Radio Moscow, Instant Boner, Lazybone Lizard @ Eightball Club, 24/02/15

Ακόμα θυμάμαι το σοκ του 2007 όταν ήρθαμε πρώτη φορά σε επαφή με το ταλέντο του Parker Griggs και τα ψυχεδελικά του blues. Αγαπημένοι του site μας από την αρχή, με παρουσίες στις σχετικές ετήσιες λίστες με τα καλύτερα  άλμπουμ, δεν μας απογοήτευσαν ποτέ ζωντανά στις ως τώρα τρεις επισκέψεις τους στην χώρα μας.

Σκεπτόμενος τα παραπάνω η ώρα είχε φτάσει 21:15 και το τρίο των Lazybone Lizard ανέβηκε στην σκηνή μπροστά σε ολιγάριθμο κοινό.



Έπαιξαν με πάθος τα βαριά τους riff για 35 λεπτά ζεσταίνοντας σιγά-σιγά τον κόσμο που συνέχισε να μπαίνει με αργούς ρυθμούς στον χώρο. Με τις doom / stoner συνθέσεις όπως τα "Wicked Druid" και "Buried Alive" άφησαν καλές εντυπώσεις για μια καλή συνέχεια στην καριέρα τους.

Οι πιο ...καλλιεργημένοι Instant Boner ανέβηκαν λίγο αργότερα στην σκηνή. Δύο πλέον οι κιθάρες, αλλά και ένα σαξόφωνο συνοδεύουν τραγουδιστή και rhythm section. Γεμάτος ήχος με το ανοιχτόμυαλό τους stoner να με κερδίζει ιδιαίτερα στις στιγμές που το αποτέλεσμα έμοιαζε σαν οι Nightstalker να τζάμαραν με τους Sweet Smoke.



Επέλεξαν να παίξουν καινούργια τραγούδια τα οποία μου άρεσαν περισσότερο από αυτά του περσινού τους EP συν μια διασκευή στο "Foxy Lady". Εξαίρεση το πολύ όμορφο κλείσιμο με το "Perfect Sunday". Πολύ δυνατό συγκρότημα που δείχνει και εξελίξιμο.

Το τέλος της βραδιάς επιφύλασσε όπως ήταν αναμενόμενο την ψυχεδελική επέλαση από την τελευταία εκδοχή (από το 2013 μέχρι και σήμερα) των Radio Moscow.



Το Eightball πια είχε μισογεμίσει και με τη βοήθεια του συγκροτήματος φτιάχτηκε η κατάλληλη ατμόσφαιρα. Να πούμε και την αλήθεια δύσκολα θα δουν μεγαλύτερους χώρους σχήματα που επιλέγουν να δίνουν ψυχή και ενέργεια χωρίς καμία προσπάθεια εμπορευματοποίησης και «λείανσης γωνιών». Για να μην είμαστε όμως μονάχα ρομαντικοί, πρακτικά μιλάμε για συγκρότημα που  έχει κολλήσει στους Experience και τους Cream και ουσιαστικά διασκευάζει συνεχώς το "Purple Haze" και το "Politician" με τον πιο δυναμικό και ψυχεδελικό τρόπο, χωρίς παύση για αναπνοή. Ακόμα και πιο μερακλίδικες συνθέσεις του πρώτου δίσκου έχουν γίνει πιο φασαριόζικες, για παράδειγμα το "Mistreating Queen".



Για μια ώρα και 45 λοιπόν δεχτήκαμε μια επίθεση ενέργειας που για να μην παρεξηγούμαι και καταιγιστική ήταν και πέρασε 100% σε ένα κοινό που ήθελε να ξεφύγει. Βάλτε και στην εξίσωση το τσίπουρο που κέρναγε το κοινό τα μέλη του συγκροτήματος και ολοκληρώνεται μια εικόνα που παραπέμπει στα τέλη της δεκαετίας του '60 και σε καταστάσεις τύπου Fillmore. Σπασμένες χορδές είχαμε, ένα σούπερ συγκρότημα σε καλή φόρμα είχαμε και τα αυτιά μας πόνεσαν τόσο όσο χρειαζόταν.



Ήταν τελικά μια ωραία βραδιά για λίγους αλλά όσο είμαστε μέσα σε αυτούς θα χαμογελάμε με ευχαρίστηση.

Φωτογραφίες: Δάφνη Κεμερίδου