Sabaton, Delain, Battle Beast @ Fuzz Club, 30/01/15

Τελικά δεν έχουν άδικο όσοι υποστηρίζουν ότι τίποτα δεν είναι τυχαίο στην εξέλιξη και καριέρα ενός συγκροτήματος. Οι Σουηδοί Sabaton είναι ένα από τα πιο αναπτυσσόμενα σχήματα στον χώρο του heavy / power metal την τελευταία δεκαετία. Συναυλίες επί συναυλιών, διοργάνωση φεστιβάλ στην  πατρίδα τους αλλά και κρουαζιέρας με μεγάλη επιτυχία, δείχνουν ένα άκρως ενεργητικό συγκρότημα που όλα αυτά τα κάνει γιατί σαφώς αξίζει την προσοχή κάθε οπαδού που αρέσκεται στο εν λόγω είδος. Άλλωστε η προηγούμενη επίσκεψή τους στην χώρα μας μόνο θετικές εντυπώσεις άφησε. Έτσι η είδηση ότι θα μας ξαναέρχονταν αποτέλεσε έναν καλό λόγο για να γεμίσει σχεδόν ο χώρος που θα διεξαγόταν το event. Ακόμα πιο πολλούς πόντους έδιναν και τα δύο support σχήματα, οι Battle Beast και οι Delain, δυο γκρουπ που έχουν κάνει τα ονόματά τους γνωστά άμεσα στους οπαδούς. Αυτό όμως που κανείς μας μάλλον δεν περίμενε, ήταν ότι θα έβλεπε ένα headline συγκρότημα που έχει βάλει πολύ ψηλά τον πήχη στο είδος του.

Με ακρίβεια ως προς την ώρα έναρξης, έκαναν την εμφάνισή τους στην σκηνή οι Φινλανδοί Battle Beast, ένα σχήμα που έχει επιλέξει να έχει γυναίκα στο μικρόφωνο αλλά να μην παίζει ευρωπαϊκό female fronted power metal με πομπώδεις συνθέσεις και αιθέρια φωνητικά αλλά κλασικό heavy metal αποδομένο μοντέρνα στις προσταγές των σημερινών ηχητικών παραγωγών. Δεν σας κρύβω ότι περίμενα με μεγάλη αγωνία την εμφάνιση, αφού παρακολουθώντας την ανοδική πορεία που έχουν ήθελα να δω αν έχουν τον ίδιο τσαμπουκά στο σανίδι όπως και στις συνθέσεις τους.

Από την πρώτη στιγμή του εναρκτήριου τραγουδιού "Far Far Away" απέδειξαν ότι ο ντόρος που έχουν κάνει δεν είναι τυχαίος, ειδικά από το 2013 και μετά, όταν η ομώνυμη δεύτερη δουλειά τους αποτέλεσε μία από τις πιο ευχάριστες εκπλήξεις του έτους. Αρκετά δεμένοι και καλοπροβαρισμένοι «ζέσταναν» άμεσα τον κόσμο, που παραδόξως ήξερε τα τραγούδια τους. Μεγάλο ατού είναι η τραγουδίστρια τους, Noora Louhimo, η οποία εκτός από την όμορφα πληθωρική εμφάνισή της, έφερνε άμεσα στο μυαλό των πιο μεγάλων σε ηλικία οπαδών την Jutta Weinhold, τραγουδίστρια των Zed Yago, μιας και οι φωνητικές ομοιότητες είναι αρκετές. Ευτυχώς είναι πλαισιωμένη από μουσικούς που φαίνεται ότι αγαπούν τον παραδοσιακό metal ήχο γι’ αυτό αποδίδουν τις συνθέσεις όσο πιο καλά μπορούν.

Όντας αρκετά κινητικοί στον μικρό χώρο σκηνής που είχαν και βοηθούμενοι από τον καλό για opening act ήχο, χάρισαν μια εμφάνιση που άφησε μόνο καλές εντυπώσεις και κέρδισε το έντονο χειροκρότημα του κοινού. Οι Battle Beast είναι ένα νέο αστέρι στον χώρο και, επειδή αυτό μας αρέσει, ευχόμαστε να τους δούμε σύντομα πάλι ζωντανά έχοντας πιο πολύ ώρα στο σανίδι.

Το πλήρες setlist ήταν: Far Far Away / Black Ninja / Touch In The Night / Madness / Iron Hand / Out Of Control.

Highlight της εμφάνισης: Αποχώρησαν χαιρετώντας το κοινό με το "Top Gun Anthem" από τα μεγάφωνα.

