Jeff Scott Soto, Pink Cream 69, Raw Silk live στο Club 22

13/09/2005 @ 19:02
10/09/05, Club 22, Αθήνα

Η ώρα ήταν ήδη πολύ περασμένη όταν άνοιξαν επιτέλους οι πόρτες του Club 22 και ελευθερώθηκε το ρεύμα της Λ. Βουλιαγμένης που είχε κλείσει από καμιά 500αριά φίλους της poserιάς και του μελωδικού ήχου που έμοιαζε μέχρι πρότινος εντελώς παραμελημένος από τους διοργανωτές συναυλιών στη χώρα μας.

Η εμφάνιση των Raw Silk πραγματοποιήθηκε με καθυστέρηση μίας περίπου ώρας αλλά πραγματικά χαλάλι. Τα παιδιά αν και έχοντας χάσει εδώ και πάρα πολλά χρόνια την επαφή με τον κόσμο, απέδειξαν ότι πραγματικά είναι ίσως το καλύτερο ελληνικό συγκρότημα στο μελωδικό χώρο. Το παράξενο είναι όμως ότι διατηρούν μετά από τόσα χρόνια, με μία ουσιαστικά δισκογραφική δουλειά, το δικό τους φανατικό κοινό. Ο Γιώργος Φλωράκης και η παρέα του ήταν η καλύτερη εισαγωγή για μια σπουδαία βραδιά...

"Raw Silk, Raw Silk!". Με τη συγκεκριμένη ιαχή του ονόματος του group έκανε την εμφάνιση του πάνω στη σκηνή ένα από τα old time classic συγκροτήματα στον ελληνικό αλλά και ευρωπαϊκό χώρο του μελωδικού hard rock. Ένα συγκρότημα το οποίο είχε προκαλέσει φρενήρεις αντιδράσεις γύρω στα τέλη '80s με αρχές '90s με την κυκλοφορία του πρώτου -και μοναδικού μέχρι στιγμής- δίσκου του.


Μετά από μια σύντομη και επιβλητική ηχητική εισαγωγή του πληκτρά του group, οι πρώτες νότες του "Irene" δόνησαν το χώρο, σκορπώντας συναισθήματα χαράς αλλά και ανατριχίλας στους περισσότερους, ειδικά τους μεγαλύτερους σε ηλικία. Πρέπει να ομολογήσω ότι δεν περίμενα οι αντιδράσεις του κοινού να είναι τόσο έντονες. Από την πρώτη στιγμή φώναζαν διαρκώς είτε τους στίχους των κομματιών είτε το όνομα του group, το οποίο κατά τα 2/5 έχει την αυθεντική του σύνθεση. Από τότε έχουν περάσει πολλά χρόνια απραξίας για το σχήμα, κάτι όμως που σίγουρα δεν έχει επηρεάσει σε τίποτα την αγάπη του για τη μουσική την οποία υπηρετεί. Η παρουσία των νέων μελών έχει βοηθήσει έτσι ώστε η μπάντα να έχει μια φρεσκάδα για το νέο της ξεκίνημα.

Το συγκρότημα εκείνο το βράδυ έπαιξε αποκλειστικά και μόνο κομμάτια από την πρώτη του δουλειά, κάτι το οποίο φυσικά αναμενόταν. Πολλοί βέβαια θα ήθελαν κάποιο καινούριο κομμάτι αλλά δυστυχώς δε μας έκαναν τη χάρη. Η απόδοση τους ήταν πραγματικά πολύ καλή, αποδεικνύοντας -τουλάχιστον σε μένα- ότι αν αποφασίσουν να ξαναμπούν στα ελληνικά μουσικά δρώμενα σίγουρα θα έχουν κύριο ρόλο. Κάθε μέλος έδωσε τον καλύτερο του εαυτό έτσι ώστε το comeback να είναι ισάξιο του ονόματος που έχουν χτίσει. Δυστυχώς ο μεγαλύτερος σύμμαχος που έπρεπε να έχουν για να είναι η εμφάνιση τους παρά πολύ καλή -ο ήχος- δεν ήταν παρών. Η κιθάρα ίσα ίσα που ακουγόταν κάποιες φορές και τα φωνητικά χανόντουσαν. Πολύ κρίμα γιατί αν είχαν καλύτερο ήχο ίσως η εμφάνιση τους να συζητιόταν για καιρό. Αναμένουμε πολύ σύντομα τα νέα τους κομμάτια αλλά και την όποια μελλοντική εμφάνιση τους...


