Sonic Jesus, Monovine, Cyanna Mercury @ An Club, 23/04/15

«Καφεδάκι να κεράσω; Κανένα παξιμαδάκι;»

Από την Τόνια Πετροπούλου, 27/04/2015 @ 11:14
«Καφεδάκι να κεράσω; Κανένα παξιμαδάκι;», ήταν τα λόγια του Στράτου των Monovine στο καθιστό κοινό της «κηδείας».

Βλέπετε, την Πέμπτη είχαμε ραντεβού με την ψυχεδέλεια στο An. Όμως, πέρα απ' τους πενήντα «φίλους και συγγενείς» που πήγαν στην ώρα τους και δεν έφυγαν στην όψη του άδειου μαγαζιού, οι υπόλοιποι φαίνεται δεν πήραν το memo.

Καθίσαμε, λοιπόν, οι παρευρισκόμενοι στο πεζουλάκι, βολευτήκαμε και κάναμε υπομονή να ξεκινήσει το live. Μαυροντυμένοι εμείς, μαυροντυμένα και όλα τα μέλη των συγκροτημάτων, ούτε συνεννοημένοι για την περίσταση να ήμασταν...

Cyanna Mercury

Στις δέκα παρά, λοιπόν, το "Dirty Things" απ' το ομώνυμο EP τους, σηματοδότησε την έναρξη μια άψογης ερμηνείας, που έκανε ακόμα και το μικρόφωνο να «τα παίξει». Οι Cyanna Mercury, μια απ' τις καλύτερες μπάντες που έχουμε στο εγχώριο δυναμικό μας, εμφανίστηκαν τρομερά δεμένοι και δουλεμένοι. Ο Spyreas Sid, κυριευμένος από μια μυστική δύναμη, εντυπωσίασε τόσο με την χροιά του, όσο και με τις ικανότητές του στο ντέφι και στο τουμπερλέκι. Τα απόκοσμα και στοιχειωτικά φωνητικά του στο "Ode To The Absent Father" έδεναν απόλυτα με τον ηλεκτρικό ήχο, τα ανατολίτικα στοιχεία και την εναλλακτική πλευρά της υψηλού επιπέδου ψυχεδελικής rock τους.

Cyanna Mercury

Παρ' όλα αυτά, όσο φιλότιμη κι αν είναι η προσπάθεια της διασκευής του "The Four Horsemen", όταν το επίπεδο το έχουν σηκώσει οι Aphrodite's Child είναι σχεδόν ακατόρθωτο να το αγγίξουν «κοινοί θνητοί», με μόνο τον drummer τους να πλησιάζει. Χωρίς να πτοηθούν στιγμή, χάρισαν ένα θερμό ξεκίνημα, το οποίο, αν και δεν κατάφερε να σηκώσει το κοινό, σίγουρα έκανε τους πάντες να ανυπομονούν για το επερχόμενο άλμπουμ τους.

Setlist: Dirty Things / The Lunatic / Ode To The Absent Father / The Four Horsemen / Nothing We Can Do / San Quentin / Horse Dark As Night.

Στη συνέχεια, ανέβηκαν στην σκηνή οι μονίμως αξιόπιστοι τόσο για τον εκρηκτικό ήχο τους, όσο για την χιουμοριστική διάθεσή τους, Monovine.

Monovine

Όση ώρα έπαιξαν το grunge a la Nirvana, με ψήγματα από Mudhoney και Green River, αλλά, με punk-ικο χαρακτήρα αμάλγαμα από τα δύο άλμπουμ τους, δεν μπορούσες να πάρεις τα μάτια σου απ' τον τραγουδιστή. Η φωνητική δεινότητά του συμπλήρωνε την κιθαριστική, με αφοπλιστικά δυναμική σκηνική ενέργεια. Όταν τύχαινε να ξεχαστείς, ίσως να έριχνες μια ματιά στον drummer ή στον awkward χορό του μπασίστα, αλλά γρήγορα τα επανέφερες πάνω στην αρχική τους θέση.

Monovine

Setlist: Telescope / Don't Make Noise / FBBM / Come Out / Devil's Kiss God's Lips / Oh Baby Death / Away / The One / Odd / Jesus Son / Morphine / Morning Song / Why Don't You Shoot Me In The Head.

