Pavlov's Dog live σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη

Από τον Γιάννη Βόλκα, 21/03/2007 @ 12:59
17/03/07, Gagarin 205, Αθήνα

Πραγματικά μία συναυλία μπορεί τελικά πολύ εύκολα να εξελιχθεί από ένα αμφίβολου ποιότητας θέαμα για το οποίο λες «άντε, πάμε να δούμε τι λένε κι αυτοί» σε μία αξιομνημόνευτη εμπειρία. Στη συγκεκριμένη περίπτωση αναφέρομαι στην εμφάνιση των Pavlov's Dog στην Αθήνα. Σκεφτείτε ότι μέχρι να έρθουν, οι περισσότεροι θεωρούσαν τον τραγουδιστή της μπάντας, David Surkamp, πεθαμένο, λόγω γνωστής φήμης που κυκλοφορούσε χρόνια στο rock κύκλωμα. Και εντάξει, ο άνθρωπος δόξα τω Θεώ είναι καλά, αλλά η επόμενη ερώτηση που ήρθε στο μυαλό όλων ήταν «πως θα τα λέει τα κομμάτια μετά από τόσα χρόνια». Μόνο με έναν τρόπο θα το ανακαλύπταμε...

Αν και η προγραμματισμένη ώρα που άνοιγαν οι πόρτες ήταν 21:00, όταν έφτασα, το μεγαλύτερο μέρος που κοινού είχε ήδη μπει στο χώρο. Πάλι καλά δηλαδή, αφού όπως αποδείχθηκε δεν ήταν λίγοι αυτοί που είχαν τα ίδια κίνητρα αλλά και την περιέργεια να δούνε μία αξιοσημείωτη μπάντα της σκηνής των '70s. Κατά τις 21:30 βγήκε στη σκηνή το support, το οποίο τελικά ήταν οι Simon Bloom που είχαν παίξει την προηγούμενη εβδομάδα με τον Jeff Martin στην αντίστοιχη θέση ως opening act.



Ενώ όπως είχα πει και τότε, δεν παίζουν άσχημα για τα δεδομένα του είδους, θεωρώ πολύ ατυχή την επιλογή να «ανοίξουν» τη συναυλία ενός κλασικού rock γκρουπ και πόσο μάλλον ενός που έχει ρίζες στα '70s. Ήταν όντως ευχάριστα τα alternative rock κομμάτια τους, αλλά το υποτονικό τους ύφος και το γεγονός ότι ήταν άσχετα με το ύφος των Pavlov's Dog έκαναν αρκετούς να δυσανασχετήσουν. Είναι λογικό να αντιδρά κάπως έτσι ένας οπαδός που έχει πληρώσει για να δει κάτι συγκεκριμένο και τελικά εμφανίζεται μπροστά του ένα opening act άσχετο με το κλίμα για το οποίο αυτός έχει προετοιμαστεί. Το γκρουπ βασικά δεν αναφερόταν ούτε στις αφίσες, ούτε στα εισιτήρια.



Αυτά πάντως που λέω δεν τα χρησιμοποιώ σαν αιχμή προς τον διοργανωτή. Είναι όντως καλό να δίνονται ευκαιρίες σε νέα παιδιά, αλλά όταν π.χ. βλέπω μία μεγάλη μερίδα του κοινού να επευφημεί όταν οι Simon Bloom είπε «αυτό είναι το τελευταίο κομμάτι για απόψε», στα δικά μου μάτια μάλλον πιο πολύ κακό τους κάνουν τέτοιες κινήσεις, παρά καλό. Όπως και να έχει, σίγουρα θα είναι περισσότεροι αυτοί που θα έχουν αρνητική γνώμη. Στη θέση των Simon Bloom θα κυνηγούσα μία θέση σε ένα live παρόμοιου στυλ με το δικό τους. Στο set τους είχαν και πάλι το κομμάτι από την ταινία "Ο Χαμένος Τα Παίρνει Όλα", το οποίο έπαιξαν και την προηγούμενη φορά και απ' ό,τι φαίνεται είναι δική τους σύνθεση. Μετά από μισή ώρα αποχώρησαν και αρχίσαμε να περιμένουμε για να δούμε αν ο χρόνος ήταν τελικά σκληρός με τον David Surkamp...



