Gotthard live σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη
Από τον Θοδωρή Μηνιάτη, 06/11/2006 @ 11:46
03/11/06, Gagarin 205, Αθήνα
Η Ελβετία είναι από τις διασημότερες χώρες του πλανήτη. Κάθε ένας που αγαπά τα λεφτά του και τα θέλει κάπου με ασφάλεια (νόμιμος ή όχι) έχει καταθέσεις στην εν λόγω χώρα. Η Ελβετία εκτός των άλλων είναι επίσης γνωστή και για δύο αλλά προϊόντα: Τα τυριά και τους Gotthard. Η μπάντα είναι πολύ διάσημη στη χώρα της, σε σημείο λατρείας απ' ότι ακούγεται. Πέρα από αυτό, είναι τώρα πια ένα από τα καλύτερα hard / melodic rock σύνολα που υπάρχουν. Η εμφάνιση τους εδώ θα ήταν σίγουρα σημείο αναφοράς, μιας και μας επισκέπτονταν στην καλύτερη φάση τους και όχι στην παρακμή τους όπως πολλοί άλλοι. Δυστυχώς αυτό δε συγκίνησε το αθηναϊκό κοινό που δε γέμισε το συναυλιακό χώρο.
Περίπου 20 λεπτά πριν την προκαθορισμένη ώρα έναρξης ήταν ζήτημα αν υπήρχαν 30-40 άτομα στο χώρο. Αργότερα βέβαια ήρθαν σιγά σιγά και άλλοι, αλλά τι να το κανείς; Όταν ο χώρος χωράει περίπου 1000 άτομα και οι συνολικοί παρευρισκόμενοι είναι κάτω των μισών θεωρώ ότι είναι απογοήτευση. Απ' ότι έμαθα εκ των υστερών και η εμφάνιση τους στη Θεσσαλονίκη είχε την ίδια ανταπόκριση. Πολύ κρίμα.
Πριν από κάποια χρόνια κάναμε αμάν να δούμε μπάντες στη χώρα μας και τώρα που έρχονται δεν υπάρχει ανταπόκριση. Θα μου πείτε "σιγά ρε μεγάλε, ποιοι είναι, οι Bon Jovi;". Σίγουρα όχι, αλλά είναι ένα από τα καλά δείγματα του νέου αίματος σε ένα είδος που χωλαίνει συναυλιακά στη χώρα μας. Πόσο μάλλον τώρα που είναι στην ακμή τους. Από την άλλη, έρχονται groups πάνω από δύο ή τρεις φορές σε συνεχόμενες χρονιές και γεμίζουν τους χώρους. Δεν αναφέρομαι σε συγκεκριμένα ονόματα, όποιος κατάλαβε, κατάλαβε. Ας είναι. Ίσως η γκρίνια δε βοηθάει.
Τη βραδιά άνοιξαν με πολύ λίγα λεπτά καθυστέρηση οι Kingdragon, μια από τις καλύτερες μπάντες κατά τη γνώμη μου στο μελωδικό χώρο. Να πω την αλήθεια, είναι πολύ θετικό το ότι η χώρα μας μέχρι στιγμής έχει να παρουσιάσει μόνο καλές μπάντες στο εν λόγω ύφος. Οι Kingdragon, παρόλο που ήταν το πρώτο τους live, από τα πρώτα δευτερόλεπτα της εμφάνισης τους θέλησαν να αποδείξουν ότι ήρθαν για να μείνουν και όχι απλά να περάσουν απαρατήρητοι. Είχαν βέβαια κάποιο δικαιολογημένο τρακ, το οποίο όμως σιγά σιγά έφευγε. Με περίσσιο τσαμπουκά επί σκηνής, έδειξαν ότι το μέλλον τους ανήκει. Όλοι ήταν σε μεγάλη φόρμα. Από τον γνωστό πρώην πληκτρά Γιώργο Ασπιώτη (ex Spitfire, Raw Silk), που έχει αναλάβει τώρα πια το ρόλο του frontman και των φωνητικών, μέχρι και το υπόλοιπο line up (ζητάω συγγνώμη από τους υπόλοιπους αλλά πρέπει να δοθεί ιδιαίτερη μνεία στον κιθαρίστα ο οποίος πραγματικά έπαιζε παπάδες!), υπήρχε μια συμμετρία πολύ καλή, δημιουργώντας μια πολύ καλή σκηνική παρουσία.
