Nevermore, Firewind στο Λονδίνο

18/03/05, The Camden Underworld, Λονδίνο

Λίγες μέρες πριν την πολυαναμενόμενη συναυλία των Nevemore, μια απεικόνιση του τι πρόκειται να δούμε στη Θεσσαλονίκη είναι ότι καλύτερο αυτή τη στιγμή. Έτσι λοιπόν, χώρις δεύτερη σκέψη, το ρολόι έδειχνε λίγα λεπτά πριν τις επτά όταν βρέθηκα έξω από το μικρό Underworld στο Λονδίνο. Έχοντας υπόψιν και την ύπαρξη των κατά το 60% δικών μας Firewind, κατέλαβα την γνώριμη πλέον θέση πάνω από τα monitors και περίμενα. Μέχρι και ο πιο απαιτητικός οπαδός πρέπει να ευχαριστήθηκε τις επόμενες τρείς ώρες...


Χωρίς πολλές καθυστερήσεις οι Firewind άρχισαν το show τους, ξεσηκώνοντας τους πάντες από τα πρώτα κιόλας λεπτά. Ένα συγκρότημα άρτια δομημένο, γεροδεμένο στη σκηνή και πάνω από όλα, ορεξάτο. Μπορεί ο κόσμος να μην τους γνώριζε, αλλά το στίγμα τους το άφησαν. Στο τέλος της εμφάνισης τους αισθάνθηκα πολύ χαρούμενος που εντυπωσιάστηκα πιο πολύ από ότι περίμενα. Οι 5 μουσικοί τα έδωσαν όλα και στα 10 τραγούδια που μας παρουσίασαν, δίνοντας τρανταχτά την εντύπωση ότι παίζουν για να περάσουν αυτοί καλά και κατά συνέπεια εμείς. Είναι προφανές άλλωστε ότι αν βλέπεις τη μπάντα ολοζώντανη στη σκηνή, το ευχαριστιέσαι σαφώς περισσότερο.

Το set ήταν πλήρες για τον οπαδό της μπάντας και επίσης αντιπροσωπευτικό για όσους τους άκουγαν πρώτη φορά. Αν δε με απατάει η μνήμη μου, ακούστηκαν τα "Steal Them Blind", "Burning Earth", "Between Heaven Αnd Ηell", "Kill To Live", "Beware The Beast", "I Am The Anger", "Tyranny", "Forgotten Memory", "Tomorrow Can Wait" και το ορχηστρικό "The Fire And The Fury" στο οποίο "πάλεψαν" οι Gus G. και Bob Katsionis με κιθάρα και πλήκτρα αντίστοιχα, μαγεύοντας το ενθουσιασμένο για τα αγγλικά πρότυπα κοινό. Η απόδοση των μουσικών ήταν εξαιρετική, με τον τραγουδιστή να ζαλίζει το κοινό επι μονίμου βάσεως -μάλιστα κατέβηκε για μισό τραγόύδι και έκανε βόλτες στο pit-, τον Νορβηγό drummer να σκάβει γερά θεμέλια για το τελικό αποτέλεσμα και τους 3 Έλληνες (Gus G, Petros Christo και Bob Katsionis) να κάνουν το δικό τους παιχνίδι. Το συμπέρασμα είναι οτι και οι 5 έδωσαν ένα συνολικό ρεσιτάλ, επιδεικνύοντας ο καθένας το ταλέντο του και δείχνοντας μια ακόρεστη πλευρά του power metal των ημερών μας. Εύγε και μπράβο.

Όπως αποδείχτηκε, οι Firewind ήταν ιδανικό ζέσταμα για την υπόλοιπη βραδιά. Ζέσταμα απαραίτητο γιατί όταν έχεις μπροστά σου το metal σήμερα προσωποποιημένο από 5 άτομα, δύσκολα δε θα φανείς λίγος. Οι Nevemore λοιπόν μας καλωσόρισαν μετά από μισή ώρα διάλειμμα και βάλθηκαν να μας τρελάνουν για την επόμενη μιάμιση ώρα. Χωρίς πολλά πολλά, το "Narcosynthesis" ήχησε και ο κόσμος παραλήρησε. Για ακόμα μια φορά, φάνηκε το μεγαλείο αυτής της μπάντας. Σήμερα δεν υπάρχουν πολλά παρόμοια συγκροτήματα που κρατάνε ζωντανή τη μουσική. Τα λόγια περιττεύουν βέβαια και για το λόγο αυτό τα ηχεία αναλαμβάνουν.


Συνέχεια με "River Dragon" και η κατάσταση αρχίζει να χάνει τον έλεγχο. Συνολικά ακούστηκαν τα "Narcosynthesis", "The River Dragon", "Νever Purify", "Heart Collector", "Engines Of Hate", "Enemies Of Reality", "Who Decides", "Inside Four Walls", "The Sacrament" και "Sound Of Silence" από τα γνωστά, ενώ είχαμε την τύχη να είμαστε παγκοσμίως πρώτοι ακροατές τεσσάρων τραγουδιών από το νέο δίσκο, σε ζωντανή εκτέλεση. Συγκεκριμένα, ακούσαμε τα "Final Product", "This Godless Endeavour", "Born" και "Bittersweet Feast". Συνοπτικά, έχουμε να κάνουμε με ογκώδεις συνθέσεις, με όλη τη σημασία της λέξης. Ειδικά το ομώνυμο τραγούδι είναι ένα δεκάλεπτο έπος με τρομερές εναλλαγές σε ταχύτητα και ύφος, τρομερά φωνητικά και από τα λεγόμενα του Warrell, κλασσικό στιχουργικό περιεχόμενο. Τα υπόλοιπα κομμάτια ήταν εντυπωσιακά, περλιαμβάνοντας μέχρι και blastbeats για τους αρκετά σκηροπυρηνικούς, mid-tempo καταστάσεις και, πάνω απ' όλα, διάχυτη Nevermore-ίλα! Ο πανικός σιγά σιγά επιδεινωνόταν και έφτασε σε σημεία crowd surfing χωρίς σταματημό, τούμπες του Warrell στη σκηνή και ασταμάτητο headbanging.

Τα μόνα αρνητικά σημεία της συναυλίας είναι αρχικά ο ήχος και ύστερα η προσέλευση κόσμου. Ο Chitty Somapala των Firewind έφτασε στο σημείο να κεράσει μπύρα τον ηχολήπτη για να ανεβάσει τον ήχο του monitor του, ενώ οι Nevemore ξεκίνησαν με μπουκωμένο ήχο ο οποίος έφτιαξε ευτυχώς μετά από 2-3 τραγούδια. Το ευχάριστο είναι ότι για το συγκεκριμένο χώρο, ο οποίος μας έχει συνηθίσει σε άθλιο ήχο, το αποτέλεσμα ήταν ανεκτό. Στη συνέχεια, μπορώ να εντοπίσω δύο λόγους για την μειωμένη προσέλευση του κόσμου. Πρώτον, η φτωχή διαφήμιση της συναυλίας (περιέργως δεν αναφερόταν στη σελίδα της μπάντας) και δεύτερον η ποιότητα της μουσικής που προτιμά το αγγλικό κοινό. Η ουσία είναι οτι όσοι ήρθαν, πέρασαν ωραία, αποκόμισαν μνήμες και προσέθεσαν ένα ακόμα κομματάκι στο ατελείωτο παζλ των εμπειριών που μας δίνει το metal. Χαιρετώ...

Κείμενο: Λυκούργος Τζαρδής
Φωτογραφίες: RockersDigest.com