Sodom, Αντίδραση, Blynd, Exarsis @ AN Club, 26/11/11

Από τους Βαγγέλη Ευαγγελάτο, Θοδωρή Μηνιάτη, 28/11/2011 @ 11:47
Τι είναι τα Σόδομα και τα Γόμορα, καθώς και τι έχει γίνει εκεί, το ξέρουν οι περισσότεροι θεωρώ. Αυτό που ίσως δεν ξέρουν όσοι δεν ακούνε thrash metal είναι ότι οι Sodom ανήκουν άνετα ακόμα στην ελίτ της σκηνής, μπορεί για κάποιους να είναι και στην κορυφαία πεντάδα. Απόδειξη αυτού η εμφάνιση που έδωσαν προχθές, μιας και κατάφεραν με τη σεληνιασμένη απόδοση τους να «γκρεμίσουν» το μικρό συναυλιακό χώρο, ο οποίος ίσως πριν από πολλά χρόνια να φάνταζε λιλιπούτειος για να καλύψει τις ανάγκες των τότε πιο διψασμένων οπαδών που ήθελαν να τους δουν.

Με καθυστέρηση στην ώρα έναρξης, πρώτοι ανέβηκαν στη σκηνή οι Exarsis, ένα group που έβλεπα για πρώτη φορά. Μετά το πέρας της εμφάνισης τους η λέξη «Αποθέωσις» θα μπορούσε να περιγράφει αυτό που είχαμε δει. Bay Area thrash attitude από όλα τα μέλη και σε κάθε κίνηση ήταν ό,τι «έντυσε» μουσικά τα τραγούδια τους. Το νεαρό της ηλικίας τους δεν τούς εμπόδισε να δείξουν στον κόσμο ότι υπάρχει νέο αίμα και μάλιστα πολύ ζεστό για αυτό το είδος της μουσικής, που τα τελευταία χρόνια έχει έρθει πολύ ενεργά στο προσκήνιο. Δυστυχώς, ο ήχος δεν τους βοήθησε να έχουν πιο καλά εκτελεσμένες συνθέσεις, αλλά όσοι τους είδαν πήραν το μήνυμα. Πολύ σημαντικό στοιχείο σε όλο το setlist που απέδωσαν ζωντανά είναι η τρομερή ενέργεια που βγάζουν προς τον κόσμο που, θέλοντας και μη, δε μπορείς παρά να συμμετέχεις στο κάλεσμα τους, κι ας μην τους ξέρεις δισκογραφικά. Αν είσαι οπαδός του είδους και δη της αμερικανικής σκηνής, θα σε παρασύρουν στο πέρασμα τους. Ανυπομονώ να τους ξαναδώ κάποια στιγμή, γιατί πρέπει να υποστηρίζεται η προσπάθεια νέων παιδιών που διψούν να μεταδώσουν στον κόσμο την αγάπη τους για το thrash. Στο τέλος, η διασκευή που έκαναν στο "Kill On Command" των Vio-lence μόνο θετικά σχόλια απέσπασε, αφού εκτός της πολύ καλής εκτέλεσης η εν λόγω μπάντα απευθύνεται στους βαθιά μυημένους του είδους. Ένα μεγάλο μπράβο, μαζί με παρατεταμένο χειροκρότημα, τους αξίζει, κάτι που εισέπραξαν απλόχερα.

Σειρά είχαν οι Κύπριοι Blynd, οι οποίοι μας συστήθηκαν νωρίτερα φέτος με την πρώτη τους ολοκληρωμένη δουλειά, "The Enemy". Το grooveάτο metal τους βρήκε γρήγορα ανταπόκριση, σε ένα μείγμα με διακριτές επιρροές από Sepultura, Machine Head και Lamb Of God. Το "Laid To Rest" των τελευταίων ήταν μια απόλυτα ταιριαστή επιλογή για τον ογκωδέστατο ήχο τους, με το κοινό να το υποδέχεται αναλόγως. Ορεξάτοι, δεμένοι και καθ' όλα ενεργητικοί, παρουσίασαν κυρίως κομμάτια μέσα από το ντεμπούτο τους, καθώς και κάποια από το επερχόμενο, δεύτερο άλμπουμ τους. Στα 40 λεπτά της εμφάνισής τους μεταβίβασαν την ενέργειά τους στον κόσμο, αφήνοντας θετικές εντυπώσεις, ενώ στο τέλος της βραδιάς μοίρασαν και ένα promo CD με τρία καινούρια τραγούδια.

