Placebo live στο Θέατρο Λυκαβηττού, 14/06/07

16/06/2007 @ 09:25
Τελικά το να διοργανώσεις μια sold-out συναυλία ίσως είναι ευκολότερο απ' ότι νομίζουμε: διαλέγεις μια μη-εξεταστική περίοδο, ένα χώρο εύκολα προσβάσιμο εντός των Αθηνών, μια μέρα που δε συμπέφτει με κάποια μεγάλη αθλητική διοργάνωση, κάνεις ένα καλό promotion και γεμίζεις άνετα τον Λυκαβηττό μέχρι «τα αυτιά». Α... Φέρνεις και ένα δυνατό όνομα. Και οι Placebo πλέον για την Ελλάδα δεν πρέπει να θεωρούνται απλά δυνατό όνομα, αλλά φαινόμενο. Αλλιώς δεν εξηγούνται τα πράγματα που είδαμε στον Λυκαβηττό στις 14/06.

Με τη συναυλία να έχει ανακοινωθεί (και από τις ηλεκτρονικές μας σελίδες) ότι είναι sold-out ήδη από την Τετάρτη και με τους Placebo να έρχονται χωρίς νέο υλικό, δεύτερη φορά μέσα σε ένα δεκάμηνο, δε θα μπορούσα ποτέ να φανταστώ ότι θα υπήρχε τόσος πολύς κόσμος έξω από τον Λυκαβηττό να παρακαλεί για ένα εισιτήριο! Και όμως! Κρίνοντας από την κοσμοσυρροή και το πάθος του κοινού, πιστεύω πως οι συμπαθείς Βρετανοί θα μπορούσαν να γεμίσουν το συγκεκριμένο θέατρο και δεύτερη ημέρα άνετα, καθώς υπήρχε τελικά πολύς κόσμος που ήθελε να τους απολαύσει ζωντανά. Έτσι με το κοινό να είναι «ψημένο» για ένα μεγάλο live, η βραδιά προμηνυόταν πολύ ενδιαφέρουσα...



Οι Placebo βγήκαν λοιπόν λίγο μετά τις 9.30 για να ποτίσουν το διψασμένο ελληνικό κοινό με τους ήχους και τους στίχους τους για άλλη μια φορά. Η συναυλία όπως προανέφερα ήταν sold out και αυτό έκανε τον Λυκαβηττό να ξεχειλίζει από ενέργεια και θετικό vibe για το σχήμα, το οποίο με το που βγήκε χάρισε κύματα ενθουσιασμού στο πολυπληθές (πάνω από 4.000 σίγουρα) κοινό του. Το στήσιμό τους «παραδοσιακό» πλέον: με τον Molko να στέκεται με την κιθάρα του στα αριστερά της σκηνής, τον Olsdal να χορεύει στο δεξί της μέρος, τον Hewitt στο βάθος αγκαλιά με το drum kit του και τους session μουσικούς πιο πίσω και αφανείς, οι Placebo έδωσαν στο κοινό σίγουρα άλλη μια νύχτα να θυμάται. Επειδή έτυχε να τους δω και να τους κρίνω και στο περσινό τους live στο Terra Vibe, οφείλω να ομολογήσω πως ο Λυκαβηττός τους πάει καλύτερα: ο χώρος ήταν σαφώς μικρότερος, αλλά πιο «ζεστός» και οικογενειακός, πράγμα που επηρέασε σαφώς το σχήμα, καθώς από τις πρώτες νότες του "Infra Red" από το "Meds" album, έδειξε πως είχε πολλά κέφια. Η μεγάλη διαφορά σε σχέση με την τελευταία (μέτρια) φορά που τους είδα ήταν σαφέστατα ο Molko, που αποτελεί και το βαρόμετρο του group. Τη νύχτα της Πέμπτης ο μικροκαμωμένος performer είχε πολλή όρεξη, δεν έμεινε καθηλωμένος στην θέση του με την κιθάρα (όπως είχε κάνει στο τελευταίο τους live), ουσιαστικά «πήρε το live πάνω του» και όπως συμβαίνει με τους μεγάλους παίκτες, έκανε σαφέστατα τη διαφορά.



