Nightstalker, Void Droid, Fuel Eater @ Αίγλη (Πάτρα), 01/11/14

Μετά από ένα μεγάλο κενό που δημιουργεί η Οδύσσεια αναζήτησης χώρου για την πραγματοποίηση συναυλιών στην πόλη της Πάτρας, ο πολυχώρος της Αίγλης άνοιξε για πρώτη φορά τις πόρτες του και οι Nightstalker υπήρξαν οι ιδανικότεροι για να τον εγκαινιάσουν.

Δεν είναι μυστικό πως βρίσκονται στην καλύτερη φάση της καριέρας τους, όσον αφορά στην αποδοχή από τον κόσμο, αλλά με περίπου 600 άτομα μιλάμε εκτός απροόπτου για νέο ρεκόρ στην Πάτρα για hard rock / heavy metal συναυλία.

Να τι γίνεται λοιπόν όταν έχεις έναν άνετο χώρο σε πολύ καλό σημείο, μια μπάντα σαν τους Nightstalker στα καλύτερά της, μια σωστή διοργάνωση και κόσμο παθιασμένο για live: Μια τέτοια, εξαιρετική βραδιά! Βλέπεις ένα πραγματικά ωραίο live, με συμμετοχή του κοινού, αλληλεπίδραση μεταξύ μουσικών και οπαδών και ξαναθυμάσαι πως η διασκέδαση που σου παρέχει μια συναυλία δεν υποκαθίσταται από κανένα club, από κανένα σπίτι, από κανένα internet. Ελπίζω αυτό να το θυμηθούν και στις υπόλοιπες συναυλίες, όσοι ήρθαν και φάνηκαν να περνάνε καλά στους Nightstalker.

Δεδομένης της ακμής της stoner σκηνής, μοιάζει σχεδόν φυσιολογικό το ότι υπήρχαν δυο πολύ καλές μπάντες της φάσης για να ανοίξουν τη συναυλία, αλλά δεν πρέπει να υποτιμήσουμε ή να παραβλέψουμε το πόσο καλά στάθηκαν αμφότερες. Βλέπετε, τόσο οι Void Droid, όσο και οι Fuel Eater ήδη γεμίζουν το ενεργητικό τους με συνεχόμενες συναυλίες και δείχνουν συνεχώς έτοιμοι να αδράξουν την ευκαιρία και να παίξουν οπουδήποτε τους δοθεί ευκαιρία. Με αυτό τον τρόπο έχουν αποκτήσει εμπιστοσύνη στις δυνάμεις τους όταν πατάνε στο σανίδι και έχουν δημιουργήσει ήδη μια μικρή βάση οπαδών.

Εν αρχή, οι πιο «νέοι» Fuel Eater παρουσιάστηκαν δεμένοι, riffάτοι και με έναν frontman που δεν φοβάται να επικοινωνήσει με το κοινό. Μπορεί ένα μικρό τεχνικό πρόβλημα στην κιθάρα να τους έκοψε λίγη από τη φόρα που είχαν πάρει, αλλά για μένα το σημαντικότερο στοιχείο ήταν πως τους βρήκα πολύ πιο δεμένους και βελτιωμένους σε σχέση με την προηγούμενη φορά που τους είχα δει και το υλικό τους ακουγόταν πιο στιβαρό. Δεν αποκλίνουν ιδιαίτερα από το μέσο stoner συνθετικό μοτίβο, αλλά το αποδίδουν σωστά, έχουν καλό τραγουδιστή και δείχνουν ότι το δουλεύουν, οπότε όλα θετικά στο μισάωρο που βρέθηκαν επί σκηνής.

Οι Void Droid (που αυτή την εποχή ηχογραφούν την πρώτη δουλειά τους) έχουν καταφέρει να δημιουργήσουν μια ομάδα φίλων που τους ακολουθεί στα live, τους γουστάρει πολύ και ξέρει μέχρι και κάποια από τα ακυκλοφόρητα κομμάτια τους, κάτι που αποτελεί ένα πρώτο επίτευγμα.



Κι αυτοί μου φάνηκαν αισθητά βελτιωμένοι προϊόντος του χρόνου και των εμφανίσεων που δίνουν, ενώ κατάφεραν να ξεσηκώσουν πολύ τους συντοπίτες τους. Κι αυτοί έχουν βάση τα stoner / groovy riff, με κάποιες φωνητικές επιρροές της σχολής τους Hetfield, προσθέτοντας κάποιες δισολίες και φλερτάροντας ίσως με την πιο rock πλευρά των Mastodon.



Έπαιζαν καλά, ο κόσμος μπροστά το εισέπραττε και το ανταπέδιδε και αυτή η αλληλεπίδραση πέρασε στο υπόλοιπο κοινό, το οποίο θεωρώ ότι εκτίμησε θετικά την παρουσία των Void Droid.

