Motorhead live στο Θέατρο Λυκαβηττού, 13/06/07

Από τον Θοδωρή Μηνιάτη, 16/06/2007 @ 09:14
Υπάρχουν κάποιες μπάντες που, όσο κι αν τις βλέπεις, δεν τις χορταίνεις, ειδικά αν έχουν πολλά χρόνια στην πλάτη τους και χαρακτηρίζονται κλασσικές. Οι Motorhead, μια από τις πιο διαχρονικές μπάντες στον ευρύτερο χώρο του rock / hard / heavy metal, ήρθαν στη χώρα μας για μια ακόμα φορά, θέλοντας κατά κάποιο τρόπο να προσφέρουν μετά από χρόνια μια εμφάνιση αντάξια του ονόματος και της ιστορίας τους. Βλέπετε, η προηγούμενη φορά που μας είχαν επισκεφτεί, σε εκείνο το αείμνηστης βλακείας και ρεζιλέματος για την χώρα μας Athens Open Air, ήταν φιάσκο, λόγω της διοργάνωσης. Έτσι, θεωρώ ότι χρωστούσαν στο κοινό, οπαδούς και μη, ένα καλό show.

Ο κόσμος δυστυχώς δεν ήταν πολύς. Φαίνεται πως η πληθώρα των συναυλιών έχει προβληματίσει τον κόσμο για το σε ποιες από όλες θα πάει. Από την άλλη, τα εισιτήρια είναι λίγο τσιμπημένα, άρα οι επιλογές είναι λίγες. Η αλήθεια βέβαια είναι ότι τώρα πια έχουμε γίνει και κάπως κακομαθημένοι, αφού μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες έχουν αυξηθεί κατά κόρον οι συναυλίες.



Πρέπει να ομολογήσω ότι δεν πήγα με τις καλύτερες τον προϋποθέσεων στο live. Καταρχάς, η ξαφνική αλλαγή του χώρου με στεναχώρησε λίγο, αφού περίμενα να είχαν τον κόσμο για να γεμίσει τον χώρο που είχε αρχικά ανακοινωθεί (και είναι μεγαλύτερος από το θέατρο του Λυκαβηττού). Έπειτα, η είδηση της ακύρωσης 2-3 εμφανίσεων στο εξωτερικό, αλλά και το πρόσφατο εξιτήριο που είχε ο αρχηγός του group Lemmy από το νοσοκομείο, δυσχέραναν λίγο το όλο feeling πριν το live. Ο Κος Lemmy βέβαια, για όσους τον ξέρουν καλά, δεν καταλαβαίνει από αρρώστιες. Και πάλι όμως, η ηλικία του και όλες οι κακές συνήθειες που είχε/ έχει, μόνο ανησυχία μπορούν να φέρουν. Ας είναι. Επειδή όμως στο σανίδι φαίνονται όλα, οι παρευρισκόμενοι κατάλαβαν τι σημαίνει να είσαι αειθαλής με όλη την σημασία της λέξης.

Οι Motorhead άργησαν μόνο 5 λεπτά από την προγραμματισμένη ώρα έναρξης. Έκαναν την εμφάνιση τους, ως είθισται, όλοι μαζί στη σκηνή, αποσπώντας το άμεσο χειροκρότημα των οπαδών. Έδειχναν αρκετά ευδιάθετοι. Ο Lemmy Kilmister, ηγέτης της μπάντας, με το τσιγάρο στο στόμα, καλησπέρισε τον κόσμο, συστήνοντας το όνομα της μπάντας (δυο κινήσεις που κάνει πάντα) και λέγοντας ότι είναι μεγάλη χαρά του που μας ξαναεπισκέπτεται. Εμάς να δεις!



Το set list ξεκίνησε με μια μεγάλη έκπληξη: Ο πρώτες νότες του “Snaggletooth” δόνησαν τον αττικό ουρανό, σκορπώντας φρενίτιδα στους οπαδούς που μάλλον δεν περίμεναν τέτοια αρχή. Ποιος να το πίστευε ότι το εναρκτήριο κομμάτι, εν έτη 2007, θα ήταν ένα από τα ακυκλοφόρητα κομμάτια της συλλογής “No Remorse” του 1984! Πραγματικά δε θα μπορούσε να υπάρξει καλύτερη αρχή. Από εκεί και μετά, το set list περιείχε κομμάτια σχεδόν για όλα τα γούστα. Κλασσικά κομμάτια όπως τα “Stay Clean”, “Metropolis”, “Over The Top”, “I Got Mine”, “Just ’Cos You Got The Power” κλπ, παιγμένα εναλλάξ με κάποια από τα πιο καινούργια, όπως τα “Killers”, “In The Name Of Tragedy”, ”Sacrifice”, και κομμάτια όπως τα “ Be My Baby”, “One Night Stand” και “Sword Of Glory” από την καινούργια δουλειά τους “Kiss Of Death” (για την προώθηση της οποίας περιοδεύουν) διασκέδασαν τον κόσμο που έβλεπε μπροστά του έναν από τους ζωντανούς θρύλους της μουσικής μας.

