Jarboe (w. P. Emerson Williams), Mani Deum @ 6 D.O.G.S, 07/12/13

Σκοτεινό και κρύο βράδυ, υπό την πιο μυστικιστική γυναικεία φωνή

Από τον Θεοδόση Γενιτσαρίδη, 09/12/2013 @ 12:56
Η Jarboe, γνωστή για την καριέρα της σε Skin και Swans αλλά και τις εντυπωσιακές solo κυκλοφορίες της, δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις. Οι αναρίθμητες συνεργασίες της με πληθώρα καλλιτεχνών δείχνουν την αξία της και την προσαρμοστικότητα της. Μια φωτογραφία και μια συνάντηση της στην Αθήνα την ανάγκασε να επισημάνει μέσω ανακοίνωσης της από το προσωπικό της προφίλ σε social media σελίδα, ότι δεν θέλει να μπλέκει την πολιτική με τις συνεργασίες και τις φιλίες της και δηλώνει ότι το μυαλό της είναι ανοιχτό σε εναλλακτικές απόψεις και οπτικές (;)... όπως έχει δείξει μέσω συνεργασιών τόσα χρόνια. Ανέχεται και εκτιμά τις απόψεις των άλλων... Δηλώνει ανοιχτά αντιναζίστρια και αντιφασίστρια. Παρ’ όλα αυτά, η άγνοια και η καλοσύνη, δεν είναι πάντα η λύση... θα έλεγα εγώ.

Κρύα βραδιά λοιπόν, που άνοιξαν οι Mani Deum οι οποίοι μας επισήμαναν ότι το να κρίνουμε κάποιον από μια φωτογραφία είναι και αυτό φασισμός. Ημι-ακουστικό set που άφησε μια μελαγχολική μυρωδιά στο χώρο. Όμορφες φωνές και πεσμένη διάθεση σε folk, rock και εναλλακτικά κομμάτια. Neofolk και dark ήχος που μας κράτησε για περίπου μισή ώρα σε αναμονή και σε σκοτεινή διάθεση.

Ακριβώς την διάθεση που έπρεπε να έχουμε για να δεχτούμε την ξυπόλητη (έσκασε με σαγιονάρα στην σκηνή, αλλά την πέταξε γρήγορα μακριά) κυρία από την Νέα Υόρκη. Η εφιαλτική και ταραγμένη φωνή της αγγίζει κάθε σου κύτταρο. Αν κλείσεις τα ματιά και ακούσεις τις νότες της νομίζεις ότι ακούς το πιο όμορφο παραμύθι του κόσμου. Είναι σαν μυστικισμός, είναι παράξενο, δεν είναι γλυκό, αλλά σε χαλαρώνει πολύ πολύ εύκολα. Δίπλα της με μια κιθάρα ο κύριος Williams συνόδεψε όμορφα και ακουστικά τα κομμάτια της. Δεν άκουγες ψίθυρο. Μερικές στιγμές ανατρίχιαζες και αναρωτιόσουν αν τελικά μπορούν πολλές μουσικές και πολλοί καλλιτέχνες να σε κάνουν να νιώσεις έτσι (όχι δεν μπορούν). Η Jarboe έχει αυτό το προτέρημα... μαγεύει και μαγεύει χωρίς πολλή μεγάλη προσπάθεια, χωρίς λούσα και χωρίς ιδιαίτερο στυλ. Σε κάνει ότι θέλει με την χροιά της, το ταλέντο της και την σκοτεινή και μαύρη σαπίλα που βγάζουν οι στίχοι και η διάθεση των κομματιών που επιλέγει.

Ακούσαμε οκτώ μόλις κομμάτια, συν το βιρτουόζικο κλείσιμο του P. Emerson Williams. Το ρεπερτόριο είχε από Skin και Swans μέχρι και προσωπικά Jarboe κομμάτια φυσικά. Κομμάτια που είχαμε τόσο καιρό να ακούσουμε και συνθέσεις με μια διαφορετική ακουστική άποψη που δεν χάλασε το τελικό αποτέλεσμα καθόλου.

Πολύ μικρό set λοιπόν, το οποίο σίγουρα δεν ικανοποίησε κανέναν όσο αφορά το μέγεθος. Σίγουρα όμως ικανοποίησε όσο αφόρα τις συνθέσεις που ακούστηκαν. Η μελαγχολία, το απροσδόκητο και το σκοτάδι που σε βυθίζει η Jarboe δεν μπορούν να περιγραφούν με λόγια. Ατημέλητη, αχτένιστη με σκόρπια και κακοβαλμένα ρούχα, έδειξε αμέσως ότι δεν την νοιάζει τίποτα άλλο πέρα από τις στιγμές που ζει ερμηνεύοντας. Τραγούδι σαν ελεγεία. Μια ιέρεια του σκοτεινού ήχου που δύσκολα την φτάνουν άλλες... Εκεί που είχες ανέβει όμως, είχες χαθεί και ξεκίναγες το ταξίδι... έφυγε... Μας άφησε με κάτι ανεκπλήρωτο.. ένα συναίσθημα κακό.. μια ανυπομονησία.. σαν κάτι να μην ήρθε ποτέ, σαν κάτι να μην τελείωσε...

Μια εμφάνιση που είχε κάτι ιδιαίτερο. Μια εμφάνιση που ενώ θα μπορούσε να είναι μέσα στις καλύτερες των τελευταίων ετών, δεν τα κατάφερε καθώς ήταν τόσο μικρή που δεν φτάνει να κριθεί αναλόγως.

Εις το επανιδείν.
SETLIST

Unreal
Child's Right
Please, Remember Me
Forgive
Can't Find My Way Home
Joyful Sorrow
Blood On Your Hands
Warrior
Indemnity
Tiden Stanser (Mens Ilden Danser)
  • SHARE
  • TWEET