Scorpions live σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη

Από τον Αντώνη Μουστάκα, 22/07/2005 @ 07:41
18/07/05, Στ. Καραϊσκάκη, Αθήνα

Η συναυλία αυτή δε χρειάζεται κριτική. Φτάνει μια μικρή ματιά στο set list για να καταλάβει κανείς τι συνέβη στο γήπεδο Καραϊσκάκη. Εκεί που 25 χιλιάδες (ίσως και περισσότεροι, το επίσημο site των Scorpions αναφέρει 30.000) άτομα απόλαυσαν μια συναυλία πολύ ξεχωριστή για πολλούς λόγους.

Ο βασικότερος λόγος ήταν ότι οι Scorpions είναι η πρώτη ιστορική μπάντα που μας επισκέφτηκε αυτό το καλοκαίρι και πραγματικά έδειξε να ανταποδίδει την αγάπη του κόσμου προς αυτήν. Εξηγούμαι αμέσως: Τα γνωστά κλισέ "είστε οι καλύτεροι", "είστε οι πιο τρελοί" πάντα τα άκουγα βερεσέ όπως και οι περισσότεροι από εσάς. Προχτές το βράδυ όμως οι αντίστοιχες δηλώσεις του Klaus Meine μου φάνηκαν πολύ κοντά στην πραγματικότητα, γιατί αν πράγματι είμαστε οι πιο φανατικοί οπαδοί τους, φρόντισαν να μας αποζημιώσουν όχι μόνο με τις δηλώσεις αλλά κυρίως με τις πράξεις τους. Δεν κατέβηκαν να μας φιλήσουν σταυρωτά έναν-έναν βεβαίως αλλά μας έδωσαν το κάτι παραπάνω, το ιδιαίτερο, το μόνο για εμάς τέλος πάντων!


Οι Scorpions στις 18 Ιουλίου του 2005 κυρίες και κύριοι έπαιζαν στην έδρα τους (μη βιαστείτε να τους βαφτίσετε μέλη του ΟΣΦΠ μερικοί - μερικοί, αλλού το πάω!), αν και πολλά χιλιόμετρα μακριά από την πατρίδα τους. Έπαιζαν στο σπίτι τους και σπίτι δεν είναι οι τοίχοι και τα κεραμίδια αλλά το μέρος που υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που σε αγαπούν και σε νοιάζονται. Ακούγομαι (ή διαβάζομαι καλύτερα) υπερβολικός αλλά μετά από τον καταιγισμό συναυλιών με τα γνωστά copy paste set list, 70 με 90 λεπτά και άντε γεια σας και τις άψογες και επαγγελματικές εμφανίσεις του τύπου: 15 τραγούδια προβάραμε για την περιοδεία, σιγά μην κάνουμε και δεύτερο encore τώρα, καλό σας βράδυ, τι περιμένατε; Συγκινήθηκα ο κακόμοιρος ο συναυλιοφάγος (καινούρια λέξη Mr. Babiniotis για το λεξικό σας.)

Να τα πάρουμε όμως από την αρχή (βάλε μια τάξη επιτέλους στο κείμενο, τα έχεις κάνει μαντάρα, τι ήθελες και τον Μπαμπινιώτη μέσα σε όλα;). Στις 21.30 ακριβώς οι κύριοι Meine, Schenker, Jabs, Kottak και Maciwoda ανέβηκαν στη σκηνή και ξεκίνησαν το πρόγραμμα τους με τα "New Generation" και "Love 'Em Or Leave 'Em". Οι περισσότεροι φοβήθηκαν ότι η συνέχεια θα είναι μια επανάληψη του επεισοδίου "Scorpions Λυκαβηττός 2004" με happy end ίσως αλλά σίγουρα με την ίδια αίσθηση που μας αφήνει κάθε χρόνο το Πάσχα και "Ο Ιησούς από την Ναζαρέτ" του Τζεφιρέλι! Τα φίδια μας έζωσαν πιο σφιχτά αργότερα, αφού το set list συνεχίστηκε σχεδόν όπως το αντίστοιχο περσινό (εξαίρεση η προσθήκη του "Make It Real" ανάμεσα στα "The Zoo" και "We'll Burn The Sky").

