Rockwave Festival: Ska-P, Saxon, Marky Ramone’s Blitzkrieg, Kreator κ.ά. @ TerraVibe Park, 07/07/13

Από τους Αντώνη Κονδύλη, Θοδωρή Μηνιάτη, Θοδωρή Ξουρίδα, Κώστα Πολύζο, Παναγιώτη Λουκά, Βαγγέλη Ευαγγελάτο, 08/07/2013 @ 11:39
Η δεύτερη μέρα του φετινού Rockwave ήταν και η πρώτη που θα ξεκινούσε από τις δώδεκα το μεσημέρι. Επίσης ήταν και η πρώτη πολυσυλλεκτικού χαρακτήρα, αφού το πρόγραμμα περιελάμβανε από death, thrash και παραδοσιακό heavy metal μέχρι reggae / dubstep, punk και ska. Το παράδοξο του χρονοδιαγράμματος με το δίωρο κενό στη μέση της ημέρας (lunch break - με μόνο ένα από τα κιόσκια να λειτουργεί!) ευνόησε τις εκτεταμένες βόλτες στον χώρο, όμως χαντάκωσε και τα δύο πρώτα support, αφού ο κόσμος που επέλεξε να κατέβει στη Μαλακάσα από νωρίς ήταν απειροελάχιστος.

Endsight
Έτσι, οι Αθηναίοι Endsight αναγκάστηκαν να παίξουν μπροστά σε συγγενείς και φίλους - 30 άτομα το πολύ να ήταν, έχοντας τον πιο άχαρο ρόλο από όλους. Παρόλα αυτά και προς τιμήν τους, δεν έδειξαν να πτοούνται ιδιαίτερα, κάτι που φάνηκε από την άψογη παρουσία τους στη σκηνή. Το μελωδικό death / crust / hardcore υβρίδιό τους είχε την απαραίτητη ενέργεια που χρειαζόταν η μέρα ώστε να ξεκινήσει δυνατά και εν τέλει οι τύποι έκαναν ό,τι καλύτερο μπορούσαν δεδομένων των περιστάσεων.

Endsight

Το set τους διαμορφώθηκε κυρίως με επιλογές από το παρελθόν τους αλλά και από το επερχόμενο full-length τους, "A Vicious Circle", με το πρώτο 45-λεπτο της ημέρας να κρίνεται ως ικανοποιητικό μέσα στην αχαροσύνη του και τους Endsight να στέκονται αξιοπρεπέστατα στην πρώτη τους εμφάνιση στη Μαλακάσα.

Descending
Αμέσως μετά, οι επίσης πρωτευουσιάνοι Descending μάς σέρβιραν το μοντέρνα ακραίο metal τους, με τον κόσμο να έχει διπλασιαστεί αλλά και τον ήλιο στο ανώτατο σημείο του να μην βοηθάει ιδιαίτερα. Με την εμπειρία από την πρόσφατη ευρωπαϊκή περιοδεία τους με τους Septicflesh να είναι οφθαλμοφανής (αν και, όπως ομολόγησε ο τραγουδιστής τους, είναι πάντα πιο δύσκολο να παίζεις μπροστά σε εγχώριο κοινό), οι Descending ανταπεξήλθαν με άνεση στον ρόλο τους στα 45 λεπτά που είχαν στη διάθεσή τους.

Descending

Με κομμάτια από τους δύο ολοκληρωμένους τους δίσκους, ανάμεσα στα οποία ακούστηκαν τα "Suicide Promise", "How Much This Life Weights?", "No Other Gods Before Me", "Shared Planet" και "The Trust", οι Αθηναίοι συνέβαλαν στην ομαλή διεξαγωγή της ημέρας, δίνοντας τη σκυτάλη στον καυτό καλοκαιρινό ήλιο και αρκετά αργότερα στα γνήσια τέκνα του, τους 1000mods.

