Live: Helloween, Fragile Vastness @ Sporting

04/02/06, Sporting, Αθήνα

Η ώρα ήταν 20:30 όταν στη σκηνή ανέβηκαν οι Fragile Vastness. Με πρωτοφανή, λοιπόν, ακρίβεια στην ώρα έναρξης, οι Έλληνες Fates Warning αποδείχθηκαν μια πολύ καλή επιλογή ως support στους Ηelloween. Με ιδιαίτερο βάρος ασφαλώς στο τελευταίο και καταπληκτικό album τους "A Tribute To Life" εκμηδένισαν όποια αμφιβολία είχα για το πως θα μπορούσαν να αποδώσουν ζωντανά τις συνθέσεις τους. Η πιο ιδιαίτερη στιγμή όμως της εμφάνισης τους ήταν η διασκευή στο "Gutter Ballet" των Savatage που έφερε και τις ανάλογες αντιδράσεις. H παρουσία των παιδιών ως support σε συναυλίες εντός των συνόρων μάλλον δε θα κρατήσει για πολύ. Οι εμφανίσεις τους γίνονται όλο και καλύτερες και αν ο ήχος το Σάββατο δεν ήταν τόσο κακός θα μιλούσα πραγματικά για ένα από τα καλύτερα live που έχω δει από συμπατριώτες μας. Τους εύχομαι ότι καλύτερο γιατί το αξίζουν πραγματικά.


H εμφάνιση των Fragile Vastness ήταν όμως μόνο η εισαγωγή για ένα πολυαναμενόμενο live. Πριν την κυκλοφορία του "Keeper Of The Seven Keys: The Legacy" δε θα μπορούσα να φανταστώ ότι θα μιλάγαμε τόσο καιρό πριν για ένα live των Helloween, ούτε ασφαλώς για εκδήλωση τόσο πολυπληθούς ενδιαφέροντος. Η συνέχεια όμως των θρυλικών "Keepers" ανανέωσε το ενδιαφέρον του κόσμου για τους, μέχρι πρότινος "τελειωμένους" για τους περισσότερους, Helloween.


H εισαγωγή του "King For A 1000 Years" φέρνει ενθουσιασμό και ο Andi Deris εμφανίζεται στο ψηλότερο σημείο της σκηνής με την ατμόσφαιρα να θυμίζει πολλά από το ένδοξο παρελθόν του group. To έπος της νέας εποχής των Helloween διαδέχεται το "Eagle Fly Free" και τον ενθουσιασμό της πρώτης στιγμής διαδέχονται κάποιες αρνητικές σκέψεις. Ο ήχος ήταν πραγματικά απαράδεκτος. Το "Eagle Fly Free" και το "Keeper Of The Seven Keys" που ακολούθησε όπως και να το κάνουμε έχουν σημαδευτεί από τη φωνή του Kiske. Χωρίς ίχνος προκατάληψης πιστεύω ότι η απαράδεκτη ρύθμιση του ήχου αλλά και η ακουστική του χώρου πρόδωσαν τη φωνή του Deris αλλά και τις κιθάρες των Michael Weikath και Sascha Gerstner. Ήχος στο περίπου, όταν μιλάμε για ένα group σαν τους Helloween, δε γίνεται. Η συνέχεια με το "Hell Was Made In Heaven" είχε σα μόνο αποτέλεσμα να κάνει εμφανέστατη την τεράστια διαφορά ανάμεσα σε κομμάτια των "Keepers" και του "Rabbit Don't Come Easy".

