Lizzy Borden, Cyanide 4 @ Texas Necropolis Club, 15/12/08

Lizzy τι; Δυστυχώς όχι Thin Lizzy, πόσο μάλλον με τον Phil Lynott στο μπάσο! Ευτυχώς υπάρχουν όμως και οι έτεροι Lizzy, αυτοί του κυρίου Borden, ένα από τα καλύτερα συγκροτήματα που έχει αναδείξει η αμερικάνικη μουσική σκηνή. Το τελευταίο διάστημα έχουν επαναδραστηριοποιηθεί με πολύ ενεργό τρόπο, οπότε η επίσκεψη τους ήταν σημαντικό γεγονός για το αθηναϊκό κοινό, που τίμησε δεόντως το όλο event.

Με καθυστέρηση περίπου μιας ώρας από την προκαθορισμένη ώρα έναρξης, στη σκηνή ανέβηκαν οι Cyanide 4, μία από τις ανερχόμενες Ελληνικές μπάντες στο χώρο του glam / sleaze / hard rock.



Μην έχοντας ξαναδεί live την μπάντα, πρέπει να ομολογήσω ότι αρχικά θεώρησα την επιλογή να «ανοίξουν» τη συναυλία κάπως άτοπη, αφού ηχητικά δε νομίζω ότι «κολλάνε» με τους Lizzy Borden. Το συγκρότημα όμως έκανε ό,τι μπορούσε για να ζεστάνει τον κόσμο που είχε σχεδόν κατακλύσει το χώρο, κάτι που πιστεύω ότι κατάφεραν με την εμφάνιση τους. Στην περίπου μια ώρα που ήταν επί σκηνής, το «αλήτικο» glam / hard rock που αρέσκονται να παίζουν, στο ύφος των Cinderella και των Crash Diet (κοίτα που έκαναν και αυτοί σχολή...), σίγουρα διασκέδασε τον κόσμο, βάσει εικόνας. Το συγκρότημα, παρόλο που φαίνεται ότι θέλει ακόμα λίγη δουλειά, έκανε φιλότιμη προσπάθεια έτσι ώστε να υπάρχει το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Σε αυτό βοηθήθηκαν αρκετά από τον καλό ήχο που είχαν, ο οποίος λειτούργησε σα σύμμαχος τους. Εκ πρώτης όψης, φαίνεται ότι «το έχουν», αφού η εμφάνιση, το ντύσιμο αλλά και το στήσιμο των μελών, ήταν πλήρως εναρμονισμένο με το στυλ των προαναφερθέντων groups. Εκτός από το δικό τους υλικό, έπαιξαν και το “Kids Of The Underground” των Crash Diet, κομμάτι με το οποίο μας καληνύχτισαν.
Εγκατέλειψαν τη σκηνή καταχειροκροτούμενοι, δίνοντας υποσχέσεις για το μέλλον, σε ένα είδος που συνεχώς ανεβαίνει σε δημοτικότητα στη χώρα μας.



Ήταν ελάχιστα λεπτά πριν τις 11, όταν ένα άκρως επικό intro «καλωσόρισε» την παρθενική εμφάνιση των Lizzy Borden στη χώρα μας. Επιτέλους, έστω και μετά από παρά πολλά χρόνια, θα ακούγαμε ζωντανά τα κομμάτια ενός θρύλου, που έχει γράψει τη δική του ιστορία στη μουσική, αλλά και έχει κάνει ορδές οπαδών να έχουν πολλές ώρες μουσικής απόλαυσης. Οι πρώτες σκέψεις μου πριν την έναρξη δεν ήταν και οι πλέον θετικές, αφού αφενός ο χώρος δεν έχει και την καλύτερη ηχητική απόδοση και αφετέρου η μικρή σε έκταση σκηνή ίσως δε θα επέτρεπε στο group να κάνει καλά την παράσταση που έχουμε δει αλλού. Δυστυχώς επιβεβαιώθηκα κατά το ήμισυ στη διάρκεια της εμφάνισης τους. Το “Abnormal”, από την τελευταία δουλειά τους “Appointment With Death”, δόνησε το χώρο και μαζί και τις καρδιές μας.

