Nevermore @ Club 22
Από τον Άλκη Κοροβέση, 19/10/2005 @ 17:35
16/10/05, Club 22, Αθήνα
Για ακόμη μια φορά οι Nevermore επισκέπτονται έναν τόπο στον οποίο έχουν αγαπηθεί και αναγνωριστεί όσο ελάχιστα συγκροτήματα. Η ιδιαίτερη σχέση των Nevermore με την Ελλάδα έγινε πράξη με την υλοποίηση ενός από τα μεγαλύτερα fan club (αν όχι το μεγαλύτερο) για metal μπάντα και ίσως το μεγαλύτερο για τη συγκεκριμένη.
Η ώρα είναι ήδη 9 παρά είκοσι και ενώ το εισιτήριο έγραφε "ώρα έναρξης 20.30 " περιμέναμε να δούμε ποιοί θα ήταν αυτοί που επιλέχθηκαν να ανοίξουν τη συναυλία. Οι τεχνικοί ήδη έχουν βγει και δοκιμάζουν τις κιθάρες, τα drums και τα μικρόφωνα (ναι, σωστά διαβάσατε. Δεν τραγουδουσε μόνο ο Dane. Ο Smyth και ο Loomis σε ορισμένα κομμάτια συνόδευαν τον Dane). Έκπληξη Νο1: H ώρα έχει πάει παρά δέκα και από τα ηχεία αρχίζει να παίζει το "Precognition", ένα καταπληκτικό instrumental κομμάτι από το "Politics Of Ecstasy" σε ρυθμό flamenco. Όπως καταλάβατε δεν υπάρχει ορεκτικό. Οι Nevermore παίρνουν τις θέσεις τους στη σκηνή και η γιορτή αρχίζει.
Ξεχωριστές στιγμές τα "Born" (πρώτο κομμάτι, μας έπιασε λίγο κρύους και απροετοίμαστους, πολύ blastbeat και ιδανικό για κοπάνημα) , "Sentient 6" (ανατριχιαστικό κομμάτι από το "This Godless Endeavor". Στο γνωστό στυλ μπαλάντας των Nevermore), "Dreaming Neon Black" (αφιέρωμενο σε όσους χάθηκαν νωρίς. Ιδιαίτερη αφιέρωση και συγκινητική ανταπόκριση από τον κόσμο στον Χάρη Ευκαρπίδη του Metal Hammer που δυστυχώς έφυγε πολύ πρόσφατα), "This Godless Endeavor" (ένα από τα μεγαλύτερα κομμάτια τους, με πολλές εναλλαγές στο ύφος), "Inside Four Walls" (ίσως επειδή είναι ένα από τα αγαπημένα μου κομμάτια, αλλά και τις δύο φορές που τους έχω δει ένιωσα ένα ρίγος να με διαπερνά), "Sound Of Silence" (κομμάτι του '60 από τους Simon & Garfunkel το οποίο έχουν κάνει πραγματικά δικό τους αφού το μόνο που μένει ίδιο είναι οι στίχοι. Επίσης στο κομμάτι αυτό ο Dane πήρε στα χέρια του την κάμερα και τράβαγε τον κόσμο, ενώ παράλληλα τραγουδούσε), "The Heart Collector" (απίστευτη η συμμετοχή του κόσμου στο συγκεκριμένο κομμάτι, το οποίο από ότι φαίνεται βγάζει πολύ δυνατά συναισθήματα από το κοινό), τα πολλά κομμάτια από το "Politics Of Ecstasy" αλλά και η παντελής απουσία συνθέσεων από τα μακρινά "In Memory" και το ομώνυμο album τους.
Έκπληξη Νο2: Μέρη της συναυλίας βιντεοσκοπήθηκαν και θα χρησιμοποιηθούν σε ένα επερχόμενο dvd που ετοιμάζει το συγκρότημα.
Ο χώρος, εκ πρώτης όψεως, μου φάνηκε πιο μικρός από το Ρόδον. Το Club 22 είναι χωρισμένο σε δυο ορόφους όπως έμαθα και γι' αυτό το λόγο ο κάτω όροφος που γινόταν η συναυλία ήταν χαμηλοτάβανος. Φυσικά δεν υπήρχε και εξώστης. Η σκηνή ήταν πιο κοντά στο κοινό και αυτό είναι το θετικό του χώρου. Ωστόσο, οι κολώνες που βρίσκονταν σε 3-4 μέρη εμπόδιζαν την παρακολούθηση από συγκεκριμένα σημεία.
