Nouvelle Vague, Όλγα Κουκλάκη, Gerald Toto @ Gagarin 205, 27/11/09

Δεν προκαλεί πλέον έκπληξη το γεμάτο Gagarin, όταν η σκηνή του περιμένει τους Nouvelle Vague. Το πιστό πλήθος και οι άνευ εισιτηρίου που έμειναν μουτρωμένοι στη Λιοσίων δημιουργούσαν την αίσθηση ότι ίσως έφτασε η στιγμή για τη γαλλική ημικολεκτίβα να επιλέξει κάποιον μεγαλύτερο χώρο για τις ελληνικές της εξορμήσεις. Εικάζω όμως πως αυτό θα ήταν βλαβερό ως προς τη χημεία του πράγματος, γιατί το ιδιαίτερο κλίμα και ο απόλυτος έλεγχος του όγκου του Gagarin είναι ένα από τα ασφαλή κεκτημένα του «κύματος».

Στον χαρωπό διπλοθεσίτη κύριο Gerald Toto άνηκε ο πρώτος λόγος. Είναι σπάνιο πράγμα να είσαι και το «support» και ο «headliner», αλλά από ό,τι φαίνεται ο Gerald μπορεί. Τα κεφάτα δικά του τραγούδια έδωσαν φόρα στο κέφι και, μόνος με την ακουστική κιθάρα του, έληξε την πρώτη του εμφάνιση, τραγουδώντας διακόσιες πενήντα φορές το ρεφρέν «chocolate cake with cream and raspberries», μέχρι που αηδιάσαμε από τη λιγωμάρα του γλυκού. Κολλητή των Nouvelle Vague, ακολούθησε η «Παριζιάνα»  Όλγα Κουκλάκη, με την ηλεκτρονική της πρόταση, η οποία κινήθηκε ανάμεσα στην μονοτονία και τη σαγήνη. Το νέο της υλικό, ομολογουμένως, παρέσυρε το κοινό περισσότερο και, παρότι η μουσική της αποδίδεται με λιγότερο μυστήριο ζωντανά, το ελληνικό hype αναγνώρισε μια συγκρατημένη ιέρειά του.

Άργησε λιγάκι να πάρει τη σκυτάλη, άλλα όταν επιτέλους βρέθηκε στη σκηνή, το συγκρότημα του Marc Collin και του Olivier Libaux απέδειξε ξανά ότι η πολύτιμη συνταγή των διασκευών του είναι αειθαλής αποσκευή. Αυτό δεν εκπλήσσει. Αντιθέτως, η χαρά του αιφνιδιασμού, για τους παρατηρητές των Nouvelle Vague, ανήκει στην επιλογή των κυριών που θα βρίσκονται πίσω από τα μικρόφωνα. Το πρώτο χαρτί που έπεσε στο τραπέζι ήταν η παλαβιάρα ξανθιά νεράιδα Nadeah Miranda, η οποία καλωσόρισε με το “One Hundred Years” των Cure, ένα τραγούδι που δεν βρίσκουμε σε κανένα άλμπουμ της μπάντας – προς το παρόν, έτσι σας το λέω με νόημα.

Είναι προφανές ότι από το καρουζέλ/ρουλέτα των τραγουδιστριών που συνοδεύουν τους Nouvelle Vague, δεν έχουμε μείνει ποτέ παραπονεμένοι. Όταν η σχετική ανακοίνωση των διοργανωτών μας ενημέρωνε ότι αυτή τη φορά θα μας παρουσιάσουν την «νέα τραγουδίστρια του γκρουπ» και μάλιστα με θαυμαστικό, δεν θέλησα να υποκύψω στο διαφημιστικό στόμφο. Δεν αμφέβαλα ότι θα επρόκειτο για άλλη μια γλυκυτάτη μορφονιά, σαλεμένη divina της γαλλικής κοριτσίστικης σχολής. Όταν όμως είδα την Helena Noguerra να περνά πίσω από την τραγιάσκα του καθιστού Olivier Libaux κόντεψα να πνιγώ.