Βαγγέλης Ευαγγελάτος

1000mods
Μετά από το αχρείαστο, χωρίς νόημα και ουσία δίωρο διάλειμμα, στη μεγάλη σκηνή ήρθε η σειρά των 1000mods περίπου στις 15:50. Καυτός ήλιος και stoner. Ιδανικός συνδυασμός και μάλιστα ό,τι καλύτερο ηχητικά για να μας ξυπνήσει μετά το προαναφερθέν κενό.

1000mods

Οι 1000mods παρουσιάστηκαν δεμένοι με συμπαγή και ογκώδη ήχο και γενικότερα πραγματοποίησαν μια αξιοπρεπέστατη εμφάνιση. Ο κόσμος που τους παρακολούθησε ήταν περίπου 100-150 άτομα. Εντύπωση προκάλεσε το πόσο χαμηλά κρατούσε το μπάσο ο μπασίστας και τραγουδιστής της μπάντας. Το jam-αρισμα στο τέλος αύξησε λίγο περισσότερο τη διάρκεια του set μέχρι να πάρουν τη σκυτάλη οι επόμενοι.

Carcass
Λίγο μετά τις 16:30 έκαναν την εμφάνισή τους στη μικρή σκηνή του Terra Vibe οι φοβεροί και τρομεροί Carcass, οι οποίοι αναγκάστηκαν ελέω της πολυσυλλεκτικότητας (εάν είναι ποτέ δυνατόν) του φεστιβάλ να παίξουν μεσημεριάτικα (θα πέσει φωτιά και θα μας κάψει) και κάτω από έναν καυτό ήλιο. Σε μια ενδιαφέρουσα κουβέντα που είχαμε λίγο αργότερα ο Jeff Walker και ο Bill Steer αστειεύτηκαν δεόντως με το σκηνικό του καυτού ήλιου.

Carcass

Πέρα από όλα αυτά οι Carcass ξεκίνησαν με το "Buried Dreams" και από την πρώτη στιγμή έδειξαν ότι δεν χωράνε και πολλά αστεία με την πάρτη τους. Τα "Incarnated Solvent Abuse" και "Carnal Forge" που ακολουθούν, το επιβεβαιώνουν. Δείχνουν ότι βρίσκονται σε πολύ καλή φόρμα, εκτελεστικά άψογοι και με ήχο εξαιρετικό. Καθηλωτικοί και ενίοτε σαρωτικοί. Ο λιγοστός, δυστυχώς, κόσμος που βρίσκεται εκεί για να τους παρακολουθήσει τους ακολουθεί με προθυμία και περισσή ευχαρίστηση. Οι κατακόκκινοι από τον ήλιο Άγγλοι, όχι μόνο δεν επηρεάζονται από τις δυσχερείς συνθήκες, αλλά μας προσφέρουν εξαιρετικές στιγμές, είτε ακούμε κάποιο κομμάτι από το "Heartwork" είτε από το "Symphonies Of Sickness". Και μόνο η εισαγωγή του "Ruptured In Purulence" αρκεί για να προκαλέσει ανατριχίλα.

Carcass

Ξεχωρίζω τη μεγαλειώδη εκτέλεση του "Corporal Jigsore Quandary" ως την κορυφή της σxεδόν ωριαίας παρουσίας τους στο Rockwave 2013, η οποία ολοκληρώθηκε με το σπουδαίο "Heartwork". Αισθάνομαι τυχερός που τους ξαναείδα, έστω και υπό αυτές τις συνθήκες, έστω και σε αυτό το φεστιβάλ. Προσωπικά θεωρώ την εμφάνιση των τεράστιων Carcass, με άνεση, την καλύτερη της ημέρας. Υπέροχοι.

