Φίλιππος Πλιάτσικας, Sinead O'Connor, Gordon Gano, Maraveyas Illegal @ Γήπεδο Καραϊσκάκη, 12/06/09

17/06/2009 @ 04:35
Ο μεγαλύτερος δαίμονας της εγχώριας μουσικής σκηνής -είτε μιλάμε για ροκ, έντεχνο ή καλό λαϊκό τραγούδι- είναι η εμπορική επιτυχία. Μπροστά στον κίνδυνο να χαρακτηριστούν εμπορικοί πολλοί καλλιτέχνες δειλιάζουν, ειδικά όταν η επιτυχία αυτή μπορεί να προέλθει από έναν ευρύτερο κόσμο που υπερβαίνει το σύνηθες (ροκ στην περίπτωσή μας) κοινό τους.

Για να αποφύγουν κάτι τέτοιο πολλοί καλλιτέχνες πέφτουν στην παγίδα να βγάλουν τραγούδια όπως ακριβώς νομίζουν ότι θα τα ήθελαν οι οπαδοί τους. Τις περισσότερες φορές αυτό έχει το αντίθετο αποτέλεσμα, καθότι το (ροκ) κοινό είναι αρκετά υποψιασμένο και αναζητά μη-τυποποιημένα πράγματα. Όπως έχω αναφέρει σε προηγούμενα reviews δίσκων, προσωπικά αξιολογώ πολύ θετικά όταν καλλιτέχνες και συγκροτήματα πειραματίζονται με τον ήχο τους, δίχως να διστάζουν να συνδυάσουν ετερόκλητες μελωδίες ή όργανα, παρότι το αποτέλεσμα δεν είναι πάντα ωραίο και πιθανώς να απογοητεύουν μέρος του κοινού τους.

Με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο, η εμπορική επιτυχία γίνεται κάτι που πρέπει να αποφευχθεί. Προσωπική (πάλι) άποψη του γράφοντος ότι θα έπρεπε να συμβαίνει το αντίθετο. Το ροκ είναι πολύ περισσότερο από έναν ήχο, είναι τρόπος ζωής, σκέψης, έκφρασης. Οι εκπρόσωποι της «ποπ μουσικής» θα έπρεπε να φοβούνται μήπως χαρακτηριστούν ροκ ή έντεχνοι και χάσουν μέρος της λάμψης τους και μαζί τα κέρδη που αποκομίζουν. Το ροκ δεν φοβάται τις ταμπέλες, δεν έχει στεγανά.

Δεν ισχύουν οι ίδιοι κανόνες για τις μεγάλες μπάντες του εξωτερικού. Κανείς δεν τολμά να αμφισβητήσει τη ροκ προέλευση των συγκροτημάτων που γεμίζουν αρένες πολλών δεκάδων χιλιάδων όπου και αν εμφανιστούν και πουλάνε εκατομμύρια αντίτυπα κάθε φορά που βγάζουν δίσκο. Η επιτυχία εκεί δε μοιάζει να προκαλεί προβλήματα - ίσως κάποια στιγμή το καταλάβουμε και στην Ελλάδα αυτό.

Με τις παραπάνω σκέψεις στο νου μου κατηφόρισα την Παρασκευή προς το γήπεδο Καραϊσκάκη, όπου θα εμφανιζόταν ο Φίλιππος Πλιάτσικας, ο πλέον εμπορικός ροκ τραγουδοποιός, βασικό μέλος των Πυξ Λαξ, της πλέον εμπορικής ροκ μπάντας που έχει περάσει ποτέ από την ελληνική σκηνή. Στις αποσκευές του ένας ιδιαίτερα ευαισθητοποιημένος κοινωνικά και έντονα πολιτικοποιημένος δίσκος, ενώ συμπαραστάτες επί σκηνής θα είναι αρχικά οι Maraveyas Illegal, στη συνέχεια η Sinead O'Connor, ενώ θα συμμετάσχουν οι MC Yinka και Gordon Gano των Violent Femmes.

Η σκηνή είναι τοποθετημένη στη μέση ακριβώς του γηπέδου, αποκλείοντας έτσι περίπου τα 3/4 του γηπέδου, ενώ οι θέσεις που προβλέπονται για τους καθιστούς δεν ξεπερνούν τις 5000 (λόγω των VIP και των δημοσιογραφικών). Ο χώρος της αρένας προορίζεται για άλλους τόσους περίπου, οπότε είναι αναπόφευκτη η απορία σχετικά με την επιλογή του γηπέδου, μιας που τελικά δεν αναμένεται κοινό μεγαλύτερο των 10.000.

Ακριβώς στις 8.30 στη σκηνή ανεβαίνουν οι Maraveyas Illegal, μία νεανική μπάντα με περίσσια ορμή, που έχει καταφέρει τα τελευταία 2,5 χρόνια να αναδειχθεί σε πρωτοπόρα μπάντα στο χώρο της ska, reggae ελληνόφωνης σκηνής. Ο frontman Κωστής Μαραβέγιας απολαμβάνει την ιδιαίτερη αδυναμία που του έχει το γυναικείο φύλο, κάτι το οποίο επιβεβαιώνεται με τα τσιριχτά πάρα πολλών 16χρονων κοριτσιών.



