Red Hot Chili Peppers @ Greenfest, Indjija, Σερβία, 26/06/07

26η Ιούνη, ώρα 14:00 και χιλιάδες κόσμου είναι ήδη συγκεντρωμένες έξω από τις πύλες του Greenfest στην Indjija της Σερβίας (40 χμ. απόσταση από το Βελιγράδι), αναμένοντας το μεγαλύτερο συναυλιακό γεγονός του φετινού καλοκαιριού, καθώς οι Red Hot Chili Peppers εμφανίζονται επιτέλους για πρώτη φορά στη Σερβία και είναι έτοιμοι να ταρακουνήσουν 100.000 κόσμο από όλη τη πρώην Γιουγκοσλαβία και τις γύρω περιοχές!

Αν ο αριθμός σας ακούγεται εντυπωσιακός, ακούστε και αυτό: τα πρώτα 60.000 εισιτήρια που εκδόθηκαν για τη συναυλία (στην τιμή των 25 ευρώ) εξαντλήθηκαν σε ελάχιστο χρόνο και γι' αυτό η διοργανώτρια αρχή αναγκάστηκε να τυπώσει άλλα 40.000 (στην τιμή των 35 ευρώ) τα οποία και αυτά έγιναν ανάρπαστα. Οι λόγοι; Οι εξής δύο: κατ' αρχάς οι Red Hot Chili Peppers είναι το πιο αγαπητό rock / ξένο σχήμα στη Σερβία και εν δευτέροις εισιτήρια πουλήθηκαν και σε όλες τις γύρω χώρες (Σλοβενία, Κροατία, Βουλγαρία, Σκόπια κτλ), κάνοντας τη συγκεκριμένη συναυλία γεγονός του καλοκαιριού για όλα τα Βαλκάνια! Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός πως πριν την έναρξη της, πούλμαν από όλες τις παραπάνω χώρες κατεύθαναν στο συναυλιακό χώρο φέρνοντας οπαδούς από όλες τις γύρω περιοχές που ήθελαν να απολαύσουν ζωντανά τους funk Καλιφορνέζους!

Μετά από περισσότερη από μια ώρα αναμονής υπό τον καυτό ήλιο (εκείνη τη μέρα η θερμοκρασία ήταν 35 βαθμοί), με αυτοσχέδιες κατασκευές σκίασης από χαρτόνια και με το κοινό να μοιράζεται απλόχερα νερά και μπύρες για να δροσιστεί, οι πύλες άνοιξαν στις 15:00 κι ο κόσμος άρχισε να ξεχύνεται μέσα στο συναυλιακό χώρο. Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να αναφέρω κάτι το οποίο μου άφησε την καλύτερη εντύπωση για τους Σέρβους οργανωτές. Πέρα από την πολύ καλή τιμή του εισιτηρίου (περίπου 35 ευρώ), οι πρώτοι 5.000 που θα εισέρχονταν στο συναυλιακό χώρο αποκτούσαν ένα βραχιόλι που τους επέτρεπε την είσοδο στο Fan Pit, δηλαδή το περιφραγμένο χώρο ακριβώς μπροστά από τη σκηνή (κάτι σαν το δικό μας PL2). Κοινώς, δεν υπήρχε πιο ακριβό εισιτήριο για τη περιοχή αυτή, αλλά η μόνη προϋπόθεση ήταν να έχεις ισχυρότερη θέληση από τους υπόλοιπους για να δεις τους Red Hot Chili Peppers live! Καθώς εγώ με τους Σέρβους φίλους μου ήμασταν ήδη από τη 13.30 απ' έξω, καταφέραμε να πάρουμε κι εμείς τα πολυπόθητα αυτά βραχιόλια και να έχουμε την τύχη και χαρά να παρακολουθήσουμε όλη τη συναυλία από τις πρώτες δέκα σειρές! Οι οργανωτές όμως δεν μας εντυπωσίασαν μόνο με το ευχάριστο αυτό γεγονός... Καθώς οι Red Hot Chili Peppers είναι το δημοφιλέστερο ξένο ροκ συγκρότημα στη Σερβία, φρόντισαν να φέρουν ειδικά για τη συναυλία τους την καλύτερη ροκ σκηνή στην Ευρώπη, ύψους 4,5 μέτρων, με δύο τεράστιες μακρόστενες γιγαντοοθόνες αριστερά και δεξιά και ένα videowall στο κέντρο.

Το φεστιβάλ ξεκίνησε σύμφωνα με το πρόγραμμα, στις 16:00 με την punk rock μπάντα Ritam Nereda, με το κοινό να χειροκροτεί ένθερμα και να τραγουδάει πολλά από τα τραγούδια. Στις 17:15 εμφανίστηκε ο Edo Maajka, Βόσνιος ράπερ κι αρκετά δημοφιλής στη χώρα, αν κρίνω από τις αντιδράσεις του κοινού. Έπειτα από μια ώρα εμφανίστηκαν στη σκηνή οι Kiril Live, μια μπάντα με πολλά μουσικά όργανα (τρομπέτα, σαξόφωνο βιολί, κρουστά, κλπ.) παίζοντας ανάλαφρη ορχηστρική-lounge μουσική για μία ακόμη ώρα. Τελευταία μπάντα πριν τους Peppers, οι Kasabian στις 19:30, οι οποίοι όμως δεν κατάφεραν να ξεσηκώσουν καθόλου το κοινό, το οποίο φαινόταν να σνομπάρει και να βαριέται το αγγλικό συγκρότημα που προσπαθούσε ανεπιτυχώς να μιμηθεί στιλιστικά και μουσικά τους δημοφιλείς Oasis. Οι Kasabian τελειώνουν με το μοναδικό γνωστό τους κομμάτι, "L.S.F.( Lost Souls Forever)" και η σκηνή αδειάζει στις 20:30.



