Haggard σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη

Πριν προλάβουν να μας λείψουν οι Haggard, επισκέφτηκαν και πάλι τη χώρα μας, υπό αντίξοες όμως αυτή τη φορά συνθήκες. Οι στάχτες από το ενεργοποιημένο ηφαίστειο στην Ισλανδία κράτησαν κάποιους μουσικούς της μπάντας μακριά από το ελληνικό κοινό και… η προσπάθεια ξεκινά.



Απόδοση ατμοσφαιρικών κομματιών που ασφαλώς και γεννήθηκαν για να κυριαρχούν στο χώρο, μέσω πολύ προσεγμένων και βασισμένων στη λεπτομέρεια ηχογραφήσεων και ενορχηστρώσεων. Απόδοση που θα τη χαρακτήριζα ως μια ιδιαίτερα καλή προσπάθεια, που αγκαλιάστηκε σφιχτά από τους -500 περίπου- ένθερμους οπαδούς των Haggard που βρέθηκαν στο Fuzz.



Ο κύριος Nasseri, ως προσωποποίηση της έννοιας του επαγγελματισμού, γεμίζει τη σκηνή, καλλιτεχνικά πρωτίστως και σωματικά δευτερευόντως, περικυκλωμένος από μουσικούς που μοιάζουν να συνειδητοποιούν ο καθένας τη θέση του στο σύνολο. Λαμπρό παράδειγμα ο κιθαρίστας που βρίσκεται στο πλευρό του Nasseri και περιορίζεται σε δευτερεύοντα ρόλο, που τον θέλει να μην τολμά πολύ συχνά να καλύπτει τον εργοδότη του.

Όσον αφορά στα μέλη και στην παρουσία τους επί σκηνής, δε θα μπορούσε να μην αναφερθεί η γραφική μορφή που συνοδεύει πάντα την μπάντα και έχει σα ρόλο την απαγγελία στίχων και τη δημιουργία μια μυστικιστικής ατμόσφαιρας, μέσα από τις φλόγες της και τα πνευστά της.

Δε θα μπορούσα με τίποτα να κατηγορήσω την μπάντα για μία κακή εμφάνιση, αλλά δε θα μπορούσα επίσης να της δώσω τα εύσημα για μια συναυλία δίχως προηγούμενο. Μάλλον χλιαρά θα χαρακτήριζα τα πράγματα και αν η βασική αιτία ήταν η απουσία μελών της μπάντας, νομίζω ότι αυτό δεν απέτρεψε μεγάλο μέρος του κοινού από να σταματήσει να κουνά οποιοδήποτε μέρος του σώματός του ρυθμικά.

Το setlist χορταστικότατο, με ιδιαίτερη έμφαση ασφαλώς στο τελευταίο “Tales Of Ithiria”, αλλά και το καταπληκτικό “Eppur Si Muove”, αλλά ταυτόχρονα σχετικά προβληματικό, με διάφορα κενά σημεία που κούρασαν όσους δεν ήταν απόλυτα εξοικειωμένοι με τη μουσική των Haggard.

Μια καταπληκτική μπάντα σε μία άσχημη βραδιά; Μια σχετικά επιτυχημένη προσπάθεια συγκάλυψης ενός προβληματικού συνόλου; 2 ώρες που σίγουρα άφησαν ευχαριστημένο τον μέσο οπαδό; Κάπου ανάμεσα σε αυτές τις απαντήσεις βρίσκεται η προσμονή για μια νέα επίσκεψη.

Setlist:

The Origin / Tales Of Ithiria
The Observer
Per Aspera Ad Astra
De La Morte Noire
All Inizio E La Morte
Cover Song
Statement Zur Lage Der Musica
Herr Mennelig
In A Fullmoon Procession
The Sleeping Child
In A Pale Moon's Shadow
Heavenly Damnation
The Final Victory
Eppur Si Muove
Upon Fallen Autumn Leaves
The Day As Heaven Wept
--------------------------------------------
Origin Of A Crystal Soul
Awaking The Centuries

Δημήτρης Μπάρμπας

ΥΓ: Ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Κώστα Λαζάρου

---

To 1997, η μεγαλύτερη μάζα του μεταλλικού κοινού της χώρας μας είχε στραμμένη την προσοχή της προς τους Stratovarius, τους Gamma Ray, τους Hammerfall κτλ. Ορισμένοι που ήθελαν να ακούσουν κάτι διαφορετικό, είχαν ανακαλύψει μέσω των Haggard έναν από τους καλύτερους δίσκους της χρονιάς: Το “And Thou Shalt Trust... The Seer”, με τη μίξη θεμάτων κλασσικής μουσικής και brutal φωνητικών, τόλμησε να κοντράρει ακόμα και το “Theli” των Therion, οι οποίοι τότε ζούσαν την καλύτερή τους περίοδο. Η μοναδική απορία που είχαμε τότε, ήταν το πως θα γινόταν να ακούσουμε το δίσκο αυτό ζωντανά.

