Rockwave 2005: Moby, Sonic Youth, Sec. Machines, Br. Sea Power, Sigmatropic

28/06/2005 @ 05:16
Τρίτη μέρα για το Rockwave Festival αφιερωμένη εξ' ολοκλήρου στην alternative rock σκηνή με καλλιτέχνες που καλύπτουν όλο το ευρύ φάσμα της, από τους εγκεφαλικούς Sigmatropic και τους avant-garde θορυβοποιούς Sonic Youth έως την electronica του Moby και το new-wave των British Sea Power.

Θα πρέπει να αναφέρουμε ότι η διοργάνωση του festival ήταν άψογη, με πόλυ μικρούς κενούς χρόνους ανάμεσα στα συγκροτήματα, ένω οι αλλαγές που έγιναν στο χώρο του festival σίγουρα εξυπηρετούν καλύτερα το όλο και αυξανόμενο κοινό το οποίο ανηφορίζει κάθε χρόνο στη Μαλακάσα για να δει και να ακούσει τους αγαπημένους του καλλιτέχνες.

Πάντως φέτος την τιμητική του είχε o Moby αφού το μεγαλύτερο μέρος του κοινού είχε έρθει για να δεί τον μικροσκοπικό Νεοϋρκέζο, και όχι άδικα, αφού ο Μoby μας απέδειξε ότι κάθε του εμφάνιση είναι και μία μοναδική εμπειρία και αυτό το λέει κάποιος που σίγουρα δεν είναι και ο πλέον φανατικός του Moby.

Την ημέρα άνοιξαν οι Έλληνες Sigmatropic. Οι Sigmatropic, ένα από τα σημαντικότερα σχήματα της ελληνικής alternative μουσικής σκηνής, αδικήθηκαν τόσο από την ώρα εμφάνισης, αφού ο περισσότερος κόσμος δεν είχε φτάσει στο χώρο του Rockwave, όσο και από τον ήχο. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα η εμφάνιση τους να είναι λίγο αμήχανη. Αν και για να πούμε την αλήθεια ο ήχος των Sigmatropic λειτουργεί καλύτερα σε μικρότερους χώρους παρά σε ένα μεγάλο festival.

Τη σκυτάλη πήραν οι British Sea Power οι οποίοι κατάφεραν από το πρώτο κομμάτι να ζεστάνουν την ήδη ζεστή, από το μεσημεριανό ήλιο, ατμόσφαιρα. To θορυβώδες και χαρούμενο new-wave που παίζουν κατάφερε να ξυπνήσει τον κόσμο, ο οποίος μαζευόταν όλο και περισσότερο γύρω από τη σκηνή, ενώ οι British Sea Power φάνηκαν να το διασκεδάζουν όσο και ο κόσμος, στήνοντας ένα μικρό πάρτι πάνω στη σκηνή με τον μπασίστα και τον κιθαρίστα-τραγουδιστή να ανταλλάσσουν όργανα και τη μπάντα να έχει την πιο πρωτότυπη εμφάνιση της ημέρας, αφού εμφανίστηκαν στη σκηνή δαφνοστεφανομένοι. Αναμφίβολα οι British Sea Power ήταν μία από τις καλύτερες εμφανίσεις της ημέρας και μάλιστα τη στιγμή που έπρεπε ώστε να μας φτιάξουν το κέφι και να μας δώσουν λίγη ζωντάνια μέσα στο καυτό μεσημέρι.

Η συνέχεια έγινε με τους Secret Machines οι οποίοι ήρθαν να χαλάσουν ότι είχαν δημιουργήσει μέχρι εκείνη τη στιγμή οι British Sea Power. Με την εμφάνιση τους οι Secret Machines έδειξαν ότι όλος ο ντόρος που γίνεται γύρω από το όνομα τους είναι "πολύ χαμός για το τίποτα", αφού αυτό το νεοψυχεδελικό τους ύφος δε λειτουργεί και τόσο κάλα, με αποτέλεσμα να γίνονται μονότονοι και κουραστικοί...