Αντώνης Κονδύλης

Alborosie
Δεν είναι η πρώτη φορά που ο Alborosie έρχεται στην Ελλάδα (One Love Summer Festival 2011). Με βάση τη δημοτικότητά του και τη θέση που έχει φέτος σε διάφορα φεστιβάλ, θα μπορούσε να ήταν δικαιωματικά ο headliner στην θέση των Ska-P. Στη χώρα μας η reggae μουσική έχει κόσμο. Όταν για παράδειγμα οι Locomondo μπορούν να γεμίσουν έναν χώρο σαν την Τεχνόπολη και έχεις το πακέτο Alborosie- Ska-P θα περίμενε κανείς οι οπαδοί αυτής της μουσικής να δώσουν δυναμικά το παρόν, ξέχωρα από τον κόσμο που θα έρχονταν για να παρακολουθήσει γενικά το φεστιβάλ.

Alborosie

Αν και Ιταλός, ο Alborosie ήταν στην ώρα του και άρχισε την εμφάνισή του με το "Who Run The Dance". Η reggae μουσική είναι κατάλληλη για φεστιβάλ, αλλά θέλει να έχει και αρκετό κόσμο που να χορεύει. Το Terra Vibe όμως έδειχνε πολύ άδειο καθώς ελάχιστοι είχαν έρθει αποκλειστικά για τον Alborosie. Καθώς ο χρόνος του ήταν συγκεκριμένος κατόρθωσε και στρίμωξε 30 περίπου τραγούδια στη μία ώρα που του αναλογούσε. Στην αρχή τόσο ο Alborosie όσο και το κοινό ήταν λίγο συγκρατημένοι, αλλά με την πάροδο του χρόνου υπήρχε η σύνδεση μεταξύ τους για να αρχίσει ο χορός από τους οπαδούς.

Alborosie

Ίσως η καλύτερη στιγμή του live ήταν όταν μας έκανε μια μίμηση τενόρου τραγουδώντας για λίγο στην γλώσσα του, ενώ ένα κομμάτι το τραγούδησε ο κιθαρίστας του, με τον Alborosie να αποσύρεται για λίγο, και όταν επέστρεψε να μας λέει χαριτολογώντας ότι πήγε για «τσιγάρο». Σίγουρα οι οπαδοί του πέρασαν καλά, ενώ οι υπόλοιποι θα προτιμούσαν ίσως διαφορετικές συνθήκες (πιο βράδυ, μικρότερος χώρος) για να μπορέσουν να εκτιμήσουν τη μουσική του.

Setlist: Who Run The Dance / Camilla / Play Fool / Sound Killa / Rock The Dancehall / No Coke / Informer / Shut Your Mouth / Rolling Like A Rock / Herbalist / Real Story / Want The Herb / Zion Train / Rasta Anthem / Zion Gate / U Got To Be Mine / I Wanna Go Home / To Whom It May Concern / Better Than Me / Can't Stand It / Love Is The Way / International Drama / Raggamuffin / Police / Don't Pressure It / Respect Yourself / Kingston Town

Παναγιώτης Λουκάς

Kreator
Ο κόσμος μπροστά στη δεύτερη σκηνή γύρω στις 19:00 παρά ήταν λιγοστός, αλλά αυτό δεν στάθηκε ικανό να αποτρέψει τους Kreator να μας παρουσιάσουν μια επαγγελματικότατη εμφάνιση. Ο ήχος ήταν πολύ καλός και με μοναδικό εχθρό τον ήλιο που τους χτύπαγε στο πρόσωπο βγήκαν στη σκηνή με το "Phantom Antichrist" και για μια ώρα δεν μπήκε πουθενά φρένο.

Kreator

Το setlist ήταν κουτσουρεμένο και προσαρμοσμένο στα δεδομένα της φεστιβαλικής εμφάνισης και σίγουρα λείψανε τραγούδια όπως το "Betrayer" και το "People Of The Lie", αλλά δεν χρειάζονται γκρίνιες όταν μια μπάντα με καριέρα τόσων ετών πρέπει μέσα σε μια ώρα να χωρέσει τόσο το καινούργιο όσο και το παλιότερο υλικό. Circle pit, wall of death και αρκετό headbanging καθ' όλη τη διάρκεια του live και υπό τους ήχους τραγουδιών όπως τα "Enemy Of God", "Phobia", "Violent Revolution", αλλά και αυτά των πρώιμων ημερών του συγκροτήματος όπως τα "Flag Of Hate" και "Tormentor" με το οποίο και κλέισανε την εμφάνισή τους.

