Παύλος Παυλίδης & The B Movies @ Live Stage 1, 15/03/14

Δυόμιση ώρες με τραγούδια που μας ταξίδεψαν τόσο στο παρελθόν όσο και στο παρόν από έναν σπουδαίο καλλιτέχνη

Από τον Παναγιώτη Λουκά, 18/03/2014 @ 13:28
Λίγες μέρες μετά το ζέσταμα με το tribute σε Τρύπες και Ξύλινα Σπαθιά είχε έρθει η ώρα για να δούμε τον Παύλο Παυλίδη & The B Movies, δηλαδή τους Τόλη Δεληγιάννη (μπάσο), Ορέστη Μπενέκα (πλήκτρα), Θανάση Τζίνγκοβιτς (κιθάρα). Από το διψήφιο αριθμό θεατών που υπήρχαν στο tribute αυτή την φορά είχαμε τετραψήφιο αριθμό με τον κόσμο να είναι τόσο κάτω όσο και στους εξώστες που αυτή την φορά ήταν ανοικτοί. Ώρα έναρξης είχε ανακοινωθεί για τις 21:30 και μετά από κανένα εικοσάλεπτο όλα ήταν έτοιμα για να αρχίσει η συναυλία. Ξύλινα Σπαθιά είχα δει στο παρελθόν, Παυλίδη είχα δει κάποτε σε ένα Rockwave και ήμουν περίεργος να παρακολουθήσω και μια δική του εμφάνιση σε κλειστό χώρο. Η πρώτη κουβέντα που είπα μόλις είδα τον τραγουδιστή είναι ότι άσπρισε. Μόλις τότε κατάλαβα ότι πλησιάζει τα 50 και γυρνώντας το κεφάλι στο πλήθος είδα, εκτός από πιτσιρίκια, και αρκετές «σειρούλες» του Παυλίδη που είχαν έρθει για να τον απολαύσουν για μια ακόμη φορά.



Ξεκίνημα με μια σειρά τραγουδιών από την προσωπική του καριέρα με έμφαση στην αρχή από την τελευταία δουλειά του, το "Ιστορίες Που Ίσως Έχουν Συμβεί". Αν και κομμάτια όπως τα "Άσε Με Εδώ", "Το Αεροπλάνο" και "Τόσο Κοντά" απέχουν από αυτό που λέμε συναυλιακά, καθώς είναι περισσότερο για ακρόαση με την εσωτερικότητα που έχουν, εντούτοις ο κόσμος τα έχει αποδεχθεί μια χαρά και δεν υπήρχε στιγμή που να μην συμμετέχει καθ' όλη τη διάρκεια του live. Έπρεπε να περάσουν καμιά δεκαριά τραγούδια για να μας πει ο Παυλίδης ότι θα παίξουν κάτι από τα παλιά, με το "Πάρε Με Μαζί Σου", για να ακολουθήσει λίγο αργότερα και το "Ρόδες". Θα πέσει φωτιά να με κάψει, αλλά θεωρώ το "Τώρα Αρχίζω Και Θυμάμαι" ως το καλύτερο από τα Ξύλινα Σπαθιά, για τα γούστα μου, και παρ' όλο που το είχα ακούσει ξανά πριν από λίγες μέρες, είναι άλλη η αίσθηση να το ακούς από τον αυθεντικό ερμηνευτή και όχι από κάπου αλλού.



Η ώρα είχε πάει 23:25 και μας καληνύχτισαν με το "Ότι Θες Εσύ". Το encore είναι αυτονόητο αλλά δεν είναι και υποχρεωτικό, σωστά; Ξέρεις ότι θα ξαναγυρίσουν αλλά δεν μπορώ να πω ότι είχαμε και ιδιαίτερες αντιδράσεις από κάτω. Αφού πέρασαν δέκα λεπτά, ο Παυλίδης με την μπάντα του επέστρεψαν και πίστευα ότι θα παίξουν τρία-τέσσερα ακόμα και τέλος. Τελικά το δεκάλεπτο που έλειπαν ήταν για ένα break για την συνέχεια παρά για encore, καθώς το συγκρότημα κάθισε στην σκηνή για μία ώρα ακόμα. Σ' αυτή την ώρα ακούσαμε ό,τι σχεδόν θέλαμε. "Ρίτα", "Ατλαντίς", "Λιωμένο Παγωτό" σε μια πιο ήρεμη εκτέλεση, "Μόχα" και για δεύτερη φορά μας καληνυχτίζουν. Ε, αυτή τη φορά ο κόσμος απαιτούσε να ξαναβγούνε για λίγο ακόμα και να μας αποχαιρετήσουν με τραγούδια όπως "Σιωπή" και "Αλλάζει Πρόσωπα Η Θλίψη". Όπως μπορείτε να δείτε και στη φωτογραφία, το setlist είχε σχεδόν 40 κομμάτια τα οποία κάλυψαν όλη την πορεία του Παυλίδη. Και πάλι κάποιος θα μπορούσε να ζητήσει και ορισμένα που δεν άκουσε όπως για παράδειγμα το "Σπασμένη Πολυθρόνα" ή κάποιο από τα Ξύλινα Σπαθιά.

Η συναυλία θα μπορούσε να σταθεί και μόνη της και δίχως κάτι από τα Σπαθιά. Ο κόσμος έχει αποδεχθεί την προσωπική καριέρα του Παυλίδη και φάνηκε τόσο από την προσέλευση όσο και από τις ενθουσιώδεις αντιδράσεις στα προσωπικά του κομμάτια. Με 40 τραγούδια και δυόμιση ώρες διάρκεια, δεν νομίζω να έχει κάποιος παράπονο από την συναυλία.  Ένα εύσημο θα πρέπει να δώσουμε και στους The B Movies που είναι μαζί με τον Παυλίδη από το 2006. Στην αρχή μου φάνηκε κάπως περίεργο το στήσιμο της μπάντας με τον Μπενέκα μπροστά και τον Δεληγιάννη πίσω από τους άλλους, αλλά μετά θυμήθηκα τη σημασία που έχουν τα πλήκτρα στον ήχο και γενικά στη μουσική πορεία τους. Τα επόμενα βήματα για τον Παυλίδη είναι ένα DVD από την συναυλία του στην Τεχνόπολη και ένα EP που θα κυκλοφορήσει την άνοιξη. Για να δούμε τι διαφορετικό θα ακούσουμε...
  • SHARE
  • TWEET