LP, Katerine Duska, Nalyssa Green @ Τεχνόπολις, 23/09/16

Η Jeanne D'Arc της pop κάνει εμάς ν’ ακούμε φωνές...

Από την Κατερίνα Μυτιληναίου, 26/09/2016 @ 13:50

19.30 - Back To School

Άλλη μια βδομάδα του Σεπτεμβρίου βάδιζε προς το τέλος της όταν η Παρασκευή αποφάσισε να κάνει τελικά την στάση στην πλατεία στο Γκάζι και να παρακολουθήσει μια από τις τελευταίες open-air συναυλίες αυτής της χρονιάς. Και μια από τις μεγαλύτερες, όπως ευαγγελίζονταν δελτία τύπου, ραδιοφωνικοί παραγωγοί και διαφημιστικές αφίσες. Αυτό, όμως, είναι που πάντα μένει προς απόδειξη μετά το πέρας κάθε live.

Τι κι αν ο νέος μεσσίας της pop δεν είναι η τυπική, απαστράπτουσα ντίβα με τις αξιοζήλευτες καμπύλες και την αγάπη των fashionistas; Τι κι αν από μακριά μοιάζει περισσότερο στον Bob Dylan παρά στην Madonna; Τι κι αν δεν χορεύει με ξέφρενο twerking αλλά μόνο παίζει το γιουκαλίλι της, σφυρίζοντας απόκοσμα στη σκηνή; Τι κι αν αποφάσισε να τραγουδήσει η ίδια όσα γράφει όπως οι περισσότεροι rock τραγουδοποιοί; Η ίδια θέλησε να απευθύνει τα τραγούδια της στα μεγάλα ακροατήρια και να βοηθήσει στο «καθαρό όνομα» μιας σύγχρονης pop. Με αφορμή, λοιπόν, μια διασκευή στον Leadbelly, στην ουρά με τις υπόλοιπες κορασίδες (είχα καιρό να βρεθώ στον ίδιο χώρο με τόσα παιδιά!) για την πρώτη εμφάνιση της LP επί ελληνικού εδάφους.

20.20 - Κοκτέιλ Με Stevia

Είκοσι λεπτά μετά την προγραμματισμένη ώρα έναρξης, βγήκε στην σκηνή η Nalyssa Green με τους μουσικούς της (μπάσο, ηλ.κιθάρα, drum pad) και από το πρώτο κιόλας κενό ανάμεσα στα τραγούδια αντιληφθήκαμε ότι πρόκειται για μια ιδιαιτέρως girly παρουσία, ροζ και γλυκιά σαν τσιχλόφουσκα. Όταν, όμως, μια τσιχλόφουσκα είναι υπερβολικά γλυκιά καταντά σύντομα γλυκερή και αμέσως μετά, άνοστη...

LP

Τέσσερα τα άτομα πάνω της, αλλά η σκηνή φάνταζε απελπιστικά άδεια, αφού η αέρινη παρουσία της Green δεν έφτανε για να τη γεμίσει. Δικαίως αυτός θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους κινδύνους για τους νέους καλλιτέχνες. Αυτό είναι ίσως και το μόνο αρνητικό που εντόπισα στην όλη απόδοση, αφού ως γνωστόν, η Nalyssa γράφει η ίδια τα τραγούδια της και όταν συμβαίνει κάτι τέτοιο, είναι δύσκολο τα μουσικά να μην αποδοθούν θελκτικά.

Παίζοντας πότε κιθάρα, πότε πλήκτρα και λίγο θέρεμιν, μας παρουσίασε μέχρι τις 21:00 αρκετά παλιότερα αλλά και νέα τραγούδια της από τον επερχόμενο, ελληνόφωνο αυτήν την φορά, δίσκο. Γενικά, ο ήχος της ενδείκνυται για φίλους των Death And Vanilla, Mazzy Star και της λοιπής καλής dream pop.

21.15 - Soul-full Pop

Λίγο μετά τις 21:00, ανέβηκε στη σκηνή και δεύτερη γυναίκα τραγουδοποιός, η Ελληνοκαναδή Katerine Duska. Με μπάντα τριών μουσικών, μια τραγουδίστρια στα πίσω φωνητικά και φωνή που αρχικά μου θύμισε την επίσης εξαιρετική Amina των Kadebostany, αλλά αργότερα διεκδίκησε τον χώρο της στη μνήμη μου, μας πρότεινε τις δικές της soul, funk, jazz και blues αναλογίες στο pop μείγμα της βραδιάς.

LP

Αφιέρωσε μια smokey 'n' slow εκδοχή του "Girls Just Want to Have Fun" σε όλες τις κυρίες του ακροατηρίου και συνέχισε με ένα feel-good μπουκέτο μεστών συνθέσεων, με κορύφωση το πολύ groovy "Won't Leave" που σε καμία περίπτωση δεν περίμενα να ακούσω. Εξίσου καλές με τα πιο δυνατά τραγούδια και οι πιο jazzy ερμηνείες της.