Ο κόσμος άργησε λίγο να ζεσταθεί. Πέρασαν 5 με 6 κομμάτια τουλάχιστον για να αρχίσει να γίνεται αισθητό το headbanging. Το crowd surfing ξεκίνησε στα μισά της συναυλίας και όσο για τα pits, περιορίστηκαν σε 3-4 κομμάτια.
Η απόδοση των Nevermore ήταν άψογη. Ο Dane πολύ καλύτερος από την τελευταία εμφάνιση τους στο Ρόδον, ιδιαίτερα στις ψηλές νότες. Ο Loomis όπου μπορούσε πέταγε καναδυό σολάκια παραπάνω. Ο Smyth δείχνει να είναι καιρό μέλος του συγκροτήματος, ενώ ο Sheppard ήταν ιδιαίτερα κοινωνικός και, τέλος, ο Williams ήταν ένας αφανής ήρωας, σταθερός πάντα στο παίξιμο του, άνετος και σίγουρος.
Σε γενικές γραμμές ήταν μια πολύ καλή συναυλία, με παλμό και έντονα συναισθήματα. Όσοι την έζησαν είναι σίγουρα πολύ τυχεροί, αφού σπάνια συμβαίνει να παίζει μια μπάντα για διάστημα μεγαλύτερου της μιάμισης ώρας στην Ελλάδα. Θα έπρεπε όμως οι διοργανωτές να έχουν το εισιτήριο σε μια πιο λογική τιμή, από τη στιγμή που έπαιζε ένα μόνο συγκρότημα, και να μην κάνουν λόγο για special guests που ποτέ δεν είδαμε (εκτός αν αναφέρονταν στους τύπους που βιντεοσκοπούσαν το event ). Η ιδιαιτερότητα της σχέσης των Nevermore με τους Έλληνες fans αποδείχτηκε για μια ακόμη φορά και ενισχύθηκε σε μεγάλο βαθμό από αυτήν τη συναυλία.
Setlist (δε θυμάμαι την ακριβή σειρά των τραγουδιών):
Intro (Precognition), Born, My Acid Words, Bittersweet Feast, Final Product, Sentient 6, This Godless Endeavor (στο encore), The Learning, Dreaming Neon Black, This Sacrament, Intro (Ophidian), Beyond Within, The Heart Collector, Seven Tongues Of God, Never Purify, Narcosynthesis, Inside Four Walls (στο encore), Sound Of Silence, Enemies Of Reality (με αυτό κλείνει η συναυλία), The River Dragon Has Come
Για ακόμη μια φορά οι Nevermore επισκέπτονται έναν τόπο στον οποίο έχουν αγαπηθεί και αναγνωριστεί όσο ελάχιστα συγκροτήματα. Η ιδιαίτερη σχέση των Nevermore με την Ελλάδα έγινε πράξη με την υλοποίηση ενός από τα μεγαλύτερα fan club (αν όχι το μεγαλύτερο) για metal μπάντα και ίσως το μεγαλύτερο για τη συγκεκριμένη.
Η ώρα είναι ήδη 9 παρά είκοσι και ενώ το εισιτήριο έγραφε "ώρα έναρξης 20.30 " περιμέναμε να δούμε ποιοί θα ήταν αυτοί που επιλέχθηκαν να ανοίξουν τη συναυλία. Οι τεχνικοί ήδη έχουν βγει και δοκιμάζουν τις κιθάρες, τα drums και τα μικρόφωνα (ναι, σωστά διαβάσατε. Δεν τραγουδουσε μόνο ο Dane. Ο Smyth και ο Loomis σε ορισμένα κομμάτια συνόδευαν τον Dane). Έκπληξη Νο1: H ώρα έχει πάει παρά δέκα και από τα ηχεία αρχίζει να παίζει το "Precognition", ένα καταπληκτικό instrumental κομμάτι από το "Politics Of Ecstasy" σε ρυθμό flamenco. Όπως καταλάβατε δεν υπάρχει ορεκτικό. Οι Nevermore παίρνουν τις θέσεις τους στη σκηνή και η γιορτή αρχίζει.
