Λάκης Παπαδόπουλος, Γιάννης Μηλιώκας, Νίκος Ζιώγαλας, Γιάννης Γιοκαρίνης @ Κύτταρο Club, 04/03/17

Δεν είναι εύκολο να είσαι διασκεδαστικός αλλά όχι φτηνός. 

Δεν είναι εύκολο να λες «αστεία» τραγούδια και να σε παίρνουν στα σοβαρά.

Δεν είναι εύκολο να μένεις σοβαρός όταν μπορείς να καυχιέσαι πως έχεις γράψεις δεκάδες επιτυχίες.

Η παρέα που μαζεύτηκε το Σάββατο στο Κύτταρο «εύκολα» κερδίζει τα παραπάνω στοιχήματα. Άλλοι με την πολύ καλώς εννοούμενη ξεροκεφαλιά τους, άλλοι με τη σεμνότητα και τη σοβαρότητά τους και όλοι μαζί με τον αυτονόητο επαγγελματισμό τους.

Με ένα συγκρότημα που πετάει φωτιές (Τάσος Ιωαννίδης στο μπάσο, Αλέξης Αλεξίου στα τύμπανα και στα ανέκδοτα και Γρηγόρης Γιαρέλης στη κιθάρα) να τους υποστηρίζει και τον Γιοκαρίνη στα πλήκτρα σε όλη τη διάρκεια, το σχεδόν τετράωρο πρόγραμμα τους κάλυψε πλήρως τους φίλους και των τεσσάρων σημαντικών δημιουργών.

Από τις 23:00, λοιπόν, και μέχρι σχεδόν τις 03:00 τα ξημερώματα το -ανθρώπινα γεμάτο και επαρκέστατα εξαερισμένο- Κύτταρο διασκέδασε με την ψυχή του.

Τραγούδησε πολύ, έγινε παρέα με τους μουσικούς και γενικά πέρασε καλά. Τόσο καλά που δεν ήθελε να φύγει. Και ζητούσε περισσότερα.

Οι παραγγελιές έπεφταν βροχή, το πρόγραμμα δεν έκανε κοιλιά ούτε δευτερόλεπτο - και πώς να γίνει αυτό όταν, αν εξαιρέσουμε δύο τρεις καινούργιες συνθέσεις, η μια επιτυχία διαδέχονταν την άλλη;

Ο Γιοκαρίνης -ο μαέστρος και η κόλλα που ένωνε τους νεότερους του συγκροτήματος με τους Μηλιώκα, Παπαδόπουλο, Ζιώγαλα - αποτελεί εμφανέστατα τη δύναμη που δίνει την ενέργεια στους υπόλοιπους. H εκτέλεση του "Νοσταλγού του Rock N' Roll" (ο ύμνος του ροκά μουσικού που δεν μπορεί να ζήσει με την τέχνη του), θα μου μείνει ως η καλύτερη στιγμή της συναυλίας.

Ο Λάκης είναι σίγουρα ο αστέρας της παράστασης από την άποψη της αποδοχής και του πλούσιου ρεπερτορίου. Η αλληλεπίδραση με το κοινό κατά τη διάρκεια της solo εμφάνισής του είναι κάτι που συναντάς σπάνια.

Ο Μηλιώκας είναι μια κατηγορία μόνος του, ένας καλλιτέχνης που θα περάσει από το "Ποιμενικόν Ροκ" στο ανατριχιαστικό "Για Το Καλό μου" μέσα σε ελάχιστα λεπτά και θα το κάνει να φαίνεται μια φυσιολογική μετάβαση.

Ο Ζιώγαλας, που μουσικά είναι μακριά από τους άλλους τρεις, κολλάει με τους άλλους επιτυχημένα ενσωματώνοντας και τη ροκ ενορχήστρωση στη μουσική αλλά και την παρεΐστικη διάθεση.

Κάπως έτσι, με δόσεις συγκίνησης (αναφορές σε Σάκη Μπουλά και Παύλο Σιδηρόπουλο), χιούμορ (κονταροχτυπήθηκαν οι Μηλιώκας και Αλεξίου στα ανέκδοτα), κοινωνικό σχόλιο αλλά κυρίως με πολύ καλή απόδοση και ηχητική παραγωγή, η βραδιά κρίνεται σούπερ επιτυχημένη και φυσικά απίστευτα διασκεδαστική.

Για το τέλος, μια παρατήρηση: H προσέγγιση των συγκεκριμένων καλλιτεχνών στην τέχνη τους αποτελεί έναν πολύ καλό οδηγό για την αποφυγή της δηθενιάς του έντεχνου αλλά και της φτήνιας του trash.

Φωτογραφίες: Διονύσης Παρθενιάδης / dionpa.com