Το 40λεπτο setlist των Raw Silk ακολούθησε ένα group που είναι απορίας άξιον πώς δεν έχει έρθει μέχρι τώρα ποτέ ξανά στην Ελλάδα, όταν μάλιστα στις τάξεις του συγκαταλέγεται και ένας Έλληνας. Ο Κώστας Ζαφειρίου, λοιπόν, που βρίσκεται πίσω από τα drums των Pink Cream 69 καλησπέρισε το ελληνικό κοινό, εκφράζοντας ταυτόχρονα την απορία του για το πως γίνεται να μην έχουν βρεθεί άλλη φορά στην πατρίδα του (εμάς ρωτάς...;). To group αν και ταλαιπωρημένο από την αρρώστια που βασανίζει τον κιθαρίστα Alfred Koffler και αφορά στη σπαστική κίνηση των μυών του σώματος του, έδωσε ένα πολύ καλό show μπροστά στο ελληνικό κοινό.


Η αρχή ήταν εκρηκτική με το "Thunderdome", ομώνυμο κομμάτι του τελευταίου album των Γερμανών, να μην υποστηρίζεται από τον καλύτερο δυνατό ήχο. Tα "Do You Like It Like That" και "Hells Gone Crazy" ακολούθησαν με βελτιωμένο σαφέστατα ήχο, αφού μπορούσες πλέον να διακρίνεις τη φωνή του David Readman που είναι όπως πάντα πάρα πολύ καλή και αποδεικνύει σε κάθε live ότι ο Αndy Deris είναι πολύ μακρινό παρελθόν για το group. Οι Pink Cream 69 φέρθηκαν πολύ σωστά απέναντι στο ελληνικό κοινό που τους έβλεπε πρώτη φορά και δε φόρτωσαν το setlist με τραγούδια του τελευταίου τους album, αλλά έπαιξαν τις μεγάλες τους επιτυχίες, κυρίως από το "Sonic Dynamite", όπως είναι τα "Lost In Illusion", "The Spirit" και "Seas Of Madness" που εκτελέστηκαν κάτι παραπάνω από αξιοπρεπώς με το κοινό να τραγουδά δυνατά τους στίχους και τον David και το υπόλοιπο group να δείχνουν ότι περνούν καλά.

Το setlist έμοιαζε με ένα προσεγμένο best of και δε θα μπορούσαν να λείπουν τα "Welcome The Night", "Shame", "Keep Your Eyes On The Twisted", "Break The Silence". Στο "Shame" ειδικά δεν πιστεύω ότι υπήρξε οπαδός του μελωδικού ήχου που να μην αναρωτήθηκε γιατί πέρασαν τόσα πολλά χρόνια για να δούμε ένα τόσο σπουδαίο group όπως οι PC69 στην Ελλάδα. Το κλείσιμο που επέλεξαν οι Γερμανοί, οι οποίοι αποτελούν τον απόλυτο σύνδεσμο μεταξύ της μελωδικής rock και του heavy metal, με εξέπληξε θετικά αφού δεν περίμενα είναι η αλήθεια να ακούσω στα drums ένα reggae ρυθμό και το group να μας χαρίζει ένα medley από τα "So Lonely" (The Police), "White Men Do No Reggae" (PC 69) και "No Woman No Cry" (Bob Marley). Σε γενικές γραμμές ήταν μια πολύ καλή εμφάνιση αλλά θα προτιμούσα να τους δω την επόμενη φορά μόνους τους σε ένα μεγαλύτερο setlist με λίγο πιο προσεγμένο ήχο. Τα καλύτερα δεν είχαν έρθει ακόμα...

Pink Cream 69 setilst:
Thunderdome, Do You Like It Like That, Hells Gone Crazy, Lost In Illusion, Talk To The Moon, Curnaby Road, The Spirit, Seas Of Madness, Welcome The Night, Shame, Keep Your Eyes On The Twisted, Break The Silence
Medley: "So Lonely" (The Police), "White Men Do No Reggae" (PC 69), "No Woman No Cry" (Bob Marley).

Εκεί γύρω στις 23:30 έφτασε η στιγμή για την οποία ανυπομονούσα από την ημέρα που ανακοινώθηκε το εν λόγω live. Ο Jeff Scott Soto εμφανίστηκε στη σκήνη φορώντας μαύρο γυαλί και κρατώντας ένα λαχανί μπάσο, ξεσηκώνοντας το κοινό με το "Live The Life" και θυμίζοντας μου πάρα πολύ τον Glenn Hughes. O Howie Simon (κιθάρα) για όποιον δεν τον γνώριζε έκανε αισθητή την παρουσία του δίπλα στον Soto από το πρώτο κιόλας κομμάτι και σε συνδυασμό με το δίδυμο των Chris McCarvill (μπάσο, 2η κιθάρα) και Dave Dzialak (drums) στο rhythm section με έκαναν να αντιληφθώ ότι ένας τέτοιος performer όπως είναι ο Jeff Scott Soto μπορεί να δουλεύει μόνο με τέτοιους μουσικούς που κλέβουν ακόμα και την παράσταση κάποιες στιγμές. Ο Soto δεν ήταν δυνατό να μην τιμήσει και τους Soul Sirkus και η εκτέλεση του "New Position", αν και δεν πραγματοποιήθηκε κάτω από τις τελειότερες συνθήκες όσον αφορά τη ρύθμιση του ήχου, μας άνοιξε την όρεξη πραγματικά γι' αυτό που θα ακολουθούσε.