Ίσως σε ένα μισοάδειο γήπεδο ή μπροστά σε ένα κοιμισμένο κοινό να πήγαινε προς τα εκεί η υπόθεση αλλά μετά το εκπληκτικό (και ολόκληρο παρακαλώ) "Holiday" άρχισαν οι εκπλήξεις. Οι πρώτες νότες του αγαπημένου "In Trance" έδωσαν το έναυσμα και το κοινό έδειξε ότι τιμά την πρώτη περίοδο της καριέρας του group, τραγουδώντας όλους τους στίχους. Συνέχισαν με το "Wind Of Change" και το δεύτερο χτύπημα ήρθε αμέσως μετά: "Θα σας παίξουμε ένα τραγούδι που δεν έχουμε παίξει ποτέ στην Ελλάδα" και το "No One Like You" έκανε τον κόσμο στην αρένα αλλά και στις κερκίδες να χοροπηδά ασταμάτητα, ενώ στο ρεφρέν πρέπει να ακουστήκαμε μέχρι την Αίγινα τουλάχιστον! Παραποιώντας λιγάκι τους στίχους ο Meine δήλωσε ότι πραγματικά δεν υπάρχει άλλο κοινό σαν τους Έλληνες και εισέπραξε το χειροκρότημά μας φυσικά. Η συνέχεια στο set list ήταν τα "Loving You Sunday Morning" και "Tease Me Please Me" και αμέσως μετά ο κος Kottak ξεκούρασε τους υπόλοιπους χαρίζοντας μας ένα σόλο στα τύμπανα. Η επιστροφή έγινε με το αγαπημένο "Blackout" και ενώ ο ήχος από σπασμένα γυαλιά ακόμα περνούσε από τα ηχεία, οι Scorpions συνέχισαν την βουτιά στο παρελθόν με τον δυναμίτη ονόματι "He's A Woman - She's A Man"! Τρίτο τραγούδι της εποχής Roth και όλοι οι νοσταλγοί των εποχών "Τaken By Force" και "In Trance" ένοιωσαν τις τρίχες του να ανορθώνονται για τρίτη φορά μέσα σε μιάμιση ώρα. Προσωπικά ένοιωσα να απογειώνομαι, δεν περίμενα να παίξουν τα περισσότερα αγαπημένα μου κομμάτια μαζεμένα και σκέφτηκα ότι μένει να ακούσω και τα "Sails Of Charon" και "Coming Home" για να ολοκληρωθεί το απόλυτο φανταστικό προσωπικό μου set list! Το "Hit Between The Eyes" και το "Big City Nights" έκλεισαν το πρώτο μέρος της συναυλίας πριν τα encores (δεν έλειψε βέβαια ο απαραίτητος πειραματισμός του Jabs πάνω στις παραμορφώσεις της κιθάρας του στο ενδιάμεσο!).

Η προσωπική μου φανταστική συναυλία συνεχίστηκε αφού οι Scorpions επανήλθαν με το "Coming Home", αποτελειώνοντας με! Ευτυχώς δεν παίχτηκε ολόκληρο (αν κάνω λάθος εδώ συγχωρήστε με!). Το "Still Loving You" επέτρεψε στις κυρίες να τραγουδήσουν τους στίχους του αγκαλιά με τους κυρίους τους! Πριν μας αφήσουν δε θα μπορούσαν να παραλείψουν το πολυαγαπημένο "Rock You Like A Hurricane" και φυσικά δε μας απογοήτευσαν. Οι αντιδράσεις όμοιες με το "No One Like You", τραγούδι και ενθουσιασμός από όλο τον κόσμο, μια πραγματική γιορτή.

Το τέλος ήρθε με το ταιριαστό "When The Smoke Is Going Down" και εδώ είχαμε και τη συγκινητικότερη στιγμή με τον Meine να παραδέχεται ότι "this is the place where I belong". Τι καλύτερο τέλος θα μπορούσαμε να περιμένουμε;


Το set list ήταν: New Generation / Love 'Em Or Leave 'Em / Bad Boys Running Wild / The Zoo / Make It Real / We'll Burn The Sky / Deep And Dark / Coast To Coast / Holiday / In Trance / Wind Of Change / No One Like You / Loving You Sunday Morning / Tease Me Please Me / Drum solo / Blackout / He's A Woman - She's A Man / Hit Between The Eyes / Guitar solo (Jabs) / Big City Nights / Encore: Coming Home / Still Loving You / Rock You Like A Hurricane / When The Smoke Is Going Down

Ήταν 2 ώρες πραγματικής ψυχαγωγίας, μια συναυλία στην οποία υπήρξε πραγματικά δράση και αντίδραση μεταξύ κοινού και καλλιτέχνη και που τα λόγια και τα γραπτά είναι φτωχά για να την περιγράψουν. Οι Έλληνες γουστάρουν και τιμούν τους Scorpions και οι Scorpions φέρθηκαν στους Έλληνες όπως τους αξίζει πραγματικά. Ξεχωριστά.

