Manu Chao, Active Member @ Λιμάνι (Θεσσαλονίκη), 23/06/14

Καμία έκπληξη που ζήσαμε μια ακόμα συναυλία-σημείο αναφοράς για το μέλλον

Από τον Κώστα Σακκαλή, 24/06/2014 @ 15:59
Το καταλάβαινες ότι η συναυλία αυτή ήταν ένα γεγονός για τη Θεσσαλονίκη. Και δεν αναφέρομαι μόνο σε όσους ενδιαφέρονται μουσικά για τον Manu Chao. Ήταν στιγμές που ένιωθες ότι όλοι περίμεναν το γεγονός αυτό, θες από περιέργεια, θες ανυπόμονα, θες από σκοπιμότητα, υπήρχε μια ένταση απολύτως λογική για μια συναυλία τέτοιου μεγέθους στο κέντρο ουσιαστικά της πόλης. Μια ένταση που θα έπρεπε να είχε εκτονωθεί μόνο μουσικά, με ατέλειωτο χορό και τραγούδι και, ενώ έγινε και αυτό σε μεγάλο βαθμό, κάποια άσχημα γεγονότα που τη στιγμή που γράφονταν αυτές οι γραμμές δεν έχουν διαλευκανθεί ακόμα, παραλίγο να επισκιάσουν όλα τα άλλα, κι ας μην έγιναν αντιληπτά απο τη συντριπτική πλειοψηφία των παρευρισκομένων.

Το ξεκίνημα της βραδιάς έγινε μάλλον με τυπικά ελληνικό τρόπο, με τον κόσμο από τη μια να μαζεύεται στην πλειοψηφία του τη στιγμή που τελείωναν οι Baildsa και με αποτέλεσμα στην είσοδο να δημιουργείται συνωστισμός και μεγάλες καθυστερήσεις. Ο εκνευρισμός έγινε εντονότερος όταν πλέον δόθηκε σύνθημα και ο έλεγχος χαλάρωσε μόνο και μόνο για να διαπιστώσουμε ότι το πρόβλημα δεν προέκυπτε από τον έλεγχο των εισιτηρίων καθεαυτών, αλλά από τον έλεγχο των νερών και λοιπών υγρών που απαγορεύονταν στον χώρο και που επιπλέον είχαν δημιουργήσει μια μικρή χωματερή στο σημείο ελέγχου, από την οποία υποχρεωτικά έπρεπε όλοι να περάσουν.

Μ' αυτά και μ' αυτά χασαμε και το μισό σετ των Active Member που είχαν ήδη γεμίσει το λιμάνι με τους low bap ήχους τους. Πάνε πολλά χρονια από την τελευταία φορά που τους είχα δει ζωντανά και ομολογώ ότι, στα δικά μου αυτιά και μάτια, οι εποχές που έπαιζαν περισσότερο ζωντανά και λιγότερο με samples ήταν πιο ενδιαφέρουσες. Η οπτική μου πάντως, όχι μόνο δεν είναι απαραίτητη για το συγκεκριμένο είδος μουσικής, αλλά και δεν χάλασε και κανέναν απο όσους ήταν ήδη στον χώρο που μια χαρά τραγούδησαν και χόρεψαν είτε γνωστά τραγούδια όπως τα "Φυσάει Κοντρα", "Γκουαντάναμο", "Μέρες Παράξενες" είτε νέα τραγούδια όπως το "Βάστα". Ήταν ελαφρώς ταιριαστοί με τη μουσική του Manu Chao, όντας πολύ πιο εσωστρεφείς αλλά τον σκοπό της προετοιμασίας του κοινού τον πέτυχαν ακόμα και σε όσους δεν είναι απαραίτητα φίλοι τους.

