God Is An Astronaut, Absent Without Leave @ Eightball Club (Θεσσαλονίκη), 05/02/11

Από τον Γιάννη Βόλκα, 09/02/2011 @ 11:40
Μετά τις τελευταίες πετυχημένες post rock συναυλίες και αφού οι διοργανώτες «δοκίμασαν» το κοινό της Θεσσαλονίκης, οι συνθήκες ήταν πλέον αρκέτα ώριμες ώστε να ρισκάρουν ένα μεγαλύτερο όνομα. Αυτή τη φορά οι God Is An Astronaut βρήκαν το δρόμο και για την πόλη μας προς τέρψη των «Βορείων» οπαδών τους. Και το test πέτυχε πανηγυρικά, αφού το Eightball Club γέμισε ασφυκτικά από αρκετά νωρίς, γεγονός λογικό αν σκεφτεί κανείς την αγάπη των Ελλήνων για τη μπάντα από την Ιρλανδία.

O Γιώργος Μαστροκώστας ή, αν προτιμάτε, Αbsent Without Leave αποτελεί ένα από τα πιο ενεργά μέλη της ελληνική σκηνής εδώ και πολλά χρόνια. One man band σε περισσότερο ambient και λιγότερο post ρυθμούς, έχτιζε σταδιακά τον ήχο του με το γνωστό τρόπο «ηχογραφούμε επί τόπου». Η  τεχνολογία στην υπηρεσία των μουσικών. Εμπλουτισμένος ήχος με melodica και διάφορα καμπανάκια. Όποιος είχε τη διάθεση να τον παρακολουθήσει και την ευγένεια να κρατήσει το στόμα του κλειστό για τα 45 λεπτά που κράτησε το set του, πιστεύω δεν απογοητεύτηκε.

Για τους God Is An Astronaut τα πράγματα είναι λίγο-πολύ γνωστά. Αρκετά mainstream ήχος, οικείος στο «ξένο» αυτί, ιδανικό ξεκίνημα για όποιον θέλει να ασχοληθεί με το είδος. Το ίδιο συμβαίνει και στις ζωντανές εμφανίσεις τους.



Το στήσιμο των Ιρλανδών ήταν σχεδόν metal, με κυριότερο εκφραστή τον Niels Kinsella στο μπάσο, ο οποίος δε σταμάτησε λεπτό το headbanging. Εξίσου κινητικός ο αδερφός του, Torsten, με τα τα υποχθόνια φωνητικά του και μια μόνιμη γκριμάτσα στο πρόσωπο. Ήσυχος στη γωνιά του ο Jamie Dean, έλυσε τα χέρια των υπολοίπων με τα -τόσο σημαντικά για τον ήχο των God Is An Astronaut- πλήκτρα του. Τελευταίος, αλλά απολαυστικότατος, ταύρος εν υαλοπωλείο, θεριό ανήμερο, ο drummer Lloyd Hanney.

Rock / metal δεν ήταν μόνο η σκηνική παρουσία των God Is An Astronaut. O ήχος τους ήταν εξίσου βαρύς και ξεσηκωτικός, με αποκορύφωμα το ανελέητο drumming. Σχεδόν punk στο "Shadows", ενώ δεν έλειψε και το δίμποτο σε αρκετά σημεία. Από την άλλη πλευρά, φυσικά υπήρχαν κομμάτια όπου τα ηλεκτρονικά στοιχεία υπερτερούσαν και ο ρύθμος έφτανε το breakbeat. Ανόμοιες μουσικές, δεμένες όμως με απόλυτη αρμονία. Αυτή η ετερογένεια, μαζί με την ικανότητα να γράφουν πιασάρικες μελωδίες, αποτελεί και το σημαντικότερο συστατικό που κάνει τους Ιρλανδούς τόσο ξεχωριστούς.



Δε γνωρίζω τι συνέβη στην Αθήνα την επόμενη μέρα ή αν το setlist προσαρμόστηκε λόγω πρώτης τους εμφάνισης στην πόλη μας, αλλά τα τα κομμάτια μοιράστηκαν δίκαια, χωρίς να δοθεί ιδιαίτερη βαρύτητα στο πρόσφατο "Age Of The Fifth Sun". Τα κομμάτια από το μέτριο, κατά τη γνώμη μου, ομώνυμο δίσκο ακούγονται πολύ καλύτερα ζωντανά, ενώ ξεχάστηκε το "Far From Refuge".

Και όσο η ώρα περνούσε, τόσο καλύτερα γίνονταν τα πράγματα. Πραγματικός πόλεμος ήχων στο "Route 666" και κλασικό κλείσιμο με το πρώτο encore και το "Fire Flies And Empty Skies". H θερμή ανταπόκριση του κοινού ανάγκασε τους Ιρλανδούς να επανέλθουν, αν και το "From Dust To The Beyond", που έμοιαζε σαν ένα δεύτερο αυθόρμητο encore, υπήρχε ήδη στο setlist.

Εμφανίσεις σαν αυτή των God Is An Astronaut φέρνουν τον κόσμο κοντά στο post rock, μουσική που δείχνει ότι συνεχίζει να έχει διάρκεια και δεν είναι απλά άλλο ένα ψαγμένο εφήμερο trend.

Setlist:

Remaining Light
Fragile
All Is Violent, All Is Bright
Age Of The Fifth Sun
Echoes
Remembrance Day
Shadows
No Return
Worlds In Collision
Zodiac
Snowfall
Suicide By Star
Forever Lost
Route 666
Fire Flies And Empty Skies
From Dust To The Beyond

Γιάννης Βόλκας
  • SHARE
  • TWEET