Οι Helloween είναι γνωστοί για την έντονη χιουμοριστική τους διάθεση, κάτι που αποδείχθηκε και στο drum solo του Dani Loeble που συνοδεύτηκε από ένα "εκπληκτικό" solo του Markus Grosskopf στα δικά του mini drums που κατέληξαν διάσπαρτα στη σκηνή. Ανάμεσα στο drum solo του Loeble και το guitar solo του Gerstner μεσολάβησαν το νέο "Occasion Avenue" και η κλασσικότερη Helloween μπαλάντα "A Tale That Wasn't Right" που ήταν και η καλύτερη προσέγγιση του Deris σε κάποιο από τα παλαιότερα κομμάτια του group. Σε χιουμοριστική διάθεση ακολούθησε και το guitar solo του Sascha Gerstner ο οποίος προέβη σε ένα άτυπο διαγωνισμό με το Dani Loeble ο οποίος πήρε στα χέρια του μια mini κιθάρα εκτελώντας απίστευτα solos με τη βοήθεια ασφαλώς του ηχολήπτη. Δυστυχώς όμως το κανονικό solo του Gerstner δε μπορεί να θεωρηθεί ως αξιοσημείωτο αφού όπως και να το κάνουμε δεν είναι ένας κιθαρίστας που μπορεί να εντυπωσιάσει με την τεχνική του ούτε να πρωταγωνιστεί, αφού η μορφή του Michael Weikath δείχνει πραγματικά να τον «σκεπάζει».


Με τον ήχο να συνεχίζει στα ίδια απαράδεκτα επίπεδα, τα "Power", "Mr. Torture" και "If I Could Fly" μοιάζουν σαν highlights του Andi Deris στην καριέρα του με τους Helloween αλλά και η ζωντανή τους εκτέλεση βρίσκει τον frontman των Γερμανών να κολυμπά επιτέλους σε νερά που ξέρει καλά. Είναι απόλυτα φυσιολογικό άλλωστε από τη στιγμή που τα κομμάτια αυτά γράφτηκαν πάνω στη φωνή του και τα έχουμε συνηθίσει με αυτή. Το "Future World" και το "Invisible Man" που έκλεισαν και το πρώτο μέρος του live έγιναν κι αυτά στοιχεία της παραπάνω σκέψης και αντίθεσης.

Το encore όμως με τα "I Want Out", "Mrs. God" και "Dr. Stein" δε μου έδωσε περιθώρια κριτικής και σκέψεων αφού η ένταση και ο ενθουσιασμός, κοινού και Helloween, ξύπνησαν την οπαδική μου διάθεση που έμοιαζε καλά κρυμμένη μέχρι εκείνη την ώρα.

Οι Helloween εξέπληξαν με την ενεργητικότητα τους και την επικοινωνία με τον κόσμο. Ο οποιοσδήποτε φόβος για μια συναυλία-«αρπαχτή» δεν επαληθεύτηκε σε καμία περίπτωση και το setlist περιελάμβανε κομμάτια που έχουν επηρεάσει όσους ασχολούνται με τον σκληρό ήχο. Ο Andi Deris δε χρειάζεται να αποδείξει τις ικανότητες του αλλά δεν έχει καταφέρει ακόμα να ξεπεράσει το στάδιο της σύγκρισης με τον προκάτοχο του Michael Kiske. O Weikath είναι η ψυχή των Helloween και ο Markus Grosskopf προσωποποιεί την '80s πλευρά των Helloween, κάτι που ήταν εμφανές στο συγκεκριμένο live.

Οι αναμνήσεις που έμειναν ανάμεικτες. Νοσταλγία και ενθουσιασμός για ένα πολύ σπουδαίο group, ελπίδα για τον απίστευτα μικρό μέσο όρο ηλικίας του κοινού αλλά ταυτόχρονα απογοήτευση για τις χειρότερες ηχητικές προδιαγραφές που πλαισίωσαν την εμφάνιση των Helloween, οι οποίοι μοιάζουν αποφασισμένοι να κατακτήσουν πάλι τον μεταλλικό κόσμο.

Setlist:
The King For A 1000 Years, Eagle Fly Free, Keeper Of The Seven Keys, Hell Was Made In Heaven, Drum Solo (Dani / Markus), Occasion Avenue, A Tale That Wasn't Right, Guitar Solo (Sascha / Dani), Power, Mr. Torture, If I Could Fly, Future World, Invisible Man
Encore:
Mrs. God, I Want Out, Dr. Stein