Παρουσιάζοντας ζωντανά το 80% του νέου τους ακυκλοφόρητου υλικού, θεωρώ ότι μάλλον «άνοιξαν την όρεξη» στους fans του είδους να ακούσουν ολοκληρωμένη την προσπάθεια τους. Εκτός αυτού, το set list τους είχε και μια διασκευή - έκπληξη: Το "Separate Ways (Worlds Apart)" των Journey ήταν ό,τι καλύτερο πριν από το τελευταίο κομμάτι τους. Η μπάντα, παρόλο που έπαιζε για πρώτη φορά, κατάφερε να «κουνήσει» τον κόσμο με τη μουσική της. Τα 2-3 μικρολαθάκια που έγιναν σίγουρα δικαιολογούνται. Σε όλα τα παραπάνω αν προσθέσετε και τον ήχο κρύσταλλο, κάτι παράξενο για support μπάντα, καταλαβαίνετε πόσο καλή εντύπωση έδωσαν. Εγκατέλειψαν τη σκηνή καταχειροκροτούμενοι, δίνοντας πολλές υποσχέσεις για το μέλλον και ένα νέο ραντεβού με το κοινό.
Μετά από λίγα απαραίτητα λεπτά καθυστέρησης και εν μέσω επευφημιών, οι Gotthard έκαναν την εμφάνιση τους. Με ένα studio album - δυναμίτη, το "Lipservice", και ένα πολύ καλό live album, το "Made In Switzerland", στις βαλίτσες τους, βγήκαν στο σανίδι για να αποδείξουν ότι άξια έχουν κάνει ένα πολύ καλό όνομα στην πιάτσα. Το set list τους περιλάμβανε όλο το πρόσφατο live cd τους συν τα κομμάτια "Firedance" και "Movin' On". Παρόλο που δεν είμαι ο πιο φανατικός οπαδός τους, από την πρώτη στιγμή με κέρδισαν. Αρκετά δυναμικοί και με πολλή ενέργεια, αμέσως ξεσήκωσαν το κοινό: "All We Are", "Mountain Mama" (ομολογουμένως το πιο Krokus κομμάτι τους), "Top Of The World", "I Wonder" ήταν μερικές από τις επιτυχίες που ακούσαμε ζωντανά επί σκηνής.
Το group ήταν σε μεγάλα κέφια. Ειδικά ο frontman Steve Lee ήταν σαν ελατήριο. Διαρκώς όλοι πηγαινοέρχονταν στη σκηνή, δίνοντας μια αίσθηση πάρτι σε όλο το event. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ήταν η «κόντρα» κάποια στιγμή των δύο κιθαριστών που σόλαραν στην ταστιέρα της κιθάρας με μπουκάλια μπύρας.
Το κοινό, παρόλο που ήταν σχετικά λίγο όπως προανέφερα, ήταν αρκετά ζεστό και δεκτικό. Στο όποιο κάλεσμα των μελών της μπάντας προς το κοινό, εκείνο ανταπέδιδε όπως μπορούσε είτε τραγουδώντας τους στίχους, είτε χορεύοντας στους ρυθμούς των κομματιών. Το κλίμα ήταν γενικά αρκετά καλό και «ανεβαστικό», ικανοποιώντας στο έπακρο κάθε οπαδό. Όπως και στους Kingdragon, έτσι και στους Gotthard μεγάλος σύμμαχος ήταν ο ήχος ο οποίος, αν και αρκετά ψηλά ανά στιγμές, έδινε την ώθηση στη μπάντα για μια δυνατή εμφάνιση.
Εκείνο το βράδυ, παρότι το βάρος έπεσε δικαιολογημένα στο τελευταίο album τους, έπαιξαν κομμάτια από σχεδόν όλες τους τις δουλειές, έτσι ώστε να δώσουν χαρά σε όλους. Μοναδική παραφωνία ήταν η άσχημη αίσθηση και εικόνα που έδωσαν στον κόσμο τα ηχογραφημένα drums στην αρχή του "Lift You Up". Ίσως αν αυτό δε γινόταν να μιλούσαμε για ένα άρτιο live. Μετά από δύο ώρες παρά κάτι λεπτά και δύο encores εγκατέλειψαν τη σκηνή καταχειροκροτούμενοι, όπως ήταν αναμενόμενο, δίνοντας κατά τα λεγόμενα τους ένα νέο ραντεβού με το κοινό.
