Ozric Tentacles, Nechayevschina @ Gagarin 205, 11/11/10

Από τον Κώστα Σακκαλή, 15/11/2010 @ 11:42
Σαν αντάμωμα παλιών εραστών ήταν αυτό το διήμερο στο Gagarin. Δύο συγκροτήματα που κάποτε είχαν το καλό συνήθειο να μας επισκέπτονται κάθε χρόνο, αλλά με τον καιρό απομακρύνθηκαν από εμάς, αποφάσισαν μέσα σε δύο ημέρες να επιστρέψουν, έτσι, για να θυμηθούμε τα παλιά. Για τους Fuzztones θα τα πούμε αναλυτικά σε επερχόμενο κείμενο, αφού αυτό είναι αφιερωμένο στους ψυχεδελο-space-trance rock άρχοντες Ozric Tentacles.

Κάτι χαλασμένα φανάρια και το κλείσιμο της πρόσβασης στην Κηφισίας στο ύψος του Χαλανδρίου σήμαινε έναν τεράστιο κύκλο από μέρους μου, με συνέπεια να χαθεί η εμφάνιση των Nechayevschina. Κρίμα, γιατί πέρα από το ότι είναι ένα άξιο support συγκρότημα, θεωρώ ότι η μουσική του θα ήταν ταιριαστή με το ύφος της βραδιάς. Το σίγουρο είναι πάντως ότι πρέπει να έπαιξαν σε αρκετό κόσμο, αφού τη στιγμή που έφθασα ο κάτω όροφος του Gagarin ήταν, όχι ασφυκτικά μεν, γεμάτος, δε.



Και ας κάνουμε εδώ μία ολιγόλεπτη στάση. Σε κάποιους μπορεί να μην αρέσει, σε άλλους μπορεί να φαίνεται οπισθοδρομικό, αλλά το γεγονός είναι ότι υπάρχουν κάποια ονόματα που χωρίς ιδιαίτερη διαφήμιση, με προβολή κυρίως από στόμα σε στόμα, με εφόδια τις εξαιρετικές συναυλίες τους και την ιστορία που κουβαλάνε, είναι ικανά να κινητοποιήσουν 700 άτομα Πέμπτη βράδυ να τους (ξανα)δουν. Ας επιμένουμε εμείς, εσείς και όποιος άλλος θέλει ότι το τάδε νέο όνομα στην πιάτσα είναι πρωτοπόρο και το δείνα έβγαλε το δίσκο της δεκαετίας. Τελικός κριτής είναι πάντα το κοινό και όταν η επιλογή του είναι και εξεζητημένη και αντιεμπορική, συνοδεύεται δηλαδή από καθαρά μουσικό κριτήριο, οφείλουμε να τη σεβόμαστε.



Στα καθ' ημών, το κουαρτέτο των Ozrics βγήκε στη σκηνή ενδεδυμένο στα χίπικα (sic) που μας έχει συνηθίσει. Εμφανώς εντυπωσιασμένοι από την προσέλευση, εμφανίστηκαν με το χαμόγελο μέχρι τα αυτιά. Περισσότερο, δε, η Brandi Wynne δε σταμάτησε ούτε λεπτό να χαιρετάει το κοινό, να δηλώνει ενθουσιασμένη από την υποδοχή και να εκφράζει την αγάπη όλων τους προς την Ελλάδα και την Αθήνα. Μάλιστα, σε ανύποπτη στιγμή, ζήτησε και συγγνώμη που δεν έφερε t-shirts προς πώληση, καθώς: «δεν περίμενα ότι θα εμφανιζόσασταν όλοι εσείς», όπως χαρακτηριστικά είπε.



Ηχητικά δεν υπήρξαν εκπλήξεις. Από το πρώτο μέχρι το τελευταίο λεπτό κινήθηκαν στο δικό τους ύφος ψυχεδέλειας που πατάει με το ένα πόδι στο space rock και με το άλλο στην trance, ενώ στο ενδιάμεσο χωράνε να περάσουν η dub, η ανατολίτικη μουσική, ακόμα και το metal ή η fusion. Για την τελευταία, για παράδειγμα, ευθύνεται κυρίως η Brandi στο μπάσο με τον Oli Seagle στα τύμπανα. Οι δύο τους συνθέτουν ίσως το πιο σημαντικό μέρος του συγκροτήματος, αφού για να μπορέσουν οι άλλοι δύο να επιδοθούν στα αφηρημένα ηχοτοπία τους χρειάζονται τη στέρεα ρυθμική βάση. Ειδικά το μπάσο, που είναι υπεύθυνο και για τον groovy εαυτό των Ozrics, είναι απίστευτο το πόσο «αντρίκιο και τασαμπουκαλεμένο» (ας μου επιτραπεί η έκφραση) ακούγεται από τα χέρια μιας λεπτοκαμωμένης γυναίκας. Ίσως είναι ασυναίσθητο, αλλά ο χορός του κοινού είναι δικό τους επίτευγμα.



Το ταξιδιάρικο κομμάτι του συγκροτήματος είναι υπόθεση των άλλων δύο. Αρχικά ο de facto ηγέτης τους (και πάτερ φαμίλιας) Ed Wynne στις κιθάρες, αλλά ενίοτε και τα synthesizers, σχεδιάζει μελωδίες και ρυθμούς, άλλοτε με ταχύτητα που θυμίζει shredders και άλλοτε με χαλαρότητα. Ο υιός Silas μόνιμα στα σύνθια χρωματίζει το όλο δημιούργημα με ατμοσφαιρικούς ήχους ή μετατρέπει τη συναυλία σε trance πάρτυ με τους ηλεκτρονικούς του ρυθμούς.



Δε θα ήταν ψέμα να πούμε ότι η συναυλία ήταν ένα μεγάλο ταξίδι με απροσδιόρστη χρονική και τοπική συνάφεια. Ειδικά ο χρόνος δούλευε όντως περίεργα, αφού υπήρξαν στιγμές που η ηχητική επανάληψη των Ozric Tentacles κούραζε ελαφρώς, με αποτέλεσμα ο χρόνος να περνάει πιο αργά από το φυσιολογικό, αλλά στο μεγαλύτερο μέρος οι δείκτες του ρολογιού έτρεχαν μανιασμένοι υπό τις εντολές της μουσικής τους. Κάπου λίγο πριν τις δυόμιση ώρες έσκασαν και κάτι τσιγάρα επί σκηνής (στην αρένα αυτό είχε συμβεί από πολύ νωρίτερα) και ενώ ήδη το συγκρότημα έδειχνε να έχει αγγίξει την καλύτερή του φόρμα, οπότε και οι καταστάσεις απογειώθηκαν ακόμα πιο πολύ για ένα ταιριαστό κλείσιμο.



Χορταστικοί από αρχή μέχρι τέλους, απέδειξαν γιατί έχουν αναπτύξει αυτή την ιδαίτερη σχέση με το ελληνικό κοινό και κάτι μου λέει ότι δεν ξανακάνουν 4-5 χρόνια για να επιστρέψουν.

Setlist (με δεδομένες τις δυσκολίες συγκέντρωσης υπό την επήρρεια των Ozrics, πρέπει να ακούστηκαν τα ακόλουθα και με αυτή τη σειρά):

Bolshem
Og-Ha-Be
Mooncalf
White Rhino Tree
Myriapod
Pyramidion
Saucers
Sunscape
Chewier
Ayurvedic
Hup Ho
Erpland
Tidal Convergence
The Throbbe
Eternal Wheel
Sploosh!

Κώστας Σακκαλής

Περισσότερες φωτογραφίες:





  • SHARE
  • TWEET