Πολύ γρήγορα το γήπεδο χορεύει στο ρυθμό των τραγουδιών τους, με τη διάθεση να κορυφώνεται στο "Δεν Ζητάω Πολλά", τη μεγαλύτερη ραδιοφωνική επιτυχία της μπάντας. Για τη συνέχεια ο Κωστής Μαραβέγιας παίρνει το ακορντεόν του και επιδίδεται σε ένα μουσικό διάλογο με τον κοντραμπασίστα, ο οποίος δείχνει να διασκεδάζει περισσότερο από όλους το live. Μετά από τα άλλα δύο ευρύτατα γνωστά τραγούδια ("Που Να Βρω Μια Να Σου Μοιάζει", "Δεν Με Πείθεις") προτρέπουν όσους παρακολουθούν να φιληθούν μεταξύ τους. Μία παρέα 16χρονων μπροστά μου (οι οποίες δεν έχουν σταματήσει να ουρλιάζουν) υπακούνε τυφλά προς τέρψη όσων στέκονται τριγύρω! Η μπάντα μας αποχαιρετά με άλλο ένα τραγούδι και μας προσκαλεί στο επόμενό της live. Καθώς αποχωρούν συνειδητοποιώ ότι, παρά την πολύ καλή performance τους, δεν ένιωσα να «γεμίζουν» τη σκηνή.

Η συνέχεια ανήκει στη Sinead O'Connor. Μελαγχολικά τραγούδια, πολύ λιτή η ενορχήστρωση, με μόλις έναν κιθαρίστα και άλλον έναν μουσικό στα πλήκτρα (και μερικά ακόμη όργανα). Η χαρακτηριστική κίνηση που κάνει καθώς απομακρύνεται από το μικρόφωνο ενώ τραγουδάει δίνει ιδιαίτερη χροιά στα τραγούδια της και ίσως είναι μια τεχνική που πρέπει να εξερευνήσουν και άλλοι καλλιτέχνες.

Παρότι δεν είμαι ιδιαίτερος fan της O'Connor, ομολογώ ότι για τη μία ώρα που έπαιξε δε σταμάτησα ούτε στιγμή να την παρακολουθώ. Δε συνέβη όμως το ίδιο και με το υπόλοιπο κοινό. Όπως όλες οι τέχνες, έτσι και η μουσική απαιτεί μύστες και μυημένους. Ένα μεγάλο μέρος του κοινού (ιδιαίτερα οι μικρές ηλικίες) είναι τελείως ανυποψίαστο για το τι θα δει επί σκηνής και όχι απλά αδιαφορεί, αλλά επιπλέον γιουχάρει, ενώ οι φωνές από τις κουβέντες ακούγονται πολύ ενοχλητικά. Το κοινό αυτό είναι εκείνο που δημιουργεί όλες τις αντεγκλήσεις που ανέφερα στην αρχή.

Η Sinead O'Connor όμως δεν πτοείται, εισπράττει το ζεστό χειροκρότημα από το υπόλοιπο κοινό και, παρά τα προβλήματα που προκαλούνται στην κιθάρα της, συνεχίζει ακάθεκτη. Θα πρέπει να περάσουν 8 τραγούδια μέχρις ότου και ο πιο ανυποψίαστος θεατής θα αναγνωρίσει τις πρώτες νότες του "Nothing Compares 2 U", οπότε και όλο το γήπεδο θα τραγουδήσει μαζί της. Ευτυχώς η διάθεση αυτή διατηρείται και για τα επόμενα δύο και τελευταία τραγούδια και η Sinead μας καληνυχτίζει.

Η εμφάνιση του Φίλιππου Πλιάτσικα στη σκηνή, όπως ήταν αναμενόμενο, προκαλεί πανζουρλισμό. Εκείνος μας υποδέχεται με το "Αν Θα Μπορούσα Τον Κόσμο Να Άλλαζα" με την συμμετοχή του MC Yinka. Πολύ καλή επιλογή για πρώτο τραγούδι, καθότι είναι ενδεικτικό της έντονης κοινωνικής ανησυχίας του τραγουδοποιού, η οποία αποτυπώθηκε πολύ έντονα και στον τελευταίο του δίσκο. Η συνέχεια σε αντίστοιχα μήκη, με το καινούριο "Καληνύχτα Αμαλία" αφιερωμένο στην αδικοχαμένη Αμαλία του γνωστού blog fakellaki.blogspot.