Όλοι όσοι ήταν το βράδυ της Παρασκευής στο Gagarin απόλαυσαν ένα πολύ καλό live. Κρίμα που δεν υπήρχε περισσότερος κόσμος. Πραγματικά δεν ξέρω τι φταίει. Η κατάσταση πρέπει να αλλάξει αν δε θέλουμε να ξαναέρθουν τα πέτρινα χρόνια συναυλιακής ανομβρίας και αποχής.
Το πλήρες set list τους ήταν:
All We Are
Dream On
Hush (Deep Purple cover)
Mountain Mama
Let It Be
Top Of The World
I Wonder
Said And Done
One Life One Soul
Nothing Left At All
Sister Moon
Firedance
Movin' On
Mighty Quinn
Encore:
In The Name
Heaven
Lift You Up
Anytime Anywhere
Immigrant Song (Led Zeppelin cover)
04/11/06, Μύλος (Ξυλουργείο), Θεσσαλονίκη
Μετά από δύο χρόνια συνεχούς περιοδείας, οι Ελβετοί Gotthard κλείνουν τον κύκλο εμφανίσεων τους στη Θεσσαλονίκη. Προσωπικά πιστεύω πως είναι μια από τις μεγαλύτερες σύγχρονες hard rock μπάντες και είμαι πολύ περήφανος που κατάφερα να τους δω ζωντανά όσο είναι στην ακμή τους (αν και πιστεύω πως έχουν πολύ δρόμο ακόμα μπροστά τους).
Λίγα λόγια για τη συναυλία (από πού να πρωτοπιαστώ για να δείξω πόσο μεγάλη μπάντα είναι)... Οι πόρτες στο Ξυλουργείο του Μύλου άνοιξαν στις 21:00, αν και ο κόσμος είχε έρθει τουλάχιστο μια ώρα νωρίτερα και παρά το τσουχτερό κρύο που είχε το Σάββατο βράδυ. Το μέρος γέμισε με κόσμο (γύρω στα 250 άτομα) που ήρθε με σκοπό να απολαύσει ένα φανταστικό live. Έτσι και έγινε. Στις δέκα η ώρα τα φώτα σβήνουν και το show ξεκινάει.
Η αρχή έγινε με το φοβερό "All We Are" και συνέχισαν με τα "Dream On", "Hush" (διασκευή Deep Purple), "Mountain Mama", "Let It Be", "Top Of The World", "I Wonder", "Said And Done", "One Life, One Soul", "Nothing Left At all", "Sister Moon", "Firedance", "Movin' On", "Mighty Queen", "In The Name", "Heaven", "Lift U Up", "Anytime Anywhere" και το αξέχαστο και απροσδόκητο σε όλους "Angel", το οποίο έπαιξαν μετά από πολλά χρόνια μόνο για τους Έλληνες.
Φυσικά δεν ήταν αυτοί που θα άλλαζαν την ιστορία κι έτσι αφού είδαν ότι δε χορταίναμε να τους βλέπουμε και να τους ακούμε ανέβηκαν για μια τελευταία φορά στη σκηνή και μας αποτελείωσαν οριστικά παίζοντας το θεϊκό "Immigrant Song" των Led Zeppelin.
Βέβαια δεν έλειψαν από το live τα πειράγματα του τραγουδιστή (απίστευτη φωνή) προς τους υπολοίπους πάνω στη σκηνή και επίσης σε μια hard rock συναυλία δε μπορούσε να λείψει το solo των ηλεκτρικών κιθάρων που ήταν πραγματικά υπέροχο.
Μετά από δύο ώρες μουσικής πανδαισίας και έκστασης μας αποχαιρέτησαν δίνοντας το λόγο τους ότι θα τους ξαναδούμε στο επόμενο tour. Εμείς απλώς αποχωρήσαμε από το Ξυλουργείο με το στόμα ανοικτό, και ας είχε απίστευτο κρύο όταν τελείωσε.