Μετά την ομολογουμένως πολύ δυνατή εμφάνιση των Blynd, προτελευταίοι στο billing ήταν οι Αντίδραση, κάπως ατυχής επιλογή για κυρίως ζέσταμα πριν τους Sodom. Για όσους δε γνωρίζουν, οι Αντίδραση είναι ένα από τα πιο cult και διαχρονικά group στο ελληνικό hardcore / punk και έχουν γράψει τη δική τους ιστορία με θετικά και μη σχόλια. Δυστυχώς για μένα το όλο μουσικό στυλ τους, που είναι άκρως σεβαστό, δεν ταίριαζε με τις υπόλοιπες μπάντες και τη βραδιά. Εξαιρώντας αυτή την εικόνα, οι Αντίδραση ήταν κι εκείνο το βράδυ πολύ καλοί, διασκεδάζοντας τον κόσμο, που ανάμεσα στα κομμάτια φώναζε γνωστά αντιεξουσιατικά συνθήματα αλλά και κατά τη διάρκεια τους συμμετείχε όπως μπορούσε, κάνοντας ακόμα και mosh pit. Στο καθαρά μουσικό κομμάτι ακούστηκαν τραγούδια κυρίως από τα πρώτα δύο άλμπουμ που τους καθιέρωσαν στις καρδιές των οπαδών του είδους, όπως τα "Αυτή Είναι Η Ελλάδα", "300", "Βρώμικος Πόλεμος", "Χοιρινό Κρέας", "Κανείς Για Μένα" κλπ., αλλά και από τη νεότερη μουσική πορεία τους, όπως τα "Εγώ Την Κάνω", "Έγχρωμη TV, Ασπρόμαυρη Ζωή". Ανά στιγμές είχαν κάποια μικροθέματα με τον ήχο, κάτι που επισκίασε κάπως την όλη τους εμφάνιση, μιας και η κιθάρα αλλά και η φωνή δεν ήταν στα αναμενόμενα επίπεδα απόδοσης. Όπως αναμενόταν, έκλεισαν το set τους με το ομότιτλο "Αντίδραση", κομμάτι που όταν παίζεται προκαλεί φρενίτιδα στους παρευρισκόμενους. Να ομολογήσω ότι τουλάχιστον σε έμενα άφησαν μια ουδέτερη εικόνα: ναι μεν είχαν καλή απόδοση, αλλά και να μη συμμετείχαν δε θα με ενοχλούσε. Εγκατέλειψαν τη σκηνή χειροκροτούμενοι από το κοινό.   

Η ώρα είχε περάσει τις 23:00, όμως το πραγματικό πάρτι δεν είχε αρχίσει ακόμα. Το σύνθημα δόθηκε από τους αξιότιμους κυρίους Angelripper, Bernemann και Makka μέσω του υπερ-grooveάτου και άκρως κολλητικού "In War And Pieces" από το περσινό ομότιτλο άλμπουμ τους. Συνέχεια και απότομη πτώση στα βαθιά με το "Sodomy And Lust", με τις εκδηλώσεις του κοινού να αγγίζουν ήδη το μέγιστο επίπεδο και το stage diving να δίνει και να παίρνει.



Η μπάντα εισέπραττε ατόφιο το feedback από τον κόσμο και ήταν ολοφάνερο ότι απολάμβανε το κάθε λεπτό στον υπερθετικό βαθμό, κάτι που ήταν ζωγραφισμένο κυρίως στο πρόσωπο του Bernemann καθ' όλη τη διάρκεια της συναυλίας. Η τριάδα από τη Βεστφαλία φρόντιζε να αποζημιώνει συνεχώς τους οπαδούς της, είτε με επιλογές από τα τελευταία άλμπουμ ("The Art Of Killing Poetry", "City Of God"), είτε με όχημα την ωμή βία των «αρχαίων» "Outbreak Of Evil", "Proselytism Real" και "Blasphemer".

