Gogol Bordello, DJ Spery @ Stage Volume 1, 08/05/14

Κάπως έτσι πάει... Οι Gogol Bordello ανήκουν σ' αυτή την περίεργη κατηγορία. Ενώ «έχουμε βαρεθεί να τους βλέπουμε», στην πραγματικότητα ποτέ δεν θα βαρεθούμε να τους βλέπουμε... Σε κλειστό χώρο είναι απολαυστικοί, κι αφού το θυμόμασταν από την προηγούμενη φορά στο Fuzz, κατεβήκαμε να το επαληθεύσουμε και στο νεοφυές Stage Volume 1. Παρ' όλο που το τελευταίο τους άλμπουμ ήταν μετριότατο σαν συνέχεια του "Trans-Continental Hustle", οι φίλοι τους ανταποκρίθηκαν για πολλοστή φορά στο κάλεσμα, γεμίζοντας με ευκολία έναν ακόμη συναυλιακό χώρο.

Τα support, βέβαια, πότε είναι ό,τι πρέπει για ζέσταμα, πότε χάσιμο χρόνου... Η DJ Spery θεωρώ ότι βρέθηκε κάπου στο ενδιάμεσο. Μια χαρά για προθέρμανση μεν, κουραστικά μεγάλο set δε... Κινήθηκε κυρίως σε balkan dub (;) ρυθμούς, ξύπνησε για τα καλά τη διάθεση για χορό, πέρασε την μία ώρα σε διάρκεια και πέταξε κι έναν Στράτο Διονυσίου για τελείωμα. Καλά ήτανε, αν και κάποιος θα μπορούσε να πει ότι απλώς παρέτεινε την ώρα έναρξης της «κανονικής» συναυλίας.

Οι Gogol Bordello, απ' την άλλη, δεν χρειάζονται πολλή ώρα για να σε κερδίσουν. Ακόμη κι αν η υποδοχή των κομματιών του "Pura Vida Conspiracy" ήταν κάπως νωθρή, κανείς δεν θα μπορούσε να μείνει αμέτοχος στο άκουσμα του "Not A Crime", του "Wonderlust King" ή του "My Companjera". Όπως κάθε φορά, η παρέα του Eugene Hütz δυναμίτισε το κλίμα από νωρίς, μεταφέροντας την «party» διάθεσή της στο κοινό σε χρόνο dt.



Ελαφρώς στριμωγμένη στη σκηνή -παρότι οχταμελής από τότε που η Pamela Racine κλέφτηκε με τον «Φρόντο»- η μπάντα φιλοδώρησε το κοινό της με ένα ενεργητικότατο setlist βαρέως στηριγμένο στη δισκάρα "Gypsy Punks", δημιουργώντας χώρο για ανάσες σε «στρατηγικά» σημεία με τις πιο «χαλαρές» της επιλογές. Ανάμεσα σ' αυτές ξεχώρισαν τα "The Other Side Of Rainbow", "It Is The Way You Name Your Ship" και το -προσωπικό αγαπημένο- "Illumination", με τα οποία επιβεβαίωσαν ότι διατηρούν την υψηλή αίσθηση της μελωδικότητάς τους ανέπαφη.



Το φαινόμενο του χορού, ωστόσο, μεγιστοποιήθηκε στα συνήθη ύποπτα χιτάκια τους, "Trans-Continental Hustle", "Immigraniada (We Comin' Rougher) ", "Mishto!" και "Pala Tute", με την πρώτη μεγάλη κορύφωση να έρχεται στα "Start Wearing Purple" και "Sally" και την κινητική ενέργεια να εξαπλώνεται σαν μικρόβιο ως και τις τελευταίες σειρές του κοινού, αλλά και προς τα πάνω, στα δύο επίπεδα των εξωστών.



Το encore τους έφερε πέντε επιπλέον κομμάτια, προσθέτοντας συνεχόμενα highlight σε μία ήδη απολαυστικότατη εμφάνιση. Εξαίρεση αποτέλεσε μόνο το "Lost Innocence World", που δεν έχει όση «ψυχή» απαιτείται για να συγκριθεί με τα παλιότερά τους. Στη συνέχεια, όμως, τα heavy riff του "Think Locally, Fuck Globally" εξέπληξαν θετικά, η σπονδή στο "Alcohol" ήταν καθόλα μεθυστική (pun intended), ενώ το "Ultimate" έκλεψε για μία ακόμη φορά την παράσταση ως ένα από τα καλύτερα τραγούδια της δισκογραφίας της μπάντας. Ανάλογο ήταν και το κλείσιμο με την σύζευξη του "Undestructable" και του βιολο-riff του "Baro Foro", ανεβάζοντας τη συνολική διάρκεια στις δύο ώρες παρά δέκα λεπτά και αφήνοντας άπαντες ικανοποιημένους.



Άλλη μία εγγύηση διασκέδασης και χορευτικής διάθεσης, λοιπόν, το live των Gogol Bordello ολοκληρώθηκε ακριβώς στα μεσάνυχτα, σε μία άκρως θετική βραδιά, όπου μπάντα (απόδοση και setlist), κοινό (ανταπόκριση) και χώρος διεξαγωγής (σχετικά ανθρώπινες συνθήκες) συνετέλεσαν στην διεξαγωγή ενός ακόμη επιτυχημένου επεισοδίου της δημοφιλούς σειράς «Gogol Bordello: Ελλάδα»... Άντε, και του χρόνου!

Φωτογραφίες: Χρήστος Κισατζεκιάν / www.livephotographs.com