Τώρα το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να βλέπουμε τις φωτογραφίες και να περιμένουμε.
Η Ελβετία είναι από τις διασημότερες χώρες του πλανήτη. Κάθε ένας που αγαπά τα λεφτά του και τα θέλει κάπου με ασφάλεια (νόμιμος ή όχι) έχει καταθέσεις στην εν λόγω χώρα. Η Ελβετία εκτός των άλλων είναι επίσης γνωστή και για δύο αλλά προϊόντα: Τα τυριά και τους Gotthard. Η μπάντα είναι πολύ διάσημη στη χώρα της, σε σημείο λατρείας απ' ότι ακούγεται. Πέρα από αυτό, είναι τώρα πια ένα από τα καλύτερα hard / melodic rock σύνολα που υπάρχουν. Η εμφάνιση τους εδώ θα ήταν σίγουρα σημείο αναφοράς, μιας και μας επισκέπτονταν στην καλύτερη φάση τους και όχι στην παρακμή τους όπως πολλοί άλλοι. Δυστυχώς αυτό δε συγκίνησε το αθηναϊκό κοινό που δε γέμισε το συναυλιακό χώρο.
Περίπου 20 λεπτά πριν την προκαθορισμένη ώρα έναρξης ήταν ζήτημα αν υπήρχαν 30-40 άτομα στο χώρο. Αργότερα βέβαια ήρθαν σιγά σιγά και άλλοι, αλλά τι να το κανείς; Όταν ο χώρος χωράει περίπου 1000 άτομα και οι συνολικοί παρευρισκόμενοι είναι κάτω των μισών θεωρώ ότι είναι απογοήτευση. Απ' ότι έμαθα εκ των υστερών και η εμφάνιση τους στη Θεσσαλονίκη είχε την ίδια ανταπόκριση. Πολύ κρίμα.
Πριν από κάποια χρόνια κάναμε αμάν να δούμε μπάντες στη χώρα μας και τώρα που έρχονται δεν υπάρχει ανταπόκριση. Θα μου πείτε "σιγά ρε μεγάλε, ποιοι είναι, οι Bon Jovi;". Σίγουρα όχι, αλλά είναι ένα από τα καλά δείγματα του νέου αίματος σε ένα είδος που χωλαίνει συναυλιακά στη χώρα μας. Πόσο μάλλον τώρα που είναι στην ακμή τους. Από την άλλη, έρχονται groups πάνω από δύο ή τρεις φορές σε συνεχόμενες χρονιές και γεμίζουν τους χώρους. Δεν αναφέρομαι σε συγκεκριμένα ονόματα, όποιος κατάλαβε, κατάλαβε. Ας είναι. Ίσως η γκρίνια δε βοηθάει.
Τη βραδιά άνοιξαν με πολύ λίγα λεπτά καθυστέρηση οι Kingdragon, μια από τις καλύτερες μπάντες κατά τη γνώμη μου στο μελωδικό χώρο. Να πω την αλήθεια, είναι πολύ θετικό το ότι η χώρα μας μέχρι στιγμής έχει να παρουσιάσει μόνο καλές μπάντες στο εν λόγω ύφος. Οι Kingdragon, παρόλο που ήταν το πρώτο τους live, από τα πρώτα δευτερόλεπτα της εμφάνισης τους θέλησαν να αποδείξουν ότι ήρθαν για να μείνουν και όχι απλά να περάσουν απαρατήρητοι. Είχαν βέβαια κάποιο δικαιολογημένο τρακ, το οποίο όμως σιγά σιγά έφευγε. Με περίσσιο τσαμπουκά επί σκηνής, έδειξαν ότι το μέλλον τους ανήκει. Όλοι ήταν σε μεγάλη φόρμα. Από τον γνωστό πρώην πληκτρά Γιώργο Ασπιώτη (ex Spitfire, Raw Silk), που έχει αναλάβει τώρα πια το ρόλο του frontman και των φωνητικών, μέχρι και το υπόλοιπο line up (ζητάω συγγνώμη από τους υπόλοιπους αλλά πρέπει να δοθεί ιδιαίτερη μνεία στον κιθαρίστα ο οποίος πραγματικά έπαιζε παπάδες!), υπήρχε μια συμμετρία πολύ καλή, δημιουργώντας μια πολύ καλή σκηνική παρουσία.