Ένα μόνο θα σας πω: Με το που μπήκαν τα φωνητικά του "Late November", ο κόσμος έμεινε άφωνος. Ο David όχι μόνο ήταν σε καλή φόρμα, αλλά αποδείχθηκε και εξαιρετικός performer, αποδίδοντας με ευκολία το feeling των παλιών κομματιών και αφήνοντας το ακροατήριο με το στόμα ανοικτό, αλλά και παράλληλα ξεσηκώνοντας το όλη την ώρα. Πραγματικά δεν περίμενα τέτοια απόδοση. Σίγουρα ήταν αυτός που έκλεψε την παράσταση, αν και οι άλλοι έδωσαν επίσης τα μέγιστα, και ειδικά ο drummer (το καπέλο του ήταν αντικείμενο συζήτησης για αρκετούς) και η βιολίστρια. Στο γκρουπ συμμετείχε και η γυναίκα του David στα backing vocals. Σε ένα σημείο μάλιστα ο David έπαιξε μόνος του ακουστικά, με τη γυναίκα του να τον συνοδεύει στη συνέχεια. Γενικά ήταν αρκετά εύθυμος και εξιστορούσε διάφορα στο κοινό, όπως για ένα συμβάν με πλανόδιους πωλητές που πουλούσαν unofficial t-shirts με σχέδια του συγκροτήματος, ή για το ότι είχε την ευκαιρία να επισκεφτεί την Ακρόπολη. Κάπου εκεί ήταν που αφιέρωσε το "Julia" στο Νίκο (Μαστοράκη λογικά) του Radio Gold...

Το αρνητικό ήταν ότι, κυρίως λόγω κάποιων τραγουδιών από προσωπικές του δουλειές, αλλά και λόγω της, όπως χαρακτήρισαν κάποιοι, «πολυλογίας» του Surkamp, υπήρξαν γκρίνιες και διάφορα σχόλια. Κάποιοι είπαν κατά τη διάρκεια του live πως «δεν είναι αυτό που ήρθαμε να δούμε». Για να λέμε όμως τα πράγματα με το όνομα τους, οι Pavlov's Dog έπαιξαν σχεδόν όλο το "Pampered Menial" και διάφορα από τους άλλους δίσκους. Τα προσωπικά κομμάτια τι τους ενόχλησαν δηλαδή; Επιπλέον ο άνθρωπος πρώτη φορά έπαιξε στη χώρα μας. Πιστεύω ότι έχει το δικαίωμα να πει κάποια πράγματα που θέλει. Αφήστε το ότι αν αναλογιστεί κανείς ότι έπαιξαν συνολικά 2 ώρες και 15 λεπτά, ενώ άλλα νέα γκρουπ παίζουν μιάμιση ώρα με το ζόρι και μετά «μην είδατε τον Παναή», πιστεύω ότι σεβάστηκαν το κοινό που πλήρωσε εισιτήριο, και με το παραπάνω. Κάποιες φορές χρειάζεται να μιλάμε λίγο «μπακαλίστικα» για να λέμε τα πράγματα με το όνομα τους. Κατά τη δική μου γνώμη, εκείνο το βράδυ του Σαββάτου είδαμε ένα πραγματικά αξιομνημόνευτο live. Πιστέψτε με, όσοι δεν ήρθαν σίγουρα έχασαν μία μοναδική εμπειρία.

Όσον αφορά στο set list της βραδιάς, έπαιξαν τα "Late November", "Of Once And Future Kings", "Julia", "Gold Nuggets", "Only You", "Fast Gun", "Song Dance", "Valkerie", "Natchez Trace" από τα albums των Pavlov's Dog και τα "These Days", "Hard Again", "I've Never Been In Paris" (για το συγκεκριμένο παρακάλεσαν όσους ηχογραφούσαν / βιντεοσκοπούσαν τη συναυλία σε bootleg να τους στείλουν το κομμάτι για να το απολαύσουν και αυτοί), "Caroline", "Crime Forever" από διάφορες προσωπικές δουλειές. Για τους τίτλους των προσωπικών δίσκων δεν είμαι σίγουρος, καθώς τα γράφω όπως τα ανήγγειλαν πριν τα παίξουν. Επίσης πρέπει να έπαιξαν και τα "Standing Here With You (Megan's Song)", "She Came Shining", "I Love You Still" και "Theme From Subway Sue", χωρίς όμως να είμαι 100% σίγουρος, οπότε συγχωρήστε με αν κάνω λάθος. Έπαιξαν και κάποια άλλα των οποίων δυστυχώς δεν ξέρω / θυμάμαι τους τίτλους...