Τα χρόνια πέρασαν και οι Haggard κατάφεραν να περιοδεύουν ανά τον κόσμο, να κυκλοφορούν δίσκους και να κερδίζουν με κάθε νέα τους δουλειά περισσότερους οπαδούς. Το 2008 έφτασε και η σειρά της χώρας μας, στα πλαίσια της περιοδείας του “Tales Of Ithiria”. Επαγγελματικές υποχρεώσεις δε με άφησαν να τους απολαύσω παραπάνω από μισή ώρα και έτσι η φετινή τους εμφάνιση στη Θεσσαλονίκη έμοιαζε μονόδρομος.

Την ανυπομονησία μας επέκτεινε η μεγάλη καθυστέρηση, αφού οι Haggard ανέβηκαν στη σκηνή του Eighball λίγο πριν τις 23:00 με… απουσίες. Μόλις (!) εννιά άτομα αποτέλεσαν την ούτως ή άλλως πολυπληθή σύνθεση, γεγονός που δικαιολογήθηκε λόγω του γνωστού συμβάντος με το ηφαίστειο στην Ισλανδία, που εμπόδισε όσα μέλη δε βρίσκονταν μαζί με τους υπόλοιπους στο tour-bus, να παρευρεθούν στις εμφανίσεις αυτές. Μπορεί ο ήχος να ήταν μάλλον υποδεέστερος από την προηγούμενη φορά, αυτό οφειλόταν όμως περισσότερο σε τεχνικά θέματα, παρά στην απουσία των προαναφερθέντων μελών.

“Era Divina – 20 Years Of Haggard”, και το σετ μοιράστηκε σχεδόν ισάξια ανάμεσα στα τέσσερα άλμπουμ του συγκροτήματος, αν και κάποια κομμάτια έλειψαν, αφού χρειάζονταν περισσότερα όργανα και ο mastermind, Asis Nasseri, δε δέχεται να συμβιβαστεί με μέτριες και εύκολες λύσεις.

Το στήσιμο του συγκροτήματος πάνω στη σκηνή είναι 100% metal. Ανελέητο headbanging από τον κιθαρίστα Claudio Quarta και τη soprano Su Ehlers, άπειρα παλαμάκια καθώς και αναφορές σε διάφορα metal hits.

O Asis, ως άλλος μαέστρος, επέβλεβε την ορχήστρα του, αλλά δε σταματούσε να αστειεύεται με τα άλλα μέλη, δείχνοντας το ευχάριστο κλίμα που υπάρχει μέσα στο συγκρότημα. Μπορεί όσο περνούν τα χρόνια να γίνεται όλο και πιο δυσκίνητος, αλλά η φωνή του δεν παύει να έχει ξεχωριστή βαρύτητα.

Θα ήταν άδικο να μην κάναμε και μια αναφορά στον Fiffi Fuhrmann, ο οποίος ανέκαθεν ήταν η πιο συμπαθητική φυσιογνωμία στους Haggard, ενώ τα φωνητικά του προσθέτουν τα μάλα στην συνολική ατμόσφαιρα.

Το σχεδόν δίωρο σετ και το ιδανικό κλείσιμο με τα “The Day As Heaven Wept” και “Awaking The Centuries” απέδειξαν το σεβασμό που δείχνουν οι Haggard απέναντι στο κοινό τους, αλλά και το ότι απολαμβάνουν να βρίσκονται επί σκηνής.

Μετά από τη συγκεκριμένη περιοδεία, οι Haggard ξαναρχίζουν τη διαδικασία σύνθεσης νέων κομματιών και μετά απο τις επιτυχημένες τελευταίες εμφανίσεις τους στη χώρα μας, το πιο πιθανό είναι να τους ξαναδούμε σύντομα.


Γιάννης Βόλκας