IAMX @ Piraeus 117 Academy, 21/03/16

Σε μία συναυλία των ΙΑΜΧ δεν πας απλά για να δεις 4 άτομα να παίζουν μουσική επί σκηνής. Πας να διασκεδάσεις, να χορέψεις, να χοροπηδήσεις και να περάσεις γαμάτα. Αυτή τη φορά με ένα ολοκαίνουργιο άλμπουμ στις αποσκευές τους, το "Μetanoia", έκαναν στάση στην χώρα μας για άλλη μια φορά.

Θέλω να πω πως εντυπωσιάστηκα από τον καινούργιο συναυλιακό χώρο του Pireaus Academy 117. Ευρύχωρο, προσιτές τιμές στα ποτά, αρκετά μεγαλύτερο από τα κλασικά συναυλιακά κλαμπάκια της Αθήνας και το πιο σημαντικό ότι έχει αμφιθεατρικό δάπεδο. Δυστυχώς, όμως, ο κόσμος δεν κατάφερε να γεμίσει ούτε το μισό. Υπήρχαν παντού κολλημένα χαρτιά που μας ενημέρωναν ότι ο Chris, ήταν σε στάδιο ανάρρωσης μίας λοίμωξης του λαρυγγιού του και μας παρακαλούσαν να μην καπνίζουμε. Ο Ελληνάρας μέσα μου γέλασε μόλις το διάβασε, αλλά κι όμως, όπως το σεβάστηκα εγώ, έτσι το σεβάστηκε και όλο το υπόλοιπο κλαμπ.

Χωρίς support και ιστορίες, λίγο μετά τις 21:30, βγήκαν στην σκηνή οι άκρως σέξυ keyboardists του σχήματος, Janine Gezang και Sammi Doll, οι οποίες στήθηκαν αριστερά και δεξιά της σκηνής αντίστοιχα. Ντυμένες στα μαύρα, με μίνι σορτσάκια και δερμάτινες μπότες, αμάνικα μπλουζάκια και τα βυζιά απ' έξω (τα επίμαχα σημεία ήταν καλυμμένα με μονωτικές ταινίες). Η σκηνή είχε και τέσσερα πανιά, στα οποία προτζέκτορες πρόβαλλαν visuals για να συνοδεύουν το κάθε κομμάτι.

Αυτό που με πορώνει ιδιαίτερα στο σχήμα είναι ότι όλα τους τα παλιά τραγούδια τα διαμορφώνουν στους ήχους του πιο πρόσφατου δίσκου. Αυτή τη φορά, δεν υπήρχαν κιθάρες στη σκηνή, παρά μόνο ένα μπάσο στημένο κάπου στην άκρη. Το μπάσιμο έγινε με το "I Come With Knives", το οποίο ήταν και αγνώριστο. Είχε όλο μεταμορφωθεί σε electro ρυθμούς, που έκαναν το κομμάτι να απογειωθεί ακόμα περισσότερο. Μετά το κουπλέ, έκανε την εμφάνισή του ο Chris Corner, με τον όπως πάντα εκκεντρικό ρουχισμό του. Μία διασταύρωση gothic και glam rock εμφάνισης: μαύρο skinny παντελόνι, μαύρη μπογιά στα χέρια του και όλο του το στήθος, ένα τζάκετ από πάνω, πολύ γκλίτερ και μέικ-απ και ένα μεγάλο με καπέλο με φτερά. Οι πιστοί οπαδοί του σχήματος τραγουδούσαν μαζί του κάθε στίχο. Ο frontman κουβαλούσε δύο μικρόφωνα, ένα κανονικό και ένα που απέδιδε τη φωνή του με παραμόρφωση, με το οποίο έκανε ηχητικά εφέ.

Το σετ συνέχισε με το κλασσικό "The Alternative", κι έπειτα πήραν τη σειρά του κομμάτια από το "Metanoia", τα οποία και, όπως ήταν αναμενόμενο, ήταν ο σκελετός του show. Το πρώτο single, "Happiness", πήρε σειρά και στα καπάκια το "No Maker Made Me", στο οποίο υπήρξε ατέλειωτο headbanging τόσο από το συγκρότημα, όσο και από το κοινό.
Αχρείαστο, και κάκιστη επιλογή για το live κατ' εμέ ήταν το "Tear Garden", καθώς δημιουργεί μία τεράστια κοιλιά στο πρόγραμμα. Το μόνο ενδιαφέρον σημείο του ήταν η μονομαχία με τα drumsticks που είχε ο Corner με την Janine όταν το έπαιζαν παρέα σε ένα και μόνο τύμπανο.

Χωρίς δεύτερη σκέψη τα highlights της βραδιάς, ήταν το "Spit it Out", το οποίο ξεκίνησε σχεδόν a capella και μετά το πρώτο ρεφρέν το riff ήταν σε πολύ μεγαλύτερο τέμπο που έκανε όλο το κοινό να χοροπηδάει και να τραγουδάει, και έπειτα το “Nightlife” με τον πολύ μεταλλικό ήχο του μπάσου που έπαιξε η Janine και σε έκανε να στάξεις ιδρώτα. Αξιοσημείωτο επίσης είναι και το ψυχεδελικό "Aphrodisiac", το οποίο προκάλεσε πανικό στο κοινό.

Η μόνη σχετικά ήρεμη στιγμή του σόου, ήταν αυτή του “Insomnia”, που μας μάγεψε με τις ψηλές του φωνές και τα falsetto του και η πιο ευχάριστη έκπληξη ήταν το "Your Joy Is My Low", ένα κομμάτι που είχαν να παίξουν καιρό live, το οποίο και έκλεισε το κανονικό σετ.

Αφού το συγκρότημα αποχώρησε από την σκηνή, μερικά δευτερόλεπτα αργότερα ξαναέκαναν την εμφάνισή τους, ο Corner παρουσίασε τα μέλη της μπάντας και οι ήχοι του "Kiss + Swallow" ακούστηκαν. Ένα κομμάτι που σίγουρα δεν μπορούσε να λείπει. Και τέλος, άλλη μία έκπληξη, το "I Am Terrified", επίσης αγνώριστο, μεταμορφώθηκε σε μία πάρα πολύ δυνατή έκδοση που πραγματικά σκεφτόμουν αν θα κυκλοφορήσει ποτέ επίσημα, καθώς είναι κλάσεις ανώτερη από αυτή του άλμπουμ. Η φασαρία που προκάλεσε στο τέλος, σε συνδυασμό με τον κατατονικό τόνο του κομματιού, σου μετέδιδε το αίσθημα της μελαγχολίας και σε έκαναν να νιώθεις ότι όντως θα σου λείψουν και θα περιμένεις την επόμενη φορά.

Σύμφωνα με το σετ επί σκηνής, το show περιείχε δύο παραπάνω κομμάτια, περιμέναμε αρκετή ώρα με τα φώτα σβηστά, κάτι που μας έδωσε ελπίδες για to δεύτερο encore, το οποίο εν τέλει δεν έγινε ποτέ...

Δημήτρης Μαχαιράς