Killswitch Engage, Trivium, Miss May I, Battlecross @ 02 Academy (Γλασκώβη), 04/02/14

Δύο γίγαντες του χώρου περιοδεύουν μαζί και το κάνουν σωστά

Από τον Ιάσονα Τσιμπλάκο, 11/02/2014 @ 12:34
Στα πλαίσια ενός πανέμορφου tour πακέτου του σκληρότερου ήχου που έχουμε να δούμε καιρό, είχαμε την ευχαρίστηση να παρακολουθήσουμε τους Trivium και τους Killswitch Engage στην περιοδεία τους στη Μεγάλη Βρετανία. Έχοντας μαζί τους ένα από τα πιο ανερχόμενα ονόματα στον χώρο, τους Miss May I, και τους σχετικά καινούργιους Battlecross, επρόκειτο για μία από τις πιο ενδιαφέρουσες φετινές προτάσεις.

Οι πόρτες άνοιξαν σχετικά νωρίς, καθώς είχαμε τέσσερα ονόματα να δούμε (και να μη ξεχνάμε πως ο νόμος, τουλάχιστον στη Σκωτία, υποχρεώνει τις περισσότερες συναυλίες να τελειώνουν πριν τις έντεκα το βράδυ) και ο κόσμος που είχε μαζευτεί ήταν αρκετά εντυπωσιακός. Έχοντας σκεφτεί πως και οι δύο headliners έχουν κλείσει πάνω από δεκαετία στο χώρο, το fanbase τους έχει μεγαλώσει και αυτό μαζί τους, έτσι το κοινό ήταν από όλες τις ηλικίες και από όλες τις εκφάνσεις του σκληρότερου ήχου.

Πρώτοι στη σκηνή του εντυπωσιακού 02 Academy ανέβηκαν οι Battlecross. Η όρεξή τους να φαίνεται από το χιλιόμετρο, όπως όμως και η έλλειψη της εμπειρίας τους όμως. Η τρουίλα και το συγχρονισμένο ανεμομυλοχεντμπάνγκιν προσωπικά μου φαινόταν αρκετά γραφικό, όπως και γενικά οι συνθέσεις τους, αλλά αυτό μάλλον λέει περισσότερα για το προσωπικό μου γούστο παρά για την εμφάνισή τους. Τεχνικά καλοί, αλλά μάλλον δεν κατάφεραν να εντυπωσιάσουν, ούτε μένα τον αδιάφορο, αλλά ούτε και το υπόλοιπό venue.

Ύστερα, σειρά είχαν οι Miss May I, οι οποίοι είχαν ήδη κερδισμένους πολλούς οπαδούς, τόσο με την τελευταία κυκλοφορία τους που εντυπωσίασε, όσο και με την σχετικά πρόσφατη περιοδεία τους με τους Bullet For My Valentine. Και δαύτοι δε μου είπαν τίποτα ιδιαίτερο, με το κλασικό σύγχρονο metalcore το οποίο έπαιζαν, αν και ο frontman ήταν αρκετά εντυπωσιακός και επιβλητικός, έχοντας όμορφη επικοινωνία με το κοινό, οι οποίοι έδειχναν να απολαμβάνουν την εμφάνισή τους.

Ήρθε η ώρα όμως για τον πρώτο headliner της βραδιάς. Δεν είμαι εκατό τοις εκατό σίγουρος, αλλά έχω την εντύπωση πως πρόκειται για co-headline περιοδεία, δηλαδή τη μία βραδιά παίζει η μία μπάντα πρώτη, την άλλη η άλλη. Το πρόγραμμα της βραδιάς είχε τους Trivium να βγαίνουν πρώτοι.

Trivium

Τα φώτα όλα άναψαν μπλε, μπροστά ήρθαν κάποια props τα οποία θύμιζαν παγόβουνα, από πίσω έπεσε και το πανό με το εξώφυλλο του τελευταίου τους δίσκου, "Vengeance Falls", και το σήμα κατατεθέν «T» logo τους πήραν τις θέσεις τους δεξιά και αριστερά από τη σκηνή. Ήταν εμφανές πως πηγαίνανε για κάποια χειμωνιάτικη θεματολογία, που ενώ μπορεί να ακούγεται κλισέ, πολύ μου άρεσε που είδα κάπως ένα show και όχι απλά μία άδεια σκηνή. Έδινε έναν άλλο αέρα στην παρουσία της μπάντας και σίγουρα δείχνει το πόσο ψηλά έχουν φτάσει ως σχήμα.