Ο ενθουσιασμός της μπάντας ήταν παροιμιώδης και, σε συνδυασμό με την εξαιρετική της απόδοση, δεν άφηνε περιθώρια για εκδηλώσεις μικρότερες των λατρευτικών. Πόσο μάλλον όταν άρχισαν να πέφτουν και τα «hit», με πρώτο το "The Saw Is The Law" και τα "Fuck The Police", "I Am The War" και "Eat Me" να ακολουθούν. Η δε κατάσταση που επικράτησε στο "Burst Command Til War" που ξεθάφτηκε από το EP "In The Sign Of Evil" μόνο με μία λέξη μπορεί να περιγραφεί: σοδομισμός.



Ειδική μνεία αξίζει στο νεοσύλλεκτο Markus «Makka» Freiwald, ο οποίος όχι μόνο έχει δέσει με τους άλλους δύο, αλλά φαίνεται να δίνει και μία παραπάνω ώθηση στη live απόδοση της μπάντας. Εκτός της πιστότητας των εκτελέσεων του, έπαιζε και μια ιδέα πιο γρήγορα σε πολλά από τα κομμάτια, κάνοντάς μας να ξεχάσουμε τον αποχωρήσαντα Bobby, όσο κι αν μας λείπει η συμπαθητική μουτσούνα του.

Κορυφαία στιγμή: Πολύ περισσότερες από μία, και δικαιολογημένα αφού μιλάμε για μία εν γένει κορυφαία συναυλία. Τα "Ausgebombt" και "Remember The Fallen" θα έχουν πάντα ξεχωριστή θέση σε ένα live των Sodom, όμως και τα δύο κομμάτια που ακούστηκαν μέσα από το παραμελημένο "M-16" έτυχαν θερμότατης ανταπόκρισης. Κάτι ανάλογο έγινε και με το "The Vice Of Killing" και κάπου εδώ οφείλω να παρατηρήσω ότι το setlist ήταν πραγματικά ονειρικό.



Στο "Iron Fist" δεν έμεινε φωνή που να μην ακούστηκε, ενώ στο καθολικά λατρεμένο "Agent Orange" ολόκληρο το AN μετατράπηκε σε ένα τεράστιο moshpit. Η στιγμή που ίσως ξεχώρισε από όλες τις άλλες ήρθε στο "Bombenhagel", όταν κάποιος απ' την πρώτη σειρά έδωσε στον θείο Tom μία αντιασφυξιογόνα μάσκα, την οποία και φόρεσε για λίγο, ενσαρκώνοντας την μασκότ των εξωφύλλων τους, τον Knarrenheinz.



Στον τελικό απολογισμό της βραδιάς μόνο αποθεωτικά σχόλια χωράνε. Και πώς θα μπορούσε να συμβαίνει το αντίθετο, όταν έχουν περάσει 100 συναυλιακά λεπτά και είκοσι κομμάτια που απαρτίζουν ένα ομολογουμένως άψογα διαλεγμένο setlist; Όταν έχεις μπροστά σου μία σεληνιασμένη μπάντα που τιμάει με την απόδοσή της έως και το τελευταίο cent του κάθε οπαδού της; Εκεί είναι, κατά τη γνώμη μου, που φαίνεται και το μεγαλείο των Sodom˙ στο γεγονός ότι εξακολουθούν να δίνουν το 110% των ψυχικών τους αποθεμάτων πάνω στη σκηνή, όσο κι αν οι συναυλιακοί χώροι μικραίνουν χρόνο με το χρόνο, όσο κι αν το κοινό συρρικνώνεται κι αυτό σιγά-σιγά, μην καταφέρνοντας πλέον να γεμίσει ούτε ένα venue σαν το AN, όσο κι αν τα 50 είναι δύσκολη ηλικία για thrashers...

Setlist:

In War And Pieces
Sodomy And Lust
M-16
Outbreak Of Evil
Fuck The Police
Burst Command Til War
The Saw Is The Law
Proselytism Real
The Art Of Killing Poetry
I Am The War
Eat Me
City Of God
The Vice Of Killing
Blasphemer
Iron Fist (Motörhead cover)
Agent Orange
Ausgebombt
Sodomized
Remember The Fallen
Bombenhagel

Θοδωρής Μηνιάτης, Βαγγέλης Ευαγγελάτος
Φωτογραφίες: Χρήστος Κισατζεκιάν

  • SHARE
  • TWEET