Fuel Eater, Desert Coyote, Sneaky Mustard @ Ghetto Bar, Πάτρα, 17/03/17

Η επαρχία πάντα υπήρξε κινητήρια δύναμη σε underground επίπεδο, τροφοδοτώντας την ελληνική σκηνή με ενδιαφέρουσες μπάντες και η αλήθεια είναι πως μια πόλη σαν την Πάτρα (η οποία θεωρείται φοιτητούπολη) θα έπρεπε να ενδείκνυται για την παραγωγή νέων συγκροτημάτων. Στον γενικότερο αναβρασμό των τελευταίων χρόνων γύρω από τον όρο stoner, οι Fuel Eater είναι εκ των ονομάτων που έχουν καταφέρει να ακουστούν πιο δυναμικά και φτάνοντας τα πέντε χρόνια ύπαρξής είπαν να το γιορτάσουν με ένα live στην πόλη τους.

Δεν έχω πολλά να πω για τα συγκροτήματα που κλήθηκαν να ανοίξουν τη συναυλία τους, καθώς δεν πρόλαβα τους νεοσύστατους Sneaky Mustard (αλλά άκουσα συμπαθητικά λόγια) και οι πιτσιρικάδες Desert Coyote που έτειναν προς το nu metal μπορεί να έδειξαν κάποια συμπαθητικά στοιχεία, αλλά χρειάζονται αρκετή δουλειά για να μπορεί να πει κάποιος ότι διαθέτουν κάτι που να τους κάνει να ξεχωρίζουν. Άσχημα, πάντως, δεν απέδιδαν το ύφος που πρεσβεύουν, ενώ διασκεύασαν και το "Roots Bloody Roots" κάπου στη μέση του σετ τους.

Το αρκετά αισιόδοξο σημείο της βραδιάς ήταν η πολύ ικανοποιητική προσέλευση κόσμου, αποδεικνύοντας πως η ανταπόκριση είναι η επιθυμητή στις δωρεάν συναυλίες και επιβεβαιώνοντας πως οι Fuel Eater έχουν χτίσει ένα όνομα, παίζοντας ένα είδος που δείχνει να χάνει το momentum του, αλλά διατηρεί τη δυναμική του. Εν πάση περιπτώσει, επειδή έχουν δει πολλά τα μάτια μας σε αυτήν την πόλη, κρατάμε το στοιχείο ως θετικό, αν μη τι άλλο...

Οι Fuel Eater ανέβηκαν στην προγραμματισμένη ώρα τους στη σκηνή και ευθύς εξαρχής έδειξαν ότι οι αρκετές εμφανίσεις που έχουν πραγματοποιήσει σε όλη τη χώρα τα τελευταία χρόνια τους έχουν προσδώσει το απαραίτητο δέσιμο μιας «δουλεμένης» μπάντας.

Ευρισκόμενοι κάπου μεταξύ του απόηχου του ντεμπούτου άλμπουμ τους "Centralia" και της συγγραφής τραγουδιών για τον διάδοχό του, μπορούν πλέον να γεμίζουν ένα headline σετ πειστικά, προσθέτοντας μάλιστα και μια καλοδεχούμενη διασκευή στο "Children Of The Grave" για κερασάκι γενεθλίων.

Κι αν αντί για τούρτα, το κεράκι σβήστηκε σε... πιτόγυρο (τιμώντας τα inside jokes) το κυρίως μενού είχε αυτά που θα περίμενε κάποιος: riff, groove, headbanging, ψυχωμένα φωνητικά και χαλαρή (ως χιουμοριστική) διάθεση. Αυτά πάνω στη σκηνή, καθώς κάτω ο κόσμος ανταποκρίθηκε, στήνοντας τα pit του και γενικά περνώντας καλά, ειδικά στα τραγούδια που περίμενε περισσότερο, όπως το "The Blind Watchmaker", το "Refuge Denied" και φυσικά στο κλείσιμο του "King Of A Desert Utopia". Τα δε νέα δείγματα, φάνηκαν αρκετά ενδιαφέροντα, χωρίς να παρεκκλίνουν ιδιαίτερα από τον χαρακτήρα του πρώτου άλμπουμ.

Τα παιδιά από τους Fuel Eater έδειχναν σε κάθε στιγμή του live να ευχαριστιόνται τα όσα έχουν καταφέρει ως σήμερα και η βραδιά έμοιαζε σαν το κλείσιμο ενός κύκλου που τους βρίσκει έτοιμους να ανοίξουν τον επόμενο. Στα δέκα χρόνια εύχομαι όλα διπλά (κόσμος, συναυλίες, πωλήσεις, πιτόγυρα κλπ)...