Από την πρώτη στιγμή ο Lizzy Borden μας έδωσε το σύνθημα ότι θα συνδύαζε μουσική και εικόνα (όσο μπορούσε βέβαια), προς τέρψιν των οπαδών. Εμφανίστηκε επί σκηνής τυλιγμένος ολόκληρος με ένα ράσο (φανταστείτε τη στολή του Darth Vader, του Πολέμου Των Άστρων, αλλά με ύφασμα), εκστασιάζοντας το κοινό που τον περίμενε τόσο καιρό. Ευτυχώς όλη του η μετέπειτα εμφάνιση ήταν μοναδική, τηρούμενων των συνθηκών. Ανά κομμάτι άλλαζε μάσκες στο πρόσωπο του, δίνοντας έναν άλλο τόνο στα τραγούδια. Στο δεύτερο κομμάτι μάλιστα, το “Give’ Em The Axe”, το γνωστό τσεκούρι, σήμα κατατεθέν της μπάντας, έκανε την εμφάνιση του, προκαλώντας φρενίτιδα στους οπαδούς.

Το set list σχεδόν ιδανικό. Παλιά κομμάτια, όπως τα “Notorious”, “Rod Of Iron”, “Outcast”, “Master Of Disguise”, “Red Rum”, αλλά και νέα, από την πρόσφατη δουλειά τους, όπως τα “Live Forever”, “Tomorrow Never Comes” και “Under Your Skin”. Στα παραπάνω προσθέστε και ότι στο “There Will Be Blood Tonight”, η θεατρικότητα έφτασε στο ζενίθ της, αφού η αιθέρια παρουσία που λίκνιζε το κορμί της επί σκηνής έγινε βορά στα κοφτερά δόντια του «βρικόλακα» Lizzy, ο οποίος της κατασπάραξε το λαιμό με μανία, γεμίζοντας την με άπλετο αίμα και δημιουργώντας μια ιδανική εικόνα!



Στο “Me Against The World”, μια από τις μεγαλύτερες επιτυχίες τους (ίσως και η μεγαλύτερη), έγινε χ α μ ό ς, ενώ στο “American Metal”, ο Lizzy εμφανίστηκε με δυο σημαίες, μια αιματοβαμμένη Αμερικανική και μια Ελληνική. Με αυτά, θα έχετε τελειώσει το πάζλ των τραγουδιών που επέλεξαν να παίξουν μέχρι εκείνη τη στιγμή. Κάπου εκεί, είχε φτάσει η ώρα να «αποχωρήσουν». Όταν ξαναεμφανίστηκαν, τα “We Got The Power” και το all time classic “Long Live Rock ‘n’ Roll” των Rainbow, ολοκλήρωσαν την εμφάνιση τους.

Μπάντες σαν τους Lizzy Borden θέλουν εκτός της απόδοσης τους, να έχουν και καλό ήχο έτσι ώστε να απολαμβάνονται περισσότερο τα τραγούδια τους. Δυστυχώς η εμφάνιση τους δεν συνοδευόταν από καλό ήχο. Κάποιες στιγμές ακουγόταν ένα έντονο βουητό αντί για μουσική, και κάποιες άλλες η μουσική ακουγόταν πολύ δυνατά, σε βαθμό να «μικροφωνίζουν» τα ηχεία, στοιχεία που σίγουρα επισκίασαν κάπως την εμφάνιση τους. Τηρουμένων των συνθηκών πάντως, το συγκρότημα έδωσε το 100% των δυνατοτήτων του, έτσι ώστε ο κόσμος να διασκεδάσει, κάτι που κατάφεραν, έστω και με τις όποιες δυσκολίες.

Μετά από περίπου μιάμιση ώρα εγκατέλειψαν την σκηνή, αποσπώντας το ζεστό χειροκρότημα του κόσμου, που ήταν ούτως ή άλλως διψασμένος να ακούσει την μπάντα ζωντανά. Σίγουρα υπήρχαν απαιτήσεις για παραπάνω κομμάτια από τον καθένα που ήθελε να ακούσει τη δικιά του επιλογή, αλλά από τη στιγμή που οι Lizzy Borden ανήκουν στην κατηγορία των groups που… δε θες να κατεβούν από το σανίδι, «αναγκαστικά» αρκείσαι στις δικές τους επιλογές. Ας είναι. Δεν πειράζει. Μακάρι τώρα που είναι ενεργοί να τους ξαναδούμε στο εγγύς μέλλον, αλλά σε ένα μεγαλύτερο χώρο και σίγουρα με καλύτερη ακουστική.

Setlist:
Abnormal
Give’ Em The Axe
Notorious
Live Forever
Rod Of Iron
Outcast
Tomorrow Never Comes
Under Your Skin
Master Of Disguise
There Will Be Blood Tonight
American Metal
Me Against The World
Red Rum
Encore:
We Got The Power
Long Live Rock ‘n’ Roll