Την σκυτάλη πήραν οι symphonic metallers από την Ολλανδία, Delain, σχήμα που όπως και οι Battle Beast μας επισκεπτόταν πρώτη φορά. Μη έχοντας μεγάλη επαφή με το υλικό που έχουν κυκλοφορήσει πριν τους δω ζωντανά, ήμουν λίγο προκατειλημμένος, μιας και εκτός λίγων εξαιρέσεων θεωρώ ότι οι female fronted μπάντες είναι λίγο βαρετές πια. Οι ίδιοι όμως αποτελούν ένα από τα πιο γνωστά σχήματα στο είδος και η τελευταία δουλειά τους, "The Human Contradiction", συγκαταλέγεται για τους ειδικούς στις κορυφαίες δουλειές του ιδιώματος.

Ήθελα να δω λοιπόν αν ο όλος ντόρος είναι δικαιολογημένος ή όχι, κάτι που έγινε με το που ξεκίνησαν να παίζουν αφού με κέρδισαν αμέσως. Όχι γιατί ήταν κάτι το ιδιαίτερο ή το καταπληκτικό αλλά γιατί υποστηρίζουν πάρα πολύ καλά αυτό που κάνουν και βγάζουν μια πολύ δυνατή εικόνα στον κόσμο. Σαφώς βοήθησε και ο εναρμονισμένος φωτισμός που υπήρχε αναλόγως σε κάθε σύνθεση αλλά και οι καπνοί που αναδύονταν ανά περιόδους από την σκηνή. Έτσι το τελικό αποτέλεσμα σε έκανε απλά να τους βλέπεις και να μην βαριέσαι.

Αν κάποιος δεν τους έχει ξανακούσει, ας φανταστεί ένα σχήμα που ηγείται μια όμορφη γυναικεία παρουσία με αιθέρια φωνή, ένα δεμένο rhythm section και όλα τα -όποια- μουσικά κλισέ του είδους. Το μόνο αρνητικό είναι ότι το συγκρότημα θυμίζει πάρα πολύ τους Within Temptation και Epica. Ειδικά η τραγουδίστρια των Delain, Charlotte Wessels πρέπει να έχει περάσει εκατοντάδες ώρες μπροστά σε τηλεοπτικούς δέκτες μιας και σχεδόν όλες οι κινήσεις της παρέπεμπαν στην Simone Simons των Epica. Εκτός των φωνητικών δυνατοτήτων, που η Simons είναι μακράν καλύτερη.

Παρόλα αυτά η εμφάνισή τους δεν ήταν άσχημη. Ο καλός ήχος και τα άρτια «προπονημένα» επί σκηνής μέλη παρουσίασαν το υλικό τους και κέρδισαν σίγουρα οπαδούς, κυρίως τους είδους. Κέρδισαν το χειροκρότημα του κοινού χωρίς νομίζω κανείς να το κάνει αγγαρεία.

Το πλήρες setlist ήταν: Mother Machine / Get The Devil Out Of Me / Army Of Dolls / Go Away / Pristine / Sleepwalkers Dream / The Gathering / Not Enough / We Are The Others.

Highlight της εμφάνισης: Η κιθαρίστρια του σχήματος που όσο μπόι της έλειπε τόσο τσαμπουκά εξέπεμπε με το παίξιμο της.

Ήταν περίπου 22:00 όταν μετά από μια κάπως αδικαιολόγητη, ευτυχώς ολιγόλεπτη, καθυστέρηση έναρξης, ενώ ήταν όλα έτοιμα, ακούστηκε το "Final Countdown" των Europe και το intro "The March To War" και έκαναν την εμφάνισή τους στη σκηνή οι Σουηδοί Sabaton. Όπως και στην προηγούμενη επίσκεψή τους έτσι και εκείνο το βράδυ από πίσω τους υπήρχε το εξώφυλλο της πιο πρόσφατης δουλειάς τους. Το "Heroes", γιατί περί αυτού ο λόγος, είναι σίγουρα μια από τις καλύτερες δισκογραφικές κινήσεις στην καριέρα τους έχοντας και αυτή τραγούδια που αν μη τι άλλο αξίζει να ακουστούν πολύ. Όπως και οι προηγούμενες χαρακτηρίζεται στιχουργικά από πολεμικό κλίμα αφού γίνεται αναφορά σε ιστορικά γεγονότα.



