Monika @ Θέατρο Βράχων, 17/06/09

Από τον Μανώλη Γεωργακάκη, 26/06/2009 @ 02:17
«Όλο ντρέπονται, ντρέπονται όλο, τα κορίτσια» είχε τραγουδήσει στο φορτηγό ο μεγάλος Διονύσης. Καθώς το γιγάντιο έμβρυο, που είναι η καριέρα της, κατάφερε να ανέβει άλλο ένα μεγάλο και εν προκειμένω βραχώδες σκαλί, η μαγική Μόνικα ενσάρκωσε μια παράδοξη ισορροπία. Στο Θέατρο Βράχων, η νεαρά αμφιταλαντευόταν ανάμεσα στη γλυκυτάτη σαστιμάρα και στην επιβλητικότητα της χαρισματικής της ερμηνείας. Ένα γκιουλιβερικό παραμύθι τη μεταμόρφωνε άλλοτε σε γιγάντισσα, που δεν τη χώραγε η σκηνή της πρώτης «μεγάλης» της συναυλίας, άλλοτε σε τόσο δα κοριτσάκι, που θα 'θελε να σβήσει τον προβολέα.

Η μαρτυρία αυτής της σχιζοφρενούς εναλλαγής, μεταξύ συμπαθητικής απώλειας και εντυπωσιακής επανάκτησης του ελέγχου, εικάζω πως είναι προνόμιο που θα έχουμε για πολύ λίγο ακόμη. Η πείρα θα έρθει εξίσου αναπάντεχα. Η ζεστασιά της υποδοχής που της φυλάει το κάθε πλήθος και το εξαιρετικό αμυντικό της χιούμορ δεν είναι αμελητέοι παράγοντες της εξέλιξης της επί σκηνής προσωπικότητας.

Λίγο πριν την εμφάνισή της στο γεμάτο όμορφο υπαίθριο αμφιθέατρο του Βύρωνα, ένα δίδυμο βιολιών βρέθηκε επί σκηνής, με την αποστολή να προετοιμάσει το έδαφος. Οι λεπτεπίλεπτες μελωδίες κλασσικής μουσικής συνετρίβησαν πάνω στην άκαμπτη αδιαφορία του κοινού και δεκάδες «πηγαδάκια» δημιουργήθηκαν για να συντροφεύσουν την αναμονή. Λίγο πριν τις δέκα και μισή, η πολυπληθής μπάντα της Μόνικα κατέλαβε τη σκηνή και ο καλοδουλεμένος φωτισμός προσέδωσε υποβλητικότητα στην είσοδό της. Άλλοτε στο πιάνο, άλλοτε στην ακουστική κιθάρα, με τις ακαταμάχητες συνθέσεις του μοναδικού της δίσκου, "Avatar", με μερικές εμπνευσμένες διασκευές καθώς και με κάποια ευπρόσδεκτα ακυκλοφόρητα κομμάτια, η Μόνικα κατάφερε να παρουσιάσει μια παράσταση χουβαρντού, που υπερέβη καμαρωτά τις δύο ώρες.

Ο αυθορμητισμός της δημιουργούσε μια παράξενη εγγύτητα και η εμψυχωτική θέρμη του κόσμου θα συγχωρούσε κάθε στραβοπενιά, κάθε «κοκοράκι», κάθε λάθος νότα. Τα συγχωροχάρτια όμως θα ήταν άχρηστα, γιατί η απόδοση τόσο της νεαράς όσο και της εκλεκτής της μπάντας ήταν στο ζενίθ. Πάμπολλες οι αξιομνημόνευτες στιγμές. Από τον πανηγυρικό ενθουσιασμό του "Avatar" μέχρι την ιδιωτικότητα του "True Love Waits", από το προσωπικό της μεράκλωμα στο "Let Me Roll It" μέχρι το γενικό ξεσηκωμό στα δύο "Over The Hill". Η δε όμορφη έκπληξη -για όσους βρίσκονταν για πρώτη φορά σε συναυλία της Μόνικα- ήταν η διασκευή στο "Το Τυχερό Μου Αστέρι" του Κωνσταντίνου Βήτα, που αποδεικνύει ότι η δεσποινίς είναι εξίσου πειστική όταν τραγουδάει στα ελληνικά, κι ας θεωρήσει κάποιος ότι αυτό θα αφαιρούσε μέρος της μαγείας.

Τελειώνοντας θα υπογραμμίσω ότι ειλικρινά μοιάζει τρομαχτική η δύναμη της ελληνικής φαρμακόγλωσσας. Σε ένα μόλις χρόνο, ένα «κορίτσι της διπλανής πόρτας» -όπως θα την έχριζε η πιο λαϊκίστικη βιογραφία- κατάφερε να αποσπάσει πρωτοφανή δημοτικότητα, κινούμενη σε έναν εναλλακτικό χώρο και μάλιστα χωρίς τη συνδρομή της τηλεόρασης. Πράγματι, το γεγονός αυτό αποτελεί μοναδικό φαινόμενο. Πράγματι, ένα είδος μόδας μεταδιδόμενης από στόμα σε στόμα υπήρξε το όχημα της επιτυχίας. Το ερώτημα δε θα έπρεπε να είναι «γιατί τούτη εδώ να απολαμβάνει τόση δόξα;», αλλά «γιατί εμείς δεν έχουμε κάνει χώρο και για τους τόσους άλλους ταλαντούχους Έλληνες καλλιτέχνες;».

Setlist:
01. (ακυκλοφόρητο)
02. Bloody Sth
03. Pretend
04. (ακυκλοφόρητο)
05. To No Avail
06. Are You Coming With Us
07. (ακυκλοφόρητο)
08. Babe
09. You ‘re So Vain (Carly Simon)
10. Obsession
11. All My Little Words (The Magnetic Fields)
12. We Could Break Up
13. (ακυκλοφόρητο)
14. Excuse My Friends
15. Fraud
16. Your Favorite
17. Hallelujah (Leonard Cohen)
18. Over The Hill
19. Piano Fire (Sparklehorse)
20. Avatar
21. Let Me Roll It (Wings)
22. You Got It (Roy Orbison)
23. Misery Loves Company
24. True Love Waits (Radiohead)
25. Το Τυχερό Μου Αστέρι (Κωνσταντίνος Βήτα)
26. I’m Not Young In My Youth
27. Be My Baby (The Ronettes)
28. Over The Hill (bis)

Μανώλης Γωργακάκης
  • SHARE
  • TWEET