Medeski, Scofield, Martin & Wood @ Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών, 21/11/14

Μουσική ουσία και jazz... παρεμπιπτόντως

Από τον Κώστα Σακκαλή, 24/11/2014 @ 18:44
Δεν ήμουν σίγουρος πόσος κόσμος συνέπλεε με τη δική μου επιθυμία, έως και καούρα, να δούμε στην Ελλάδα ζωντανά τους Medeski, Martin & Wood αλλά το γρήγορο sold out της συναυλίας τους στη Στέγη Γραμμάτων Και Τεχνών έκανε την απάντηση αρκετά σαφή. Βέβαια μπορεί να τους μάθαμε και να τους αγαπήσαμε ως τρίο αλλά το παρόν τούς βρίσκει ως κουαρτέτο με τον κιθαρίστα John Scofield να έχει γίνει εξαρχής ισότιμο μέλος της ομάδας και ίσως και κάτι παραπάνω.

Medeski, Scofield, Martin & Wood

Το «τώρα» λοιπόν του εν λόγω σχήματος βρίσκει τον John Medeski να μοιράζει το χρόνο του στο πιάνο και το hammond, προς μικρή απογοήτευση όσων εξ' ημών είμαστε λάτρεις του ήχου του δεύτερου, τον John Scofield να είναι μάλλον ο βασικός σολίστ της ομάδας και γενικότερα τους τέσσερις μουσικούς να παίζουν jazz... παρεμπιπτόντως. Ελάχιστες ήταν οι φορές έτσι κι αλλιώς που οι Medeski, Martin & Wood υπήρξαν ένα καθαρόαιμο jazz συγκρότημα, η προσθήκη του Scofield τους έχει μετατοπίσει μέχρι ενός βαθμού σε πιο jam ήχους, με έντονα τα blues και rock στοιχεία. Είναι φορές μάλιστα που αν εστίαζε κανείς στο τι παίζει ο καθένας μεμονωμένα θα έβρισκε μάλλον rock το παίξιμό τους, παρόλο που το σύνολο τελικά είχε σαφώς jazz χροιά.

Medeski, Scofield, Martin & Wood

Η αρχή της συναυλίας ήταν πάντως μάλλον ψυχεδελική, με μία, όχι μικρή, ατμοσφαιρική εισαγωγή που έδωσε ομαλά τη θέση της στο μελωδικό groove που έκαναν τόσο αγαπητό. Ο Chris Wood υπήρξε ο μουσικός με τα μεγαλύτερα κέφια στη σκηνή αφού δε σταμάτησε να χορεύει, τουλάχιστον όσο είχε το ηλεκτρικό μπάσο στα χέρια του. Καθαρά μουσικά όμως ήταν ο λιγότερο εντυπωσιακός (θού κύριε...) πάντα μπροστά στα παιξίματα των υπολοίπων και φυσικά χωρίς αυτό να μειώνει την ουσιαστικότατη συμβολή του. Και όσο κι αν θα ήθελα να αποθεώσω τον Medeski που όντως ειδικά με το hammond κάτω από τα χέρια του έκανε θαύματα, η αλήθεια είναι ότι τελικά ο John Scofield έκλεψε την παράσταση.

Medeski, Scofield, Martin & Wood

Με ένα setlist το οποίο εμφανώς αποφάσιζαν στην πορεία της συναυλίας εστίασαν αρκετά στο νέο τους άλμπουμ, "Juice", από όπου αναγνωρίσαμε το ανάλαφρα ρυθμικό "Sham Time" στην αρχή της συναυλίας, το a la "Louie Louie" riff του "Juicy Lucy" και τις ξεχωριστές τρεις rock διασκευές "Sunshine Of Your Live", "Light My Fire" και "The Times They Are A-Changing".

Medeski, Scofield, Martin & Wood

Το τραγούδι των Doors που έκλεισε το πρώτο set ήταν πιθανόν το highlight της βραδιάς, όχι φυσικά όταν πατούσαν πάνω στο αυθεντικό κομμάτι αλλά όταν ξέφυγαν στους δικούς τους αυτοσχεδιαστικούς δρόμους. Το τραγούδι του Dylan ως πρώτο encore ήταν αρκετά υποτονικό για τα δεδομένα των εντάσεων που έκρυβε η συναυλία στην πορεία της οπότε και ένα δεύτερο encore ήταν επιβεβλημένο, όσο όμως και απρογραμμάτιστο, αφού έγινε αρκετά λεπτά αφού το συγκρότημα είχε αποχωρίσει και ενώ τα φώτα είχαν ανάψει και αρκετοί θεατές ετοιμάζονταν να αποχωρήσουν. Αποζημίωσε όμως και όλους όσοι κάθισαν με το μοναδικό, για τη συγκεκριμένη παράσταση, σετ «ερωτήσεων-απαντήσεων» ανάμεσα στο hammond και την κιθάρα.

Medeski, Scofield, Martin & Wood

Το τέλος της βραδιά μετά από κάτι λιγότερο από δύο ώρες συναυλίας που κύλησαν νεράκι βρήκε άπαντες χαμογελαστούς, τόσο το συγκρότημα για το θερμό χειροκρότημα που έλαβαν όσο και το κοινό για μία παράσταση που ήταν εντυπωσιακά ουσιαστική και υπεράνω μουσικών ειδών.

Φωτογραφίες: Χρήστος Κισατζεκιάν / www.livephotographs.com
  • SHARE
  • TWEET