Kreator

Όλοι απέδωσαν σε πολύ ικανοποιητικό επίπεδο και ο Mille που δεν φημίζεται και για τους πύρινους λόγους του, πολύ λίγο απευθύνθηκε στο κοινό. Όμως τα εύσημα πρέπει να δοθούν στον κακομοίρη τον Ventor που «τράβηξε κουπί» πίσω από τα τύμπανα με τον ήλιο να τον βαράει αλύπητα σχεδόν σε όλη τη διάρκεια της εμφάνισής τους. Οι Kreator αυτό που κάνουν το κάνουν πολύ καλά και ο κόσμος φάνηκε ικανοποιημένος μετά την αποχώρηση της μπάντας και τους περιμένουμε σύντομα να μας ξανάρθουν με λίγα περισσότερα τραγούδια όμως από το "Coma Of Souls" (δεν άντεξα, το είπα).

Κώστας Πολύζος

Marky Ramone's Blitzkrieg
One, two, three, four, Marky Ramone! Ο πολύ αγαπητός drummer των θρυλικών Ramones, Marky, επέστρεψε στη χώρα μας και το Roackwave Festival και για 50 περίπου λεπτά βρέθηκε με τη μπάντα του, τους Blitzkrieg, στη μεγάλη σκηνή του Terra Vibe, προσφέροντας μία rock 'n' roll εμπειρία που αξίζει, έστω και μία φορά, να τη ζήσεις. O τραγουδιστής που συνόδευε αυτή τη φορά τον Marky ήταν ο Αμερικανός Andrew W.K., ο οποίος πριν από μερικές μέρες κατάφερε να παίξει τύμπανα για 24 ώρες συνεχόμενα, σπάζοντας το αντίστοιχο ρεκόρ.

Marky Ramone's Blitzkrieg

Το set των 25 περίπου τραγουδιών ανοίγουν ιδανικά το "Rockaway Beach" και το "Teenage Lobotomy" με τη μπάντα να αποδίδει εξαιρετικά τους punk rock ύμνους των Ramones. Ο Marky φαίνεται ότι μπορεί να παίζει στον ίδιο πάνω κάτω ρυθμό για ώρες, η φωνή του Andrew μιμείται αρκετά καλά αυτή του Johnny και το feel-good-όμετρο χτυπάει εξαρχής κόκκινο. Κλασικά κομμάτια όπως τα "Sheena Is A Punk Rocker", "Beat On The Brat", "Gimme Gimme Shock Treatment", "Oh Oh I Love Her So", "I Believe In Miracles", "Judy Is A Punk", "The KKK Took My Baby Away", "Pet Sematary", "I Wanna Be Sedated", "I Don't Wanna Walk Around With You", "Do You Remember Rock 'N' Roll Radio?" και "Cretin Hop" ακούγονται χωρίς καμία διακοπή (μοναδική εξαίρεση το διάλειμμα πριν το encore), και μόνο το καθιερωμένο «οne, two, three, four» προλογίζει κάθε φορά το επόμενο.

Marky Ramone's Blitzkrieg

Ο επίλογος γράφεται με το "What A Wonderful World" και το υπερκλασικό "Blitzkrieg Bop", όπου το κοινό κατά παραγελλία Andrew W.K. επιδίδεται στο προβλεπόμενο moshing. Οι Marky Ramone's Blitzkrieg αφήνουν πλέον οριστικά το Terra Stage, έχοντας επιτελέσει και με το παραπάνω το έργο τους, που δεν ήταν άλλο από το να προσφέρουν απλόχερα για ακόμη μια φορά διασκεδαστικό punk rock 'n' roll.

