Kickback, Eden Demise, I Want You Dead, Delete The Mass @ An Club, 26/10/12

Είχα πολύ καιρό να ταξιδέψω μέχρι την Αθήνα για μία συναυλία και, αν δεν απατώμαι, η τελευταία φορά που συνέβη κάτι τέτοιο ήταν για το περσινό live των αμερικανών Integrity. Δυστυχώς οι καιροί και η αδειανή μου τσέπη δεν μου επιτρέπουν να επιδίδομαι στο παλιό κι αγαπημένο μου hobby, τον «συναυλιακό τουρισμό», κι επομένως μόνο για πολύ επιλεγμένα συγκροτήματα μπορώ πλέον να πραγματοποιώ τέτοιου είδους εξορμήσεις. Ένα τέτοιο παράδειγμα που κατάφερε να με τραβήξει μέχρι την χαώδη ζούγλα της Αθήνας ήταν οι Γάλλοι Kickback, το βράδυ της προηγούμενης Παρασκευής.

Οι συνθήκες που περιέβαλαν το συγκεκριμένο live ήταν, αν όχι ιδανικές, τουλάχιστον τίμιες. Φτηνό εισητήριο για τα ελληνικά δεδομένα, συμπαθητικός διοργανωτής, αξιοπρεπής κλειστός χώρος -γιατί έχω σιχαθεί τα ψυχρά και απρόσωπα clubs- και τέλος ενδιαφέροντα, και ενεργά στην ελληνική σκηνή, support acts. Ήταν επόμενο πως δεν υπήρχε περίπτωση να χάσω την συγκεκριμένη συναυλία.



Εφτάσα σχετικά νωρίς στο An Club, αγόρασα την πρώτη μπύρα για να δροσιστώ, έκανα τα καθιερωμένα μου ψωνιά στον πάγκο των merch, και αντάλλαξα και δυο κουβέντες με κάποιους γνωστούς μέχρι να ξεκινήσει το live. Προς μεγάλη μου εντύπωση η συναυλία ξεκίνησε στην ώρα της, με τους Delete The Mass να ανεβαίνουν κατά τις 21:30 στην σκηνή, έτοιμοι να παραδώσουν το μανιασμένο τους grindcore. Δυνατή εμφάνιση, τρομερή απόδοση, διασκευή σε nasum, και αρκετή κινητικότητα από τα μέλη της μπάντας η οποία δυστυχώς δεν δέχτηκε από το κοινό την ανταπόκριση που της άξιζε. Κατά την ταπεινή μου άποψη, κι επειδή έχει τύχει να τους ξαναδώ, οι Delete The Mass είναι για βρωμερά και ποτισμένα στην υγρασία υπόγεια. Εκεί τα παιδιά οργιάζουν, χτυπιούνται σαν πηθίκια σε μια επικίνδυνη ζούγκλα και καταφέρνουν να σε φέρουν πραγματικά κόντα τους. Όπως και να 'χει, τα παλικάρια έκαναν ό,τι μπορούσαν και προθέρμαναν με τον ήχο τους την βραδιά.



Σειρά είχαν οι Πατρινοί I Want You Dead, οι οποίοι είναι από τους ελάχιστους πρεσβευτές του μοντέρνου σκοτεινού hardcore διεθνών προδιαγραφών στα μέρη μας. Χωρίς πολλά πολλά ανέβηκαν στη σκηνή και με ήχο πιο αλήτικο από τους προηγούμενους έπαιξαν ένα αξιοπρεπέστατο set με τα περισσότερα τραγούδια κυκλοφορημένα. Τα τέσσερα κομμάτια του τελευταίου τους 7" EP είναι ο ήχος που τους ταιριάζει γάντι, και αυτό φαίνεται απόλυτα στις ζωντανές τους εμφανίσεις όπου τα αποδίδουν φανταστικά. Δυστυχώς η παρουσία του κόσμου ήταν «απουσία» και όπως όλα δείχνουν η «χλιαρή» στάση του κοινού απέναντι στις support μπάντες των μεγάλων live, είναι πλέον παράδοση.