Βέβαια, όσο κι αν καταχειροκροτήθηκε η ξεσηκωτική επίδοσή των Monovine, το κοινό παρέμεινε καθιστό στη θεσούλα του... μέχρι που βγήκαν οι Sonic Jesus.

Και αναρωτιέμαι εγώ «άραγε να είχαν έρθει μόνο για τους Sonic Jesus;». «Μήπως αισθάνθηκαν άσχημα που οι headliners της βραδιάς θα έπαιζαν μπροστά σε καθισμένο κοινό;». Και «τι να λέει για τον πολιτισμό μας ότι σηκώθηκαν για τους Ιταλούς αλλά όχι για τους Έλληνες;». Εντάξει, μπορεί και απλώς να πιάστηκαν να κάθονται τόση ώρα. Δύο και ώρες, μέχρι τις δώδεκα που βγήκαν οι Sonic Jesus, σε καθημερινή, δεν το λες και λίγο...

Sonic Jesus

Πολλοί είναι εκείνοι που εντυπωσιάστηκαν με τη κυκλοφορία του split single των Sonic Jesus με τους The Black Angels. Άλλοι, υποστηρίζουν ότι οι πρώτοι είναι επάξιοι ακόλουθοι των δεύτερων. Όμως, ας είμαστε ειλικρινείς. Οι The Black Angels δεν θα γίνουν ποτέ τόσο μονότονοι. Ούτε οι εκρήξεις θορύβου στον ήχο τους, τόσο αναμενόμενες.

Sonic Jesus

Οι Ιταλοί εξάντλησαν όλο το υλικό του EP τους και προχώρησαν στο πρόσφατο ντεμπούτο τους, "Neither Virtue Nor Anger", στα κομμάτια του οποίου φάνηκε πόσο δεμένοι και προβαρισμένοι ήταν. Στα "Underground" και "Monkey On My Back" τα υπνωτικά reverb φωνητικά ξεκλείδωναν την πόρτα της ψυχεδέλειας. Οι κιθάρες αλληλοσυμπληρώνονταν και μας διέταζαν να κουνηθούμε στον ρυθμό τους. Τα ντραμς μαζί με τα τύμπανα, κρατούσαν τσίλιες στην είσοδο απαγορεύοντάς μας να σταματήσουμε τον χορό και τα πολύχρωμα φώτα προσέδιδαν την shoegaze ζάλη των '70s στην ατμόσφαιρα. Ο πληκτράς ήταν απορροφημένος στον κόσμο του, ενώ, το ντέφι και οι μαράκες ιντρίγκαραν και έδεναν τον ήχο τους.

Sonic Jesus

Στο "Reich" υπήρξε γυναικεία συμμετοχή, η οποία με το punk ύφος και τη σκοτεινή ενέργειά της, πρόσθεσε μια φρέσκια ανάσα στην performance του συγκροτήματος. Ώσπου, ξαφνικά, γύρω στη μία, τα μέλη της μπάντας άρχισαν να αφήνουν στο πάτωμα τα όργανά τους και να κατεβαίνουν με τη σειρά απ' την σκηνή, αφήνοντας μόνους τον drummer και τον τραγουδιστή. Ο τραγουδιστής λοιπόν, σταύρωσε τα χέρια κι έκατσε πάνω απ' τον drummer, επιβλέποντάς τον να σολάρει επί δύο λεπτά στο ίδιο τέμπο. Αφού, τελείωσε, έλαβε το συγχαρητήριο χτύπημα στην πλάτη και την άδεια να κατέβει και ο drummer απ' την σκηνή, συνέχισε ο θόρυβος, αυτή τη φορά όμως, ήταν μεταλλαγμένος. Σαν τον εκκωφαντικό θόρυβο μιας απογείωσης. Ευτυχώς, επέστρεψαν, πάλι διαδοχικά, τα μέλη για να μας καθησυχάσουν με μελωδικές κιθάρες, ήπια φωνητικά και το τελευταίο κομμάτι της βραδιάς, "Locomotive".

Sonic Jesus

Αν και για πρώτη φορά, οι Sonic Jesus τα πήγαν πολύ καλά, δεν κατάφεραν να ξεχωρίσουν παραπάνω απ' τα support σχήματα. Τουλάχιστον, κατάφεραν να μετατρέψουν την κηδεία σε πάρτι. Πάρτι μεν, βαρετό δε.

Φωτογραφίες: Chris Lemonis
  • SHARE
  • TWEET