Roger Waters - The Wall Live @ Κλειστό Γήπεδο Μπάσκετ Ο.Α.Κ.Α., 08/07/11

Από τον Πάνο Παπάζογλου, 09/07/2011 @ 12:21
Κακά τα ψέματα, το "The Wall" των Pink Floyd πλέον θεωρείται μυθικό άλμπουμ, μέσα από τις κοινωνικοπολιτικές του προεκτάσεις, τη δύσκολη για τους Floyd περίοδο και γενικά ως ένα έργο το οποίο, όπως απεδείχθη, έκλεισε έναν κύκλο για τη μπάντα. Η περιοδεία που ακολούθησε την κυκλοφορία του δίσκου έχει περάσει και αυτή στη σφαίρα του μύθου, καθώς οι Pink Floyd, ως συνήθως, κατάφεραν να προκαλέσουν την κοινή γνώμη με το εντυπωσιακό show και τις αλληγορικές τους εικόνες.

Και έτσι λοιπόν, από την πρώτη στιγμή που ο Roger Waters ανακοίνωσε τα σχέδιά του περί της περιοδείας για το "The Wall", οι φήμες έδιναν και έπαιρναν για το αν θα ερχόταν από τα μέρη μας. Και ενώ η φημολογία καλά κρατούσε, η ανακοίνωση δύο και κατόπιν τριών εμφανίσεων στην Αθήνα έφερε τους πολυπληθείς οπαδούς της μουσικής των Pink Floyd σε κατάσταση ονειρική. Αν προσθέσουμε και την πρόθεση του Waters να μαγνητοσκοπήσει τη συναυλία για να θυμίζει το γεγονός, τότε αυτές οι εμφανίσεις περνούν αυτομάτως στην ιστορία.



Παρασκευή, 8 Ιουλίου, πρώτη μέρα εμφάνισης της μπάντας του Waters και ο κόσμος έμοιαζε ανυπόμονος. Να ακούσει μερικά μνημειώδη κομμάτια, να θαυμάσει έναν καλλιτέχνη σπάνιας ιδιοφυίας και να απολαύσει ένα show, το οποίο θα ξεπερνούσε όλα τα υπόλοιπα. Ίσως ακόμα και εκείνη την εκπληκτική συναυλία του Roger Waters στα πλαίσια της περιοδείας για το "Dark Side Of The Moon" όσον αφορά τα εφέ και γενικώς το οπτικοακουστικό θαύμα που παρουσίασαν. Το τείχος από μόνο του αρκούσε για να προκαλέσει εκδηλώσεις θαυμασμού και λογικών συνειρμών με κείνες τις πρώτες φορές που κάποιος εισήλθε στον κόσμο του "The Wall". Είτε από κάποιο βινύλιο, το οποίο βρισκόταν σε μεγάλο πλήθος «νοικοκυριών», είτε από τα διάσπαρτα βίντεο εκείνων των συναυλιών στο Earls Court το '80, είτε ακόμα και από την αντιεμπορική, ομώνυμη ταινία. Με την είσοδο, λοιπόν, της μπάντας και την εκπληκτική εκτέλεση του "In The Flesh", ο Waters και οι μουσικοί του ανέλαβαν να μας ταξιδέψουν στο χρόνο και να επαναφέρουν στην επικαιρότητα ένα άλμπουμ και τη σημασία του.



Καθ' όλη τη διάρκεια της ζωντανής απόδοσης του "The Wall", οι εκτελέσεις, όπως ήταν εξάλλου αναμενόμενο, πλησίασαν σε καταπληκτικό βαθμό τις αυθεντικές, παρόλο που σε σημεία η έλλειψη του Gilmour ήταν προφανής -αν και επίσης αναμενόμενη, όπως και σε εκείνο το live της Μαλακάσας-, ιδίως σε κομμάτια όπως το "Mother" (όπου φαντάζεται κανείς τι έγινε στο συναυλιακό χώρο, μόλις ο Waters απήγγειλε τη γνώριμη... ερώτηση), το "Run Like Hell" και φυσικά το μοναδικό "Comfortably Numb". Και από την ανακοίνωση της σειράς των συναυλιών στην Αθήνα διαχέετο η φήμη ότι θα ερχόταν και ο David Gilmour για μια special εμφάνιση, ελέω και της μαγνητοσκόπησης. Αυτό δε συνέβη, στερώντας μια ευκαιρία να απολαύσει κανείς μερικά ...αδιανότητα πράγματα προ λίγων ετών. Παρ' όλα αυτά, ο γνωστός σε όλους και από τις προηγούμενες συνεργασίες του με τους Floyd, Snowy White, και ο Dave Kilminster στις κιθάρες ήταν ακριβώς όπως θα περίμενε κανείς και απέδωσαν εξαιρετικά, με μια ελάχιστη δόση αλλαγής των κιθαριστικών σημείων των συνθέσεων. Ειδικά στο "Comfortably Numb", η θέση του Dave πάνω στο Τείχος, στην κορύφωση του σόλο, έδωσε μια ακόμα πιο αυθεντική χροιά στη στιγμή.