Παρουσιάζοντας ζωντανά το 80% του νέου τους ακυκλοφόρητου υλικού, θεωρώ ότι μάλλον «άνοιξαν την όρεξη» στους fans του είδους να ακούσουν ολοκληρωμένη την προσπάθεια τους. Εκτός αυτού, το set list τους είχε και μια διασκευή - έκπληξη: Το "Separate Ways (Worlds Apart)" των Journey ήταν ό,τι καλύτερο πριν από το τελευταίο κομμάτι τους. Η μπάντα, παρόλο που έπαιζε για πρώτη φορά, κατάφερε να «κουνήσει» τον κόσμο με τη μουσική της. Τα 2-3 μικρολαθάκια που έγιναν σίγουρα δικαιολογούνται. Σε όλα τα παραπάνω αν προσθέσετε και τον ήχο κρύσταλλο, κάτι παράξενο για support μπάντα, καταλαβαίνετε πόσο καλή εντύπωση έδωσαν. Εγκατέλειψαν τη σκηνή καταχειροκροτούμενοι, δίνοντας πολλές υποσχέσεις για το μέλλον και ένα νέο ραντεβού με το κοινό.
Μετά από λίγα απαραίτητα λεπτά καθυστέρησης και εν μέσω επευφημιών, οι Gotthard έκαναν την εμφάνιση τους. Με ένα studio album - δυναμίτη, το "Lipservice", και ένα πολύ καλό live album, το "Made In Switzerland", στις βαλίτσες τους, βγήκαν στο σανίδι για να αποδείξουν ότι άξια έχουν κάνει ένα πολύ καλό όνομα στην πιάτσα. Το set list τους περιλάμβανε όλο το πρόσφατο live cd τους συν τα κομμάτια "Firedance" και "Movin' On". Παρόλο που δεν είμαι ο πιο φανατικός οπαδός τους, από την πρώτη στιγμή με κέρδισαν. Αρκετά δυναμικοί και με πολλή ενέργεια, αμέσως ξεσήκωσαν το κοινό: "All We Are", "Mountain Mama" (ομολογουμένως το πιο Krokus κομμάτι τους), "Top Of The World", "I Wonder" ήταν μερικές από τις επιτυχίες που ακούσαμε ζωντανά επί σκηνής.
Το group ήταν σε μεγάλα κέφια. Ειδικά ο frontman Steve Lee ήταν σαν ελατήριο. Διαρκώς όλοι πηγαινοέρχονταν στη σκηνή, δίνοντας μια αίσθηση πάρτι σε όλο το event. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ήταν η «κόντρα» κάποια στιγμή των δύο κιθαριστών που σόλαραν στην ταστιέρα της κιθάρας με μπουκάλια μπύρας.
Το κοινό, παρόλο που ήταν σχετικά λίγο όπως προανέφερα, ήταν αρκετά ζεστό και δεκτικό. Στο όποιο κάλεσμα των μελών της μπάντας προς το κοινό, εκείνο ανταπέδιδε όπως μπορούσε είτε τραγουδώντας τους στίχους, είτε χορεύοντας στους ρυθμούς των κομματιών. Το κλίμα ήταν γενικά αρκετά καλό και «ανεβαστικό», ικανοποιώντας στο έπακρο κάθε οπαδό. Όπως και στους Kingdragon, έτσι και στους Gotthard μεγάλος σύμμαχος ήταν ο ήχος ο οποίος, αν και αρκετά ψηλά ανά στιγμές, έδινε την ώθηση στη μπάντα για μια δυνατή εμφάνιση.
Εκείνο το βράδυ, παρότι το βάρος έπεσε δικαιολογημένα στο τελευταίο album τους, έπαιξαν κομμάτια από σχεδόν όλες τους τις δουλειές, έτσι ώστε να δώσουν χαρά σε όλους. Μοναδική παραφωνία ήταν η άσχημη αίσθηση και εικόνα που έδωσαν στον κόσμο τα ηχογραφημένα drums στην αρχή του "Lift You Up". Ίσως αν αυτό δε γινόταν να μιλούσαμε για ένα άρτιο live. Μετά από δύο ώρες παρά κάτι λεπτά και δύο encores εγκατέλειψαν τη σκηνή καταχειροκροτούμενοι, όπως ήταν αναμενόμενο, δίνοντας κατά τα λεγόμενα τους ένα νέο ραντεβού με το κοινό.