Όλο λοιπόν το στήσιμό τους ήταν εναρμονισμένο αναλόγως. Μέχρι και το road crue ήταν με στολή οδηγού άρματος, πολεμικού ανταποκριτή κλπ. Επίσης σε καμία περίπτωση δεν μπορούσε να σε αφήσει αδιάφορη η επιβλητική πρόσοψη του τανκ όπου είχε στηθεί το drum set. Ό,τι θα γινόταν την επόμενη περίπου μιάμιση ώρα θα αποδείκνυε απλά ότι οι Sabaton «παίζουν πια σε άλλη κατηγορία». Όντας πια επαγγελματίες με την καλή έννοια του όρου θα μας χάριζαν άλλη μια μνημειώδη εμφάνιση δείχνοντας σε κάθε δευτερόλεπτο ότι το σχήμα είναι σε συνεχιζόμενη άνοδο. Πραγματικά και μετά το πέρας της βραδιάς, αναρωτιόμουν ποιός ή τι θα τους σταματήσει. Μάλλον μόνο η απόφαση διάλυσής τους κάποια στιγμή.



Από την προηγούμενη εμφάνισή τους στην χώρα μας έχουν μεσολαβήσει δύο χρόνια. Στο διάστημα αυτό η φήμη του σχήματος γιγαντώθηκε αρκετά, οπότε το γεγονός ότι τα ¾ και κάτι του χώρου ήταν γεμάτα μόνο παράξενο δεν ήταν. Ο κόσμος ήδη από την εμφάνιση των Delain φώναζε ρυθμικά το όνομά τους και έτσι η διάθεση για να βγουν στην σκηνή ήταν μεγάλη. Όσοι ήταν παρόντες στην προ διετίας συναυλία τους βιώσαν ένα σχεδόν ίδιο σκηνικό. Το ελληνικό κοινό αντιμετώπισε τους Sabaton σαν μια επί Γης «θεότητα» για την οποία θα έδινε σπονδή την φωνή του.

Κατά την διάρκεια που το γκρουπ ήταν στο σανίδι, υπήρχε τέτοια μανία που ο χώρος σειόταν από το ρυθμικό κάλεσμα του ονόματος του σχήματος αρκετά συχνά. Ακόμα και οι ίδιοι οι μουσικοί δεν περίμεναν μια τέτοια αντιμετώπιση από το κοινό. Ειδικά ο τραγουδιστής Joakim Broden γελούσε συνεχώς «απορώντας» για ό,τι έβλεπε από κάτω. Είναι κάπως περιττό να αναφερθεί ότι σχεδόν όλοι οι παρευρισκόμενοι συμμετείχαν ενεργά σε κάθε σύνθεση τραγουδώντας όσο γινόταν ή πάλλονταν στους ρυθμούς που ακούγονταν από σκηνής. Η εν λόγω βραδιά άφησε σκηνές που θα μείνουν για πάντα χαραγμένες στις μνήμες όλων και είναι η τέλεια σχέση οπαδών-συγκροτήματος.



Βέβαια όλα τα παραπάνω δεν θα ήταν εφικτά αν και το σχήμα δεν έβαζε «το χεράκι του». Στην σκηνή υπήρχε ένα συγκρότημα που χαιρόσουν να βλέπεις. Καταρχήν το υλικό του σε ξεσηκώνει αμέσως με τη δυναμική και τον ηχητικό τσαμπουκά που έχει. Εκτός αυτού, όμως, και τα ίδια τα μέλη το υποστήριζαν στο έπακρο και σαφώς δικαιολόγησαν στο 100% τον λόγο που πια θεωρούνται ένα από τα κορυφαία σχήματα στον χώρο του σύγχρονου heavy metal. Οι Sabaton και εκείνο το βράδυ απέδειξαν ότι όσο ο χρόνος περνάει και παίζουν όλοι μαζί, έχουν δημιουργήσει ένα στιβαρό line up με μπόλικο πάθος που έρχεται άμεσα από την σκηνή. Έχω ξαναγράψει ότι ένα σχήμα «φτιάχνει όνομα» στο σανίδι όσο καλό υλικό και να έχει. Οι Sabaton πια έχουν αγγίξει την τελειότητα, κυρίως λόγω της άκρως επαγγελματικής τους συμπεριφοράς τους.

Για ακόμα μια εμφάνιση πρωταγωνιστής ήταν ο frontman της μπάντας, Joakim Broden, ο οποίος και τι δεν έκανε και πάλι! Συνεχώς «αλώνιζε» την σκηνή και χτυπιόταν όσο μπορούσε «ανεβάζοντας» συνεχώς τον κόσμο. Ανάμεσα σε σχεδόν κάθε τραγούδι έλεγε αστεία ή ατάκες που έκαναν την ατμόσφαιρα ακόμα πιο ωραία. Σχετικά με την προηγούμενη φορά ήταν πιο ευχάριστος και επικοινωνιακός με τον κόσμο, ζητώντας του π.χ. να διαλέξει ψηφίζοντας δια βοής τις εκτελέσεις δύο τραγουδιών που θα έπαιζαν από την προηγούμενη δουλειά τους, "Carolus Rex", αν θα ακούγονταν στα Αγγλικά ή τα Σουηδικά.