* Η κρατική τηλεόραση μαγνητοσκόπησε τη συναυλία και αναμένεται σύντομα μετάδοση της. Αν θέλετε να δηλώσετε στην ΕΡΤ την επιθυμία σας να παρακολουθήσετε αυτή τη συναυλία ή την έκδοση της σε DVD μπορείτε να τους στείλετε email στα nanastas@ert.gr (Τμήμα Ψυχαγωγικών Προγραμμάτων), etsilikouna@ert.gr (Τμήμα Σύνθεσης Προγράμματος) και radiotileorasi@ert.gr (Ραδιοτηλεόραση) ή να τους καλέσετε στα 210 7774398 (Διεύθυνση Προγράμματος), 210 6066618 (Τμήμα Σύνθεσης Προγράμματος) και 210 7407000 (Ραδιοτηλεόραση). [Πηγή: www.ert.gr]

Εμείς τους πληρώνουμε, ας κάνουν και μια φορά το χατίρι μας! Μάθαμε πως αναπαράγεται ο ελέφαντας και πήξαμε στο έντεχνο λαϊκό ρε παιδιά, υπάρχει και κόσμος που ακούει rock αν το έχετε πάρει είδηση!


20/07/05, Θέατρο Γης, Θεσσαλονίκη

Την Τετάρτη 20 Ιουλίου 2005 στη Θεσσαλονίκη οι Scorpions έπαιξαν live μπροστά σε 6000 κόσμο στο Θέατρο Γης. Ε και; Εδώ που τα λέμε δεν ήταν και τίποτα σπουδαίο. Άκουσα πως στην Αθήνα πήγαν καλά και ενθουσίασαν τον κόσμο. Εδώ λίγα πράγματα, βγήκαν, έπαιξαν, τους βαρεθήκαμε και πήγαμε για ύπνο. Ούτε ο ήχος, ούτε η σκηνική παρουσία, ούτε το setlist ήταν ικανά να κρατήσουν ζωντανό το ενδιαφέρον μας για την 30χρονη μπάντα από τη Γερμανία. Και εννοείται πως ΚΑΝΩ ΠΛΑΚΑ!


They rocked us like a hurricane! Πέρα από τα αστεία, οι Scorpions χτες βράδυ κατάφεραν να χάσουν ένα μέρος του κοινού τους. Και μιλάω φυσικά για τα 15χρονα κοριτσάκια που ήρθαν στο θέατρο για να διασκεδάσουν με τις μπαλάντες για τις οποίες (καθόλου άδικα) είναι φημισμένη η μπάντα. Αν κρίνετε μόνοι σας κι από το setlist της συναυλίας, θα καταλάβετε εύκολα πως οι μπαλάντες ήταν μόλις επτά. Ένα νούμερο που από μόνο του φαίνεται μεγάλο, όμως αν σκεφτούμε το γεγόνος πως σε αυτές συμπεριλαμβάνονται τα Rothιακά "We'll Burn The Sky" και "In Trance", η ολοκληρωμένη version του "Holiday" σε αντίθεση με πέρυσι και το "No One Like You" για πρώτη φορά στην Ελλάδα (που ο Θεός να το κάνει μπαλάντα γιατί εγώ δε σταμάτησα να χτυπιέμαι), εύκολα καταλαβαίνουμε πως είχαν και παραείχαν θέση στο set.

Ένα συγκρότημα με ιστορία 30 ετών όταν έρχεται δεύτερη φορά τα τελευταία 2 χρόνια στη χώρα μας, και μάλιστα χωρίς νέο δίσκο αυτή τη φορά, και κάνει 2 sold out συναυλίες σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, αντέχοντας να παίξει ένα απίστευτο set διάρκειας 2 γεμάτων ωρών, νομίζω πως λέει πολλά για την αξία τους. Για τους Θεσσαλονικείς fans δεν υπήρξε έκπληξη αφού ακούσαμε ακριβώς τα ίδια τραγούδια και με την ίδια σειρά του σταδίου Καραϊσκάκη (αν δεν κάνω κάποιο απίστευτο λάθος). Όμως από μόνα τους τα κομμάτια αυτά δεν ήταν όλα αναμενόμενα. Συλλογιστείτε αγαπητοί αναγνώστες: Μόλις 3 τραγούδια από το "Unbreakable", το αδιαμφισβήτητα επιτυχημένο τους πρόσφατο album, τα αναμενόμενα "The Zoo", "Blackout", "Tease Me Please Me", "Big City Nights", "In Trance", "Bad Boys Running Wild", "Hurricane", "Wind of Change", "Still Loving You". Αλλά και οι υπέρτατες κομματάρες που δεν ακούμε συχνά, "Make it Real", "He's a Woman She's a Man" (σοκ πρώτο), "Loving You Sunday Morning", "Hit Between The Eyes" (από το "Crazy World" για την πληροφόρηση τη δική σας και του Ηλία που ρώτησε εκείνη την ώρα, το οποίο είχαν καιρό να παίξουν, αν δεν κάνω λάθος από την αντίστοιχη περιοδεία) και το απίστευτο "Coming Home" (χωρίς εισαγωγή, αμέσως στο ζουμί!) στο encore, έστω και το μισό, αν και μας στεναχώρησε λίγο το γεγονός.