Ήταν η σειρά του νέου προσωπικού album του Soto ("Lost In Translation") με τα "On my Own" και "Drowning", με τη φοβερή κίνηση και φωνή που έχει αυτός ο άνθρωπος να σε μαγεύουν και να μη μπορείς να ξεκολλήσεις τα μάτια σου από τη σκηνή και τον Howie Simon να δίνει μια πιο συναυλιακή μορφή στα κομμάτια. Τα δεύτερα φωνητικά πολύ προσεγμένα, αποτελούν τρανή απόδειξη του πόσο δεμένο είναι το group. Δυστυχώς όμως δεν υπήρχαν στο setlist πολλά κομμάτια από το εν λόγω album που πολύς κόσμος θα περίμενε να ακούσει ζωντανά. Τότε ήταν που ο Howie άρχισε να παίζει το "Stand Up" του Sammy Hagar με το Club 22 να σείεται ολόκληρο σε μια live εκτέλεση που έδειξε και μια πιο heavy πλευρά του group και της φωνής του Soto. H ερώτηση του αν θέλαμε να ακούσουμε κάτι από Talisman μόνο ως ρητορική θα μπορούσε να χαρακτηριστεί αφού το "Colour My XTC" από το "Humanimal" με απογείωσε με το ρυθμό του και την απίστευτη απόδοση από το group, με τον ήχο ήδη να είναι πολύ καλός και τον Soto να ακούγεται πολύ πιο καθαρά. Επιστροφή στο "Lost In Translation" με το κοινό να τραγουδά μαζί με τον Soto "you're my Soul Divine". O Soto συστήνει το group και ο Howie Simon εκπλήσσει με τα φωνητικά του και την ιδιαίτερη κιθαριστική προσέγγιση στο "Long Train Running" των Doobie Brothers, με τον Soto σε ρόλο δεύτερης φωνής και τους δυο τους να χαρίζουν πολύ όμορφες στιγμές σε όσους βρίσκονταν εκεί. Το επόμενο κομμάτι όπως προανήγγειλε ο Soto δεν είχε παιχτεί live από την εποχή του "Live At The Gods" (2002). Tα φωνητικά στο "Again 2 Be Found" από το υπόλοιπο group ήταν πραγματικά υπέροχα και ο Soto φαινόταν σε πολύ μεγάλα κέφια. Άλλη μια διασκευή που δε λείπει από τα live του εκπληκτικού αυτού performer είναι και το "Crazy" (Seal) το οποίο αποτέλεσε ιδανικό πέρασμα στο ακουστικό μέρος του live.

Ο Simon και ο McCarvill παίρνουν τις ακουστικές κιθάρες, ο Dzialak τα bongos και o Soto κάθεται στα πλήκτρα. Όλοι μαζί μας χαρίζουν ένα πολύ μελωδικό και συναισθηματικό medley από διασκευές και δικά τους κομμάτια όπως τα "If This Is The End", "Purple Rain", "Holding On", "Just Between Us", "Restless Hearts", "Love Of My Life", με τον Soto να αποδεικνύει για άλλη μια φορά ότι η φωνή του σε αγγίζει όσο πολύ λίγες φωνές στον κόσμο και μπορεί να σου προκαλέσει το ίδιο εύκολα τελείως αντίθετα μεταξύ τους συναισθήματα. Για όποιον μάλιστα δε βρέθηκε την Κυριακή στο ακουστικό live του group μπορεί να αντιληφθεί τι συνέβη τότε. Ο Simon απέδειξε ότι μπορεί να κάνει και την ακουστική κιθάρα να αναστενάξει πραγματικά. To ακουστικό medley είχε το καλύτερο τέλος με τον Soto να τραγουδά unplugged τους στίχους του πλέον συναυλιακού highlight των live του που είναι το "I' ll Be Waiting".