Trivium

Τι να πει κανείς όμως για τη μπάντα; Τεχνικά άψογοι, ήχος επίσης άριστος. O Matt Heafy είναι στα μάτια μου ένας από τους πιο ταλαντούχους μουσικούς της γενιάς του, και ο ίδιος φαίνεται να νιώθει πολύ άνετα στο ρόλο αυτό και στο βάρος που επωμίζεται. Η επικοινωνία με το κοινό ελάχιστη, κυρίως λόγω περιορισμένου χρόνου καθώς πέρναγαν από κομμάτι σε κομμάτι δίχως διάλειμμα. Πρώτος χαμός έγινε όταν μπήκε το "Strife" από τον τελευταίο τους δίσκο. Το κομμάτι έχει γραφτεί για sing-along και σύσσωμο το Academy συνόδευσε τον Matt στο κολλητικό ρεφρέν του. Εντυπωσιακά επίσης ήταν τα διάφορα εφέ που είχαν, κάτι τεράστιες γεννήτριες καπνού και ένα μηχάνημα παραγωγής χιονιού!

Trivium

Στη μία ώρα (μονάχα, ελέω co-headliners) που βρισκόντουσαν οι Trivium επί σκηνής όλα πήγαν ρολόι. Το κοινό κατενθουσιασμένο, το setlist αρκετά δυνατό, η μπάντα εξαιρετική και ο ήχος καμπάνα. Είναι κάπως παράξενο και κρίμα που μία μπάντα που ακόμα δεν έχει κάνει λάθος στην καριέρα της να έχει πάρει μία σχετική εμπορική κατηφόρα (βλέπε co-headline tours, χαμηλότερο slot στο Download κλπ.).     

Setlist: Brave This Storm / Like Light To The Flies / No Way To Heal / Strife / Shattering The Skies Above / Through Blood Dirt And Bone / A Gunshot To The Head Of Trepidation / Down From The Sky / Shogun / In Waves / Pull Harder On The Strings Of Your Martyr.

Ένα από τα φάουλ της βραδιάς ήρθε αμέσως μετά το τέλος του σετ των Trivium καθώς έπρεπε να κατέβει όοολο αυτό το περιπλόκο stage-show που είχαν στήσει και να ανέβει αυτό των Killswitch Engage. Πρέπει να ήταν το ρεκόρ τεχνικών που είδα επί σκηνής, με κοντά 15 άτομα να ξεστήνουν και να στήνουν διάφορα εν όψη της εμφάνισης των Killswitch Engage. Όλα αυτό το βγάλε-βάλε κράτησε περίπου 40 λεπτά, που όταν έχεις αυστηρή ώρα λήξης, κοστίζει.

Όπως και να 'χει, λίγο πριν τις δέκα ήχησαν οι γνωστές νότες του "Eye Of The Tiger" και στη -σαφώς λιγότερο επιβλητική- σκηνή βγήκαν οι Killswitch Engage. Εξαίσιοι όλοι, με τον Adam Dutkiewicz να είναι κλασικά σε μεγάλα κέφια. Κοντοκομμένα τζην σορτσάκια, ΣΠΟΡΤΕΞ, μπαντάνα και ωμό αντρίκειο χιούμορ, σίγουρα έκλεψε την παράσταση. Για άλλη μία φορά ο ήχος τέλειο και η μπάντα δεμένη. Σα να μην πέρασε μία μέρα από τότε που 'φυγε ο Jesse από τη μπάντα.

Killswitch Engage

Λίγο μετά τα μισά του σετ, παίχτηκε κάποιο πρόβλημα με το φωτισμό το όποιο έδωσε μία μικρή κοιλιά στην εμφάνιση της μπάντας, αλλά σε γενικά πλαίσια δε φαίνεται να επηρέασε τη διάθεση του κοινού, καθώς αποφάσισαν να συνεχίσουν παρά τα όποια προβλήματα.

Killswitch Engage

Ύστερα από δύο κομμάτια ο Adam μας εκμυστηρεύτηκα πως «γάμησαν το setlist», καθώς ο Jesse δεν έβλεπε τη σωστή σειρά των κομματιών, καθώς ερχόταν το "My Last Serenade", το οποίο πήδηξαν. Ευτυχώς για μας, το βάλανε σφήνα μετά, και έγινε πραγματικά ο κακός χαμός στο live. Τέτοιο δυνατό sing-along είχα καιρό να ακούσω (ήθελα μικρά κλαμπάκια και μπαντίτσες το χιπστέρι) και το ευχαριστήθηκα κάμποσο.

Killswitch Engage

Ήταν πραγματικά μία πάρα πολύ όμορφη βραδιά με μπάντες και κοινό στα καλύτερά τους. Μπορεί να είναι ένα μουσικό είδος το οποίο έχω παραμελήσει κάπως τα τελευταία χρόνια, φαίνεται πως ο πρωτεργάτες του και οι μπάντες οι οποίες έχουν ανέβει ψηλά με το σπαθί τους είναι ακόμα εκεί, βασιλιάδες, τίμιοι και πωρωτικοί!
SETLIST

A Bid Farewell
This Is Absolution
The New Awakening
The Arms Of Sorrow
This Fire Burns
Beyond The Flames
Rose Of Sharyn
Rise
Inside
Always
Turning Point
Fixation On The Darkness
My Last Serenade
In Due Time
The End Of Heartache
My Curse

Φωτογραφίες: Thomas Horne
  • SHARE
  • TWEET