Morbid Angel

04/04/2004 @ 12:23
26/03/04, Ρόδον, Αθήνα

Morbid Angel live στην Αθήνα; Χμ... Όταν το πρωτοέμαθα μου έκανε πολύ μεγάλη εντύπωση μια και δεν περίμενα την εν λόγω μπάντα να έρθει απ’ τα μέρη μας. Η ανυπομονησία μου (και φαντάζομαι και πολλών άλλων Ελλήνων οπαδών) έλαβε τέλος το βράδυ της 26ης Μαρτίου, μια μέρα μετά την εθνική μας γιορτή (μήπως δεν είναι τυχαίο;). Παρόλο που δεν είμαι ο τρελός fan του group είχα μεγάλη αγωνιά για την εμφάνιση τους μια και τα 3 πρώτα albums τους (μόνο για τα οποία έχω άποψη) με έχουν συγκλονίσει. Η ώρα ήταν ήδη 20:50 όταν πρωτομπήκα στο club που φιλοξενούσε το live. Ήταν σχεδόν γεμάτο, όπως ήταν λογικό, μια και τα χρόνια αναμονής για τους φανατικούς και μη οπαδούς τους ήταν πολλά. Ευτυχώς αυτό που θα έβλεπα αργότερα θα ανταποκρινόταν στις προσδοκίες μου και θα μ’ έκανε να σβήσω όλη την αναμονή.

Το set ξεκίνησε περίπου στις 21:00. Μετά από ένα σύντομο μουσικό ηχητικό intro οι Morbid Angel εμφανίστηκαν στη σκηνή εμμέσω πανηγυρισμών και φωνών των «αφηνιασμένων» οπαδών τους, κυρίως αυτών της αρένας. Χωρίς πολλά πολλά λόγια και συστάσεις ξεκίνησαν το μουσικό τους ταξίδι θέλοντας να μας οδηγήσουν όσο το δυνατόν πιο γρήγορα στον βωμό της τρέλας τους. Από την πρώτη στιγμή απέδειξαν περίτρανα γιατί είναι τόσο λατρευτοί στο metal κοινό -ειδικά στους deathsters-. Death metal to the bone! Ούτε αγαπούλες, ούτε λουλούδια ,ούτε λοιπά χαρακτηριστικά στοιχεία άλλων μουσικών κατευθύνσεων και ιδιωμάτων (προς θεού δεν ειρωνεύομαι τα αλλά είδη, απλά είναι σχήμα λόγου). Επιθετικό death metal που σου καρφώνεται αμέσως στα μηνίγγια και σε προδιαθέτει για επεισόδια! Ανάμεσα στα κομμάτια υπήρχαν πολύ λίγα και λιτά σχόλια του τραγουδιστή για πολλά θέματα.

Εντύπωση -και πικρία παράλληλα τουλάχιστον σε μένα- αποτέλεσε η αναφορά στο ότι όταν περπατάνε είτε ο ίδιος είτε και οι υπόλοιποι του group στους Αμερικάνικους δρόμους τους κοιτάνε με κάποιο «ύφος». Δυστυχώς βέβαια αυτό γίνεται σχεδόν παντού αλλά ευτυχώς όλους εμάς τέτοιου είδους συμπεριφορά μας αφήνει ΠΑΝΤΑ παγερά αδιάφορους.

Μουσικά το group ήταν άρτιο. Όλοι απέδωσαν σύμφωνα με τις δυνατότητες τους, κάτι που σίγουρα ικανοποίησε το πεινασμένο κοινό, το οποίο συμμετείχε ενεργά χύνοντας τόνους ιδρώτα, κάνοντας slamming και κάτι σαν pogo. Η επιλογή των κομματιών κάλυψε το μεγαλύτερο μέρος της δισκογραφίας τους -φυσικά με αναφορά στον καινούργιο τους δίσκο- χωρίς να ξεχωρίσει κάποιο συγκεκριμένα γιατί όλα αποδόθηκαν πολύ καλά. Ο ήχος τους ήταν όπως έπρεπε και άρμοζε: Μεταλλικός οδοστρωτήρας που οποίον έβρισκε από κάτω του τον συνέθλιβε. Δυστυχώς το όχημα σταμάτησε την τρελή πορεία μόλις μια ώρα και 10 λεπτά αργότερα.