Πίσω στον ηλεκτρικό ήχο, λοιπόν, και έχουμε την αρχή ενός ατελείωτου παιχνιδιού που έφτασε και σε σημείο να ανέβει κάποιος από το κοινό να τραγουδήσει. Το απίστευτο πραγματικά όμως ήταν το ότι το group εκτέλεσε το κομμάτι σε 4 διαφορετικούς ρυθμούς και είδη, όπως είναι τα reggae, disco, hardcore, '50s, με τον Soto να αποδεικνύει ότι δεν υπάρχει είδος μουσικού κομματιού το οποίο δε μπορεί να τραγουδήσει. Αποδείξεων συνέχεια με ένα φόρο τιμής στην εποχή που έγινε γνωστός με τον Malmsteen και η ατμόσφαιρα γίνεται πολύ πιο βαριά με το "I' ll See The Light Tonight" να θυμίζει άλλες εποχές (θα μπορούσε βέβαια να χωρέσει και το "I am A Viking" στο setlist) και τον Simon να μοιάζει να το καταευχαριστιέται αφού ο τρόπος παιξίματος του είναι σαφέστατα επηρεασμένος από τον Yngwie. Ο ίδιος στη συνέχεια αναλαμβάνει τα φωνητικά στο "I Want Τo Take You Higher". Λίγο πριν το encore, το rock medley με τα "All Night Long", "Fool For Your Loving", "Rock You Like A Hurricane", "You 'Ve Got Another Thing Comin" ξεσηκώνει τους πάντες και σε κάνει να σκέφτεσαι ότι ναι αυτή είναι μια βραδιά που δε θέλω να τελειώσει...

Τo group εγκαταλείπει τη σκηνή και ο manager τους ρωτά αν το κοινό θέλει συνέχεια. Η απάντηση γνωστή και η ώρα για το encore έφτασε με τον Jeff Scott Soto και την παρέα του να δοκιμάζουν ένα ακόμα medley που ξεκίνησε με τα "We Will Rock You" και "I Love Rock 'n' Roll" αλλά περιλάμβανε κομμάτια που σχετίζονται κυρίως με την εποχή των Boogie Nights, όπως τα "Play That Funky Music", "The Roof Is On Fire", "Shake Your Boogie", "Kung Fu Fighting", "Macho Man", "Another One Bites The Dust" και "Stayin' Alive". Αν και κάθε κίνηση του Soto και του υπόλοιπου group έμοιαζε να είναι απόλυτα προγραμματισμένη και είχε γίνει άπειρες φορές πρόβα, πραγματικά δε με ενόχλησε καθόλου αφού ήταν πραγματικά ένα απίστευτο medley, αντάξιο όλου του υπόλοιπου show. Σα bonus κομμάτι χάρισε στο ελληνικό κοινό, λόγω της πρώτης του παρουσίας εδώ, το "Mysterious (This Time It's Serious)" που δίνει ακριβώς το μουσικό στίγμα που του ταιριάζει, ρίχνοντας αυλαία σε μια υπέροχη πραγματικά βραδιά όπου κανείς δεν ασχολήθηκε μετά με την αργοπορία και το προχωρημένο της ώρας αλλά ούτε και με τα λιγοστά προβλήματα του ήχου.


O Soto είναι για μένα ένας από τους κορυφαίους showmen στο χώρο της hard rock, sleaze, poser, aor ή όπως θέλει ο καθένας να την χαρακτηρίσει, σκηνής. Δεν περίμενα το live για να το αντιληφθώ αλλά είναι πραγματικά μεγάλη εμπειρία να δεις ένα live αυτού του ανθρώπου κάτω από οποιοδήποτε λογότυπο συγκροτήματος θα μπορούσε να είναι. Όταν είναι μάλιστα παρέα με την "Μπάντα Που Παίζει Τα Πάντα" τότε οι καταστάσεις και τα γεγονότα κινούνται σε επίπεδα όπου το show, η διασκέδαση και η μουσική γίνονται ένα προς ευχαρίστηση όλων όσων βρίκονται σε κάποιο live του.

Total Respect!

Jeff Scott Soto setlist:
Live The Life, New Position, On My Own, Drowning, Stand Up, Colour My XTC, Soul Divine, Long Train Running, Again 2 Be Found, Crazy
Acoustic Medley: If This Is The End, Purple Rain, Holding On, Just Between Us, Restless Hearts, Love Of My Life
I 'll Be Waiting, I 'll See The Light Tonight, I Want To Take You Higher
Rock Medley: All Night Long , Fool For Your Loving, Rock You Like A Hurricane, You 'Ve Got Another Thing Comin
Encore
Medley: We Will Rock You , I Love Rock 'n' Roll, Play That Funky Music, The Roof Is On Fire, Shake Your Boogie, Kung Fu Fighting, Macho Man, Another One Bites The Dust, Stayin' Alive
Mysterious (This Time It's Serious)

  • SHARE
  • TWEET