Η καλύτερη όμως στιγμή ήταν μετά το "Swedish Pagans", τραγούδι που μάλλον δεν το είχαν στο setlist αλλά ξεκινώντας να το τραγουδάει ο κόσμος και μετά από «δημοκρατική πίεση» που είχε το γκρουπ βάσει των λεγομένων του, το έπαιξαν. Με το που τελείωσε, λοιπόν, του φέρνουν μια κιθάρα και αφού μας εξιστόρησε ότι «έμαθε» να την παίζει για να τον προσέχουν τα κορίτσια, απευθύνεται προς τον ένα κιθαρίστα λέγοντάς του ότι εκείνος είναι καλύτερος «παίχτης». Ξεκίνησε το "Smoke On The Water" των Deep Purple σκορπώντας άπλετο γέλιο στον κόσμο αφού ένας εξάχρονος θα το εκτελούσε καλύτερα. Έκανε και κάποιες άλλες προσπάθειες μέχρι που ένα από τα μέλη του road crue τους βγήκε στην σκηνή με ένα τεράστιο ψαλίδι και του έκοψε τις χορδές για να σταματήσει! Όσο και αν ήταν «στημένο» το όλο σκηνικό, θεωρώ πως θα μείνει αξιομνημόνευτο! Αν μη τι άλλο είναι ωραίες στιγμές που καλό είναι να υπάρχουν σε κάθε εμφάνιση συγκροτήματος. Άξιοι σύμμαχοί του ήταν τα άλλα τρία μέλη που ήταν κοντά του στην σκηνή, οι δυο κιθαριστές και ο μπασίστας που πια έχουν δημιουργήσει ένα άκρως στιβαρό line up που και δείχνει ότι είναι «δεμένο» και προβαρισμένο δίνοντας στον κόσμο αυτό που θέλει.



Από υλικό οι Sabaton βασίστηκαν κυρίως στο πρόσφατο "Heroes", κάτι αρκετά λογικό αφού η περιοδεία είναι για την προώθησή του. Από κει και μετά έπαιξαν τουλάχιστον ένα τραγούδι από κάθε δουλειά τους, όλα όμως γνωστά και αγαπητά. Έτσι και εκείνο το βράδυ το ένα υπέροχο τραγούδι διαδεχόταν το άλλο, αποδεικνύοντας ότι οι συνθέσεις τους αποδίδονται το ίδιο ωραία ζωντανά όπως και στα άλμπουμ. Ο κόσμος σαφώς ευχαριστιόταν ό,τι έβλεπε ακόμα και αν κάποιοι όπως ο γράφων δεν άκουσαν προσωπικά αγαπημένα τραγούδια. Παρόλο που το setlist δεν είχε εκπλήξεις, τα 90 και κάτι λεπτά πέρασαν πολύ γρήγορα. Ειλικρινά όση ώρα και αν έπαιζαν ακόμα δεν θα το καταλάβαινε κανείς, αφού η απόδοση του γκρουπ ήταν εξωπραγματική. Ανά στιγμές ένιωθες κάτι σαν ωστικό κύμα να σε παρασέρνει στο διάβα του.



Η αποθέωση στο τέλος μέσω του παρατεταμένου χειροκροτήματος ήταν άκρως λογική. Όπως πολύ σωστά παρατήρησε ένας φίλος που συνάντησα μετά το πέρας της συναυλίας, «Έτσι πρέπει να παίζουν τα μεγάλα σχήματα. Έχουν βάλει πια τον πήχη πολύ ψηλά». Και είχε δίκιο. Αξίζει ένα μεγάλο μπράβο στους Sabaton γιατί έχουν καταφέρει σε σύντομο χρονικό διάστημα να είναι συγκρότημα πρώτης κατηγορίας και όποιος θέλει να ξεκινήσει να παίζει heavy / power να τους έχει σαν πρότυπο. Είναι άρτιοι σε όλα τα επίπεδα, και συνθετικά και επαγγελματικά. Γι' αυτό και παγκοσμίως έχουν τέτοια απήχηση. Τυχαίο δεν είναι. Μακάρι να τους δούμε σύντομα και πάλι στην χώρα μας αποδίδοντας πιο πολλά τραγούδια σε ακόμα περισσότερο κόσμο. Το αξίζουν.

Highlight της εμφάνισης: Τα όσα διαδραματίστηκαν όταν ο Joakim Borden αποφάσισε να μας κάνει επίδειξη του «ταλέντου» του στην κιθάρα.

Φωτογραφίες: Χρήστος Κισατζεκιάν / www.livephotographs.com