Φυσικά άγνωστη στην Ελλάδα, η Helena Noguerra είναι πασίγνωστη στη Γαλλία εδώ και δέκα χρόνια και, παρεμπιπτόντως, η μεγάλη της αδελφή είναι η Lio, το pop είδωλο των – εξίσου κιτς με τα ελληνικά – γαλλικών eighties. Ο συνδετικός κρίκος της Helena με τους Nouvelle Vague ήταν η παρουσίας της στο αξιαγάπητο άλμπουμ του Libaux, από την παράσταση “Ιmbécile”, το 2007. Από ό,τι φαίνεται, λοιπόν, θα αποτελεί πλέον μια από τις μούσες των Nouvelle Vague και μάλιστα την καταλληλότερη μελαχρινή απάντηση στη Nadeah Miranda, όπως εξακριβώσαμε ιδίοις όμμασι και μαζεύοντας αυτά τα ίδια μας τα μάτια από το πάτωμα.

Μας έλειψε η Melanie Pain, αλλά το δίδυμο Nadeah και Helena ξεβιδώθηκε όπως έπρεπε, παρά την αρχική ελαφρά διστακτικότητα της τελευταίας. Ξεσήκωσαν με το “Ever Fallen In Love” και ξεσάλωσαν στο “Too Drunk To Fuck” – χωρίς όμως να μας κάνουν να ξεχάσουμε τη μοναδική ερμηνεία της Camille, από τον πρώτο δίσκο. Ο Gerard Toto, όπως ανεμένετο, υπήρξε συγκλονιστικός στο “Irael”  και ναζιάρης στο “Relax”, και προκαλούσε τη δικαιολογημένη απογοήτευση των ζηλιάρηδων αρρένων, όποτε κατέφθανε για να «σπάσει» την ονειρεμένη θηλυκή δυάδα.

Για όποιον σκοδοκαίγεται, πρέπει να σημειωθεί ότι υπήρξε μια μικρή απόκλιση από το αρχικό πρόγραμμα και το “A Forest” των Cure αντικαταστάθηκε από το “Dance With Me”. Βέβαια, όποια κομμάτια και να επιλέξουν, οι Nouvelle Vague αποτελούν πάντα μια καλή παρέα και μάλιστα με όλο και περισσότερο κέφι, καθώς οι διασκευές τους τείνουν πλέον να εμπλουτίζουν το γνωστό bossa nova ύφος με πιο εκρηκτικά στοιχεία. A la prochaine, λοιπόν...

Setlist:
[τίτλος τραγουδιού – δημιουργός (ερμηνευτής)]

One Hundred Years - The Cure (Nadeah Miranda)
Master And Servant - Depeche Mode (Helena Noguerra)
Ever Fallen In Love With Someone (You Shouldn't Fallen In Love With) – Buzzcocks (Helena Noguerra, Nadeah Miranda)
Road To Nowhere - Talking Heads (Nadeah Miranda)
Metal - Gary Numan (Helena Noguerra)
Don’t Go - Yazoo (Gerald Toto)
Heart Of Glass - Blondie (Gerald Toto)
Human Fly - The Cramps (Nadeah Miranda)
Guns Of Brixton - The Clash (Nadeah Miranda)
Too Drunk To Fuck - Dead Kennedys (Nadeah Miranda, Helena Noguerra)
God Save The Queen - Sex Pistols (Helena Noguerra)
Sex Beat - The Gun Club (Nadeah Miranda)
Just Can’t Get Enough - Depeche Mode (Nadeah Miranda, Helena Noguerra)
Sweet Dreams - Eurythmics (Gerald Toto, Nadeah Miranda)
Israel - Siouxie & The Banshees (Gerald Toto)
Blister In the Sun - Violent Femmes (Nadeah Miranda, Helena Noguerra)
Bela Lugosi’s Dead - Bauhaus (Nadeah Miranda)
Friday Night Saturday Morning - The Specials (Helena Noguerra, Nadeah Miranda)
Love Will Tear Us Apart - Joy Division (Nadeah Miranda, Helena Noguerra, Gerald Toto)

encore 1:
Relax - Frankie Goes To Hollywood (Gerald Toto)
Dance With Me - The Lords Of The New Church (Helena Noguerra, Nadeah Miranda)
This Is Not A Love Song - Public Enemy Ltd. (Helena Noguerra, Nadeah Miranda)

encore 2:
In A Manner Of Speaking - Tuxedomoon (Helena Noguerra, Nadeah Miranda)