Sabaton, Eluveitie, Wisdom @ Fuzz Club, 16/03/13

Stratovarius, Iced Earth, Grave Digger, Blind Guardian. Τέσσερα συγκροτήματα -εξαιρώντας τα μεγαθήρια του κλασικού metal- που έχουν αποτελέσει μνημεία λατρείας από τους Έλληνες οπαδούς, το καθένα για τον δικό του λόγο. Το Σάββατο 16 Μαρτίου προστέθηκε άλλο ένα στην λίστα, οι Sabaton. Το τι έγινε είναι αδύνατον να περιγραφεί αν κάποιος δεν το έζησε. Βέβαια και οι ίδιοι απέδειξαν εκείνο το βράδυ με την εμφάνισή τους ότι είναι σε τρομερά ανοδική πορεία σε πολλούς τομείς και άξια αποτελούν ένα από τα καλύτερα ονόματα που έχει η heavy metal μουσική στις μέρες μας. Έχοντας τους Eluveitie, ένα άλλο σημαντικό όνομα στο χώρο του και τους Wisdom που έχουν κάνει αισθητή την παρουσία τους στο είδος τους σαν τα δύο support πριν από αυτούς έκαναν την όλη εμφάνιση να είναι ένα ενδιαφέρον πακέτο να παρακολουθήσει κανείς, κάτι που έγινε αφού η προσέλευση του κόσμου ήταν παραπάνω από ικανοποιητική, παραδόξως μεγάλη για μένα.

Με ακρίβεια σχεδόν λεπτού ως προς την ώρα έναρξης στη σκηνή ανέβηκαν οι Wisdom, ένα σχήμα που μας έρχεται από την Ουγγαρία, μια χώρα που δεν σφύζει από πληθώρα metal κυκλοφοριών. Παρόλα αυτά οι ίδιοι αν και έχουν μόνο δύο full length κυκλοφορίες στο ιστορικό τους έχουν κάνει το όνομα τους αρκετά γνωστό στο κοινό του ευρωπαϊκού power metal.



Αυτό που παίζουν χωρίς να αποτελεί κάτι το ιδιαίτερο αρέσει και μάλιστα αρκετά από ότι φάνηκε εκείνο το βράδυ. Η ανταπόκριση και η συμμετοχή του κόσμου ήταν πολύ περισσότερη από ότι περίμενα σκεπτόμενος ότι οι Wisdom δεν θα ήταν οικείοι στο ελληνικό κοινό. Έκανα όμως λάθος. Ειδικά οι μπροστινές σειρές συμμετείχαν όπως μπορούσαν αλλά και ο υπόλοιπος κόσμος που εκείνη την ώρα είχε γεμίσει λίγο παραπάνω από το μισό του συναυλαικου χώρου έδειχναν μια εικόνα αρκετά καλή. Από την άλλη η μπάντα έκανε ότι μπορούσε να «ζεστάνει» το κοινό.



Από τη μια ο μέτριος ήχος που είχαν, κάτι πολύ σύνηθες σε opening act, και από την άλλη το κάπως τετριμμένο υλικό τους, απλά σε έκαναν να περάσεις καλά κάποια λεπτά της ώρας και να μην βαρεθείς. Άλλωστε το είδος που έχουν επιλέξει να εκφράζονται έχει χάσει προ πολλού την αυθεντικότητά του, οπότε αντιμετωπίζεις ορισμένες μπαντες απλά σαν έναν παροδικό τρόπο διασκέδασης. Προς το τέλος έπαιξαν και το "Wasted Years", μια αρκετά χλιαρή διασκευή. Κέρδισαν το χειροκρότημα του κόσμου στο τέλος γιατί αν μη τι άλλο έκαναν μια καλή εμφάνιση ασχέτως μουσικού περιεχομένου.

Επόμενοι στην σειρά ήταν οι Eluveitie από την Ελβετία, ένα σχήμα που έχει αφήσει ένα πολύ δυναμικό στίγμα στην metal κοινότητα τα τελευταία χρόνια, κάτι αρκετά λογικό αν σκεφτεί κανείς και το ηχητικο ρεύμα που υπάρχει πια στην μεταλλική μουσική.



Έχοντας καταφέρει να συνδυάσουν με πολύ ωραίο τρόπο το μελωδικό death με πολλά folk στοιχεία δημιούργησαν ένα σχήμα που αν μη τι άλλο θα σε διασκεδάσει και θα σε κουνήσει από τη θέση σου. Έτσι και εκείνο το βράδυ ό,τι ακούμε στους δίσκους δεν απείχε και πολύ από αυτό που βλέπαμε. Οχτώ μέλη πολύ κινητικά, ο καθένας από το πόστο του με μεγάλη μορφή τον drummer τους, έκαναν ό,τι μπορούσαν για να ανεβάσουν τον κόσμο, κάτι που κατάφεραν εύκολα κυρίως λόγω δυναμικού υλικού που διαθέτουν. Εκτός των κιθάρων και του μπάσου, κλασικών οργάνων σε ένα σχήμα, το βιολί, το μαντολίνο, το φλάουτο και οι φλογέρες έδωσαν μια ξεχωριστή νότα στη βραδιά και την εμφάνισή τους.