Πάμε τώρα στο κυρίως πιάτο, αυτό για το οποίο είχε έρθει ΠΟΛΥΣ κόσμος για τα δεδομένα της πόλης, στους Nightstalker. Το έβλεπες από τις επευφημίες μόλις ανέβηκε η μπάντα στη σκηνή και ειδικά ο Argy, ο οποίος πάντα ήταν ιδιαίτερα αγαπητή φυσιογνωμία, αλλά έχει πάει σε άλλο επίπεδο πλέον. Ο κόσμος δεν κρατιόταν κάτι που ήταν εμφανές, καθώς ξεκίνησαν σχεδόν αμέσως τα crowd surfing, αν όχι από το "Go Get Some" με το οποίο μπήκαν οι Stalker, τότε σίγουρα από το "All Around" κι έπειτα. Από εκεί και πέρα η φάση ήταν μόνο party, μόνο ατάκες του Argy, groove και κομματάρε. Από το χοροπηδηχτό του κόσμου στο "Superfreak", στο sing-along του "Just A Burn" κι από το γαμάτο groove του "The Line" ως το εντυπωσιακό σε συμμετοχή από τον κόσμο φινάλε της κανονικής διάρκειας με τα "Baby, God Is Dead" και "Trigger Happy".



Για encore κράτησαν πρώτα το "Dead Rock Commandos" με τις φωνές του κόσμου στο refrain να σείουν τον χώρο και το "Children Of The Sun" να αποτελεί το ΑΠΟΛΥΤΟ highlight της βραδιάς. Το video του τραγουδιού έγινε viral και δημιούργησε κάτι που αξίζει να δει κανείς σε συναυλία. Τέτοιο sing along από τον κόσμο, τέτοιο πάθος, τόσο γαμάτο feeling δεν το βρίσκεις έτσι εύκολα, πόσο δε σε μια μπάντα σαν τους Nightstalker που ποτέ δεν έπαιξε με συμβιβασμούς και mainstream λογικές. Κάπως έτσι μετά από περίπου μιάμιση ώρα οι Nightstalker είχαν δώσει την καλύτερή τους εμφάνιση από τις πολλές φορές που τους έχω δει, σε διάφορα μέρη.



Γιατί ήταν η καλύτερη; Διότι παρόλο που ο ήχος δεν ήταν ο ευκρινέστερος δυνατός, ήταν αυτή η ανταλλαγή ενέργειας με το κοινό που τροφοδοτούσε την μπάντα και αυτή με την σειρά της ανατροφοδοτούσε το κοινό. Αυτή η ανάδραση και η ανταλλαγή ενέργειας είναι που ανεβάζει το live επίπεδο και καλύπτει οποιαδήποτε τεχνική δυσκολία ή άλλου είδους εμπόδιο. Εκτός αυτού, μουσικά η μηχανή των Stalker παρουσιάζεται όλο και πιο δεμένη, με πρώτο και καλύτερο, τον Έλληνα Geezer Butler, τον Αντρέα στο μπάσο. Τέλος, γιατί πλέον οι Nightstalker έχουν πολλά «χιτάκια» στο ρεπερτόριό τους που ξεσηκώνουν τον κόσμο και γεμίζοντας ένα live χωρίς μια περιττή στιγμή. Βέβαια, ο Argy (που μου θύμισε περισσότερο Ozzy από ποτέ - δεν ξέρω γιατί) δεν κόλλησε να πετάξει την μπηχτή του όταν έβγαλαν ένα κομμάτι «από το μουσείο» όπως το "Mad Prophet" αμφισβητώντας οι περισσότεροι είχαν ιδέα τι παίζει με αυτό.



Δεν παραβλέπω τις μικρές δυσκολίες που προέκυψαν στον χώρο (κυρίως η κάπνα λόγω εξαερισμού) και ότι ο ήχος δεν είχε παντού την ίδια απόδοση, αλλά όταν ένας χώρος φιλοξενεί για πρώτη φορά συναυλία (και μάλιστα τέτοιας φάσης) σε σχέση με το πόσο άνετα ήταν τα πράγματα το θεωρώ πως είναι πταίσματα που μπορούν να παραβλεφθούν. Θεωρητικά, βέβαια, με δεδομένο ότι το κάπνισμα δεν επιτρέπεται, το πρόβλημα της κάπνας το δημιουργεί εν τέλει περισσότερο ο κόσμος, παρά ο χώρος ή η διοργάνωση αλλά αυτή είναι μια άλλη κουβέντα. Εν ολίγοις, η Br3ak Ev3nt πάλι μας έφτιαξε και η δυνατή ανταπόκριση του κόσμου όταν ο Argy αναφώνησε «Μινάρες!» υποδεικνύει πως θα υπάρξει συνέχεια σε αντίστοιχες ωραίες βραδιές, αρχής γενομένης με τους SepticFlesh σε τρεις εβδομάδες.



Όπως συζήταγα και με μέλος της μπάντας μετά το live, αυτό που βιώνουν οι Nightstalker είναι μια δικαίωση που προκύπτει από το ότι έμειναν πολλά χρόνια πιστοί σε αυτό που έκαναν και φυσικά το γεγονός ότι το έκαναν πάντα καλά. Δεν ευνοούνται από το trend των καιρών, αλλά εισπράττουν κάτι που στη rock μουσική το κερδίζεις με πολύ αγώνα: την αναγνώριση ότι άντεξες 20 χρόνια, άρα αξίζεις. Είναι λοιπόν θέμα status κι όχι μόδας και με αυτή τη λογική την επόμενη φορά που θα έρθουν στην Πάτρα είναι βέβαιο ότι θα ζήσουμε κάτι ανάλογο.

Φωτογραφίες: uingroup