Έτσι κι αλλιώς, ο κόσμος που κατέκλυσε το κλειστό Ο.Α.Κ.Α. ήξερε ότι δε θα έβλεπε τους Pink Floyd, αλλά τον Roger Waters και την καταπληκτική μπάντα του, κάτι που είναι και ό,τι πιο κοντινό στην αυθεντική μορφή της rock όπερας που επέλεξε να παρουσιάσει.



Ενδεχομένως και με την πρόοδο της τεχνολογίας ο Waters να έχει πλησιάσει τα πρότυπα που ο ίδιος από τότε είχε θέσει για την πλήρη παρουσίαση ενός τόσο απαιτητικού και μεγαλειώδους show. Ο ήχος καθ' όλη τη διάρκεια της συναυλίας ήταν εκπληκτικός, ίσως ο καλύτερος ήχος συναυλίας που θα μπορούσε κάποιος να έχει, και ο συνδυασμός του φωτισμού και των συνεχόμενων πολιτικοκοινωνικών μηνυμάτων που περνούσαν πάνω στο τεράστιο Τείχος προσέφερε ένα φαντασμαγορικό show, ανεπανάληπτο. Πυροτεχνήματα και οι διάσημες πλέον κούκλες - μαριονέτες  που προέκυψαν από τα σχέδια του Gerald Scarfe αποτέλεσαν ακόμα μια εντυπωσιακή προσθήκη στο σύνολο του εκπληκτικού show. Αν προσθέσουμε και το ιπτάμενο γουρούνι, η γνώριμη πια παραπομπή στο μνημείο του "Animals", τότε αυτό που συνέβη στο κλειστό του Ο.Α.Κ.Α. ξεπέρασε κάθε προσδοκία. Τα animations στη γιγαντοοθόνη, το χτίσιμο κομμάτι-κομμάτι του Τείχους και το εντυπωσιακό του γκρέμισμα στο τέλος, μαζί με τη θεατρικότητα του Waters, βοήθησαν ακόμα περισσότερο στην πλήρη παρουσίαση ενός δίσκου ογκόλιθου.



Η μαγεία της μουσικής των Pink Floyd και της ιδιαίτερης ευφυΐας του Roger Waters σε όλο της το μεγαλείο. Θα πρέπει να προσθέσουμε ότι και ελλείψει των κινητών στο χώρο, η κατανόηση και η απόλαυση της συναυλίας σε όλη της τη μεγαλοπρέπεια επανέφεραν την προτεραιότητα παρακολούθησης του ίδιου του live και όχι μέσω μερικών ιντσών της οθόνης. Ακόμα και τα τόσο αυτονόητα, ορισμένες φορές παραξενεύουν. Εν τέλει, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, ο κόσμος που έγινε μέρος ενός τέτοιου γεγονότος σίγουρα θα έχει να θυμάται ότι παρακολούθησε την κορυφαία ενδεχομένως rock όπερα όλων των εποχών.

Τριάντα κάτι χρόνια πριν, το τείχος ανεγέρθη για να «χωρίσει», ενώ εδώ και ένα χρόνο επιχειρείται η ανοικοδόμησή του για να «ενώσει». Να ενώσει τον εγωισμό του Waters με εκείνον του Gilmour, να ενώσει τον καλλιτέχνη με τον απαιτητικό οπαδό και εν τέλει να ενώσει τους ανθρώπους γύρω από ένα κοινό αγώνα για αξιοπρέπεια και να καταρρίψει όλα αυτά που απασχολούσαν τον Waters. Τότε υψώθηκε ένα τείχος για να διαχωρίσει τον καλλιτέχνη από τον οπαδό, τώρα υψώνεται για να τον κάνει να σκεφτεί περισσότερο και να αναλογιστεί πόσο τέλος πάντων οι Pink Floyd υπήρξαν πρωτοπόροι και μοναδικοί σε ό,τι και αν έκαναν.

Setlist:

In The Flesh?
The Thin Ice
Another Brick In The Wall (Part I)
The Happiest Days Of Our Lives / Another Brick In The Wall (Part II)
Mother
Goodbye Blue Sky
Empty Spaces / What Shall We Do Now?
Young Lust
One Of My Turns
Don't Leave Me Now
Another Brick In The Wall (Part III)
The Last Few Bricks
Goodbye Cruel World

Hey You
Is There Anybody Out There?
Nobody Home
Vera
Bring The Boys Back Home
Comfortably Numb
The Show Must Go On
In The Flesh
Run Like Hell
Waiting For The Worms
Stop
The Trial
Outside The Wall

Πάνος Παπάζογλου

Φωτογραφίες: Χρήστος Κισατζεκιάν
  • SHARE
  • TWEET