Sepultura live σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη

Από τους Γιάννη Βόλκα, Παναγιώτη Λουκά, 24/03/2005 @ 17:31
21/03/05, Ρόδον, Αθήνα

Ένα χρόνο μετά την πετυχημένη τους εμφάνιση στην χώρα μας, οι Sepultura κάνουν ένα μικρό διάλειμμα από τις ηχογραφήσεις του νέου τους album και πραγματοποιούν επιλεγμένα live σε Ευρώπη και Αμερική με σκοπό την κυκλοφορία ενός live DVD. Ώρα έναρξης είχε ανακοινωθεί η 21.00 και φτάνοντας μισή ώρα νωρίτερα διαπιστώσαμε τον λιγοστό κόσμο που υπήρχε στο Ρόδον. Ευτυχώς με το που πέρασε κάπως η ώρα ο χώρος άρχισε να γεμίζει.

21:05 και οι πρώτες νότες του "Apes Of God" ακούστηκαν με τον Derrick να συνοδεύει τον Kisser στην κιθάρα, τον Paulo στο μπάσο να βρίσκεται στα αριστερά της σκηνής κρατώντας τον ρυθμό και τον Igor, πραγματικό ογκόλιθο στα drums,να εμφανίζεται στην αρχή με μια πράσινη μπλούζα -την οποία με προτροπή του κοινού έβγαλε μετά από 2-3 κομμάτια- και να αποδεικνύει την φήμη του, παίζοντας τα κομμάτια με χαρακτηριστική ευκολία, αλλά και σταθερότητα. Η συνέχεια ήταν καταγαιστική με βουτιά στο παρελθόν καθώς ακολούθησε το "Slave New World", ενώ στην συνέχεια μας πήγαν σε εποχές από το split LP Sepultura & Overdose του 1985 παίζοντας το "Necromancer". Το group ήταν σε μεγάλα κέφια και αρκετά χαλαρό, είχε όρεξη για παιχνίδια με το κοινό καθώς έπαιξε ένα intro από Black Sabbath, ανοίγοντας την όρεξη για την επερχόμενη συναυλία στην Μαλακάσα, ενώ και οι Metallica είχαν την τιμητική τους με το intro του "For Whom The Bells Tolls". Στο set list έχουν ενσωματώσει και την διασκευή στο "Bullet The Blue Sky" των U2 χαρίζοντας μια ήρεμη στιγμή στους θεατές, αν και οι περισσότεροι θα προτιμούσαν να ακούσουν κάτι από Motorhead αντί για τους U2.

H απόδοση του group ήταν αρκετά καλή με μόνη ένσταση ότι από τα παλιότερα κομμάτια έλειπε η δεύτερη κιθάρα και σε αρκετούς οπαδούς ο Max. Έχοντας δει όμως τους Sepultura στην τελευταία τους περιοδεία μαζί με τον Max το 1996 και βλέποντας τους και τώρα, φαίνεται καθαρά ότι το group είναι πολύ δεμένο τόσο μουσικά όσο και σε προσωπικό επίπεδο, σε αντίθεση με την πρώτη φορά όπου όλοι βρίσκονταν σε προστριβές μεταξύ τους με αποτέλεσμα στην θρυλική πια συναυλία τους στο Brixton Academy να πέφτεει το ξύλο της αρκούδας και τον Max να φεύγει από το group.

Το ακουστικό intro του "Beneath The Remains" οδήγησε σε ένα medley με το "Inner Self" όπου τα φωνητικά μοιράζονταν οι Green και Kisser, ώσπου ήρθε η ώρα για τα κομμάτια που τους έκαναν παγκοσμίως γνωστούς. Με την προτροπή του Derrick "Athens, I want you to get arised" οδηγηθήκαμε στον αντίστοιχο ύμνο, ενώ με τα "Refuse / Resist", "Territory" το Ρόδον ήταν έτοιμο να κατεδαφιστεί μια ώρα αρχύτερα καθώς οι αντιδράσεις του κοινού ήταν κάτι παραπάνω από ενθουσιώδεις.

Για τελευταίο κομμάτι μας είχαν φυλάξει το "Roots Bloody Roots" από το album "Roots", ένα από τα πιο αμφιλεγόμενα album της δεκαετίας του 90. Μετά από περίπου 1:30 ώρα και με τις γνωστές ευχαριστίες προς το ελληνικό κοινό μας καληνύχτισαν με την υπόσχεση να μας επισκεφτουν ξανά σύντομα. Στο τέλος και ενώ οι πόρτες του Ρόδον είχαν ανοίξει και ο κόσμος αποχωρούσε, καμιά 100 οπαδοί φώναζαν για ένα ακόμα encore με κρυφή ελπίδα το "Orgasmatron" αλλά δεν μας έκαναν τη χάρη.