Τα "Helvetios", "Luxtos", "Thousandfold", "Neverland", "Santonian Shores", "Inis Mona", "Home", "The Uprising", "Uxxelodunon", "Havoc", "Tegernako" ήταν αρκετά έτσι ώστε ο κόσμος να συμμετέχει ενεργά στην εμφάνισή τους, κάτι πολύ θετικό και ωραίο για κάθε καλλιτέχνη που θέλει εκείνος και το κοινό να είναι ένα κατά τη διάρκεια της εμφάνισής του. Οι Eluveitie είναι πολύ γνωστοί και αρεστοί στο εξωτερικό. Από τις αντιδράσεις του κοινού, που πια είχε γίνει πιο πυκνό από πριν, φάνηκε ότι και οι Έλληνες οπαδοί τους έχουν αγκαλιάσει με χαρά. Έτσι το πολύ θερμό χειροκρότημα στο τέλος απέδειξε ότι οι Eluveitie αποτελούν σίγουρα ένα από τα καλύτερα ονόματα που κάνουν τον κόσμο να διασκεδάζει ανελλιπώς.

Ήταν περίπου 22:30 όταν έκαναν την εμφάνισή τους στη σκηνή οι Σουηδοί Sabaton με φόντο το επιβλητικό εξώφυλλο της τελευταίας τους δουλειάς, "Carolus Rex", μια προσπάθεια που ασχολείται με τη Σουηδική Αυτοκρατορία και έχει κυκλοφορήσει σε δυο εκδόσεις, με Αγγλικούς και Σουηδικούς στίχους. Από πίσω τους κειτόταν αυτό που εμπεριέχει τους Σουηδικούς στίχους όπως και η αφίσα του event. Ό,τι θα γινόταν την επόμενη περίπου μιάμιση ώρα μόνο όσοι ήταν παρόντες μπορούν να μνημονεύσουν. Ο παλμός και η δίψα για μια μνημειώδη εμφάνιση ήταν οι δύο λέξεις που χαρακτήριζαν κοινό και μπάντα αντίστοιχα εκείνο το βράδυ.



Από την προηγούμενη εμφάνισή τους στην χώρα μας έχουν μεσολαβήσει τέσσερα χρόνια. Εκείνη τη βραδιά του 2009 οι παρευρίσκοντες δεν ξεπερνούσαν τα 120-150 άτομα. Η 16η Μαρτίου θα έβρισκε το group να παίζει μπροστά σε περίπου 900-1000 άτομα, μιας τα ¾ του χώρου ήταν γεμάτα. Το πολύ σημαντικό, ωραίο στο μάτι αλλά και συνάμα κάπως «παράξενο» για μένα ήταν οι αντιδράσεις του κόσμου, οπού αντιμετώπιζαν τους Sabaton με την «θεότητα» των group της πρώτης παραγράφου. Δεν είναι υπερβολή να αναφέρω ότι τέτοια αντιμετώπιση είδα μόνο στους Blind Guardian στην τελευταία εμφάνισή τους στη χώρα μας. Ανά στιγμές ήταν τέτοια η μανία, που δεν τους άφηναν να παίζουν τραγούδια απο τις φωνές θαυμασμού. Θεωρώ ότι και οι ίδιοι οι μουσικοί δεν περίμεναν μια τέτοια αντιμετώπιση από το κοινό, ένα κοινό που μάλλον είχε δώσει το δικό του μήνυμα όταν ανακοινώθηκε η αλλαγή συναυλιακού χώρου, τουτέστιν υψηλότερη προπώληση όπερ και έγινε. Συμμετείχε ενεργά σε κάθε σύνθεση τραγουδώντας όσο γινόταν ή παλλόταν στους ρυθμούς που ακούγονταν από σκηνής. Αποκορύφωμα ήταν όταν στο "Coat To Arms" ο χώρος σειόταν από τις ιαχές και τα τραγούδια του κόσμου, σκηνή ανατριχιαστικά ωραία για μένα.



Από την άλλη «πάνω» πλευρά, αυτή της σκηνής, υπήρχε ένα συγκρότημα που χαιρόσουν να βλέπεις. Καταρχήν έχουν τέτοιο υλικό που σε ξεσηκώνει αμέσως με τη δυναμικότητά του. Εκτός αυτού, όμως, και τα ίδια τα μέλη δικαιολόγησαν στο 150% τον λόγο που είναι ένα από τα κορυφαία σχήματα στο χώρο του heavy metal. Ένα σχήμα «φτιάχνει όνομα» στο σανίδι όσο καλό υλικό και να έχει. Οι Sabaton εκείνο το βράδυ απέδειξαν ότι όσος χρόνος περνάει και γεμίζουν εμπειρίες, τόσο πάθος και δυναμική εκπέμπουν από σκηνής.



