Live: Katatonia στη Θεσσαλονίκη

28/10/2003 @ 08:00
Αλήθεια πόσες φορές τυχαίνει να μας επισκέπτονται συγκροτήματα τα οποία βρίσκονται στην καλύτερη φάση της καριέρας τους; Σίγουρα όχι πολλά... Ένα τέτοιο συγκρότημα (το οποίο έχει κυκλοφορήσει δύο απανοτά albums, πραγματικά διαμάντια, το "Last Fair Deal Gone Down" πέρσι, και "Viva Emptiness φέτος") είναι οι Katatonia, οι οποίοι έπαιξαν για πρώτη φορά μπροστά στο ελληνικό κοινό.

Σάββατο βράδυ λοιπόν, περιμέναμε έξω από του συναυλιακό χώρο του Μύλου για να αγοράσουμε το εισιτήριο μας. Η απογοήτευση για την προέλευση του κόσμου ήταν φανερή, καθώς στις οκτώ και μισή, δηλαδή μισή ώρα πριν την επίσημη έναρξη του live, βρισκόταν το πολύ εκατό άτομα να περιμένουν. Όσο όμως περνούσε η ώρα, ερχόταν κόσμος, και με την έναρξη του show των On Thorns I Lay, βρισκόταν περίπου τριακόσια άτομα στο χώρο.

Τυπικοί στην ώρα τους, στις εννιά ακριβώς δηλαδή, ανέβηκαν οι On Thorns I Lay στη σκηνή, και μετά από ένα σύντομο soundcheck ξεκίνησαν με δύο κομμάτια από τη νέα τους δουλειά που θα βγει στην αγορά τον Νοέμβριο. Στα σαράντα λεπτά που είχαν στη διάθεσή τους, έπαιξαν καλά, καμία σχέση με την προηγούμενη φορά που τους είχα δει. Σε καλή κατάσταση, και καλή σκηνική παρουσία έπαιξαν αρκετά τραγούδια από το παρελθόν, περασμένα όμως μέσα από το πρίσμα του σύγχρονου ήχου τους. Ο ήχος είχε κάποια προβλήματα τα οποία όμως δεν πτόησαν το group. Κομμάτια σαν το “Future Narcotic” ξεσήκωσαν τον κόσμο, ο οποίος όμως ήταν φανερό ότι περίμενε το κυρίως πιάτο τη βραδιάς. Έκλεισαν με δύο διασκευές, η μία από τις οποίες ήταν το “Enjoy The Silence” των Depeche Mode, το οποίο λίγοι έδειξαν το καταλαβαίνουν.

Η ώρα είχε πάει δέκα παρά δέκα, και τεχνικοί των Katatonia έστηναν τα drums, άλλαζαν κιθάρες, και ετοίμαζαν τη σκηνή, ενώ κάθε τόσο πεταγόταν ένα μέλος στη σκηνή και γινόταν πανικός από κάτω. Στις δέκα και τέταρτο ανέβηκαν στην σκηνή και ξεκίνησαν αμέσως με το “Ghosts Of The Sun” από την τελευταία τους δισκογραφική δουλειά "Viva Emptiness". Ο ήχος αρκετά δυνατός και μπουκωμένος στην αρχή, σιγά σιγά έστρωσε όμως, χωρίς να φτάσει τελικά σε πολύ καλό επίπεδο. Δεύτερο κομμάτι επίσης από το "Viva Emptiness", το “Criminal”, με τον κόσμο να μην ξέρει τι κάνει από κάτω, και τα μέλη του group να έχουν ένα ηλίθιο χαμόγελο ζωγραφισμένο στο πρόσωπο τους. Άμεση βουτιά στο παρελθόν του group και παίζουν το “I Break” (πραγματικά μεγάλη έκπληξη) από το τρομερό “Discouraged Ones”. Από εκεί και πέρα χάσαμε την μπάλα. Οι Katatonia άψογοι να παίζουν κομμάτια από όλη σχεδόν την καριέρα τους (εκτός βέβαια από τον πρώτο δίσκο τους, "Dance Of December Souls"). Συνολικά έπαιξαν πάνω από μιάμιση ώρα. Μιάμιση ώρα γεμάτη δυναμισμό και έντονα συναισθήματα. Ακούστηκαν από τα χαοτικά “Wealth”, “The Future Of Speech” και “Evidence” εώς και τα άκρως συναισθηματικά “Sweet Nurse”, “For My Demons” και “Sleeper”. Τι να πει κανείς για το set list το οποίο ήταν καταπληκτικό, με λίγα λόγια είχε τα πάντα. Σε γενικές γραμμές έπαιξαν έξη κομμάτια από "Viva Emptiness", έξη κομμάτια από το "Last Fair Deal Gone Down", τέσσερα κομμάτια από το "Tonight’s Decisions", δύο από το "Discouraged Ones" και ένα από το "Brave Murder Day", σύνολο δέκα εννέα τραγούδια. Ο κόσμος έδειξε ιδιαίτερη προτίμηση στα νέα κομμάτια, ειδικά στα “Sleeper”, “Criminal”, “Ghosts Of The Sun”, “Wealth”, και “Evidence”. Το πιο ισοπεδωτικό σημείο της βραδιάς ήταν κατά γενική ομολογία το encore. Βγαίνοντας ξανά την σκηνή έπαιξαν τα “Dispossession”, “Deadhouse” και “Murder”, όπου και στα τρία ο κόσμος δεν σταμάτησε να φωνάζει. Highlight της βραδιάς ήταν σίγουρα η εκτέλεση τους “Murder” με brutal φωνητικά, όπως είναι η original εκτέλεση.

Σίγουρα πρόκειται για ισοπεδωτικό live, από ένα συγκρότημα που βρίσκεται στην καλύτερη φάση της καριέρας του. Δυστυχώς ο κόσμος δε φάνηκε να το βοηθάει, εξίσου και η αθρόα προέλευση. Οι Katatonia δεν έδειξαν όμως να επηρεάζονται από το γεγονός και μας πρόσφεραν μία από τις καλύτερες φετινές συναυλίες.


Υ.Σ: Και κάτι ακόμα, ακούστηκε ότι οι Katatonia θα βιντεοσκοπούσαν το live για πιθανό DVD. Πρέπει να πούμε ότι υπήρχαν κάποιες κάμερες στο χώρο, τόσο πάνω στη σκηνή όσο και μία σταθερή, πάνω από το bar.

Σταύρος Φανφάνης

  • SHARE
  • TWEET