Ο Lemmy, αντιτιθέμενος σε όλες τις άσχημες προσδοκίες που υπήρχαν, παρόλο που φαινόταν κάπως καταβεβλημένος, στεκόταν αγέρωχος στην σκηνή, δείχνοντας πραγματικός έφηβος, οδηγώντας την μπάντα σε μια πολύ καλή εμφάνιση. Τα παλιά κομμάτια μάλλον προκάλεσαν ρίγη συγκίνησης στους οπαδούς, ειδικά στους παλιότερους. Το group ήταν σε μεγάλη φόρμα και προσπάθησε μεταφέροντας τη δύναμη του στο κοινό να περάσει μαζί του ένα ωραίο βράδυ. Κατά τη διάρκεια της εμφάνισης τους, ανάμεσα στα κομμάτια, ο κιθαρίστας Phil Campbell «συνομιλούσε» με το κοινό, κρατώντας το ζεστό μέχρι το επόμενο τραγούδι. Ο κόσμος συμμετείχε ενεργά σε όλα κομμάτια, είτε τραγουδώντας, είτε χορεύοντας στους ρυθμούς τον κομματιών. Όπως είναι αρκετά λογικό, στις μπροστινές σειρές γινόταν χαμός, ειδικά στα γρήγορα κομμάτια.



Ο ήχος, παρόλο που δεν ήταν ιδανικός στα πρώτα 2 κομμάτια, στη συνέχεια καλυτέρεψε, δίνοντας ώθηση στην μπάντα να αποδώσει καλύτερα τις συνθέσεις της. Λίγα λεπτά πριν το τελείωμα του set list τους, τα πρώτα δευτερόλεπτα του “Killed By Death” ήταν αρκετά για να ξεσηκώσουν για ακόμα μια φορά το κοινό, για τα καλά αυτή τη φορά, κάτι που αναμενόταν άλλωστε, αφού είναι σίγουρα μια από τις 2-3 πιο αναγνωρίσιμες επιτυχίες της μπάντας. Δυστυχώς, από εκεί και πέρα, τα λίγα λεπτά που απέμειναν κύλησαν πολύ γρήγορα, χωρίς να καταλάβω πότε μας είπαν την πρώτη καληνύχτα. Η διάθεση του κόσμου ήταν πολύ ανεβασμένη και σίγουρα όση ώρα ακόμα και αν έπαιζαν δε θα ενοχλούσε κανέναν. Μετά από λίγο ξαναβγήκαν στη σκηνή παίζοντας τα “Whorehouse Blues”, “Ace Of Spades” και “Overkill”, κλείνοντας το set list και στεναχωρώντας τον κόσμο που σίγουρα θα ήθελε και άλλο. Να ομολογήσω ότι η εμφάνιση τους ήταν ένα σκαλί κάτω από την προηγούμενη στον ίδιο χώρο, ίσως λόγω διαφορετικής επιλογής κομματιών, ίσως λόγω του ότι η εμφάνιση ήταν κάπως επαγγελματική. Σχετικά με το αντίστοιχο set list που παίζουν στην περιοδεία, εδώ δεν έπαιξαν το all time classic “The Chase Is Better Than The Catch”, ένα από τα πολύ αγαπημένα κομμάτια του γράφοντα, πιστεύω και πολλών ακόμα. Κρίμα....

Κάπως έτσι έλαβε τέλος ένα ακόμα live τον Motorhead. Όσοι τους έβλεπαν πρώτη φορά σίγουρα εκστασιάστηκαν. Όσοι τους έχουν δει πιο πολλές φορές, έχουν ίσως ένα μικρό παράπονο για τη μη επιλογή περισσότερων παλιών κομματιών. Είναι λυπηρό ότι τέτοια groups δεν παίζουν κάθε εβδομάδα στη χώρα μας. Εύχομαι την άλλη φορά που θα μας επισκεφτούν (που πρέπει να είναι σύντομα) να έρθει πιο πολύς κόσμος για να τους απολαύσει.....

Για την ιστορία, το πλήρες set list ήταν:

1. Snaggletooth
2. Stay Clean
3. Be My Baby
4. Killers
5. Metropolis
6. Over The Top
7. One Night Stand
8. I Got Mine
9. In The Name Of Tragedy
10. Sword Of Glory
11. Rosalie
12. Sacrifice
13. Just ’Cos You Got The Power
14. Going To Brazil
15. Killed By Death
16. Iron Fist
17. Whorehouse Blues
18. Ace Of Spades
19. Overkill

  • SHARE
  • TWEET