Το set list με μια μικρή επιφύλαξη ήταν το ακόλουθο:

"Apes Of God", "Slave New World","‘Propaganda", "Attitude", "Desperate Cry", "Νecromancer", "Sepulnation", "Bullet The Blue Sky", "Choke", "Inner Self", "Beneath The Remains", "Nomad", "Escape To The Void", "Refuse/Resist", "Biotech Is Godzilla", "Arise", "Territory", "Mindwar", "Come Back Alive", "Roots Bloody Roots".

Κείμενο: Παναγιώτης Λουκάς
Φωτογραφίες: Γιάννης Βόλκας


22/03/05, Μύλος (Αποθήκη), Θεσσαλονίκη

Ελάχιστες είναι οι μπάντες που καταφέρνουν να προσελκύσουν ένα τόσο ετερόκλιτο κοινό. Μόνο ευχαρίστηση μπορεί να προκαλέσει η ταυτόχρονη παρουσία των 80's thrashers με καρφιά και μπλουζάκι Nuclear Assault και των nu-metal-άδων με φαρδιά παντελόνια και ράστα. Παρότι οι πρόσφατες κυκλοφορίες τους σίγουρα δεν έχουν την αίγλη των παλιότερων, ο πολύς κόσμος δεν έχασε την ευκαιρία να δει, μετά από παραπάνω από μια δεκαετία, στην πόλη μας τους Sepultura.


Από τη στιγμή που ανέβηκαν στη σκηνή και για μιάμιση ώρα οι Seps απέδειξαν ότι παραμένουν μεγάλη μπάντα η οποία δείχνει την κλάση της στον αγωνιστικό της χώρο ενώ παρ' όλες τις αλλαγές στο μουσικό της ύφος δεν ξεχνά το πλούσιο παρελθόν της. Έτσι λοιπόν μας πρόσφεραν απλόχερα ένα best of playlist το οποίο περιλάμβανε 6 κομμάτια από το "Chaos AD", 3 από το "Arise" και 2 από τα "Beneath The Remains" και "Roots". Πηγαίνοντας ακόμα πιο πίσω ακούστηκε, με ιδιαίτερη ευχαρίστηση από τους παλιότερους, το "Escape To The Void" από το "Schizophrenia" και τα "Troops Of Doom" και "Necromancer" από το "Morbid Visions". Φανερά ικανοποιημένοι από το τελευταίο τους "Roorback", συμπεριλήφθηκαν από αυτό 4 κομμάτια εκ των οποίων και το "Bullet The Blue Sky" των U2. Από τα πρόσφατα albums έπαιξαν μόνο το single "Choke" από το "Against" ενώ αγνοήθηκε παντελώς (χωρίς να ενοχλήσει κανέναν) το "Nation".

Η Εθνική Βραζιλίας έκανε επίδειξη υψηλής τεχνικής σε συνδυασμό με λατινοαμερικάνικο πάθος. Οι Kisser και Paulo JR δεν σταμάτησαν λεπτό να κάνουν headbanging παίζοντας ταυτόχρονα αλάνθαστα τα μέρη τους. Ο γίγαντας Derrick Green μπορεί να μην είναι Cavalera αλλά επί σκηνής καταφέρνει να ανταποκριθεί στον δύσκολο ρόλο του, να επιβληθεί και να κερδίσει το κοινό. Μορφή και νικητής της βραδιάς σίγουρα ο Igor Cavalera που άφησε τους πάντες άφωνους.

1000 άτομα παραδόθηκαν στον ξέφρενο ρυθμό των Βραζιλιάνων και έδειχναν ανίκανοι να σταματήσουν να πηγαίνουν πάνω κάτω. "Slave New World", "Desperate Cry", "Inner Self", "Refuse/Resist", "Territory", "Arise" είναι μόνο μερικές από τις επιτυχίες των Sepultura που ακούσαμε. Ακόμα και τα πρόσφατα κομμάτια παίχτηκαν στην διπλάσια ταχύτητα δίνοντας σε αυτά περισσότερη δύναμη.

Τελευταία επίθεση με το "Roots" και αποθεωμένοι οι Sepultura αποχωρούν αφήνοντας μας απόλυτα ικανοποιημένους και ευτυχισμένους που είδαμε μια τεράστια μπάντα όπως αυτή. Μακάρι να μην χρειαστεί να περάσουν τόσα χρόνια για να ξαναζήσουμε μια τέτοια εμπειρία...

Κείμενο / Φωτογραφίες: Γιάννης Βόλκας

  • SHARE
  • TWEET