Kovacs, Inconsistencies @ Piraeus 117 Academy, 10/04/16

20:33 - Inconsistencies (NCNSSTNCS) ή «Πιάσανε τόπο τα ωδεία»

Το λες και μεγάλο το Academy, δεν γεμίζει εύκολα, αλλά εν τέλει, κάτι έγινε. Το κατηφορικό πάτωμα, περπατήθηκε αρκετά, αλλά όπου και να ήσουν, είχες την άνεσή σου. Το ρολόι έγραφε 20.30 όταν ανέβηκαν στη σκηνή οι Inconsistencies. Ξεκίνησαν με τον frontman τους ν’ αναφωνεί 'One, two, three, four...' και να μας προετοιμάζει για ένα δυνατό ξεκίνημα, που τελικά ήταν το κομμάτι - γούρι της μπάντας, "Sailed Away". Δυνατό βέβαια δεν το λες, έχει όμως χρησιμεύσει αρκετά στην μπάντα, αφού τους έφερε στην πρώτη θέση σε διαγωνισμό και κατά συνέπεια στο Ejekt Festival του 2014 και στο Rockwave του 2015, πάλι λίγο πριν την Kovacs.

Πέντε άτομα πάνω στη σκηνή, δύο φωνές, εξαιρετικό δέσιμο μεταξύ τους κι ένα clean-cut ηχητικό αποτέλεσμα, που θυμίζει Καλιφόρνια με βρετανικές πινελιές και σπάει τον μύθο ότι το νεαρό της ηλικίας εκφράζεται μόνο με θόρυβο. Εξαιρετική bluesy διασκευή του "I Like The Way You Work" από Blackstreet, τόσο, που θα το ήθελα στον επερχόμενο δεύτερο δίσκο τους.

21:32  - Kovacs ή «Το μωρό μεγάλωσε και θέλει το καπέλο του»

27 λεπτά μας έκανε να περιμένουμε η μικρή Ολλανδέζα Sharon Kovacs, αλλά εκείνη και η ομάδα της είχαν να κάνουν κι άλλο στήσιμο. Ντραμς, βιολί, τσέλο, πνευστά, τύμπανα, μπάσο, τραπέζια, κεριά, decks και, φυσικά, παραβάν. Ένα λευκό παραβάν που κοσμούσε τη σκηνή από την αρχή, αλλά ζωντάνεψε, υπό τους ήχους του "Libertango" - ήτοι του ορχηστρικού "I've Seen That Face Before" - και γίναμε θεατές ενός προβιντεοσκοπημένου variété χορού. Striptease δεν το λες, εκτός αν το έχεις στο μυαλό σου α λα Gilda, γιατί ρούχα δεν αφαιρέθηκαν, αντιθέτως προστέθηκαν πολλά καπέλα. Κι αφού οι εικονικές μας χορεύτριες μεταμορφώθηκαν στην πραγματική Sharon, εκείνη πέταξε όλα τα συμβατικά καπέλα που δεν της ταίριαζαν, όπως έχει πετάξει εξαρχής το καπέλο της 26χρονης που θέλει να γίνει τραγουδίστρια και φορώντας το απόλυτα «δικό» της λυκό-καπέλο, βγήκε!

Μετά από μόλις έναν δίσκο και πολλές ζωντανές εμφανίσεις (αρκετές και στα λημέρια μας), η Kovacs έχει βρει τι θέλει και πώς θα το πάρει. Ξέρει ότι έχει «μαύρη φωνή» και εκμεταλλεύεται ξεδιάντροπα το βιμπράτο της για να συγκινήσει, όταν δεν τη βοηθάει η τεχνική της. Δεν ξέρει ότι είναι όμορφη, οπότε έχει αποφασίσει μια για πάντα να πετάξει το δαίμονα των περιοδικών στα σκουπίδια και να χορέψει όλα τα αισθησιακά της τραγούδια, όχι σαν μια άλλη Jessica Rabbit, όπως ίσως περιμένει κάποιος που ακούει το δίσκο της, αλλά σαν μια έφηβη που μόλις έδωσε το πρώτο της φιλί. Η δωρική φωνή της σου δημιουργεί δέος από το "50 Shades Of Grey" μέχρι το "Fool Like You" και δεν σε αφήνει να χορέψεις, γιατί θέλεις να τη χαζέψεις. Και όταν στη μέση του τρίτου κομματιού ("Whiskey & Fun") σου φωνάζει 'Hello, Athens!', χαμογελάς γιατί όντως ακούς φωνούλα μιας νεαρής.

Άνοιξε από νωρίς τα χαρτιά της, αφού το έβδομο μόλις κομμάτι του setlist ήταν το χιτάκι της, "Μy Love" σε μια εκτέλεση που ικανοποίησε όλους εμάς που έχουμε βαρεθεί να το ακούμε, αλλά και όλους όσους ήρθαν μόνο γι' αυτό. Κι αφού τραγουδήσαμε για όλες τις αγάπες μας, αμέσως μετά μας έβαλε να τις «διαολοστείλουμε» με το νευρικό (σε στίχο) "Sunday Dress". Ακολούθησε μία ενδιαφέρουσα διασκευή του "Mr. Bojangles", άλλωστε πώς θα μπορούσε να μην είναι ενδιαφέρουσα η διασκευή ενός κομματιού που δεν το ξέρεις, γεγονός που έγινε τόσο εμφανές που η Sharon μας απολογήθηκε ότι της αρέσει πολύ!

Στο "When The Lady's Hurt" την είδαμε να κάθεται στο τραπεζάκι της, με ένα ποτήρι κόκκινο κρασί κι ένα τσιγάρο, όπως έπρεπε δηλαδή. Ίσως αν καθόμασταν κι εμείς έτσι, να ήταν πιο απολαυστικό το live, αλλά κάπου εκεί που καταριόσουν την ώρα και τη στιγμή που κλείσανε οι μπουάτ, ξεκινούσε το "Diggin'" και ήταν τόσο πιασάρικο, που ξεχνούσες την επερχόμενη φλεβίτιδα.

22:37 - «Κάτι ξεχάσαμε;»

Αυτήν την ώρα μας ψευτοχαιρέτησε γι' αρχή, αφού μας είχε ανακοινώσει τα 'bad news' ότι ακολουθεί το πάντα τελευταίο "Song For Joel", αλλά εμείς εκεί. Κάτι έλειπε. Πέντε λεπτά αργότερα, επανεμφανίστηκε στη σκηνή με την αρτιότατη και καλλιτεχνικότατη μπάντα της για ένα "Wolf In Cheap Clothes" και φυσικά για το "Τhe Devil You Know" που, αν και τσακώνονται στη συνείδηση μου με το "Diggin'" για το ποιο είναι το hit νούμερο δύο, αποδείχθηκε ιδανικό για σβήσιμο.

22:50  - «Σωπαίνοντας με τους λύκους»

Ανηφορίσαμε το Piraeus 117 Academy, κατηφορήσαμε την Πειραιώς, έφθασα σπίτι. Μπαίνοντας, αν είχα κουράγιο να βάλω έναν δίσκο να παίζει, αυτός θα ήταν Kovacs. Mπορεί το λυκάκι να φοράει φθηνά ρούχα, να ξυρίζει το κεφάλι του και όταν χορεύει εκτός αγέλης, να το καταπίνει λίγο η σκήνη, αλλά η φωνή του κάνει τους πάντες και τα πάντα να σωπαίνουν τη νύχτα.

Φωτογραφίες: Χρήστος Λεμονής