Rock N' Roll Children @ Metal Union Club (Αγρίνιο), 02/01/16

Η δεύτερη μέρα της νέας χρονιάς φάνταζε ως ιδανική για την επιστροφή των R 'N' R Children στο Αγρίνιο. Η ποιότητα της εμφάνισής τους ήταν δεδομένη, αλλά πραγματικά η βραδιά ξεπέρασε τις προσδοκίες και του πιο αισιόδοξου και τελικά ο χαρακτηρισμός που της αρμόζει είναι «μαγευτική».

Γύρω στις 21:30 ο Μανώλης Τσίγκος, ο Γιάννης Παπανικολάου, ο Γιάννης Τσίμας, ο Νίκος Αναστασιάδης και ο Γιώργος Γεωργίου θα ανέβουν στη σκηνή και τον χορό των ύμνων του μεγάλου κοντού που θα ακούγονταν θα ανοίξει το "Sacred Heart". Όπως σε κάθε πάρτι οι αντιδράσεις του κόσμου, ο οποίος γέμισε ασφυκτικά τον χώρο, είναι αρχικά αναγνωριστικές, αλλά μόλις στο δεύτερο τραγούδι και αφού το αλκοόλ που έρεε άφθονο και είχε ήδη αρχίσει να περνάει στο κυκλοφορικό σύστημα, οι εκδηλώσεις λατρείας αρχίζουν να κάνουν την εμφάνισή τους. Άλλωστε για το "Mob Rules" μιλάμε και όχι για κανένα τραγούδι της σειράς.

Το "Wishing Well" προλογίζεται από τον Γιάννη σαν ένα άγνωστο σχετικά τραγούδι (χαχα), αλλά με το "Children Of The Sea" που έπεται αρχίζουν τα πράγματα σοβαρεύουν για λίγο, μέχρι για να αρχίσει και πάλι το χοροπηδητό και το sing-along στο "Man On The Silver Mountain". Για τη συνέχεια παίρνουν φωτιά οι σβέρκοι μας με την τριάδα "Stargazer", "Holy Diver" και "A Light In The Black", με την μπάντα να τα δίνει όλα. Λίγο να ξαποστάσουμε στο "Self Portrait" και μετά τα κεφάλια πάλι μέσα με τα "Gates Of Babylon", "Kill The King" και "Falling Off The Edge Of The World" σε εκτελέσεις μάγκικες και παθιασμένες.

Κάπου εκεί ήταν αναγκαίο να πέσουν λίγο οι τόνοι, να πάρουμε ανάσα και να γεμίσουμε ξανά τα ποτήρια μας και τα "Catch The Rainbow" και "All The Fools Sailed Away" θα παίξουν ιδανικά τον ρόλο αυτό. Σε αυτό το χρονικό σημείο μάλιστα είναι που συνειδητοποιώ πως έχουν ήδη περάσει 90 λεπτά και, ενώ άλλες μπάντες θα είχαν ήδη κατεβεί, οι R 'N' R Children θα συνέχιζαν για άλλο τόσο, αποδίδοντας κάμποσα ακόμα από τα καταπληκτικά τραγούδια που είχε τραγουδήσει ο Ronnie James Dio και όχι μόνο, όπως αποδείχθηκε.

Η πρώτη έκπληξη είναι η άφιξη της Αναστασίας Μπάστα να τραγουδήσει το "Naked In The Rain", αλλά οι πραγματικές εκπλήξεις θα έρχονταν μετά το "Don't Talk To Strangers". To "Edge Of Thorns" των μεγάλων Savatage θα το τραγουδήσουν μέχρι και οι πέτρες του πρώην Dewar's Club, ενώ το άψογα εκτελεσμένο medley των "Tears Of The Dragon" και "Chemical Wedding" απλά θα μας θυμίσει πόσο τεράστιους solo δίσκους έχει κυκλοφορήσει ο Bruce Dickinson. «Και το "Still I'm Sad";» θα αναφωνήσει εκστασιασμένος ο έτερος συντάκτης και φίλος Βασίλης Σκιαδάς στο άκουσμα της εισαγωγής του τραγουδιού, ενώ είχε προηγηθεί ένα μίνι ταξίδι στην αρχαία Αίγυπτο, την χώρα του γάλατος και του μελιού.

Πλησιάζοντας το τέλος, η ύστατη έκπληξη θα είναι το "Killed By Death" των Motorhead, το οποίο θα είναι αφιερωμένο στην μνήμη του Lemmy και θα προκαλέσει ντελίριο στον κόσμο. Χύμα και απροβάριστη διασκευή, αλλά κανείς δεν δίνει σημασία σε κάτι τέτοια. To "Heaven And Hell" θα κλείσει ιδανικά την μαραθώνια συναυλία του συγκροτήματος και ο κόσμος θα τραγουδήσει με όσες δυνάμεις του έχουν απομείνει και τελικά θα αποθεώσει το συγκρότημα, σε μια βραδιά που όλα (σχεδόν) κύλησαν άψογα.

Κάνοντας απολογισμό, νομίζω πως οι R 'N' R Children δώσανε ένα συγκλονιστικό σόου, τηρουμένων των αναλογιών. Δεν ήταν τόσο «γράντε» όσο οι επετειακές με τους πολλούς και εκλεκτούς καλεσμένους, αλλά θεωρώ πως ήταν πολύ δυνατό. Κάποια από τα παιδιά έχουν ένα ιδιαίτερο δέσιμο με τον συγκεκριμένο χώρο και φαίνεται κάθε φορά που έρχονται στο Αγρίνιο, ενώ το πάθος που έβγαλαν όλοι τους σε συνδυασμό με την πολύ καλή ανταπόκριση του κοινού με κάνει να κατατάσσω το εν λόγω live τους μάλλον ως ένα από τα καλύτερά τους που έχω παρακολουθήσει (αυτή η φορά ήταν η έκτη). Ιδιαίτερη μνεία πρέπει να γίνει στον Νίκο Αναστασιάδη ο οποίος έπαιζε με πυρετό και πόνους στα χέρια και παρ' όλα ταύτα κατάφερε να ανταπεξέλθει μια χαρά, αν μετά από πάνω από τρεις ώρες παθιασμένου παιξίματος και 28 συνολικά τραγουδιών δεν μπορείς να μην βγάλεις το καπέλο σε όλους.

Υ.Γ.: Μετά το πέρας της συναυλίας ακολούθησε πάρτι υπό τους ήχους πολύ καλή hard rock και heavy metal μουσικής με αρκετό κόσμο να παραμένει, αλλά δυστυχώς δεν μπορώ να μπω σε λεπτομέρειες αφού θυμάμαι πολύ λίγα πράγματα...