Η τρίτη μπάντα της βραδιάς ήταν οι αθηναίοι Eden Demise, οι οποίοι δεν κατάφεραν να με κρατήσουν διότι το attitude για μένα παίζει σημαντικό ρόλο στην μουσική κι έχω κάτι σαν αλλεργία σε χορηγούς, sponsors και τέτοιου είδους παρασκηνιακές απώλειες. Σε γενικές γραμμές New York hardcore, ομολογουμένως δεμένο, και τιγκαρισμένο με beatdowns.

Στο κενό που ακολούθησε την εμφάνιση των Eden Demise, το κοινό άρχισε να πυκνώνει καθώς οι τελευταίες μπύρες προμηθεύονταν, και σύντομα οι τελευταίες κουβεντούλες έλαβαν τέλος αυξάνοντας την αναμονή για τη συναυλία του μήνα.



Κατά τις 11 και κάτι, τα τέσσερα πέμπτα των Kickback ανέβηκαν στην σκηνή κουρδίζοντας τα όργανα τους, ρυθμίζοντας τους ενισχυτές και τα τύμπανα, και περιμένοντας τσιταρισμένοι τον τραγουδιστή τους για την εκκίνηση του show. Με το που φτάνει, οι τελευταίες τεχνικές λεπτομέρειες κανονίστηκαν, και μόλις ακούστηκαν το sample και τα πρώτα ακόρντα του "Sorption" από τον τελευταίο δίσκο της μπάντας, επικράτησε το χάος για την επόμενη μιάμιση ώρα.



Τι να πρωτοπώ και πώς να ξεκινήσω; Ειλικρινά λίγα λόγια μπορούν να περιγράψουν αυτό που συνέβη χθες στο An club. Η εμφάνιση των Kickback ήταν καταστροφική από κάθε άποψη και ισοπεδωτική. Ακόμη δεν μπορώ να το πιστέψω. Η σκηνή ήταν πολύ μικρή για τους Γάλλους. Δεν τους χωρούσε. Οι τύποι ασφυκτιούσαν πάνω σε αυτή αλλά δε τους ένοιαζε, και αυτό με έκανε να ανατριχιάζω. Προσπαθούσαν να σπάσουν τα όρια της, τρελενόντουσαν, χωροπηδούσαν πάνω κάτω σαν ψυχοπαθείς, και όλα αυτά δίχως να χάνουν συγχορδία, δίχως να αποσπώνται, δίχως τίποτα.



Μετέδιδαν κάθε μόριο παράνοιας που κουβαλούσαν μέσα τους, στη μουσική τους. Οι Kickback δεν επικοινωνούσαν απλά με το κοινό αλλά το απειλούσαν. Ήθελαν να χτυπήσουν όποιον έβρισκαν μπροστά τους αλλά η πόρωση του κοινού τους παρέσυρε τόσο ώστε όλο το μίσος τους το διοχέτευαν μέσα από τα κομμάτια τους. Ήταν απλά καθηλωτικοί. Με τρομερό set από τα δύο τελευταία albums –τα οποία προσωπικά έχω λατρέψει-, με αντοχές αδιανόητες για τα hardcore δεδομένα, με άριστη απόδοση και εξαιρετικό ήχο οι Kickback μετέφεραν εχθές το απόλυτο χάος και κατάφεραν να  χαρίσουν στο ελληνικό κοινό μία εμφάνιση αξέχαστη. Παρά τις δολοφονικές ματιές που διαρκώς μας έριχναν, γούσταραν τόσο πολύ με την πολεμική διάθεση του κοινού, που στο τέλος δεν άντεξαν και το ομολόγησαν.



Οι Kickback παρέδωσαν μαθήματα hardcore, μαθήματα ζωντανής εμφάνισης. Μπορεί οι Integrity να είναι η αγαπημένη μου hardcore μπάντα και μπορεί -όπως ακούγεται- στο εξωτερικό να κάνουν επίσης δολοφονικά live. Επί ελληνικού εδάφους όμως οι Kickback έκαναν τους Integrity να μοιάζουν με κολλεγιακό tribute band. «Kickback 1991 - Kickback 2012», όπως και οι ίδιοι δήλωσαν. Μεγάλη μπάντα.

Setlist:

Sorption
Triumph And Disgust
No Surrender
Deathlust
Like The Worms
Will To Power
Aging Desgracufully
Cavalcare La Tigre
If I Die Tonight
Heaven And Hell
Sideshow
Stained I

Κείμενο / φωτογραφίες: Ντίνος Παυλίδης