Με εναλλαγές ανάμεσα σε παλαιότερα και νεότερα τραγούδια, μας οδηγεί σε πιο συναισθηματικά μονοπάτια και μας φέρνει αναμνήσεις δεκαετίας με τις "Παλιές Αγάπες". Τελειώνοντας ευχαριστεί τον κόσμο που τόσα χρόνια του δίνει τη δυνατότητα να κάνει μουσική ακριβώς όπως τη φαντάζεται, ενώ προλογίζοντας μετά το "Μοναξιά Μου Όλα" δηλώνει ότι του χρωστάει πολλά για τη σχέση που έχει οικοδομήσει με το κοινό από την εποχή των Πυξ Λαξ.



Για τα επόμενα πέντε τραγούδια καλεί τον Gordon Gano στη σκηνή, έναν καλλιτέχνη που, όπως είπε, έχει αφήσει το στίγμα του με τη μπάντα (Violent Femmes) του στο είδος μουσικής που έπαιζαν. Μας εκπλήσσει με τα ελληνικά του, όχι μόνο μιλώντας στον κόσμο, αλλά τραγουδώντας επίσης! Ο Πλιάτσικας αποχωρεί, ο Gano παίζει μόνος του, ενώ δε διστάζει να ξεκινήσει το "Add It Up" a capella. Ωστόσο, ο ίδιος κόσμος που νωρίτερα αποδοκίμαζε τη Sinead, δυσανασχετεί και τώρα και πρέπει να επικαλεστεί ο Gano το "Blister In The Sun" για να δικαιώσει την παρουσία του επί σκηνής.



Επαναφορά για τον Πλιάτσικα με τις "Ανόητες Αγάπες" και το "Πούλα με", προτρέποντας όσους είναι στις θέσεις τους να σηκωθούν μαζί με το κοινό που χτυπιέται στην αρένα. Συνεχίζει πετώντας νερό στον κόσμο και στο "Δεν θα Δακρύσω Πια Για Σένα" χωρίζει το κοινό σε αγόρια - κορίτσια και τραγουδάει μαζί μας εναλλάξ το ρεφρέν. Προφανώς οι γυναίκες ακούγονταν περισσότερο! Ο MC Yinka ανεβαίνει ξανά για το "Ποιος Έχει Λόγο Στην Αγάπη" και η συναυλία κλείνει, όπως πάντα, με το "Έπαψες Αγάπη Να Θυμίζεις".

Παρότι έχουν περάσει ήδη 4 ώρες από την έναρξη, ο κόσμος ζητάει κι άλλο, και τι καλύτερο από "Μια Συνουσία Μυστική", με δεκάδες μπλούζες να πετιούνται στον αέρα στο γνωστό στίχο του τραγουδιού, όπως γινόταν πάντα και στις συναυλίες των Πυξ Λαξ. Όπως και το 2004, έτσι και τώρα, το πραγματικά τελευταίο τραγούδι είναι η "Πυξίδα", με ό,τι μπορεί αυτό να συνεπάγεται.

Setlists:

Maraveyas Illegal (ημιτελές):
01. Όρθιος Στο Υπόγειο
02. La Zardiniera Ilegal
03. Tu Vuo Fa LAmericano
04. Δεν Ζητάω Πολλά
05. Ονειρεύεσαι Μηδενικά
06. Που Να Βρω Μια Να Σου Μοιάζει
07. Gimme Gimme Gypsy Power
08. Στον Δρόμο
09. Δεν Με Πείθεις
10. Δεν Σταματώ

Sinead O'Connor:
01. The Emperor's New Clothes
02. I Am Stretched On Your Grave
03. You Made Me The Thief Of Your Heart
04. Never Get Old
05. Something Beautifu
l 06. Three Babies
07. Dark I Am Yet Lonely
08. What Doesn't Belong To Me
09. Nothing Compares 2 U
10. Downpressor Man
11. This Is To Mother You

Φίλιππος Πλιάτσικας (+ Gordon Gano):
01. Αν Θα Μπορούσα Τον Κόσμο Να Άλλαζα
02. Καληνύχτα Αμαλία
03. Μπαλαρίνες Επιτρέπονται
04. Πόλη Χιόνι
05. Τι Δεν Έμαθε Ο Θεός
06. Οι Παλιές Αγάπες Πάνε Στον Παράδεισο
07. Πες Κάτι
08. Μοναξιά Μου Όλα
09. Ήμουν Χαρούμενος (Φίλιππος Πλιάτσικας + Gordon Gano)
10. Gone Dady Gone (Gordon Gano)
11. Kiss Off (Gordon Gano)
12. Add It Up (Gordon Gano)
13. Blister In The Sun (Gordon Gano)
14. Ανόητες Αγάπες
15. Πούλα Με
16. Καμιά Φορά Νυχτώνει
17. Λένε Για Μένα
18. Δεν Θα Δακρύσω Πια Για Σένα
19. Ποιος Έχει Λόγο Στην Αγάπη
20. Έπαψες Αγάπη Να Θυμίζεις
21. Μια Συνουσία Μυστική
22. Ο Παλιάτσος Κι Ο Ληστής
23. Πυξίδα

Γιώργος Βακαλόπουλος
  • SHARE
  • TWEET