Θοδωρής Ξουρίδας

Saxon
Ήταν 20:50 όταν βάσει προγράμματος τα κλουβιά άνοιξαν και οι αετοί πέταξαν ελεύθεροι για άλλη μια φορά στον αττικό ουρανό. Οι Saxon είναι από τα συγκροτήματα που ο γραφών θα το έβλεπε ακόμα και αν έπαιζαν κάθε εβδομάδα στη χώρα μας. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι πρέπει να υποκρύπτονται και οι όποιες ατέλειες (εντός ή εκτός εισαγωγικών) έχει μια εμφάνισή τους στη χώρα μας. Σχεδόν κάθε χρόνο μάς επισκέπτονται χαρίζοντας στους οπαδούς μοναδικές στιγμές. Όπως και τώρα, απλά με ένα «αλλά». Το intro και πρώτο ομώνυμο τραγούδι της τελευταίας studio δουλειάς τους, "Procession" και "Sacrifice" αντίστοιχα, άνοιξαν το setlist τους που ήταν το πλέον ιδανικό για όποιον τους έβλεπε πρώτη φορά. Ξεκίνησαν με αρκετά προβλήματα στον ήχο κάνοντας το κοινό να τους αντιμετωπίσει με μια -ευτυχώς μικρή- παγωμάρα. Ευτυχώς αργότερα ήταν πιο εκδηλωτικό και συμμετείχε πολύ πιο ενεργά σε κάθε σύνθεση αλλά και στο όποιο κάλεσμα απο μικροφώνου του frontman τους. Ειδικά στα πρώτα τρία τραγούδια και οι μουσικοί αλλά και ο Biff Byford, τραγουδιστής και μια από τις πιο εμβληματικές φυσιογνωμίες στο heavy metal, σχεδόν δεν ακούγονταν. Δυστυχώς ο Biff συνέχισε μέχρι και σχεδόν την μέση του set να μην είναι στην φόρμα που τον έχουμε συνηθίσει. Μια βραχνάδα έβγαινε από το λαρύγγι του λες και είχε αναρρώσει από αρρώστια στον λαιμό ή κρύωμα. Εντύπωση μου έκανε ότι άλλαζε συνεχώς μικρόφωνα μόλις τελείωνε το κάθε τραγούδι. Παρόλα αυτά, από τη μέση και μετά η φωνή του επανήλθε κάπως στο γνώριμο ύφος αλλά σε καμία στιγμή της εμφάνισης δεν έπιασε το 100%. Εκείνος όμως, έμπειρος γάρ, έχει τον τρόπο ακόμα και αυτό το «πρόβλημα» να μην τον αποτρέψει από μια καλή εμφάνιση.

Saxon

Οι δύο τελευταίες λέξεις θα μπορούσαν εν συντομία να είναι ο τίτλος του τι είδαμε χθες το βράδυ από τους Saxon. Όλα αυτά τα χρόνια ξέρουν τι πρέπει να δώσουν στο κοινό για το κάνουν να διασκεδάσει και να ευχαριστηθεί. Επίσης, όντας τόσα χρόνια μαζί, τα μέλη γνωρίζουν ακόμα και αν βαριούνται να μην στο δείξουν. Ο άρτιος επαγγελματισμός που τους διακατέχει, τους έχει κάνει ακόμα και μια χάλια μέρα για αυτούς να είναι μια εμφάνιση που αν την δεις δεν θα την ξεχάσεις ποτέ. Επέλεξαν, εν μέρει λογικά σκεπτόμενοι, να βασίσουν το setlist τους στην νέα πρόσφατη δουλειά τους και σε all time classics του παρελθόντος. Η παρουσία τους σε φεστιβάλ, έστω και αν ήταν headliners της μικρής σκηνής, άτυπα τους έκανε να ξέρουν ότι ίσως υπήρχε ετερόκλητο κοινό από κάτω και έτσι «έπρεπε» να ακουστούν κάποια από τα πάρα πολύ γνωστά τους κομμάτια και όχι άλλα πιο άγνωστα στον κόσμο αλλά εξίσου αγαπητά από τους πιο πωρωμένους οπαδούς. Είναι αρκετά εύκολο για αυτούς, κυρίως λόγω του υλικού που διαθέτουν να σε κάνουν σε πολύ λίγα λεπτά της ώρας να έχεις «ανέβει» με ό,τι ακούς αλλά και να περάσεις καλά, μιας και είναι από τα group που στο τέλος της κάθε εμφάνισής τους δεν μπορείς να μην έχεις διάπλατο χαμόγελο ικανοποίησης.

