Rage, Grave Digger, The Silent Rage @ Fuzz Club, 29/04/11

Από τους Βαγγέλη Ευαγγελάτο, Θοδωρή Μηνιάτη, 03/05/2011 @ 11:25
Το ότι τον τελευταίο καιρό διοργανώνονται όλο και περισσότερες συναυλίες στη χώρα μας ενδεχομένως αποτελεί ένα σημαντικό αίτιο για τις χαμηλές προσελεύσεις σε κάποιες από αυτές. Πολλοί δεν ξέρουν που να πρωτοπάνε, με αναπόφευκτο αποτέλεσμα να θυσιάζουν κάποιες έναντι άλλων, ελκυστικότερων. Το βράδυ της Παρασκευής μπορούσες να αλωνίσεις πάνω-κάτω στο Fuzz με χαρακτηριστική ευκολία, αλλά και να απολαύσεις καλές ατμοσφαιρικές συνθήκες, κι αυτά είναι τα θετικά της υπόθεσης, όσον αφορά στα «εξωσυναυλιακά». Αδυνατώ να πιστέψω, όμως, ότι τα 550 εισιτήρια που μετά βίας κόπηκαν εκπροσωπούν ένα σεβαστό ποσοστό των οπαδών της γερμανικής heavy / power σκηνής. Προσπερνώντας τα περί προσέλευσης...

...είχαν περάσει λίγα λεπτά μετά την προκαθορισμένη ώρα όταν οι Αθηναίοι The Silent Rage πάτησαν στη σκηνή του Fuzz, δίνοντας το έναυσμα για την έναρξη μίας πολλά υποσχόμενης συναυλιακής βραδιάς. Η μπάντα ανέλαβε να προθερμάνει το λιγοστό κοινό που είχε συγκεντρωθεί στο χώρο μέχρι εκείνη την ώρα, αποστολή στην οποία τα κατάφερε περίφημα. Άλλωστε το euro power τους ήταν «καταδικασμένο» να δέσει άψογα με το ύφος των δύο headliners. Στα 35 περίπου λεπτά που είχε στη διάθεσή του, το πενταμελές συγκρότημα παρουσίασε ολόκληρο το νέο του EP, "Harvester Of Souls", και δέχτηκε το χειροκρότημα του κόσμου, ξεπερνώντας τα τεχνικά προβλήματα που αντιμετώπιζε συχνά-πυκνά κατά τη διάρκεια της εμφάνισής του. Η διασκευή στο "Under Jolly Roger" έκλεισε ιδανικά το set τους, με τον κόσμο να έχει ζεσταθεί πλέον για τα καλά.

Setlist: Perished In Flames / Leading The Legions / Harvester Of Souls / Inner Scars / Litany Of Imprisoned Souls / Wings Of Tragedy / Under Jolly Roger (διασκευή Running Wild)

Ήταν περίπου είκοσι λεπτά πριν τις 21:00 όταν ο Reaper, η εμβληματική μασκότ των Grave Digger, έκανε την εμφάνιση του επί σκηνής και υπό τους ήχους του intro "Days Of Revenge" μάς έκανε την εισαγωγή για το τι θα απολαμβάναμε μετά. Το "Paid In Blood" ήταν η απαρχή του πρώτου ημιχρόνου της διπλής γερμανικής επίθεσης. Οι Grave Digger, για όσους παρακολουθούν τα δρώμενα στο heavy metal, ξέρουν πόσο αγαπητοί είναι στο ελληνικό κοινό, το οποίο, παρόλο που θα έβλεπε τα δυο μεγαθήρια της ευρωπαϊκής heavy/power σκηνής, δυστυχώς ούτε μέχρι εκείνη την ώρα είχε γεμίσει το club της συναυλίας.



Παρ' όλα αυτά, όσοι ήταν παρόντες έκαναν ό,τι μπορούσαν έτσι ώστε να καλύψουν το κενό του κόσμου. Από το πρώτο μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο τραγουδούσαν όλους τους στίχους των κομματιών, απόδειξη του δεσίματος που υπάρχει με το group. Από την πλευρά της, η μπάντα τους αποζημίωσε με τον καλύτερο τρόπο. Παίζοντας κομμάτια από σχεδόν όλες τις δουλείες από το 1995 και μετά έδειξε ότι αφενός σέβεται τους οπαδούς, μιας και ήρθε για να τους ευχαριστήσει, αφετέρου διατυμπάνισε περίτρανα το πόσο αγαπά αυτό που κάνει. Απόδειξη ότι δεν είχαν ένα επαγγελματικό set list, όπως θα μπορούσαν άνετα, αλλά κάλυψαν όλη την πορεία τους. Φανταστείτε ότι το "Rebellion" το έπαιξαν σχεδόν στη μέση της εμφάνισης τους.



