Need, Poem, Serenity Broken @ KooKoo, 08/11/15

Time flies by. Αυτή η φράση μου είχε έρθει στο μυαλό καθώς περπατούσα προς το KooKoo την περασμένη Κυριακή 8/11 για να παρακολουθήσω το επετειακό live των Need. Δέκα χρόνια! Wow!

Σαν εχθές, πραγματικά, μου φαινόταν, όταν πριν δέκα χρόνια και κάτι μέρες κατηφόριζα με την παρέα μου προς τα Εξάρχεια, για να δούμε τότε live «την καινούργια μπάντα του φίλου μας του Γιάννη». Από τότε μπήκε πολύ νερό στο αυλάκι, ακολούθησαν άλμπουμ, DVD, πολλά live, support σε μεγάλα και μεγαλύτερα ονόματα, live στο εξωτερικό...και έτσι φτάσαμε αισίως στο 2015 να γιορτάζουμε τα δέκα χρόνια παρουσίας των Need. Όταν παρακολουθείς στενά μία μπάντα από την αρχή της, βλέπεις την εξέλιξή της στον χρόνο και τον χώρο, τότε μία τέτοια επέτειος έχει και μία προσωπική προέκταση, δρα στην ψυχολογία σου και σου υπενθυμίζει πως πέρασαν και από πάνω σου δέκα χρόνια, σε σπρώχνει να κάνεις και το δικό σου απολογισμό. Anyway, ξεφεύγω...

Θα ήθελα να ζητήσω μία ΤΕΡΑΣΤΙΑ συγγνώμη από τις δύο μπάντες που συντρόφεψαν τους Need σε αυτή τη γιορτή, τους Serenity Broken και τους Poem, καθώς ένα προσωπικό κώλυμα δεν μου επέτρεψε να τους παρακολουθήσω όπως ήθελα και όπως έπρεπε.

Τη βραδιά άνοιξαν λοιπόν, οι Serenity Broken, οι οποίοι βγήκαν ακριβώς στην ώρα τους,  σε ένα λιγοστό για την ώρα αλλά αρκετά ενθουσιώδες κοινό... Αφού ευχαρίστησαν τους Need για την πρόσκληση, έπαιξαν για μισή περίπου ώρα κομμάτια από τον πρώτο τους δίσκο (και ένα καινούργιο κομμάτι;).



Ο ήχος ήταν αρκετά καλός, η μπάντα πολύ δεμένη και τα παιδιά βγήκαν με πολύ όρεξη στη σκηνή. Παρά τον λιγοστό κόσμο, δεν πτοήθηκαν και έπαιξαν σαν να ήταν γεμάτο το μαγαζί.

Μετά από ένα τέταρτο, πάλι ακριβώς στην ώρα που είχε ανακοινωθεί, οι Poem με τον κόσμο να μαζεύεται σιγά-σιγά πάτησαν στη σκηνή.



Πολύ δεμένοι πλέον και με αέρα μεγάλης μπάντας έπαιξαν κατά βάση κομμάτια από την επερχόμενη κυκλοφορία τους, "Skein Syndrome", που όπως είπαν ελπίζουν να βγει κάποια στιγμή μέσα στο 2016. Δεν θα ξεχώριζα κάποιον από την μπάντα γιατί πλέον βγαίνει ένα συμπαγές σύνολο μέσα στο οποίο όλοι έχουν ίσους ρόλους.

Στις 22:00 ακριβώς φτάνει η ώρα των Need, ο κόσμος είναι πλέον αρκετός, (αλλά όχι πολύς - που ήσασταν οι υπόλοιποι, ε;) και το πανηγύρι ξεκινάει. Το "Lifeknot" έχει γίνει το default κομμάτι με το οποίο ανοίγουν τα live τους (και γιατί όχι άλλωστε;). Ο ήχος είναι πραγματικά πολύ καλός και η μπάντα φαίνεται ιδιαίτερα ορεξάτη. Και ήταν. Σειρά έχει το "Entheogen". Είναι πραγματικά εντυπωσιακό να τους βλέπεις να αποδίδουν με τόση άνεση, τέτοιες δύσκολες, τεχνικές συνθέσεις.

Ακολουθεί μία βουτιά στο παρελθόν, πίσω στο μακρινό 2005, με το "Divine Drift", ένα κομμάτι που όπως μας ενημερώνει ο Γιάννης προέρχεται από demo στην pre-"Wisdom Machine" εποχή. Ήταν η πρώτη από μία σειρά εκπλήξεων που μας είχαν ετοιμάσει για τη βραδιά. Προσωπικά δεν το είχα ξανακούσει και ενθουσιάστηκα. Επιστροφή στο πιο πρόσφατο παρελθόν με την αγαπημένη δυάδα από το άλμπουμ "Siamese God", τα "Siamese God" και "Inbetween", αμφότερα άψογα εκτελεσμένα.