Με μια αύρα αυθεντικότητας και ανεπιτήδευτη παρουσία, η Κατερίνα κέρδισε σίγουρα νέο ακροατήριο, μιας και πρώτη η πρωταγωνίστρια της βραδιάς, LP, ένιωσε την ανάγκη να μνημονεύσει το set της και να επαινέσει την ερμηνευτική της δεινότητα.

22.20 - Edgy Οδοστρωτήρας

Συνοδεία κιθάρας, μπάσου, ντραμς και πλήκτρων, λίγο πριν τις 22:30, η σκηνή γέμισε από την ανδρόγυνη παρουσία της Laura Pergolizzi και η υποδοχή ήταν παραπάνω από θερμή.
Διαχυτική με το κοινό που την επευφημούσε σε κάθε ευκαιρία και απλή στον λόγο και το φέρσιμο, η μικροκαμωμένη Νεοϋορκέζα με την μεσογειακή ρίζα κέρδισε την (ακόμη μεγαλύτερη) συμπάθεια του κόσμου με την αβίαστη ευγένεια και την αμεσότητα των τρόπων της. Μας χαιρετούσε σε σπαστά ελληνικά με κάθε ευκαιρία, μας έλεγε ιστορίες για πρώτους έρωτες, έπαιζε γιουκαλίλι και φυσαρμόνικα κι έκανε το «Σ’αγαπώ, κούκλα μου» σύνθημα της βραδιάς και το σφύριγμα, the next cool thing.

LP

Το δυνατό της σημείο, όμως, ήταν και το αναμενόμενο, δηλαδή η φωνή, που κατεδάφισε από τις πρώτες νότες σαν υψίσυχνος οδοστρωτήρας τις όποιες ελιτίστικες αμφιβολίες μου για τις live επιδόσεις της και το αρχικό μου κόλλημα να μου θυμίζει έντονα Alanis (Morissette). Δεν είναι, όμως, μόνο η καθαρότητα και η χροιά της φωνής που σε μαγεύουν, αλλά και η κάθε ερμηνεία ξεχωριστά, που σε υποχρεώνει στο πιο έντονο συναίσθημα, όσο κρατάει, και στο πιο δυνατό χειροκρότημα, όταν τελειώσει.

Η LP γράφει αυτοβιογραφικά αλλά όχι ιδιωτικά, μιλάει ειλικρινά αλλά όχι χυδαία και μουσικά κινείται με άνεση από το πιο up-beat τέμπο μέχρι την πιο folk μπαλάντα. Το setlist που μας παρουσίασε ήταν άψογα δομημένο και μελετημένο για να κρατήσει το ενδιαφέρον και του ακροατή που πιθανώς δεν διέθετε τριβή με το υλικό της, η δε διάρκειά του ήταν ικανοποιητική, αφού είπαμε εις το επανειδείν μετά τις 23.30.

LP

Από την άλλη, ο ήχος ήταν αρκετά καλός, τα μπάσα ήταν τέρμα όποτε χρειαζόταν, ο χώρος - αν και γεμάτος- δεν ήταν ασφυκτικός και ο κόσμος ήταν ακομπλεξάριστος και ήσυχος στα a cappella, η δε καλή διάθεση ήταν απολύτως πηγαία. Η ποιότητα των προβολών στις δύο μακρόστενες οθόνες που πλαισίωναν τη σκηνή μας τα χάλασαν λίγο, αφού παρακολουθώντας τες, νόμιζες πως οι τραγουδίστριες κάνουν lip-sync στον εαυτό τους!

Στο τέλος του encore, που χώρεσε για δεύτερη φορά το mega-hit του ελληνικού air-play "Lost On You", παρά τα βεγγαλικά και το σύννεφο από πολύχρωμα χαρτάκια που σκέπασε το παλιό εργοστάσιο για τον εορτασμό της πρώτης δεκαετίας του Gazarte, η LP παρέμεινε η αναμφισβήτητη πρωταγωνίστρια στα 10.000 μάτια.
...

Η Παρασκευή έμεινε μέσα στην Τεχνόπολη και ένα νεαρό Σάββατο πήρε τα στενά προς την Ιερά Οδό με το beat της νέας pop στο βήμα του και ένα μητροπολιτικό αεράκι να φυσάει στα μαλλιά του από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού.

SETLIST

Muddy Waters
Free To Love
Strange
Lost On You
Levitator
Long Way To Die
Up Against Me
Other People
Tokyo Sunrise
Death Valley
Forever For Now
Dead Town
Halo (Beyoncé Cover)
Into The Wild

Encore

Switchblade
Lost On You

  • SHARE
  • TWEET