Orange Goblin, Lord 13, Infidel live @ Underworld Club

27/09/2005 @ 14:18
24/09/05, Underworld Club, Αθήνα

Λίγο μετά τις 20:00 και ενώ κατεβαίναμε την Θεμιστοκλέους αναρωτιόμουν αν θα είχε κόσμο το Underworld, καθώς στην πόλη είχαμε άλλες 2 καλές συναυλίες και το ματς στο μπάσκετ. Την ώρα που ο Διαμαντίδης πέταγε την τρίποντη βόμβα στους Γάλλους, οι Infidel μας χτύπαγαν με τους Candlemass ρυθμούς τους...




Το κουαρτέτο έχοντας στις τάξεις του και 2 αρθρογράφους του Hammer (όχι, δεν είναι όλοι οι κριτικοί άσχετοι) γέμισε με τους doom ήχους του τον υπόκοσμο και άφησε καλές εντυπώσεις στο κοινό. Ο τραγουδιστής χρησιμοποιούσε τη φωνή του καθαρά (κυρίως) αλλά και βρώμικα, δε μπορώ να πω όμως ότι με συνεπήρε. Ίσως έφταιγε και το ότι ήταν συναχωμένος οπότε είναι άδικο να συνεχίσω. Πάντως τα βρώμικα του ήταν κορυφαία. Το ρυθμικό μέρος τώρα, συνεπικουρούμενο από την κιθάρα, ήταν πολύ δυνατό με αρκετά τεχνικά κοψίματα να χαρακτηρίζουν τη μουσική της μπάντας. Σε γενικές γραμμές οι Infidel νομίζω πως απέδωσαν καλά και σίγουρα θα ήθελα να τους ξαναδώ στο μέλλον.


Επόμενη μπάντα οι Lord 13 που αρκετά χρόνια τώρα κάνουν support σε δυνατά ονόματα του χώρου. Η μπάντα έχει πολύ καλό δέσιμο, βγάζει όμορφα το Kyuss meets Natas meets Seattle στυλ της, o drummer τα σπάει, η φωνή έχει ωραία χροιά αλλά κάτι λείπει από αυτή τη μπάντα. Ίσως πρέπει να βάλουν πιο πολύ φαντασία και ελευθερία στις συνθέσεις τους. Σίγουρα ευχαριστιούνται με αυτό που κάνουν και αυτό το μεταδίδουν στο εκάστοτε κοινό. Εξάλλου κάθε τους εμφάνιση δεν περνά απαρατήρητη. Διάθεση και ικανότητα πιστεύω ότι υπάρχει, απλά περιμένω κάτι παραπάνω από τους Λόρδους. Τα 'χουμε ξαναπεί αυτά, απαιτήσεις έχεις από μπάντες που σου δείχνουν καλά στοιχεία (όπως και έκαναν και σε αυτήν τους την εμφάνιση).





Μόλις τελείωσε η εμφάνιση των Lord 13, οι μουσικοί των Orange Goblin μαζί με έναν τεχνικό (μεγάλη μορφή) ανέβηκαν στη σκηνή για να κάνουν τις τελικές ρυθμίσεις στα μηχανήματα. Όση ώρα κράτησε αυτή η διαδικασία
σκεφτόμουν ότι τους Orange Goblin κάπου τους έχασα μετά το απογοητευτικό για μένα "Coup De Grcace" και δυστυχώς (όπως αποδείχθηκε) δεν έχω ακούσει το τελευταίο τους album "Thieving From The House Of God". Το punk συναίσθημα που κυριαρχούσε στις συνθέσεις του "Coup De Grace" αφαιρούσε ένα μεγάλο μέρος της προσωπικότητας της μπάντας, με αποτέλεσμα να μην ενδιαφερθώ για την μετέπειτα πορεία της. Λάθος μου...