Με σχεδόν μια ώρα καθυστέρηση από την αναμενόμενη ώρα έναρξης (σύμφωνα με το πρόγραμμα), τα φώτα της σκηνής σβήνουν και η Indjija αρχίζει να σείεται στη μελωδία του μπάσου του Flea, των drums του Chad Smith και του κιθαρίστα John Frusciante! Μετά από μια ολιγόλεπτη μουσική εισαγωγή, την εμφάνιση του κάνει στη σκηνή χοροπηδώντας και ο Anthony Kiedis, καλυμμένος με μια άσπρη κάπα! Το μπάσο του Flea ξεκίνα να κελαηδά το γνωστό ρυθμό του "Can’t Stop", o Anthony Kiedis παίρνει το μικρόφωνο, οι γιγαντοοθόνες ανάβουν κι ο πανικός ξεκινάει!

Εδώ πρέπει να τονιστεί ότι ο ήχος ήταν καταπληκτικός, με όλα τα όργανα να ακούγονται πεντακάθαρα. Φωτορυθμικά, γιγαντοοθόνες (με γρήγορη εναλλαγή σκηνών από τη συναυλία, τόσο από τους μουσικούς όσο και από το κοινό) αλλά και το φανατικό κοινό συντέλεσαν στην δημιουργία ενός κορυφαίου οπτικοαουστικού συνόλου, που από τις συναυλίες που έχω παρακολουθήσει στην Ελλάδα, μόνο με εκείνη του Roger Waters στην Αθήνα θα μπορούσε να συγκριθεί.



Και για πρώτη φορά κατάλαβα τι πάει να πει ότι ένας άνθρωπος είναι σταρ! Ο Anthony Kiedis σε αποσβόλωνε με τη παρουσία του επί σκηνής, κινούμενος σαν αίλουρος σε ολόκληρο το μήκος της, δίνοντας τον καλύτερο του εαυτό στα φωνητικά. Ο δε Flea, ημίγυμνος, σαν υπνωτισμένος, λικνιζόταν και χοροπηδούσε στο ρυθμό του μπάσου του. Από την άλλη οι Frusciante / Smith απέδειξαν γιατί θεωρούνται τόσο καλοί μουσικοί στο χώρο τους, αποδίδοντας τα μέρη τους αλάνθαστα και ξεσηκωτικά.

Η συναυλία συνεχίζεται στον ίδιο δυναμικό ρυθμό, με το "Dani California" και το "Scar Tissue" να έπονται. "Charlie", "Throw Away Your TV", "Higher Ground" (όπου το κοινό παραληρεί), "Snow", "She's Only 18" ακολουθούν, ενώ έπειτα στη σκηνή παραμένει μόνο ο κιθαρίστας John Frusciante, αποδίδοντας και τραγουδώντας σε μια κάπως πιο αργή (αλλά παράλληλα αστεία!) εκτέλεση το "SOS" των AΒΒΑ. Το συγκρότημα θα εμφανιστεί πάλι όλο στη σκηνή για τα τραγούδια "Ready Made" και "Don't Forget Me", ενώ έπειτα τη σειρά του στο σόλο θα αναλάβει ο Flea. Μετά από μια άψογη εκτέλεση του "Californication" η συναυλία θα κλείσει, έπειτα από περίπου 75 λεπτά (μόνο!) με το δημοφιλές "By The Way" . Οι «Πιπεριές» θα βγουν δυστυχώς για ένα μόνο τραγούδι στο encore, το "Give It Away". Κι ακόμη κι αν με το που οι Red Hot Chili Peppers έκλεισαν τη συναυλία ξέσπασε μια τρομερή καταιγίδα (που κράτησε για δύο ώρες και γίναμε όλοι εντελώς μούσκεμα μέχρι να φύγουμε από το συναυλιακό χώρο και να φτάσουμε στο αυτοκίνητο), το σερβικό κοινό έμεινε εκεί πιστό, για τουλάχιστον είκοσι λεπτά, φωνάζοντας με όλο του το πάθος και απαιτώντας για ένα δεύτερο encore, αλλά το αγαπημένο τους συγκρότημα δε μας έκανε τη χάρη να ξαναεμφανιστεί, ακόμη κι αν ο κόσμος περίμενε μέχρις ώτου οι συντελεστές σχεδόν αποσυνθέσουν τη σκηνή...

Αν και ήταν εμφανής η απουσία πολλών από τα αναμενόμενα και γνωστά τραγούδια τους (ακόμη δε μπορώ να το χωνέψω ότι δεν άκουσα live το "Otherside" και το "Under The Bridge"), η μεγάλη απογοήτευση ήταν η σύντομη διάρκεια της συναυλίας. Από ότι έμαθα από φίλους, η συναυλία τους στο Μόναχο διήρκησε επίσης κάπου τόσο ενώ στο Παρίσι που εμφανίστηκαν μόνοι κι όχι σε φεστιβάλ έπαιξαν για μία ώρα και τρία τέταρτα, αλλά τραγούδια όπως "Road Trippin", "Aeroplane", "Otherside" έλειπαν για άλλη μια φορά από τη set list...

Ελπίζω όταν με το καλό μας έρθουν στην Ελλάδα να παίξουν περισσότερο...



Set list: Can’t Stop, Dani California, Scar Tissue, Charlie, Throw Away Your TV, Higher Ground, Snow, She’s Only 18, SOS (ABBA Cover), Ready Made, Don’t Forget Me, Flea solo, Californication, By The Way
Encore: Give It Away