Radiohead, Caribou @ Άμστερνταμ & Κολωνία, 14-15/10/12

Τι κι εάν το "The King Of Limbs" δεν κατάφερε να «χαϊδέψει» τα αυτιά μου όπως οι περισσότερες προηγούμενες κυκλοφορίες των Radiohead, η περιοδεία που ξεκίνησε σχεδόν έναν χρόνο μετά την κυκλοφορία του αποτέλεσε μια καλή ευκαιρία για νέα αντάμωση με το βρετανικό συγκρότημα. Έχοντας βιώσει προ τετραετίας τι εστί ένα live των Radiohead στα πλαίσια της περιοδείας για το "In Rainbows", δεν μπορούσα να αντισταθώ εύκολα στο να μην παρευρεθώ εκ νέου σε κάποια συναυλία τους και τα πράγματα ήρθαν έτσι ώστε οι δύο διαδοχικές συναυλίες σε Άμστερνταμ και Κολωνία να αποτελέσουν τους προορισμούς μας.

Ιδιαίτερης αναφοράς αξίζει ο νεότευκτος συναυλιακός χώρος στο Άμστερνταμ, το Ziggo Dome, το οποίο θα φιλοξενούσε τους Radiohead το βράδυ της 14ης Οκτωβρίου αλλά και το support σχήμα του Caribou. Εγκαινιασμένος μόλις πριν μισό χρόνο πρόκειται για έναν αρκετά μεγάλο, πολυτελέστατο και άνετο κλειστό χώρο με όλες τις παροχές που χρειάζεται ο θεατής που θα ξοδέψει τέσσερις-πέντε ώρες της ημέρας του εκεί και χωρίς να χρειάζεται να σπαταλήσει αρκετά λεπτά σε ουρές είτε για να αφήσει προσωπικά του αντικείμενα, είτε για να πιεί ένα (η περισσότερα κατά την βορειοευρωπαϊκή συνήθεια...) ποτήρι μπίρα.

Η επιλογή του Caribou από τους Radiohead ως το support σχήμα που θα άνοιγε τις περισσότερες ευρωπαϊκές τους συναυλίες μόνο τυχαία δεν μπορεί να θεωρηθεί, αφού η αγάπη του Thom Yorke και κατ’ επέκταση των Radiohead προς την ηλεκτρονική μουσική είναι πλέον προφανής και στις δουλειές του ίδιου του συγκροτήματος. Ο Caribou έγινε ευρέως γνωστός σε mainstream κύκλους με το άλμπουμ "Swim" του 2010 που απέσπασε αποθεωτικές κριτικές και τα δύο μισάωρα που εμφανίστηκε σε Άμστερνταμ και Κολωνία ήταν εξαιρετικός. Αν και κατά βάση ηλεκτρονικό το ύφος, η παρουσία μουσικών στην σκηνή έδωσε μια φυσικότητα στον ήχο και με κομμάτια όπως το "Odessa" κράτησε ζεστό τον κόσμο. Το σύντομο setlist του βασίστηκε κυρίως στο "Swim" και ήταν και τις δύο βραδιές το εξής: Niobe / Bowls / Jamelia / Odessa / Sun.

Οι Radiohead ανέβηκαν και τις δύο βραδιές στην εντυπωσιακή σκηνή τους με το "Bloom" από το τελευταίο άλμπουμ και την εγκατέλειψαν εν μέσω αποθέωσης μετά, από κάτι περισσότερο, από δύο ώρες με το "Idioteque". Στο ενδιάμεσο είχαν φροντίσει να αποδείξουν πως οι τεράστιες μπάντες στα live τους δεν στηρίζονται απαραιτήτως στα τραγούδια που έχουν να παρουσιάσουν κάθε βράδυ, αλλά στις ικανότητες τους να μεταφέρουν το δισκογραφικό τους πλούτο, όχι απλώς άφθαρτο στην σκηνή, αλλά και πιο συναρπαστικό.



Τα ελαφρώς «αναιμικά» κομμάτια του "King Of Limbs" εμφανίστηκαν στη live εκδοχή τους σε σαφώς πιο ωραίες και δυναμικές εκδοχές με το "Lotus Flower" να ξεχωρίζει. Την εμφάνισή τους έκαναν στο setlist και τραγούδια που δε χώρεσαν στο "King Of Limbs" αλλά κυκλοφόρησαν ως ανεξάρτητα singles λίγους μήνες αργότερα, όπως το "Supercollider" και το εκπληκτικό "The Daily Mail". Τα ακυκλοφόρητα "Ful Stop" και "Identikit" παρουσιάστηκαν επίσης, με το δεύτερο να το θεωρώ εύκολα από τις καλύτερες στιγμές των Radiohead τα τελευταία χρόνια.