Οι ασταμάτητες ιαχές του κοινού τους ξανάφεραν ως είθισται στη σκηνή. Αυτή τη φορά όμως όλους μας περίμενε μια ευχάριστη έκπληξη. Στη σκηνή εμφανίστηκε μια πολύ όμορφη τούρτα. Ο λόγος; Ο κιθαρίστας και είδωλο της μπάντας Azagdoth είχε τα γενέθλια του. Έτσι αφού μοιράστηκε μαζί μας -έστω και για λίγο- μερικές στιγμές από τη χαρά του με τη βοήθεια του υπόλοιπου group μας χάρισε τα τελευταία λεπτά μουσικής ικανοποίησης που τόση ώρα απολαμβάναμε. Μ’ αυτά και μ’ αυτά η συναυλία έλαβε τέλος...

Εν κατακλείδι ήταν ένα πολύ πολύ καλό live από μια μπάντα που σίγουρα άξιζε να βλέπαμε και στο παρελθόν. Δεν πειράζει όμως. Εύχομαι στο μέλλον να μας ξανατιμήσουν με την παρουσία τους, απλά να παίξουν λίγο παραπάνω...

Υ.Γ.: Μετά το θάνατο του πολυαγαπημένου μας Chuck Schuldiner μάλλον ο θρόνος του death metal ανήκει δικαιωματικά -για μενα- στους Νοσηρούς Αγγέλους...

Θοδωρής Μηνιάτης


25/03/04, Μύλος (Αποθήκη), Θεσσαλονίκη

Οι Φλωριδιανοί, κατά πολλούς ηγέτες του death metal, Morbid Angel μετά από μακρααααά καθυστέρηση εμφανίστηκαν στην πόλη μας. Αν και επρόκειτο να ξεκινήσουν το live set τους στις 20:30 η Ελληνική πραγματικότητα “επικράτησε” και συνεπώς η τουλάχιστον 30άλεπτη καθυστέρηση δεν αποφεύχθη ούτε τώρα. Μετά από τις επίμονες ιαχές του κόσμου οι Sandoval, Tucker, Emanuel και Norman (Monstrosity) εμφανίστηκαν από το σκοτάδι... Και εδώ ξεκινά ένα μπαράζ 75 περίπου λεπτών με το live set κυρίως βασισμένο στα τρία τελευταία CD τους. Ευτυχώς βέβαια ακούστηκαν και τα “Rapture”, “God Of Emptiness”, “Lord Of All Fevers And Plagues” και το πολυαναμενόμενο “Chapel Of Ghouls”. Ο ήχος ήταν ομολογουμένως πολύ καλός αλλά το υπερ-τριγγαρισμένο drumkit του Pete Sandoval έβγαζε ένα πολύ “μη-ανθρώπινο” ήχο. Το ατελείωτο “guitar-wanking” του Emanuel φάνηκε επίσης αρκετά ποζεράδικο και ανούσιο (τόσο μακροσκελές χρονικά που στη θέση του θα μπορούσαν να είχαν παίξει άλλο ένα κομμάτι). Το στήσιμο της μπάντας ήταν ομολογουμένως εντελώς επαγγελματικό (χωρίς τα “ματσομανιλίκια” τύπου Fisher-Crapgrinder) και τα δυστυχώς λίγα ritualistic ιντερλούδια εν μέσω των τραγουδιών ήταν πολύ καλή κίνηση.

Γιώργος Χαρισόπουλος



Σχόλιο Θανάσης DrDream: Πράγματι μια πολύ καλή συναυλία διοργανώθηκε με επιτυχία στην Αποθήκη του Μύλου, ενός χώρου σαφώς ανώτερου του Club του Μύλου καθώς έχει πολύ καλή ακουστική, αμφιθεατρική οπτική, καλό εξαερισμό και άνεση χώρου. Οι Morbid Angel αποδείχτηκαν τρομεροί επαγγελματίες στο είδος τους και με εντυπωσίασαν καθ’ όλη τη διάρκεια του set. Απίστευτο παίξιμο από όλα τα μέλη με κορυφαίο φυσικά τον τρισμέγιστο δάσκαλο-δίκασης Pete Sandoval. Σε αντίθεση με τον φίλο Γιώργο μου άρεσε ιδιαίτερα ο trigger-ήχος που είχαν τα drums και η μόνη μου ηχητική δυσαρέσκεια ήταν στον μέτριο ήχο στις κιθάρες. Ο πολύ όμορφος φωτισμός συμπλήρωνε πολύ θετικά το show του οποίου ίσως το μόνο αρνητικό ήταν η μικρή του διάρκεια. Φυσικά μια μπάντα που παίζει τόσο απάνθρωπα δεν μπορεί να παίζει πολύ περισσότερο (υπάρχουν βέβαια και εξαιρέσεις) οπότε νομίζω ότι το σωστότερο θα ήταν να υπήρχε και ένα support group για να δικαιολογήσει καλύτερα τα 30 Ευρώ του εισιτηρίου.
  • SHARE
  • TWEET