Με ηγέτη τον αειθαλή frontman Chris Boltendahl, ο οποίος έκανε ό,τι ήθελε με τον κόσμο, κρατώντας τον σε εγρήγορση με την εκφραστικότητα και το πάθος της φωνής του, αλλά και τον υπεράξιο κιθαρίστα Axel "Ironfinger" Ritt, που εμφανισιακά και μόνο -εξαιρώντας το παίξιμο- είναι μεταλλάς «μέχρι το κόκαλο», ξεσήκωσαν τον κόσμο, που φυσικά δεν ήθελε και πολύ.



Από την άλλη, θέλοντας να έχουν και μια θεατρικότητα στην εμφάνιση τους, πριν το "Ballad Of A Hangman" μια αγχόνη κατέβηκε από την οροφή, κάνοντάς τους παρέα στο υπόλοιπο setlist. Παρόλο που ο ήχος τους δεν ήταν και ο πλέον μεγάλος σύμμαχός τους, κατάφεραν με την απόδοση τους να αποτρέψουν το όποιο αρνητικό σχόλιο. Οι Grave Digger θέλουν να παίζουν αγνό metal και το δείχνουν σε κάθε ευκαιρία. Δυστυχώς, το πρώτο ημίχρονο κράτησε μόνο 90 λεπτά. Το αποθεωτικό χειροκρότημα στο τέλος ήρθε πολύ φυσιολογικά...

Το πλήρες setlist ήταν:

Days Of Revenge
Paid In Blood
The Dark Of The Sun
Hammer Of The Scots
Killing Time
The Ballad Of Mary (Queen Of Scots)
Highland Farewell
Rebellion
Ballad Of A Hangman
Morgane Le Fay
Twilight Of The Gods / Circle Of Witches / The Grave Dancer
The Last Supper
Excalibur
Knights Of The Cross
--------------------
Ελλάς (διασκευή Β. Παπακωνσταντίνου)
The Round Table (Forever)
Heavy Metal Breakdown

Ήταν εμφανές πως οι έτεροι Γερμανοί της βραδιάς είχαν δύσκολο έργο να επιτελέσουν, αν ήθελαν να ξεπεράσουν την πολύ καλή εμφάνιση των συμπατριωτών τους και να κερδίσουν με τη σειρά τους το κοινό. Ξεκίνησαν με το φρενήρες "The Edge Of Darkness" από το περσινό "Strings To A Web", με τον εκτελεστικό οίστρο του Victor Smolski να κλέβει την παράσταση με το καλημέρα. Η συνέχεια ήταν αναλόγων ρυθμών, με υλικό σχεδόν αποκλειστικά προερχόμενο από την τελευταία τους περίοδο. Κακές εντυπώσεις άφησε ο André Hilgers, που τελικά αποδεικνύεται πολύ «λίγος» για αντικαταστάτης του Terrana, αφού φαινόταν να τα χάνει στα μέρη του Αμερικανού προκατόχου του. Από την άλλη, ο Peavy έδειξε ότι δεν έχει χάσει ακόμα την αίγλη του ως frontman, ενώ ο Λευκορώσος κιθαρίστας δε σταμάτησε να εντυπωσιάζει με την απαράμιλλη τεχνική του.



Ωστόσο, οι Rage είχαν να αντιπαρέλθουν ένα ακόμα εμπόδιο˙ αυτό του επιεικώς μέτριου ήχου που τους συντρόφευσε στο μεγαλύτερο μέρος της εμφάνισής τους. Το πρόβλημα εστιαζόταν στην ένταση της κιθάρας, η οποία προκαλούσε επανειλημμένως μπουκώματα και βουητά, ιδίως όσο η απόσταση από τη σκηνή μειωνόταν. Ξεχωριστή στιγμή αποτέλεσε η εκτέλεση του πρώτου μέρους του opus "Empty Hollow", έστω και με την υποβοήθηση των προ-ηχογραφημένων ορχηστρικών μερών, καθώς και το -πολυαγαπημένο στην Ελλάδα- "Higher Than The Sky", που ήταν και η μοναδική αναφορά της προηγούμενής τους περιόδου έως εκείνο το σημείο. Κάπου εδώ αξίζει να σημειωθούν τα μελλοντικά σχέδια που ανακοινώθηκαν δια στόματος Peavy, κατά τα οποία η μπάντα πρόκειται να προβεί στον εφεξής διαχωρισμό του υλικού της, με τις συνεργασίες της με την ορχήστρα να κυκλοφορούν πλέον αποκλειστικά κάτω από το όνομα Lingua Mortis Orchestra.