Τι μου έκανε εντύπωση από το συγκεκριμένο live; Διάφορα. Αρχικά το πάθος το ελληνικού κοινού για το σχήμα. Τελικά οι Έλληνες έχουμε τα κολλήματά μας και όταν αγαπήσουμε κάποιον, υπερβάλλουμε όσο δεν πάει. Ωραίο όμως είναι αυτό, καθώς ένα καλό κοινό κάνει συνήθως και ένα καλό live. Δεύτερον ο «επαγγελματισμός» των Placebo: ελάχιστη επικοινωνία με το κοινό, πολύ όμορφη απόδοση των κομματιών τους και η αίσθηση που έδωσαν ότι περνάνε τόσο μα τόσο καλά. Τρίτον, η τιμή και η ανοδική της πορεία, αλλά βαριέμαι να τα ξαναλέω. Τέταρτον, για άλλη μια φορά μας άρεσε η πιο βαρβάτη απόδοση των κομματιών τους live, καθώς τους προσέδωσαν μια συναυλιακή χροιά, η οποία αποζημίωσε τον κάθε οπαδό τους (και δεν πείραξαν και το "Every You, Every Me" αυτή τη φορά! Cheers Nick!). Από την άλλη το κόλλημα τους με τον prog ήχο πρέπει να εγκαταλειφθεί πάραυτα, γιατί με την φλυαρία στις κιθάρες υπό τους ήχους της τίγκα παραμόρφωσης, μόνο να μας κουράσουν κατάφεραν. Τελευταίο και σημαντικότερο: το setlist. Και εδώ αρχίζει μια καλή συζήτηση.



Λοιπόν, έχουμε και λέμε. Είσαι ο Brian Molko και πας για πολλοστή φορά στην Αθήνα να παίξεις μπροστά σε ένα κοινό που φιλάει το χώμα που πατάς. Το "Meds" το προώθησες ιδανικά πριν από λίγο καιρό. Είναι καλοκαίρι, ο κόσμος είναι έτοιμος να τα δώσει όλα και εσύ τι του προσφέρεις; Ένα live άκρως επαγγελματικό και ελάχιστα συναισθηματικό, με ένα setlist copy-paste με το πιο πρόσφατό σου, στο οποίο παίζεις σχεδόν όλο το "Meds". Πάλι! Επίσης κατά τη γνώμη μου είναι μεγάλο σφάλμα να παίζεις όλα τα δυνατά σου κομμάτια στην αρχή και να κλείνεις το live με το υποτονικό και ξεχειλωμένο σε διάρκεια "Twenty Years", καθώς είναι γνωστό πως η αίσθηση που σου αφήνει μια συναυλία είναι συνήθως και η τελευταία και οι Placebo μας έκοψαν «κάτι» από την επίγευση της συγκεκριμένης. Επιπροσθέτως θα έπρεπε να αναφέρω πως, όπως δηλώνουν άτομα που τους είχαν δει παλαιότερα, οι Placebo θεωρείται πως έχουν χάσει κάτι από την αρχική τους αθωότητα και έχουν γίνει ένα σχήμα που αποδίδει τα μέγιστα, χωρίς όμως να συνδέεται ιδιαίτερα με το κοινό. Απόδειξη των παραπάνω είναι και οι κατηγορίες μου για το setlist. Και αν με θεωρείτε τώρα γκρινιάρη, σας απαντάω το εξής: φαντάζεστε να έκλειναν την συναυλία τους με τα "Big Mouth Strikes Again" και "Daddy Cool"; Σκεφτείτε τι θα γινόταν...



Για τέλος θα έπρεπε να κάνω ειδική μνεία στα πολύ όμορφα videos που έπαιζαν στο video wall πίσω από το σχήμα, με πιο ιδιαίτερη στιγμή του set τους το video για το "Taste In Men", στο οποίο παρακολουθήσαμε το χορό μιας χορεύτριας, φέρουσας ένα υπερμεγέθες κόκκινο πέος. Οι παπάδες τα ξέρουν αυτά;

Πολύ καλή βραδιά, με ένα κοινό εκστατικό και ένα σχήμα που του έδωσε ό,τι ήθελε. Όσοι τους χάσατε και στεναχωριέστε, μην αγχώνεστε: πάλι εδώ θα είναι σε κανένα εξάμηνο, με το ίδιο setlist και πιθανότατα ακριβότερο εισιτήριο. Rock on!

Setlist: Infra Red / Because I Want You / Meds / Drag / Space Monkey / Sleeping With Ghosts / I Know / Song To Say Goodbye / Follow The Cops Back Home / Every You Every Me / Special Needs / One Of A Kind / Without You I'm Nothing / Bionic / Blind / Special K / The Bitter End / Running Up That Hill / Taste In Men / Twenty Years



Υ.Γ.: Ευχαριστώ τα παιδιά από το polytexneio για το setlist.

  • SHARE
  • TWEET