Μερικά λεπτά αργότερα τα φώτα σβήνουν και ανεβαίνουν στη σκηνή οι Orange Goblin. Ε, για την επόμενη 1 ώρα και 20 λεπτά μεταφερθήκαμε όλοι σε μια άλλη διάσταση, σε ένα μέρος όπου το rock 'n' roll ζει και βασιλεύει. Πως να περιγράψω σε κάποιον που δεν ήταν παρών στη συναυλία την διαστρέβλωση που υπέστη ο χωροχρόνος κατά την διάρκεια της εμφάνισης των 4 Goblins; Πως να μεταφέρω με λέξεις το βίωμα; Να πω για τον ήχο; Ήταν τόσο βαρύς και ογκώδης που τα τύμπανα των αυτιών μου ακόμη και τώρα, 2,5 ώρες μετά, βουίζουν σα χαλασμένο τηλέφωνο. Νιώθω σα να με έχει πατήσει έγκυος ελεφαντίνα.

Να πω για το δέσιμο της μπάντας και την απόδοση της; Οι τύποι ήρθαν αποφασισμένοι να μας αποδείξουν αυτό που ο roadie τους διατυμπάνιζε, ότι είναι η καλύτερη rock μπάντα του Λονδίνου. Αφηνιασμένες εκτελέσεις, γεμάτες αδρεναλίνη και ενέργεια, ικανές να προκαλέσουν ένα δεύτερο big bang. Το rhythm section έσπερνε με όλη τη σημασία της λέξης και ήταν ο στυλοβάτης πάνω στον οποίο πατούσε η κιθάρα για να ξεράσει τα μαγευτικά της riffs. Όσο για τον τραγουδιστή, έχει το μέγεθος του Οβελίξ (όπως πολύ σωστά επεσήμανε ο γκουρού της φαγητολογίας και νυν σοφό τούμπανο, Γιούρι) και μάλλον είχε πέσει και αυτός στο μαγικό ζωμό όταν ήταν μικρός. Με φωνή γρέτζα, δυνατή και παθιασμένη σκηνική παρουσία οδηγούσε το κοινό σε συνεχές headbanging.
Απέδωσαν τα κομμάτια τους πολύ καλύτερα απ' ότι στους δίσκους και έδειξαν ότι πάνω απο όλα γουστάρουν πολύ αυτό που κάνουν. Η φυσιογνωμία της βραδιάς όμως δεν είναι άλλη από τον τελειωμένο από το αλκοόλ roadie τους, ο οποίος έκανε ότι περνούσε από το χέρι του για να κλέψει την παράσταση. Τραγούδησε, έβριζε το κοινό, έβριζε τη μουσική σκηνή, μετά αποθέωνε το κοινό και άλλα τραγελαφικά. Φανταστείτε την αγγλική version του τραγουδιστή των Impaled Nazarene σε εμφάνιση να περιφέρεται με ένα μπουκάλι jim beam. Ο τύπος είναι ήρωας και πήρε τη δόξα που του άξιζε, εύγε.

Το μέγεθος της καταστροφής που υπέστησαν τα εγκεφαλικά μας κύτταρα αυτό το βράδυ δεν έχει εξακριβωθεί ακόμη, και σίγουρα τα σημάδια θα μείνουν ανεξίτηλα σε όσους βρέθηκαν εκεί. Δε θυμάμαι playlist, δε θυμάμαι με ποια σειρά έπαιξαν τα κομμάτια (ανάμεσα τους και 2 διασκευές) και δε με νοιάζει κίολας. Αυτό που ξέρω είναι ότι αυτή η συναυλία αποτελεί μέτρο σύγκρισης για αυτές που θα ακολουθήσουν.

Θα ήθελα επίσης να πω ότι αν και πάω πρώτη φορά στο συγκεκριμένο χώρο για να παρακολουθήσω συναυλία, μου άφησε πολύ καλές εντυπώσεις. Φοβερός ήχος, πολύ καλός χώρος, σωστά διαμορφωμένος (σε πολύ λίγα σημεία δεν έχεις ορατότητα προς τη σκηνή). Ο εξαερισμός όμως θα μπορούσε να είναι καλύτερος, γιατί μετά από λίγο στις πρώτες σειρές κινδύνευες από ασφυξία.

  • SHARE
  • TWEET