Ξεχωριστές στιγμές τα "Born" (πρώτο κομμάτι, μας έπιασε λίγο κρύους και απροετοίμαστους, πολύ blastbeat και ιδανικό για κοπάνημα) , "Sentient 6" (ανατριχιαστικό κομμάτι από το "This Godless Endeavor". Στο γνωστό στυλ μπαλάντας των Nevermore), "Dreaming Neon Black" (αφιέρωμενο σε όσους χάθηκαν νωρίς. Ιδιαίτερη αφιέρωση και συγκινητική ανταπόκριση από τον κόσμο στον Χάρη Ευκαρπίδη του Metal Hammer που δυστυχώς έφυγε πολύ πρόσφατα), "This Godless Endeavor" (ένα από τα μεγαλύτερα κομμάτια τους, με πολλές εναλλαγές στο ύφος), "Inside Four Walls" (ίσως επειδή είναι ένα από τα αγαπημένα μου κομμάτια, αλλά και τις δύο φορές που τους έχω δει ένιωσα ένα ρίγος να με διαπερνά), "Sound Of Silence" (κομμάτι του '60 από τους Simon & Garfunkel το οποίο έχουν κάνει πραγματικά δικό τους αφού το μόνο που μένει ίδιο είναι οι στίχοι. Επίσης στο κομμάτι αυτό ο Dane πήρε στα χέρια του την κάμερα και τράβαγε τον κόσμο, ενώ παράλληλα τραγουδούσε), "The Heart Collector" (απίστευτη η συμμετοχή του κόσμου στο συγκεκριμένο κομμάτι, το οποίο από ότι φαίνεται βγάζει πολύ δυνατά συναισθήματα από το κοινό), τα πολλά κομμάτια από το "Politics Of Ecstasy" αλλά και η παντελής απουσία συνθέσεων από τα μακρινά "In Memory" και το ομώνυμο album τους.
Έκπληξη Νο2: Μέρη της συναυλίας βιντεοσκοπήθηκαν και θα χρησιμοποιηθούν σε ένα επερχόμενο dvd που ετοιμάζει το συγκρότημα.
Ο χώρος, εκ πρώτης όψεως, μου φάνηκε πιο μικρός από το Ρόδον. Το Club 22 είναι χωρισμένο σε δυο ορόφους όπως έμαθα και γι' αυτό το λόγο ο κάτω όροφος που γινόταν η συναυλία ήταν χαμηλοτάβανος. Φυσικά δεν υπήρχε και εξώστης. Η σκηνή ήταν πιο κοντά στο κοινό και αυτό είναι το θετικό του χώρου. Ωστόσο, οι κολώνες που βρίσκονταν σε 3-4 μέρη εμπόδιζαν την παρακολούθηση από συγκεκριμένα σημεία.
Ο κόσμος άργησε λίγο να ζεσταθεί. Πέρασαν 5 με 6 κομμάτια τουλάχιστον για να αρχίσει να γίνεται αισθητό το headbanging. Το crowd surfing ξεκίνησε στα μισά της συναυλίας και όσο για τα pits, περιορίστηκαν σε 3-4 κομμάτια.
Η απόδοση των Nevermore ήταν άψογη. Ο Dane πολύ καλύτερος από την τελευταία εμφάνιση τους στο Ρόδον, ιδιαίτερα στις ψηλές νότες. Ο Loomis όπου μπορούσε πέταγε καναδυό σολάκια παραπάνω. Ο Smyth δείχνει να είναι καιρό μέλος του συγκροτήματος, ενώ ο Sheppard ήταν ιδιαίτερα κοινωνικός και, τέλος, ο Williams ήταν ένας αφανής ήρωας, σταθερός πάντα στο παίξιμο του, άνετος και σίγουρος.
Σε γενικές γραμμές ήταν μια πολύ καλή συναυλία, με παλμό και έντονα συναισθήματα. Όσοι την έζησαν είναι σίγουρα πολύ τυχεροί, αφού σπάνια συμβαίνει να παίζει μια μπάντα για διάστημα μεγαλύτερου της μιάμισης ώρας στην Ελλάδα. Θα έπρεπε όμως οι διοργανωτές να έχουν το εισιτήριο σε μια πιο λογική τιμή, από τη στιγμή που έπαιζε ένα μόνο συγκρότημα, και να μην κάνουν λόγο για special guests που ποτέ δεν είδαμε (εκτός αν αναφέρονταν στους τύπους που βιντεοσκοπούσαν το event ). Η ιδιαιτερότητα της σχέσης των Nevermore με τους Έλληνες fans αποδείχτηκε για μια ακόμη φορά και ενισχύθηκε σε μεγάλο βαθμό από αυτήν τη συναυλία.
Setlist (δε θυμάμαι την ακριβή σειρά των τραγουδιών):
Intro (Precognition), Born, My Acid Words, Bittersweet Feast, Final Product, Sentient 6, This Godless Endeavor (στο encore), The Learning, Dreaming Neon Black, This Sacrament, Intro (Ophidian), Beyond Within, The Heart Collector, Seven Tongues Of God, Never Purify, Narcosynthesis, Inside Four Walls (στο encore), Sound Of Silence, Enemies Of Reality (με αυτό κλείνει η συναυλία), The River Dragon Has Come
Άλκης Κοροβέσης
ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΤΩΡΑ
ROCKING FEATURED
