα και τα φωνητικά, μουρμούρισα ένα κάπως απογοητευμένο oh well, το οποίο όμως μεταμορφώθηκε σε αβέβαιο χαμογελάκι όταν έμαθα πως θα περάσουν και από τη χώρα μας.

Η συναυλία ήταν προγραμματισμένη να πραγματοποιηθεί στο συναυλιοχώρο «Τεχνόπολις» στο Γκάζι, αλλά τελικώς μεταφέρθηκε τελευταία στιγμή στο Fuzz, στον Ταύρο. Εκεί για μένα τελείωσε η συναυλία, όχι ότι έχω κάτι με το Fuzz, γιατί ως χώρος μέσα με εντυπωσίασε πάρα πολύ, και τον βρήκα πολύ κοντά σε ευρωπαϊκα στάνταρ, αλλά δυστυχώς μού πέφτει κομματάκι μακριά και σε τέτοιους καιρούς, έχοντας το τρένο μονάχα ως μεταφορικό μέσο, έπρεπε να φύγω κομματάκι νωρίς, χάνοντας τουλάχιστον ένα μισάωρο από το set των Sublime, πράγμα που ήξερα εξαρχής, στέλνοντάς με εκεί μουδιασμένο.

Τέλος πάντων, ενώ οι πόρτες άνοιξαν στις οχτώ, όπως έλεγε το εισιτήριο, και όχι επτά που έλεγε το δελτίο τύπου, το πρώτο support βγήκε στις εννιά ακριβώς. Οι Raindogs ήταν μια καλοκουρδισμένη, εξαμελής skaοειδής μπάντα, η οποία, παρά τα όσα περίμενε κανείς, ήταν πιο σκοτεινή από τη μέση μπάντα του είδους που αντιπροσωπεύει. Με ένα ρεπερτόριο που είχε περισσότερα instrumental μέρη παρά φωνητικά, στα 35 λεπτά που βρίσκονταν επί σκηνής κατάφεραν να ανοίξουν τη βραδιά σχετικά καλά, παρά την αναμενόμενη αδιαφορία του κοινού.

Από την άλλη, οι Ska Bangies είχαν αρκετό από το κοινό με το μέρος τους, μιας και πέτυχα μια-δυο παρέες που ήξεραν τα κομμάτια τους. Πολύ ενέργεια πάνω στη σκήνη και αρκετή επικοινωνία με το κοινό, η οποία δυστυχώς, ανά στιγμές, φαινόταν κάπως βεβιασμένη και προδουλεμένη, με τον, κατα τ' άλλα ευχάριστο, frontman τους να έχει δει ένα-δύo dvd των Green Day. Mε ένα πανέξυπνο πέρασμα από Gorillaz και «Clint Eastwood» ανέβασαν ακόμα περισσότερο τη διάθεση των παρευρισκομένων και στην κοντά μία ώρα που ήταν επί σκηνής, με την ώρα να έχει πάει πλέον έντεκα παρά είκοσι, φάνηκε να κερδίζουν κάμποσους νέους fan. Job well done.

Ελάχιστη ώρα μετά ανέβηκε το rhythm section των Sublime, με τον κύριο Rome να ακολουθεί, ενθουσίαζοντας το κοινό. Ανοίγοντας με τις μεγάλες αλήθειες του "Date Rape", η ακουστική του Fuzz δεν απογοήτευσε και το -κυρίως νεανικό- κοινό έδειξε πως όντως περίμενε αρκετό καιρό τους Sublime, έστω κι έτσι. Διάβαζα εδώ κι εκεί πως υπήρχαν συναυλίες όπου ο Rome δεν ήταν τόσο ευπρόσδεκτος και γιαχές για τον Bradley δεν ήταν σπάνιο φαινόμενο, κάτι τέτοιο όμως δεν έγινε εδώ, τουλάχιστον όσο ήμουν εκεί. Το κοινό όμως διασκέδαζε και χόρευε με την ψυχή του, παρ' όλο που η γενική, εχμ, ατμόσφαιρα προδιέθετε για έναν πιο χαλαρό τόνο. "Smoke Two Joints", λοιπόν, και το κέφι πάλι στα ύψη, έχοντας περάσει ένα-δύο κομμάτια μάλλον πιο αδιάφορα, και ξανά ο ίδιος κύκλος, με το "Jailhouse" να καταφέρνει πάλι την ίδια δουλειά. Με την ώρα να κοντεύει εντεκάμιση και ακούγοντας τις τελευταίες νότες του "Wrong Way" δυστυχώς ήξερα πως έπρεπε να κατευθυνθώ προς την έξοδο, γνωρίζοντας πως έκανα το χειρότερο ξεκίνημα συναυλιακής σεζόν στην ιστορία, φεύγοντας στη μέση ενός live που μύριζε διασκέδαση, χαβαλέ και γενικά καλοκαίρι από το χιλιόμετρο.

Ιάσονας Τσιμπλάκος
  • SHARE
  • TWEET