Πρωτεργάτης και ίσως και ο κυριότερος λόγος είναι ο frontman της μπάντας, Joakim Broden, ο οποίος και τι δεν έκανε! Λες και είχε μπει στην μπρίζα συνεχώς «αλώνιζε» την σκηνή και χτυπιόταν όσο μπορούσε «ανεβάζοντας» συνεχώς τον κόσμο. Ανάμεσα σε σχεδόν κάθε τραγούδι έλεγε αστεία ή ατάκες που έκαναν την ατμόσφαιρα ακόμα πιο ωραία. Ένα από αυτά, το κορυφαίο για μένα, ήταν όταν το κοινό φώναζε ρυθμικά το όνομα της μπάντας και εκείνος είπε: «Joakim με λένε, όχι Sabaton!» Ωραία στιγμή από έναν καλλιτέχνη που εξελίσσεται σε μεγάλο μπροστάρη και υπόδειγμα για τους νεότερους τραγουδιστές, ειδικά όσων το υλικό είναι δυναμικό epic/power όπως των Sabaton. Συνεχώς «έπαιζε» με τον κόσμο δίνοντάς του δύο τραγούδια ώστε να διαλέξει το ένα ψηφίζοντας δια βοής. Λίγο πριν το τέλος έκανε ιδιαίτερη μνεία σε έναν φανατικό οπαδό του group, που τους έχει δει 37 φορές, χαρίζοντάς του ένα πάσο για τα παρασκήνια. Στο τραγούδι "Metal Crue" που έκλεισε το setlist τους βούτηξε στο κοινό γνωρίζοντας βεβαίως την αποθέωση!



Ευτυχώς και τα υπόλοιπα τρία μέλη, οι δύο κιθαριστές και ο μπασίστας είχαν πάνω κάτω τα ιδία κέφια. Λιγότερο κινητικοί από τον Broden αλλά εξίσου δυναμικοί, γέμιζαν τη σκηνή δείχνοντας σε όποιον ήταν από κάτω μια μπάντα άκρως δεμένη και προβαρισμένη που ξέρει τι θέλει ο κόσμος και το δίνει. Άφησα τελευταίο τον Snowy Shaw, έναν από τους καλύτερους drummer που έχει αναδείξει η heavy metal μουσική. Πραγματικός μαέστρος κατεύθυνε το σχήμα συνεχώς με τον ρυθμό και το μπρίο παιξίματός του. Πραγματικά δεν ξέρω πως θα ήταν το live αυτό χωρίς τον Shaw πίσω από την drum.



Από υλικό οι Sabaton βασίστηκαν κυρίως στα τρία καλύτερα άλμπουμ τους, "The Art Of War" του 2008, "Coat Of Arms" του 2010 και του περσινού "Carolus Rex". Έτσι το ένα πωρωτικό τραγούδι διαδεχόταν το άλλο αποδεικνύοντας ότι το σχήμα έχει γράψει κομμάτια που αποδίδονται ζωντανά το ίδιο ωραία όπως και στους δίσκους, χαροποιώντας βεβαίως τον κόσμο. Κάπως έτσι τα περίπου 90 λεπτά έφυγαν σαν ποτάμι. Ειλικρινά δεν κατάλαβα πότε πέρασε τόση ώρα. Ίσως γιατί το σχήμα σε παρέσερνε στον μουσικό του χείμαρρο από τον οποίο δεν μπορούσες να ξεφύγεις παρά μονό όταν αυτός έπαυε να υπάρχει.



Αξίζει ένα μεγάλο μπράβο στους Sabaton γιατί τείνουν να γίνουν πολύ μεγάλο σχήμα. Απόδειξη ότι ήδη στο εξωτερικό, όπως και στη χώρα μας, κάνουν headline εμφανίσεις. Αυτό για μένα λέει πολλά. Όχι για την καθαυτή είδηση, αλλά γιατί η ανταπόκριση του κόσμου τούς έχει φέρει σε αυτό το σημείο. Μακάρι να τους ξαναδούμε σύντομα στη χώρα μας και να έρθει και άλλος κόσμος να τους απολαύσει. Αν και αυτό το θεωρώ σίγουρο μιας και ό,τι είδα από το κοινό εκείνο το βράδυ δίνει ένα συμπέρασμα: Οι Sabaton είναι οι νέοι θεοί στις καρδιές των Ελλήνων οπαδών.

Φωτογραφίες: Ανδρέας Πανόπουλος