Μετά από μία περίπου ώρα στη σκηνή, οι Γερμανοί χαιρέτησαν και αποσύρθηκαν στα ενδότερα, πιθανόν για αναδιοργάνωση / αλλαγή σχεδίων. Βλέποντας εκ των υστέρων κάποια πρόσφατα setlist από τις προηγούμενες ευρωπαϊκές στάσεις τους και συγκρίνοντάς τα με ό,τι ακολούθησε στο encore, εύκολα θα καταλάβαινε κάποιος πως αποφάσισαν να δώσουν στους Έλληνες οπαδούς τους το κάτι παραπάνω. Το «γιατί» προφανώς εξηγείται από τις χλιαρές αντιδράσεις του κοινού στα κομμάτια της τελευταίας τους περιόδου, σε συνδυασμό με τα εννέα σχεδόν χρόνια που είχαν παρέλθει από την τελευταία τους εμφάνιση στην Αθήνα.



Όποιοι και να ήταν οι λόγοι, το γεγονός είναι ότι από εκείνο το χρονικό σημείο η εικόνα της μπάντας άλλαξε άρδην, κάτι που είχε αντίκτυπο και στην πλευρά της συμμετοχής του κόσμου. Το "Black In Mind" έβαλε την πρώτη φιτιλιά (παρά τη φανερά μειωμένη του ταχύτητα), με τα "Solitary Man" και "Don't Fear The Winter" να συγχωνεύουν τις απανωτές ευχάριστες εκπλήξεις της βραδιάς σε ένα χορταστικό medley. Παράλληλα, η σταδιακή βελτίωση του ήχου συνέβαλε με τη σειρά της στην αποκατάσταση της ισορροπίας των εντυπώσεων. Το δεύτερο encore επεφύλασσε μία ακόμα έκπληξη από τους Rage, αφού μετά από τις περιπαικτικές εισαγωγές των "Breaking The Law" και "Run To The Hills" σε κιθάρα και τύμπανα, αντίστοιχα, η μπάντα διασκεύασε το "Highway To Hell", κλείνοντας μέσα σε πανηγυρική ατμόσφαιρα τη συναυλία.



Συμπερασματικά, οι Grave Digger αναδείχθηκαν μάλλον ξεκάθαρα νικητές σ' αυτό το άτυπο φιλικό debate, συγκεντρώνοντας βέβαια και την καθολική προτίμηση του κόσμου, ενώ οι εντυπώσεις που δημιούργησε η εμφάνιση των Rage ήταν ανάμεικτες, αφού αδικήθηκαν κατάφωρα στο καθαρά ηχητικό κομμάτι. Αν και co-headliners, μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα πως στη χώρα μας η παρέα του Boltendahl άξιζε την πρώτη θέση στο billing, έστω κι αν αυτή είχε περισσότερο τυπικό χαρακτήρα. Δυστυχώς, πικρή γεύση άφησε η πενιχρή προσέλευση του κοινού, πόσο μάλλον όταν μιλάμε για δύο από τα πάλαι ποτέ σημαντικά συγκροτήματα της heavy / power σκηνής της Ευρώπης. Παρ' όλα αυτά, στο τέλος της μέρας οι περισσότεροι από τους παρευρισκόμενους γύρισαν στο σπίτι τους ευχαριστημένοι.

Setlist:

The Edge Of Darkness
Soundchaser
Hunter And Prey
Into The Light
Drop Dead
Empty Hollow
Higher That The Sky
Set This World On Fire
War Of Worlds
--------------------
Guitar solo
Black In Mind / Solitary Man / Don't Fear The Winter
Down
--------------------
Highway To Hell (διασκευή AC/DC)

Βαγγέλης Ευαγγελάτος, Θοδωρής Μηνιάτης

Περισσότερες φωτογραφίες:

Rage:


Grave Digger:










  • SHARE
  • TWEET