Saxon

Είναι από τους λίγους που έχουν ένα σταθερά καλό επίπεδο απόδοσης των τραγουδιών που δεν πέφτει ποτέ. Ό,τι βλέπαμε όντας απλά μαθήματα heavy metal παιζόντουσαν από μια μπάντα που δεν είναι τυχαίο ότι συγκαταλέγεται στην ελίτ του χώρου. Όλοι οι μουσικοί επί σκηνής ήταν χάρμα ειδέσθε. Οι δύο κιθαρίστες, Paul Quinn και Doug Scarratt, μαζί με τον drummer Nigel Glockler κράταγαν τον ρυθμό ενώ ο συνήθως πιο κινητικός μπασίστας Nibbs Carter έκανε ό,τι ακριβώς κάνει σε κάθε ζωντανή εμφάνιση: πηγαινοερχόταν συνεχώς σε όλη την σκηνή, έκανε διιαρκώς headbanging και ήταν σε μια συνεχή εγρήγορση. Όλοι ήταν όπως είναι σε κάθε εμφάνισή τους μιας και όσες φορές και αν τους έχω παρακολουθήσει είτε ζωντανά είτε από την τηλεόραση δεν έχουν ποτέ μέτρια εμφάνιση. Είπαμε, δεν γίνεσαι μεγάλο και διάσημο συγκρότημα έτσι απλά. Προσωπικό μου «παράπονο» είναι ότι με κάποια τραγούδια όσο και αν τα αγαπάω δεν μπορώ να τα ακούω συνέχεια πια σε κάθε εμφάνιση. Σίγουρα έχω γαλουχηθεί με αυτά αλλά θέλω κάποια στιγμή να ακούσω και κάτι διαφορετικό. Ειδικά από μπάντες σαν τους Σάξονες που έχουν εκατοντάδες επιλογές. Φυσικά αυτό ισχύει ίσως και επειδή τους έχω δει τόσες φορές που η επανάληψη κάπως με ενοχλεί. Επειδή λοιπόν ήταν σε φεστιβάλ μπορούσαν εκτός από τα «υπερχίτ» να μην έπαιζαν τέσσερα τραγούδια από την νέα δουλειά αλλά λιγότερα και στη θέση τους να έβαζαν ένα ή δύο άλλα από τις τόσες επιτυχίες τους. Άποψη που ενισχύεται και από τα 70 λεπτά προγραμματισμένου χρόνου παραμονής στην σκηνή πολύ λίγα για ένα τέτοιο σχήμα με μεγάλη ιστορία. Θεωρώ λάθος των διοργανωτών που δεν έδωσαν τουλάχιστον 20 λεπτά ακόμα σε αυτούς για χάρη των σαφώς πιο «νέων» Ska-P. Ας είναι όμως.

Saxon

Εχτές το βράδυ ό,τι είδαμε ήταν ένα κορυφαίο συγκρότημα που ήρθε, έπαιξε όσο πιο καλά μπορούσε τα τραγούδια του και έφυγε. Η εμφάνισή τους για κάποιον που τους έχει δει πολλές φορές ήταν άλλη μια από αυτές που συμπληρώνουν την λίστα επιτυχημένων εμφανίσεων της μπάντας. Αν κάποιος δεν τους έχει ξαναδεί θα έχει πολλές στιγμές ονείρωξης τις επόμενες μέρες. Θέλω πολύ να τους απολαύσω επί σκηνής μόνους τους για να μην έχουν την τόσο «επιτακτική» ανάγκη να αποδώσουν ζωντανά μόνο τα πρώτης γραμμής τραγούδια αλλά και κάποια άλλα επίσης αγαπημένα.

