Orquesta Buena Vista Social Club @ Θέατρο Πέτρας, 08/07/14

Πολλοί ήταν οι Αθηναίοι που βράδυ Τρίτης αποφάσισαν ν' ανεβούν τον λόφο της Πετρούπολης για να πουν ένα τελευταίο Adiòs στα μέλη του κουβανέζικου ensemble, που μετά από 16 χρόνια συναυλιών ανά την υφήλιο κάνουν την αποχαιρετιστήρια παγκόσμια περιοδεία τους. Με την προσέλευση να έχει ξεκινήσει από νωρίς και να πυκνώνει γύρω στις 9 μ.μ., το βράδυ προμηνυόταν εξαιρετικά χορευτικό. Έτσι κι έγινε...

Mετά από ένα σύντομο βίντεο-αναδρομή στην πορεία και τα αείμνηστα μέλη του Κλαμπ (Compay Segundo, Rubén González, Ibrahim Ferrer), οι πρέσβεις της κουβανέζικης μουσικής παράδοσης βγήκαν στη σκηνή στις 9.30 μ.μ. και η ατμόσφαιρα απέκτησε ευθύς εξωτισμό. Λίγα ζευγάρια χορευτών -γενναίοι σαλσέρος- άνοιξαν το πάρτι απ' το πρώτο κιόλας τραγούδι και οι υπόλοιποι δεν άργησαν να ακολουθήσουν!

Το line up του Adiòs Tour περιλαμβάνει πολλούς από τους καλλιτέχνες που έπαιξαν στο αρχικό σχήμα των Buena Vista Social Club, όπως τον τραγουδιστή / κιθαρίστα Eliades Ochoa, τον τρομπετίστα Guajiro Mirabal και τον βιρτουόζο των εγχόρδων Barbarito Tores. Όπως είπε κι ο ίδιος ο μαέστρο Jesus Ramos, όλη η ιστορία της μουσικής της Κούβας ξεδιπλώθηκε μπροστά μας. Δεκατρείς φιγούρες από άλλες (καλύτερες;) εποχές στόλισαν τη νύχτα με μουσικές και ήχους της πατρίδας τους κι ο αέρας γέμισε απ' τη μυρωδιά των πούρων, που δεν έσβησαν μέχρι το τέλος.

Απ' τα highlight μιας βραδιάς-highlight, η παρουσία της γηραιάς ντίβας Omara Portuondo, που -με ακμαιότατη διάθεση- ξεσήκωσε κυριολεκτικά το κοινό με τα παιχνίδια της και τις προτροπές για πάρτι στο πολλαπλάσιο, όπως και η «μάχη» για τον τίτλο του καλύτερου λαουτιέρη, που έληξε πανηγυρικά υπέρ του Δον Barbarito, με τον τελευταίο να παίζει ένα ολόκληρο ρεφρέν με τα χέρια πίσω απ' την πλάτη!

Στις δύο ώρες της συναυλίας ακούστηκαν τραγούδια από τον ιστορικό πλέον δίσκο του '96 και άλλα μεταγενέστερα. Οφείλει να σημειωθεί η ιλιγγιώδης παράλειψη της εξαιρετικής απόδοσης του "Hasta Siempre, Comandante" που η Portuondo έχει ηχογραφήσει το 1974 συνοδεία της κιθάρας του Martin Roja, αλλά και -εν είδει εισαγωγής- ένα ενδιαφέρον δείγμα του πως θα χορευόταν η "Katyusha" αν η Ρωσία συνόρευε με μια ξεμυαλίστρα όπως η Κούβα.

Η απολαυστική βραδιά έληξε με το απαραίτητο encore υπό τους ήχους της "Candela" και του "Dos Gardenias" κι ένα ενθουσιασμένο κοινό να χορεύει και να επευφημεί. Αέ!