Το live ήταν ένα από τα καλύτερα που έχω δει εδώ και αρκετό καιρό. Η προσέλευση του κοινού, που ουσιαστικά γέμισε το Gagarin 205, έδειξε ότι η συναυλία ήταν επιτυχημένη από όλες τις απόψεις. Μπορεί να είχε όντως ζέστη μέσα στο club, αλλά το εκδηλωτικό κοινό δε φάνηκε να πτοείται, και έτσι πρέπει! Ο Surkamp έδωσε ραντεβού με αρκετούς, λέγοντας να περιμένουν λίγο όσοι παρευρισκόμενοι ήθελαν να του μιλήσουν μετά τη συναυλία, αδιαφορώντας όπως είπε για το αν θα του έπαιρνε ακόμα και τρεις ώρες ώστε να τους γνωρίσει και να υπογράψει τυχόν booklets που έχουν φέρει. Για μένα ήταν μία τίμια αντιμετώπιση προς τον κόσμο. Όπως καταλάβατε ήδη, θα θυμάμαι για διάφορους λόγους αυτή την εμφάνιση και εύχομαι και οι νεότερες μπάντες να μάθουν από τους «παλιούς», επειδή το αίμα αυτού του ανθρώπου, ακόμα και σε τέτοια ηλικία, «έβραζε». Έχουν πολλά να διδάξουν οι «παλιοί» τελικά...


18/03/07, Principal Club Theater, Θεσσαλονίκη

Ακομά και τώρα έχω την απορία ποιός και γιατί ξεκίνησε τη φήμη ότι ο David Surkamp πέθανε και κατάφερε να ξαφνιάσει όλο τον κόσμο όταν ανακοίνωθηκε ότι οι Pavlov's Dog θα εμφανιστούν για πρώτη φορά στην χώρα μας και μάλιστα σε τρεις πόλεις (Ηράκλειο, Αθήνα και Θεσσαλονίκη). Η επόμενη απορία μας ήταν πιο λογική. Μετά από τόσα χρόνια σε τι κατάσταση θα βρίσκεται η φωνή του;

Το ζέσταμα της βραδιάς ανέλαβαν οι Full House οι οποίοι λόγω εμπειρίας έχουν μεγάλη άνεση επί σκηνής και χειροκροτήθηκαν ενώ μας έπαιζαν ένα σετ μεταξύ southern rock και blues. Η ανυπομονησία για την συνέχεια ήταν μεγάλη.



Ένα - ένα τα μέλη των Pavlov's Dog ανεβαίνουν στη σκηνή για να υποδεχτούν μαζί μας τους "παλιούς". Τον ολοζώντανο David Surkamp και τον θεότρελο drummer Michael Safron. Από τους πρώτους στίχους του "She Came Shining" όλες οι αμφιβολίες διαλύθηκαν, καθώς ακούγαμε μια από τις πιο χαρακτηριστικές και αναγνωρίσιμες φωνές στην ιστορία της rock μουσικής. Και η συνέχεια όπως την περιμέναμε. "Late November", "Theme From Subway Sue", "Episode". Έτσι και αλλιώς οι Pavlov's Dog δεν έχουν και την τεράστια δισκογραφία και ήταν αναμενόμενο το τι θα ακούγαμε. Και κανείς δεν είχε παράπονο.

Συνέχεια με κάποια κομμάτια από το επερχόμενο "Dancing On The Edge Of A Teacup" και το Julia που γνωρίζουν ακόμα και αυτοί που δεν γνωρίζουν το όνομα της μπάντας. Είναι απίστευτο το πόσο εκφραστικός είναι ο David Surkamp όταν τραγουδά. Είναι άπειρα τα συναισθήματα που σου μεταδίδει. Αυτή η συναυλία δεν ήταν απλά ψυχαγωγία, αφού σου άφηνε χίλιες σκέψεις στο μυαλό και έναν κόμπο στο λαιμό.

Από τα υπόλοιπα μέλη την προσοχή τράβηξε η συμπαθέστατη αλλά και ταλαντούχα βιολίστρια Andrea Kathryn Young, ενώ η Sara Lynn Surkamp στεκόταν σεμνά στη γωνιά της σκηνής. Όπως ήταν αναμενόμενο ακούστηκε σχεδόν όλο το "Pampered Menial", το οποίο, αν και έχουν περάσει πάνω από 30 χρόνια από τη δημιουργία του, ακούγεται ακόμα φρέσκο, και μεγάλο μέρος από τον άξιο διάδοχο, το "At The Sound Of The Bell". Μερικά από τα κομμάτια που ακούστηκαν ακόμα (με τυχαία σειρά) είναι τα "Fast Gun", "Breaks Like A Morning Sky", "Song Dance", "Valkierie" και "Natchez Trace".

O David Surkamp φανερά ικανοποιημένος από τη θερμή ανταπόκριση του κοινού δηλώνει ότι κακώς άργησε τόσο να έρθει στην χώρα μας, ενώ εμείς ελπίζουμε να τους ξαναδούμε μετά την κυκλοφορία του καινούργιου τους δίσκου.

  • SHARE
  • TWEET