Saxon

Το πλήρες setlist ήταν: Procession / Sacrifice / Wheels Of Terror / Power And The Glory / Heavy Metal Thunder / Motorcycle Man / I've Got To Rock (To Stay Alive) / Night Of The Wolf / Denim And Leather / Stand Up And Fight / And The Bands Played On / 747 (Strangers In The Night) / Strong Arm Of The Law / Wheels Of Steel  / Crusader / Princess Of The Night  

Θοδωρής Μηνιάτης

Ska-P
Τη στιγμή που ξεκίνησαν να ακούγονται τα πρώτα χάλκινα σήμαινε ότι είχε έρθει η ώρα των headliners της δεύτερης ημέρας του Rockwave. Οι Ισπανοί Ska-P είχαν την χαρά να ηγηθούν μιας ημέρας του φεστιβάλ και να προσφέρουν ευχάριστες στιγμές στους οπαδούς αυτού του ήχου.

Ska-P

Το ska είναι ένα είδος που είτε το αγαπάς είτε το μισείς και αυτοί που είχαν επιλέξει να παραμείνουν στο χώρο σίγουρα ήταν από αυτούς που αρέσκονται σε τέτοια ακούσματα και οι Ska-P φρόντισαν να τους δικαιώσουν για την επιλογή τους. Η μπάντα παρουσιάστηκε με καλή διάθεση την οποία μετέφερε και στον κόσμο. Χαρακτηρίζονταν από έντονη σκηνική παρουσία, με ασταμάτητη κίνηση και πολύ ενέργεια, κάτι το οποίο είχε ως αποτέλεσμα να ωθήσουν τον κόσμο να χορεύει συνεχώς στον ρυθμό τους.

Ska-P

Σε σύγκριση με την περσινή εμφάνιση των Locos, μπορώ να πω ότι οι Ska-P ήταν πολύ ανώτεροι και ενδιαφέροντες. Κατάφεραν να ανεβάσουν τη διάθεση όλων, να κάνουν χαβαλέ, να σατιρίσουν την εκκλησία και όχι μόνο, να βρίσουν τους φασίστες και την αστυνομία, να μεταφέρουν πολιτικά μηνύματα. Χαρακτηριστικές ήταν οι δηλώσεις συμπαράστασης στους λαούς του Ευρωπαϊκού Νότου, αλλά και σε αυτούς της Τουρκίας, της Βραζιλίας, αλλά και όλων αυτών που αντιστέκονται. Ενδιαφέρον παρουσίασαν οι μεταμφιέσεις του Pipi, που έδωσαν ένα άλλο χρώμα στη βραδιά, αλλά κι οι πολλές ωραίες γυναικείες παρουσίες, όχι τόσο συνηθισμένο για ένα φεστιβάλ. Στο τελευταίο κομμάτι ο κιθαρίστας πήδηξε στο κοινό παίζοντας κιθάρα ανάμεσα στον κόσμο ολοκληρώνοντας έτσι ένα σκηνικό που αν μη τι άλλο ευχαρίστησε αυτούς που βρέθηκαν εκεί. Hasta la victoria siempre.

Αντώνης Κονδύλης

SETLIST

Full Gas
Consumo Gusto
A La Mierda
Mestizaje
Kasposos
Se Acabo
Romero
Nino Soldado
Crimen
Cannabis
Libertador
Sexo Y Religion
Mis Colegas
Vals Del Obrero

Φωτογραφίες: Χρήστος Κισατζεκιάν / www.livephotographs.com
  • SHARE
  • TWEET