Planet Of Zeus, Wish Upon A Star, Tuber @ Ιερά Οδός, 04/04/15

Η συναυλία των Planet Of Zeus μπορεί να συνοψιστεί στις τρεις ερωτήσεις που έκανε ο Μπάμπης προς το κοινό στα μέσα της βραδιάς. «Πόσοι από εδώ ήρθατε να μας δείτε πρώτη φορά;». Απάντησαν οι μισοί. «Πόσοι μας έχετε δει πολλές φορές;» Απάντησαν οι άλλοι μισοί. «Πόσοι θα ξανάρθετε;» Όλο το μαγαζί σήκωσε τα χέρια!

Ας τα πάρουμε όλα από την αρχή...

Γ.Λ.

Τι σου είναι όμως αυτά τα μπουζουκομάγαζα... Όπου και να κάτσεις, βλέπεις και ακούς άψογα. Πράγμα πολύ σημαντικό, καθώς δεν ήθελες να χάσεις στιγμή από τις προχθεσινές μπάντες που διαδέχονταν η μία την άλλη. Οι Tuber εμφανίστηκαν πιο δεμένοι από ποτέ και μας παρέσυραν, γρήγορα, στην ψυχεδέλεια του instrumental stoner τους.



Χαθήκαμε ανάμεσα στις αιθέριες στιγμές του μελωδικού ρυθμού του "Sex And Depression" και στο ταξιδιάρικο groove-άτο γκάζι του "Firebird". Οι επιρροές τους εμφανείς και η αισθητική τους κάπως μονοδιάστατη, αλλά οι Σερραίοι παίζουν τίμιο stoner και κανείς δεν θα διαφωνήσει γι' αυτό.



Setlist: Attack From Mars / Last Drop / Lap Dance / Sex And Depression / Firebird.

Οι Wish Upon A Star, που είχαν σειρά, όταν δεν έπαιζαν ήταν απολύτως χαλαροί και ευδιάθετοι. Όταν έπαιζαν όμως, το '90s punk attitude τούς κυρίευε ολόκληρους και τους γέμιζε με ανεξέλεγκτη ένταση.



Τα φωνητικά ήταν εκρηκτικά, οι κιθάρες καλοδουλεμένα θορυβώδεις και η ενέργεια απολύτως «ξεσηκωτική». Απολαύσαμε κυρίως υλικό απ' το "Something To Hold Onto" και απ' τον επερχόμενο που έχουν «στα σκαριά». Τα pits όμως, που άρχισαν στην πρώτη νότα τους και ο πανικός που επήλθε στο άκουσμα των "Sleep Οn It" και "So Far Away" ήταν μόνο μια μικρή γεύση για το σεξ και τη βία που θα ακολουθούσε στον πλανήτη Δία.



Setlist: The Fine Line / (Καινούργιο) / Save Your Breath / So Far Away / (Καινούργιο) / Lucky Fifth / (Καινούργιο) / In Grief Reaching The Shore / Sleep On It / Set Me Free.

Τ.Π.

Η προηγούμενη φορά που είδα τους Planet ήταν στο περσινό sold out του Μαΐου στο Gagarin. Η κλισέ φράση «η μεγαλύτερη επιτυχία μέχρι την επόμενη φορά» ισχύει. Τα σχεδόν 3.000 άτομα ή αν προτιμάτε κάτι παραπάνω από 2.500, που βρέθηκαν στην Ιερά Οδό δημιούργησαν μια ιστορική στιγμή για τον «δυνατό» ήχο της χώρας. Μπάντα με αγγλικό στίχο, στα 28 χρόνια που πάω σε live, δεν θυμάμαι να έχει τόσο κόσμο. Οι ίδιοι το είπαν στο ξεκίνημα πως απόψε γράφεται ιστορία, και είχαν απόλυτο δίκιο, ενώ παραμένουν Κύριοι -όπως τόσα χρόνια- αφιερώνοντας τη βραδιά σε ολόκληρη τη σκηνή και όλους τους μουσικούς, μαζί βέβαια με τον κόσμο.



Η μπάντα δήλωσε πως πάντα το live της Αθήνας είναι το δυσκολότερο για αυτούς. Σαφώς και είχαν άγχος να πάνε όλα καλά από τεχνικής άποψης, και έτσι πρέπει να σκέφτεται όποιος θέλει να πάει μπροστά. Το μυαλό τους όμως είναι αποκλειστικά να περνάνε καλά αυτοί και μαζί ο κόσμος. Αυτό που ανέκαθεν γούσταρα σε αυτούς είναι πως δεν μιζεριάζουν ποτέ. Καμία κουβέντα για κρίση, ανεργία, δυσκολίες. Τα ζούμε όλα αυτά καθημερινά και για αυτό πάμε σε τέτοια live. Για να τα ξεχάσουμε...



Στις 23:10 έγινε η αρχή με "A Girl Name Greed" και "Doteru" να παίζονται χωρίς ανάσα και απλά ήξερες τι θα ακολουθήσει. Στην «πλατεία» με τις ηλικίες 18-25 (τα «βαριά» κορμιά πιάσαμε εξώστη) γινόταν μακελειό με συνεχή mosh pit. Η συναυλία είχε και στοιχεία... υπερπαραγωγής. Λίγο πριν βγουν στη σκηνή, μια μεγάλη οθόνη τους έδειχνε σε video από τις πρώτες μέρες, στριμωγμένους και την ίδια στιγμή χιλιάδες φίλοι τους, στριμώχνονταν για να τους δουν. Στο "Dawn Of The Dead" πετάχτηκαν φλόγες δεξιά και αριστερά μπρος από τον ντράμερ (τις ξαναείδαμε άλλες τρεις φορές!). Φωτισμοί και ήχος, στην εντέλεια.



«Μπορεί να μην είμαστε η καλύτερη ή η πιο γρήγορη μπάντα στον κόσμο, όμως είμαστε αυτή με τον καλύτερο κόσμο», συνέχιζε τις φιλοφρονήσεις και η συνέχεια με "The Great Dandolos", "Space Loop 430" και "Woke Up Dead", μεταξύ άλλων, έδινε την αίσθηση πως τραγούδια που έχουμε ξανακούσει, απέκτησαν μεγαλύτερο «μέγεθος» και ένταση, σαν να... ένιωθαν τη σημαντικότητα της βραδιάς!



Η τριλογία "Vigilante" - "Vanity Suit" - "Beast Within" (τεράστια εκτέλεση) που έκλεισε το κανονικό σετ, ήταν επική, είκοσι λεπτά «φωτιά και λάβρα». Το encore ξεκίνησε με μια πολυαναμενόμενη διασκευή. Το "Ace Of Spades" θα «ανάγκαζε» και τον Lemmy να κεράσει ένα Jack. «Καλησπέρα, είμαστε οι Planet Of Zeus κι αυτό είναι το πρώτο μας κομμάτι για σήμερα», είπε ένας σοβαρός Μπάμπης λίγο πριν το "Leftovers" στο οποίο «δοκιμάστηκε» η αντοχή του εξώστη. Φινάλε με "Eat Me Alive" και, όπως όλα έδειξαν, το κλείσιμο ενός κύκλου για τους Planet Of Zeus και η αρχή για ακόμα καλύτερες μουσικές και συναυλίες. Και με ακόμα περισσότερους. Όλοι οι ροκάδες χωράμε!

Γ.Λ.

Φωτογραφίες: Χρήστος Κισατζεκιάν / www.livephotographs.com