Ο κοντοπιθαρος Γαλλο-Ισπανός από την άλλη είχε μόνο φίλους, άντε και μερικούς περίεργους, όταν βγήκε στη σκηνή και ήδη μέχρι τότε οι θεατές ήταν παντού στο λιμάνι - και όταν λέμε παντού το εννοούμε. Όπου κι αν γύριζες το βλέμμα σου, ο κοσμος ήταν μαζικός, ακόμα και πάνω στους γερανούς του λιμανιού ή πάνω στα container που περιτριγύριζαν τον χώρο. Το διαφορετικό αυτή τη φορά ήταν ότι ο Manu Chao ξεκίνησε τη συναυλία με πολύ πιο mid-tempo διάθεση, χορευτικά μεν αλλά όχι ιδιαίτερα γρήγορα.



Αυτό το κλίμα διατηρήθηκε και στη συνέχεια της συναυλίας, όπου η ένταση ήταν ελεγχόμενη και διακυμάνθηκε χωρίς να χάσει το κέφι και τον ρυθμό. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να ειναι πιο εστιασμένη στα τραγούδια η εμφάνιση του Manu Chao, παρότι φυσικά η παράστασή του είχε αυτό το συνηθισμένο ύφος medley τραγουδιών όπου διάφορες φράσεις επανέρχονται ξανά και ξανά, και τα τραγούδια συχνά διαχέονται το ένα στο άλλο.



Η πρώτη μεγάλη στιγμή της συναυλίας ήταν φυσικά το "Cladestino" που τραγουδήθηκε από όλο τον κόσμο φωνάζοντας στα κατάλληλα σημεία τις λεξεις «cladestino» και «illegal». Είχε προηγηθεί μία από τις τρεις πολιτικού περιεχομένου ανακοινώσεις της βραδιάς, για τα ορυχεία Χρυσού, την ιδιωτικοποίηση του νερού στη Θεσσαλονίκη και τους Ζαπατίστας. Ανακοινώσεις οι οποίες, αν και είχαν την αμέριστη συμπαράσταση της πλειοψηφίας του κοινού, κάπου τράβηξαν παραπάνω και κούρασαν.



Μέχρι το τέλος της βραδιάς υπήρξαν πολλά highlight που είτε έκαναν το κοινό να χορεύει, είτε να τραγουδάει, είτε συχνότερα και τα δύο μαζί. Όπως πάντα όμως το δίδυμο των τραγουδιών "Mala Vida" και "Sidi H'Bibi" έδωσαν το σύνθημα για τον τελικό χαμό που σήμανε και το τέλος της συναυλίας... ή έτσι νομίσαμε οι περισσότεροι και κατευθυνθήκαμε προς την έξοδο για να προλάβουμε τις ορδές, μόνο και μόνο για να ακούσουμε έξω από το λιμάνι τον ακούραστο Manu να ξαναβγαίνει για ένα encore μάλλον απρογραμμάτιστο που δεν μπορέσαμε να ταυτοποιήσουμε.



Καμία έκπληξη λοιπόν στη συναυλία αυτή κι αυτό γιατί μόνο έκπληξη δεν είναι το πώς μπορεί ο Manu Chao να κρατάει στην τσίτα δεκάδες χιλιάδες κόσμου. Ένα στοίχημα εξαρχής κερδισμένο, απλά το είδαμε για μία ακόμα φορά να υλοποιείται μπροστά μας και να μένει μία ακόμα συναυλία - σημειο αναφοράς.
SETLIST

Mr. Bobby
Dia Luna Dia Pena
Por El Suelo
Tadibobeira
Cladestino
La Vida Tombola
La Primavera
Raining In Paradise
King Kong Five
Que Paso Que Paso
Machine Gun
Politik Kills
L' Hiver Est La

Encore 1:
Bienvenida A Tijuana
El Viento
Minha Gallera

Encore 2:
Desaparecido
Rumba De Barcelona
La Despedida

Encore 3:
Mala Vida
Sidi H'Bibi

Φωτογραφίες: Γιάννης Βόλκας
  • SHARE
  • TWEET