Ας μη μιλήσουμε άλλο για την ανατριχιαστική στιγμή του "No One Like You", επαναλαμβάνω για πρώτη φορά στην Ελλάδα, ούτε για την ολοκληρωμένη εκτέλεση του "Holiday" που πέρυσι με είχε αφήσει με το παράπονο! Αντε και του χρόνου με "Coming Home" ολόκληρο!

Η σύνδεση του Claus Meine με το κοινό ήταν όπως πάντα τέλεια. Λίγα ελληνικά, η αγάπη που έστελνε συνεχώς, οι παροτρύνσεις στον κόσμο να κάνει θόρυβο και τα παιχνίδια μαζί του (όπως παρατήρησε ο Ηλίας θύμιζε λίγο Freddy Mercury!) δε μας άφησαν να βαρεθούμε στιγμή. Ο Rudolf όπως πάντα κι αυτός με τις χαρακτηριστικές του κινήσεις έκλεβε την παράσταση, κυρίως όταν σήκωσε στον αέρα τη Flying-V του κερδίζοντας ένα ακόμα χειροκρότημα. Για τον Kottak ούτε λόγος, τα αλλεπάλληλα χειροκροτήματα στη διάρκεια του drum solo μιλούν από μόνα τους! O Matthias δεν φάνηκε στα καλύτερα κέφια του από όσο μπορούσα να κρίνω (δεν τον είδα πολύ καθαρά είναι η αλήθεια), αλλά το παίξιμο του ήταν αξιοπρεπέστατο και συνεπές σε ό,τι μας έχει συνηθίσει. Ακούστηκε πως είχε τραυματιστεί ελαφρά σε μία από τις προηγούμενες συναυλίες. Δεν άφησε να φανεί κάτι τέτοιο και δεν έλλειψαν και οι απαραίτητοι πειραματισμοί.


Οι Klaus, Rudolf, Matthias, James και Pawel μας προσέφεραν μαγικές στιγμές για μια ακόμα φορά. Είναι τεράστια εμπειρία να βλέπεις τόσο πολύ κόσμο να συντονίζεται στους ρυθμούς των Scorpions, μικροί και μεγάλοι, μπαμπάδες με τα παιδάκια τους, πιτσιρίκια να τραγουδούν τους στίχους από το "Blackout", ακόμα και τα κοριτσάκια που παρά την ειρωνική μου διάθεση προηγουμένως έχουν κάθε δικαίωμα να βρίσκονται σ' αυτή τη γιορτή, όλοι αυτοί είναι οι λόγοι που οι Σκορπιοί αγαπούν την Ελλάδα και μας επισκέπτονται συνέχεια. Νομίζω πως αυτές τις μέρες τους αποδείξαμε πως τα αισθήματα είναι αμοιβαία. So goodbye friends, until we meet again...

Υ.Γ.: Ναι, οι Scorpions βαδίζουν πάνω στη λεπτή γραμμή μεταξύ του hard rock και του heavy metal. Ορισμένα κομμάτια τους μάλιστα είναι καθαρά heavy metal. Το "Rock You Like a Hurricane" όμως δεν είναι ένα από αυτά! Κρίμα που μερικά παιδιά (όχι παραπάνω από 16 ετών) άρχισαν να παίζουν ξύλο μπροστά μας και ελαφρώς πάνω μας, χαλώντας μας (λίγο) το κέφι πάνω που τελείωνε η συναυλία. Θα μάθουν κι αυτά μια μέρα... Τουλάχιστον το "When The Smoke Is Going Down" έβαλε τα πράγματα στη θέση τους.

"There's no one like you / I can't wait for the nights with you / Just imagine the things we'd do / I just wanna be loved by you / No one like you!"

  • SHARE
  • TWEET