Ο Thom Yorke, κλασικά φειδωλός σε κλισέ χαιρετούρες, συγκέντρωνε τα βλέμματα όπως ήταν φυσικό, είτε βρισκόμενος στο πιάνο ερμηνεύοντας το "Pyramid Song", είτε χορεύοντας υστερικά υπό τους ήχους του "Myxomatosis". Tα αδέρφια Greenwood, ο Selway και ο O'Brien με μαθηματική ακρίβεια φρόντιζαν για την ηχητική «καταιγίδα» ηλεκτρικών και ηλεκτρονικών ήχων, έχοντας ξεφύγει εδώ και χρόνια από το κλασσικό rock πλαίσιο «κιθάρες-μπάσο-drums». Ιδιαίτερη αναφορά αξίζει στον session μουσικό, Clive Deamer, που πλαισίωσε τον Selway στα κρουστά και στα beats, δίνοντας επιπλέον υπόσταση στο rhythm section της μπάντας.



Μεγάλη έμφαση δόθηκε στο setlist σε κομμάτια από τη μετά-2000 εποχή των Radiohead κάτι που πιθανότητα να δυσαρέστησε μερίδα του κόσμου, αφού το "The Bends" αγνοήθηκε και στις δύο συναυλίες -ίσως γιατί τα κομμάτια του απέχουν από το ηχητικό concept της περιοδείας- ενώ το magnum opus "OK Computer" εκπροσωπήθηκε μόνο από τα "Karma Police", "Lucky" και "Paranoid Android". Για το "Pablo Honey" φυσικά ούτε λόγος, καθώς εδώ και αρκετά χρόνια σαν να έχει ένα status «αποκηρυγμένου» από την μπάντα.



Σε καμία περίπτωση όμως δεν μπορεί να θεωρηθεί φτωχό το setlist καθώς εμπλουτίστηκε με κορυφαίες στιγμές των Radiohead από τα zeros όπως το "How To Disappear Completely", το "There There", το "National Anthem", το "Everything In Its Right Place" και αρκετά κομμάτια από το "In Rainbows" που ήδη θεωρείται κλασική στιγμή των Radiohead. Από την άλλη πλευρά, ορχηστρικές στιγμές όπως το ομώνυμο από το "Kid A" και το "Feral" δεν προσέθεσαν κάτι στην ατμόσφαιρα των συναυλιών, αλλά αντιθέτως ίσως και να αφαίρεσαν, αλλά ήταν και άλλη μια ένδειξη πως η συναυλιακή λογική των Radiohead δεν είναι μεμονωμένα τραγούδια, αλλά ένα, όσο το δυνατόν, βέλτιστο ενιαίο ηχητικό πλαίσιο.



Οι Radiohead, 20 χρόνια σχεδόν μετά το πρώτο τους άλμπουμ, έχουν ελάχιστα πράγματα να αποδείξουν πλέον για αυτό και κάνουν στη σκηνή αυτό που επιθυμούν οι ίδιοι και όχι αυτό που ενδεχομένως αποζητά ο κόσμος και παρ' όλα αυτά παραμένουν από τα κορυφαία live acts της εποχής μας. Βάση αυτής της λογικής κινείται απ’ ότι φαίνεται και το tour του "King Of Limbs", με τους Radiohead να δείχνουν τεράστια αυτοπεποίθηση ως μπάντα και απεριόριστη εμπιστοσύνη στο πρόσφατο υλικό τους και σε ότι έχουν επιτύχει από το 2000 και μετά, αφήνοντας σε δεύτερη μοίρα τη δεκαετία του '90 που τους γιγάντωσε.



Εξάλλου, οι Βρετανοί ποτέ δεν ήταν «crowd pleasers» με τη συναυλιακή έννοια του όρου και πάντα έκαναν και θα κάνουν τη δική τους «ξεροκεφαλιά» σε όλους τους τομείς, ένα στοιχείο που ίσως όμως ευθύνεται για το ότι είναι και θα παραμείνουν πάντα ξεχωριστοί και μοναδικοί. Θέλει πολύ θάρρος να έχεις στη «φαρέτρα» σου, «βέλη» όπως το "Street Spirit (Fade Out)", το "Fake Plastic Trees" ή το "No Suprises", να μην τα χρησιμοποιείς αλλά να φεύγεις νικητής και αποθεωμένος από τις «μάχες» γιατί έχεις αναπτύξει το δικό σου τρόπο να «πολεμάς» (και σε ένα mainstream περιβάλλον κιόλας) κάτι που σε έχει κάνει αξιοσέβαστο μεταξύ φίλων και εχθρών.

Setlist Άμστερνταμ:

Bloom
Lucky
15 Step
Kid A
Myxomatosis
The Gloaming
Separator
Reckoner
You And Whose Army?
Nude
Ful Stop
Lotus Flower
There There
Karma Police
Feral
Paranoid Android
-------------
Give Up The Ghost
Supercollider
Morning Mr. Magpie
A Wolf At The Door
Bodysnatchers
-------------
How to Disappear Completely
Everything In Its Right Place
-------------
Idioteque

Setlist Κολωνίας:

Bloom
Lucky
15 Step
Morning Mr. Magpie
The National Anthem
The Gloaming
Separator
Reckoner
Pyramid Song
These Are My Twisted Words
Nude
Identikit
Lotus Flower
There There
Feral
Bodysnatchers
-------------
Weird Fishes/Arpeggi
Ful Stop
The Daily Mail
Myxomatosis
Paranoid Android
-------------
How to Disappear Completely
Everything In Its Right Place
-------------
Idioteque

Κείμενο / φωτογραφίες: Γιάννης Κοτζιάς