Όλοι όσοι ήταν το βράδυ της Παρασκευής στο Gagarin απόλαυσαν ένα πολύ καλό live. Κρίμα που δεν υπήρχε περισσότερος κόσμος. Πραγματικά δεν ξέρω τι φταίει. Η κατάσταση πρέπει να αλλάξει αν δε θέλουμε να ξαναέρθουν τα πέτρινα χρόνια συναυλιακής ανομβρίας και αποχής.
Το πλήρες set list τους ήταν:All We Are
Dream On
Hush (Deep Purple cover)
Mountain Mama
Let It Be
Top Of The World
I Wonder
Said And Done
One Life One Soul
Nothing Left At All
Sister Moon
Firedance
Movin' On
Mighty Quinn
Encore:
In The Name
Heaven
Lift You Up
Anytime Anywhere
Immigrant Song (Led Zeppelin cover)
04/11/06, Μύλος (Ξυλουργείο), Θεσσαλονίκη
Μετά από δύο χρόνια συνεχούς περιοδείας, οι Ελβετοί Gotthard κλείνουν τον κύκλο εμφανίσεων τους στη Θεσσαλονίκη. Προσωπικά πιστεύω πως είναι μια από τις μεγαλύτερες σύγχρονες hard rock μπάντες και είμαι πολύ περήφανος που κατάφερα να τους δω ζωντανά όσο είναι στην ακμή τους (αν και πιστεύω πως έχουν πολύ δρόμο ακόμα μπροστά τους).
Λίγα λόγια για τη συναυλία (από πού να πρωτοπιαστώ για να δείξω πόσο μεγάλη μπάντα είναι)... Οι πόρτες στο Ξυλουργείο του Μύλου άνοιξαν στις 21:00, αν και ο κόσμος είχε έρθει τουλάχιστο μια ώρα νωρίτερα και παρά το τσουχτερό κρύο που είχε το Σάββατο βράδυ. Το μέρος γέμισε με κόσμο (γύρω στα 250 άτομα) που ήρθε με σκοπό να απολαύσει ένα φανταστικό live. Έτσι και έγινε. Στις δέκα η ώρα τα φώτα σβήνουν και το show ξεκινάει.
Η αρχή έγινε με το φοβερό "All We Are" και συνέχισαν με τα "Dream On", "Hush" (διασκευή Deep Purple), "Mountain Mama", "Let It Be", "Top Of The World", "I Wonder", "Said And Done", "One Life, One Soul", "Nothing Left At all", "Sister Moon", "Firedance", "Movin' On", "Mighty Queen", "In The Name", "Heaven", "Lift U Up", "Anytime Anywhere" και το αξέχαστο και απροσδόκητο σε όλους "Angel", το οποίο έπαιξαν μετά από πολλά χρόνια μόνο για τους Έλληνες.
Φυσικά δεν ήταν αυτοί που θα άλλαζαν την ιστορία κι έτσι αφού είδαν ότι δε χορταίναμε να τους βλέπουμε και να τους ακούμε ανέβηκαν για μια τελευταία φορά στη σκηνή και μας αποτελείωσαν οριστικά παίζοντας το θεϊκό "Immigrant Song" των Led Zeppelin.
Βέβαια δεν έλειψαν από το live τα πειράγματα του τραγουδιστή (απίστευτη φωνή) προς τους υπολοίπους πάνω στη σκηνή και επίσης σε μια hard rock συναυλία δε μπορούσε να λείψει το solo των ηλεκτρικών κιθάρων που ήταν πραγματικά υπέροχο.
Μετά από δύο ώρες μουσικής πανδαισίας και έκστασης μας αποχαιρέτησαν δίνοντας το λόγο τους ότι θα τους ξαναδούμε στο επόμενο tour. Εμείς απλώς αποχωρήσαμε από το Ξυλουργείο με το στόμα ανοικτό, και ας είχε απίστευτο κρύο όταν τελείωσε.
Τώρα το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να βλέπουμε τις φωτογραφίες και να περιμένουμε.
ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΤΩΡΑ
ROCKING FEATURED