Μέτα από την αποχώρηση των Secret Machines και ένα μισάωρο κενό για να ετοιμαστεί η σκηνή, εμφανίστηκαν επιτέλους οι Sonic Youth συνοδευόμενοι από τον Jim O'Rourke. Τι να πει κανείς για τους Sonic Youth και πως να περιγράψει κανείς την μεγαλειώδη εμφάνιση τους στη σκηνή του Rockwave; Και μόνο η επιβλητική και απόμακρη παρουσία της Kim Gordon, η απόλυτη γυναικεία rock περσόνα, φτάνει για να σε μαγέψει. Οι Sonic Youth μας απέδειξαν για μία ακόμη φορά ότι παραμένουν η αιχμή του δόρατος της alternative rock σκηνής και ότι έχουν να δώσουν πάρα πολλά ακόμα. Πιο ζωντανοί και ορεξάτοι από ποτέ, βάλαν φωτιά στη σκηνή και στις καρδιές μας με τους Thurston Moore και Lee Ranaldo σε διαβολεμένη φόρμα να κακοποιούν τις κιθάρες, ταξιδεύοντας μας μέσα από θάλασσες feedback, να παίζουν μεταξύ τους και να πειράζονται σα μικρά παιδιά. Τι να πει κανείς, οι Sonic Youth έβαλαν φωτιά στη σκηνή η οποία πολύ γρήγορα απλώθηκε σε όλο τον κόσμο. Έπαιξαν κομμάτια από όλη την καριέρα τους, ενώ φάνηκε ότι η αγαπημένη δουλειά των Sonic Youth για το ελληνικό κοινό είναι το "Goo" αφού κατά τη διάρκεια των "Kool Thing" και "Mote" έγινε κυριολεκτικά πανικός. Έτσι γλυκά μας πήγαν μέχρι τις εννιά παρά πέντε οπότε και η Kim Gordon μας αποχαιρέτησε παίζοντας τρομπέτα. Σίγουρα η πιο θορυβώδης και ουσιαστική εμφάνιση της ημέρας. Ελπίζουμε να ξαναπεράσουν όσο το δυνατόν πιο σύντομα από τη χώρα μας γιατί η μία ώρα που κράτησε το set τους είναι πολύ λίγη για να τους χορτάσουμε.

Με το τέλος των Sonic Youth όλο και περισσότερος κόσμος άρχισε να μαζεύεται γύρω από τη σκηνή για την εμφάνιση του Moby. Άλλωστε το μεγαλύτερο κομμάτι του κόσμου ήρθε μέχρι την Μαλακάσα εξαιτίας του. Πάντως αυτό που σκεφτόμουν ήταν ότι η εμφάνιση των Sonic Youth είχε δυσκολέψει τα πράγματα για τον Moby και σίγουρα έπρεπε να προσπαθήσει πολύ για να κάνει τη διαφορά, αφού οι Sonic Youth βάλαν τον πήχη πολύ ψήλα.

Γύρω στις εννιά και μισή και κάτω από τους ήχους του "Find My Babe" o Moby ανέβηκε στη σκηνή για να αποθεωθεί από τις χιλιάδες των οπαδών του και για να μας δείξει ότι τελικά αυτός είχε τον τελευταίο λόγο στο να περάσουμε όσο καλύτερα γίνεται. Μικροσκοπικός και υπερκινητικός, αστειευόταν με τον κόσμο, πείραζε τους μουσικούς και τους τεχνικούς του. Αφιέρωσε το "That's When I Reach For My Revolver" των Mission Of Burma στους Sonic Youth λέγοντας ότι είναι μεγάλη τιμή γι' αυτόν να παίζει την ίδια μέρα με αυτούς. Έπαιξε το "Honey" παρεμβάλλοντας το "Whole Lotta Love". Ζήτησε συγγνώμη για την Αμερική παίζοντας το "Lift Me Up". Aφιέρωσε το πρώτο του κομμάτι στην underground dance σκηνή της Αθήνας και έκλεισε με μια φρενήρη εκτέλεση του "Feeling So Real", αφήνοντας μας εκστασιασμένους με αυτό που είχαμε ακούσει. Ο Moby δεν έγινε ούτε μια στιγμή βαρετός, αφού το set του κινήθηκε από τη dance μέχρι το punk και από το blues ως την καθαρή pop. O Moby ικανοποίησε απόλυτα τους οπαδούς του και σίγουρα κέρδισε ακόμα και αυτούς που δεν τον βλέπουν με τόσο καλό μάτι. Ήταν απλά απίθανος, ότι καλύτερο συνέβη εκείνη την ημέρα και σίγουρα κάτι το οποίο θα θυμόμαστε για πολύ καιρό ακόμη.

P.S.: Φωτογραφίες θα δημοσιευτούν το συντομότερο δυνατόν.

  • SHARE
  • TWEET