Από νωρίς είχα δει μέσα στο κοινό τους K.K. και Pete, το μέχρι πρότινος rhythm section της μπάντας. Είχα μια κρυφή ελπίδα πως θα ανέβουν να παίξουν με τους Need και ευτυχώς επιβεβαιώθηκα! Δύο κομμάτια από τα παλιά, "Twinsoul" από το "The Wisdom Machine" και "Soon" από το "Siamese God", και...σαν να μην πέρασε μια μέρα! Αν έμπαινε κάποιος εκείνη ακριβώς τη στιγμή στο KooKoo, δεν θα καταλάβαινε την αλλαγή των μουσικών. Ιδιαίτερη στιγμή για τη βραδιά και με μία δόση συγκίνησης. Μας έστειλε πίσω μερικά χρονάκια!

Επιστροφή του Βίκτορα και του Στέλιου σε θέσεις μάχης και συνέχεια με το "Stroll Of Choice" από το μακρινό 2006, το οποίο αφιέρωσαν σε έναν φίλο της μπάντας που ταξίδεψε από την Αμερική για να δει αυτό το live! Respect! Συνέχεια με το "War/ning" όπου για μια φορά ακόμα ανέβηκε στη σκηνή ο K.K. για να βοηθήσει στα δεύτερα φωνητικά.



Χρονικό άλμα ξανά στο παρόν με το άψογα εκτελεσμένο "Construct". Εδώ έρχεται και η τρίτη έκπληξη της βραδιάς, μία πρόγευση από το μέλλον, μια ματιά από το επερχόμενο τέταρτο άλμπουμ, το οποίο βρίσκεται σε τελικό στάδιο ηχογραφήσεων, όπως χαριτωμένα μας ενημέρωσαν οι Need. Η νέα σύνθεση ονομάζεται "Rememory". Ατμοσφαιρική εισαγωγή, βαρβάτο riff, 100% Need! Περιμένουμε με αγωνία το άλμπουμ!

Πλησιάζοντας προς το τέλος, επιστροφή στο "Orvam: A Song For Home", με το "Symmetrape" και το "Mother Madness" με την a la Shadow Gallery εισαγωγή (χαμός!) είχαμε μπροστά μας πλέον μία μεγάλη μπάντα. Επαγγελματική απόδοση, αψεγάδιαστη. Ο καλός ήχος βοήθησε φυσικά στην ανάδειξη των εκτελέσεων. Το σχετικά στατικό στήσιμο της μπάντας αντισταθμίζεται από την κινητικότητα του Γιάννη, την πώρωση του Αντώνη πίσω από τα πλήκτρα (ο οποίος συνοδεύει καταπληκτικά όλο το βράδυ στα δεύτερα φωνητικά), το χταπόδι-Στέλιος- από πίσω, την «I'm the boss» παρουσία του Βίκτορα και την εκφραστικότητα του mastermind Γιώργου (και όχι Γιάννη) Τζαβάρα. Η σκηνή, σε καμία περίπτωση δεν φαίνεται ποτέ άδεια. Μία μικρή παρένθεση στο "Orvam" με το (αγαπημένο) "Lie Before You Sleep" ώστε να οδηγηθούμε προς το κλείσιμο, έπειτα από σχεδόν δύο ώρες γεμάτου, απολαυστικού live.



Τα μεγάλα συγκροτήματα έχουν κάποια live κλισέ. Κάποια κομμάτια που παίζουν πάντα, κάποια που δεν παίζουν ποτέ. Κάποιες αλλαγές που κάνουν, κ.ο.κ. Οι Need έχουν το "Orvam".

Το έχω ξαναγράψει στο παρελθόν. Θεωρώ το "Orvam" το καλύτερο, το αρτιότερο κομμάτι που έχει συνθέσει ελληνική metal μπάντα. Επίσης θεωρώ τολμηρή την επιλογή να το παίζουν τελευταίο στα  (δίωρα πλέον) live τους. Είναι μεγάλο. Είναι απαιτητικό. Είναι φορτισμένο. Ακριβώς για αυτό, είναι και η μοναδική επιλογή για κλείσιμο live.

Δέκα χρόνια Need. Φαίνονται λίγα. Θέλουμε και άλλο παιδιά!
Άντε για άλλα δέκα!
Ευχαριστούμε.

Φωτογραφίες: Αναστασία Παπαδάκη